In augustus vorig jaar had ik voor het laatst last van hartritmestoornissen en ik had de hoop dat ze voorgoed verdwenen zouden zijn. Maar die hoop bleek ijdel.
De hartritmestoornissen waren er weer, vijf dagen lang. Het begon met dat ik van normale, licht inspannende beweging hondsmoe werd. Van fietsen, zwemmen, opnieuw fietsen, boodschappen doen en weer naar huis fietsen word ik normaal gesproken lang niet zo moe. Ik raadpleeg niet constant mijn activitytracker, dus ik dacht: ik word ziek of zo. Maar ik had verder geen ziekteverschijnselen, alleen heel moe. Ook na een paar honderd meter wandelen. Dat bleek dus te komen doordat ik opnieuw last heb van boezemfibrilleren. Eigenlijk moet ik schrijven: last had, want het is nu weer over. Tussen augustus en april 8 maanden lang geen klachten en mijn fitbit horloge had niets onregelmatigs gedetecteerd.
Op zich is het niet erg, die hartritmestoornissen, ook doordat ik maar zelden last heb. In het afgelopen jaar heb ik er 18 dagen last van gehad, tijdens 4 verschillende periodes. Volgens de huisarts kan ik er oud mee worden. Wel is het zo dat mijn energie nogal beperkt is tijdens zo'n periode met hartritmestoornissen, ik ben veel sneller moe. Daarom is het er in de afgelopen tijd nog niet van gekomen om naar het Jopie Huisman museum of museum Belvédère te gaan, wat ik eigenlijk wel van plan was.
Als ik spierkramp heb, is het altijd in de nacht. Ik word wakker met een zeer pijnlijk been of enkel. Niet fijn om zo wakker te worden. Net als hartritmestoornissen had ik al in geen maanden kramp gehad. En ook daarbij hoopte ik dat het voor altijd over was. Ha ha, niet dus! Toen de hartritmestoornissen weer over waren, kreeg ik spierkramp rond mijn enkel. De enige remedie die ik ken, is rond gaan lopen, van mijn slaapkamer over de overloop naar de badkamer en weer terug. Door ongeveer 5 minuten te bewegen zakt de kramp en ontspant de spier weer. Deze keer gelukkig geen kramp in beide benen of voeten, dat wil bij mij namelijk ook nog wel eens gebeuren, bijvoorbeeld in de kuit van het ene been en tegelijkertijd kramp in een grote spier in het bovenbeen van het andere been.
Oorzaak nu? Ik had overdag achteraf gezien ongewoon weinig gedronken, dus misschien lag het daar aan.
Erg zijn de klachten niet, alleen vervelend. Mijn vroegere Duitse vriend zou zeggen: es gibt Schlimmeres: er zijn erger dingen. En dat is zeker zo.