Laatst hoorde ik dat de schoonmoeder van mijn dochter niet meer goed in de stad durft te fietsen. Of het echt waar is, weet ik niet, ik hoorde het van mijn dochter. Mijn eerste reactie was: wat een watje, ze is jonger dan ik en nu al niet meer durven?
Maar toen ik daar over na peinsde, dacht ik: "En wat doe ik dan? Ik plan als ik naar de stad wil, nauwkeurig allerlei routes waardoor het fietsen in de stad goed te doen is. Ik vermijd bepaalde kruispunten en oversteken omdat ik daar de bibbers van krijg." Soms maak ik mij de avond er voor al zorgen over de route. Dat gedrag zit in feite vlakbij niet meer goed durven fietsen.
Zo lang ik een fietspad kan nemen is er weinig aan de hand. De route naar mijn vroegere werk bijvoorbeeld bestond vrijwel uitsluitend uit fietspaden. Een makkie, ook voor de oudere, wat onzekere fietser, zoals ik.
Wat vind ik eng?
Voornamelijk andere fietsers die met een rotvaart door de stad fietsen. Mensen op elektrische fietsen of jonge mensen die nog heel veel kracht en daardoor snelheid hebben. Van deze snelheidsduivels op de (E-)fiets kan ik de snelheid niet zo goed inschatten. Ik kijk eens een keer achterom om te kijken of ik naar links kan afslaan en dan kan ik afslaan, maar als ik na een paar seconden nogmaals kijk, wat ik tegenwoordig altijd doe, dan is er ineens een fietser.
Sommige kruispunten zijn nogal onoverzichtelijk en is het niet duidelijk wie er voorrang heeft. Die kruisingen vermijd ik het liefst.
Ik ben in de afgelopen 20 jaren, door verkeersfouten van anderen, twee keer met mijn fiets gevallen en had toen ribben gebroken of gekneusd. Volgens de huisarts was er op het gebied van de periode genezing niet zo veel verschil tussen een kneuzing en een breuk, zo lang de rib geen doorboorde long en dus hevige benauwdheid veroorzaakte. Het duurt minstens een maand voordat het over is, of er nu sprake is van kneuzing of van breuk. Kijk, en daar heb ik niet veel zin in, zo'n maand niet kunnen lachen, hoesten, niezen, opstaan en gaan zitten zonder pijn. En ook slecht kunnen slapen door de pijn. Alleen rustig zitten en oppervlakkig ademen geeft geen pijn. Gelukkig is de laatste keer al weer ongeveer 14 jaar geleden, maar ik weet nog heel goed hoe veel pijn ik had.
Blijf ik fietsen ondanks dat ik het eng vind? Ik denk het wel, tenminste voorlopig. Goed uitkijken en zo veel mogelijk gebruik makend van fietspaden, want dat scheelt!
maandag 22 april 2019
Fietsen is wel een beetje eng!
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit herken ik. Met die toeristen-drukte nu fiets ik ook niet op bepaalde fietspaden.
BeantwoordenVerwijderenik heb op mijn fiets een spiegeltje.. daarin kijk ik of ik ingehaald word.. nu ik een leenfiets heb omdat mijn fiets in reparatie is, merk ik pas hoeveel ik die gebruik.. en een lage instap en met de voeten op de grond kunnen als je nog zit.. dat scheelt volgens mij al heel veel in het voorkomen van valpartijen. Bieke
BeantwoordenVerwijderenBeetje raar dat iets niet durven leeftijdsgebonden is. Iedereen kan toch iets eng vinden, door je leeftijd of omdat je iets traumatisch meegemaakt hebt? Wat mij opvalt in het verkeer van tegenwoordig dat iedereen een beetje in een bubbel leeft. Of het nu automobilisten, fietsers of voetgangers zijn. En er is ook geen verschil in leeftijd. Zowel ouderen als jongeren. Want de kreet van de jeugd van tegenwoordig is ook niet meer echt van toepassing. Bij het winkelcentrum in mijn wijk was het aantal overtreders wat fietste in het voetgangersgebied voor 60% 40 plusser. Ans
BeantwoordenVerwijderenIk ben nooit zo'n goed fietster geweest en had het jaren niet gedaan. Toen ik in Delft werkte ging ik wel eens met de fiets, maar toen werd mijn fiets gestolen en liet ik het maar zo.
BeantwoordenVerwijderenNa verhuizing naar platteland wilde ik wel weer fietsen, maar helaas konden mijn artrose handen de fiets geleend vd buurvrouw niet meer in balans houden.
Nu heb ik een driewieler en vind het heerlijk, gaan zitten en wegfietsen,
De eerste paar keer vond ik bochten nog eng maar dat wende ook snel.
Echt een aanrader als je wel graag wil blijven fietsen. Het is een flinke stap want je voelt je best wel gehandicapt.
Woon aan de oostkant van Rotterdam. Ook hier is fietsen niet altijd een lolletje. Spookrijders, op de dubbele fietspaden rijden de scholieren met zijn drieën naast elkaar en dan nog die gasten met de mobiels in de hand. Plan mijn boodschappentochtjes in de ochtend wanneer ik denk dat ze op school zitten. Gelukkig nu schoolvakantie hier. Lidy
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik ook een e-bike, maar in een stad of dorp rij ik altijd op de allerlaagste stand, wat neerkomt op gewoon langzaam fietsen. En ook als er veel andere fietsers op een fietspad in het buitengebied rijden, vind ik het prettiger om het langzaam aan te doen. Dat vind ik een stuk veiliger voor mezelf en ook een stuk prettiger voor andere weggebruikers.
BeantwoordenVerwijderenHet enige waar ik wat moeite mee heb is de schooljeugd die met 3 of 4 naast elkaar rijden en ook echt niet aan de kant gaan .Daar zou eens wat meer tegen opgetreden moeten worden .
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat je niet overal veilig voelt. Zelfs op de stoep moet je heel voorzichtig zijn omdat de fietsers ook daar de macht overgenomen hebben.
BeantwoordenVerwijderenEr is geen handhaving maar ook gezond verstand aan de kant van de fietsers. Het zijn toch ook normale burgers met kwetsbare familieleden die over hun eigen gedrag zouden moeten nadenken.
Maar hetzelfde als mensen een mobieltje in hun handen hebben vergeten zij alles.
Wat naar en pijnlijk om zo van je fiets gereden worden. Dapper hoe je fietst. Ik ben heel blij met m,n bakfiets om die redenen. Ook met boodschappen veel stabieler. Van de week in Am*dam rond gebakfietst. Het viel me op hoeveel begrip en solidariteit er onder bakfietsers was. Vrouw van wie ik de bakfiets kocht vertelde dat ze dagelijks uit gescholden word. Omdat ze te breed zou zijn met rolstoelbakfiets. Zelfs daar is geen geduld voor.
BeantwoordenVerwijderenEen opoefiets is een fiets die heel lui zit, legde de fietsenmaker eens uit.Je zit rechtop,je kan in die houding optimaal ademen, je trapt wat meer naar voren(de verhouding zadel tot trappers is anders dan op een normale stadsfiets) en je kan bij de grond met je voeten. Dat is fijn als je wat ouder bent(of astma hebt) daarom heet die fiets ook opoefiets. Ik heb dat altijd onthouden, en als ik nu nog een nieuwe fiets koop ga ik ook goed in gesprek wat voor mij een fijne fiets zou zijn om zo zekerder te fietsen.
BeantwoordenVerwijderenIk fiets wel eens door Groningen met een OVfiets. Ik begrijp je lichte fietsangst. Het is een gekkenboel geworden. Allemaal oortjes in en maar sjezen. Ik ben ook al eens van mijn fiets gereden door zo’n ongeleid projectiel. En dan zijn er ook nog een aantal drukke kruispunten , waar alle fietsers van 4 kanten tegelijk groen licht krijgen.
BeantwoordenVerwijderenIk loop en bus tegenwoordig nogal eens in Groningen om die reden. Ben nog wat ouder dan jij
Ik woon in een rustig dorp en met met veel oppassen lukt het nog aardig. ik ben van dezelfde leeftijd, alleen ben ik in mijn leven al veel gevallen met de fiets, door mijzelf, hoor Ik merk wel, dat ik steeds voorzichtiger ben geworden. Ik kijk minder om mij heen naar de natuur, rij op bepaalde tijden niet meer op het fietspad, wegens scholieren. Ik heb geen fietsmandje meer voorop, en hou goed de wegrand in de gaten. Daar ben ik menigmaal door gevallen, omdat de rand dan lager ligt. Bij ons in het bos stikt het van de mountainbikers, die gaan voor de beste tijd en sommigen houden nergens rekening mee. Vorig jaar hebben ze zelfs een lammetje overreden, dat ze met gebroken pootjes hebben laten liggen. Ik heb een fiets gekocht, waarbij ik op het zadel kan zitten met voeten aan de grond. En hopen, dat het over 10 jaar niet nog erger is geworden. Ik las van de week een stuk over fietsen, die al 75 km per uur kunnen rijden. Wat erg
BeantwoordenVerwijderenIk ben (nog) niet bang of onzeker tijdens het fietsen maar ik erger me regelmatig aan zgn. wielrenners!
BeantwoordenVerwijderenMeestal in een grote groep, zonder bel, dus al gillende halen ze mij in, vreselijk!! Groepen scholieren bekijk ik altijd met een glimlach: 55 jaar geleden reed ik ook elke dag 10 km naar school samen met 2 vriendinnen achter zo’n 20 andere scholieren. Er was geen fietspad dus op de rijbaan en we lachten om de automobilisten die ons verstoord aankeken. Nu houd ik me aan de regels, kijk goed uit en fiets graag en veel.
De scholieren van nu leren het ook nog wel!
Oja en ondertussen ook nog appen
BeantwoordenVerwijderenIk durf ook niet meer te fietsen,kan er moeilijk op komen. Dus wil ik een lage instap en hoop dat ik dan weer durf.o,ja,ik ben 72.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk zou je meteen een andere fiets moeten (kunnen) kopen, In mijn omgeving ken ik een oaar mensen die daarmee (te) lang gewacht hebben en nu durven ze zelfs niet meer op een lage instalfiets te fietsen!
Verwijderen