Altijd honger, deel 2

En hoe is dat als je meestal te zwaar bent en soms, altijd tijdelijk zoals achteraf bleek, wat dunner?

Discriminatie
Het beeld dat in deze maatschappij heerst over dikke mensen, vooral dikke vrouwen, is negatief. 
Er wordt volop gediscrimineerd. Al op de lagere school en ook door de meesters en juffen. Dat dikke, verlegen kind kon nooit slim zijn en ik kreeg dus een laag schooladvies. Kinderen pesten en discrimineren ook, ik was een vetzak en mocht niet meespelen. Op dansles en bij gymnastiek bleef ik altijd als laatste over. Jongens op dansles trokken gekke bekken naar anderen (zo van: kijk eens waar ik mee opgescheept ben?) als ze met mij moesten dansen. Ze kenden mij niet eens, want ze zaten op een andere school, maar dat maakte blijkbaar niet uit. Ik was niet goed genoeg, want te dik. De boodschap kwam luid en duidelijk over. 

Vandaar mijn verwoede pogingen om veel af te vallen, wat rond mijn 19e ook lukte, voor een tijdje. Ineens telde ik wel mee en bleek ik slimmer te zijn dan gedacht. 
Mijn Duitse vriendje zei indertijd: dick und doof. Dat betekende dik en dom. Ik was toen te dun, dus het ging niet over mij, maar over andere vrouwen. En in feite ook over mij als kind, alleen had hij dat niet door, want dat wist hij niet. 

Tegenwoordig noemen ze het "fatshaming" Gewichtsdiscriminatie, ook wel grossofobie genoemd, is een vorm van discriminatie waarbij dikke mensen systematisch anders behandeld worden dan andere mensen met een slank postuur. Dit kan zich uiten in verschillende vormen, zoals vooroordelen, stereotypering en uitsluiting op de arbeidsmarkt, in de gezondheidszorg en in het dagelijks leven. 
Als ik dikker was, keken de mensen niet meer naar mij, maar zagen alleen een dik mens. Het was normaal om door kinderen op straat uitgescholden te worden voor vetbult. 
Wat doe je er tegen? 
Volgens mij helemaal niets! 

Misschien heb jij als lezer persoonlijk helemaal geen ervaring met obesitas en overgewicht en denk je dat ik overdrijf met mijn "gezeur" over discriminatie. Doordat jij dun bent, merk je het niet. Het is zo ingebouwd in deze maatschappij dat het niet opvalt, want het is gewoon, maar ondertussen speelt het wel degelijk! 

Kleding
Door alle min of meer geslaagde pogingen om af te vallen, heb ik 8 verschillende maten kleding in mijn kasten. 
- Maat 54/56. Daar paste ik in met een BMI van 40, morbide obesitas. Een BMI dat ongezond en riskant is voor de gezondheid. Dat is duidelijk. Deze kleding is mij al jaren te groot, maar toch bewaarde ik een deel, want wat als ik die onverhoopt toch weer zou moeten dragen? 
Zonde om nu al weg te gooien! 
Sommige stukken draag ik ook nog, bijvoorbeeld mijn regenbroek en regenjack. Wat maakt het uit dat die te groot zijn, voor het doel waarvoor ze gemaakt zijn voldoen ze nog prima! 
- Maat 50/52. In feite mijn huidige maat. soms ook wat aan de grote kant. Hiervan heb ik niet erg veel kleding, want in het recente verleden heb ik maar kort die maat gedragen. Moet ik meer kopen of er op vertrouwen dat ik misschien in de toekomst in een kleinere maat ga passen? 
- Maar 46/48. Sommige kleding past, sommige net niet. Deze maten hebben een vrij groot aandeel in mijn kledingvoorraad. 
- Kleding in de maten 42 en 44. Daar paste ik ooit in, 4 - 4,5 jaar geleden. Nu niet en misschien wel nooit meer. Bewaren? Niet voor altijd, maar voorlopig wel! Want je weet maar nooit! 

Nu heb ik het wel zo geregeld, dat alles dat (bijna) past, in een andere kast hangt dan kleding die niet past of veel te ruim is. Dat laatste is als het ware de 'reserve'-kast. Die kleding kom ik niet dagelijks tegen. 

Ik moet ineens ook denken aan Janneke Jelies (van het tv programma over grote gezinnen, Een huis vol), die voorafgaande aan haar laatste zwangerschap veel afviel en alle te grote kleding wegdeed. (ik dacht: doe dat nou niet! Wacht gewoon nog een paar jaar!) En vervolgens tijdens de zwangerschap en daarna weer net zo zwaar werd en daarna in Spanje nog een keer een poging deed om slanker te worden. 

Ken jij dat, dat je als dik kind of dikke volwassene gediscrimineerd word of werd en veel kledingmaten in de kledingkast hebt? 

Naar de Alpen!

Op 22 juni ging onze reis naar het uiterste zuiden van Duitsland. Naar het plaatsje Füssen, liggend aan de rivier de Lech, dicht bij de grens met Oostenrijk. 
We zijn zelfs lopend in Oostenrijk geweest!
In Rothenburg ob der Tauber eerst uitgebreid ontbeten met groenten en fruit. Als dat aanwezig is, kiezen we daarvoor, dan hebben we maar weer een deel van onze benodigde voedingsstoffen binnen! 

mijn ontbijt

deel van ontbijt van dochter

Het traject tussen Rothenburg en Füssen is best lang en er bleek na het plaatsje Treutlingen een bermbrand te zijn waardoor we ruim een uur vertraging hadden. We kwamen daar om 12:30 uur aan en vertrokken om 13:42 uur. Daarna bleek onze trein naar München niet verder te gaan en moesten we in Donauwörth overstappen op een stoptrein die echt overal stopte. Hierdoor kwamen we 2 uren later in Füssen aan dan gepland. We logeren in een enorm hotel en onze kamer bleek niet schoongemaakt. Geen schone bedden en geen schoongemaakte badkamer en vuile handdoeken op de grond. 
Foutje, maar het werd keurig opgelost, we kregen een upgrade. Een kingsize suite, met een bed van 2 x 2.2 meter, een zitje en een tafel met 4 stoelen, een koelkastje, een ruime badkamer en een afzonderlijke toilet. 

Deel van de L-vormige kamer

ander deel van de L-vormige kamer, 
met zithoek met bank en een tafel met vier stoelen

onderstaand uitzicht vanuit het hotelraam

Uitzicht vanuit het bed, je ziet nog nèt de bergen op de achtergrond. 

straatje

plein met beeld en niet werkende fontein

prachtig beschilderd gebouw klik voor de link

nog een beeld op een pleintje

Daarna op zoek naar het eethuis dat we online al gevonden hadden en gegeten in dit oosters wokrestaurant. Dochter sushi  en ik tofu met veel gewokte groenten en  wat rijst.  

mijn smakelijke maaltijd met tofu

de foto is helaas niet helemaal scherp: dochters vegetarische sushi maaltijd

 
We maakten een wandeling door de stad en keken bij de rivier de Lech.

rivier vanaf de brug

ook vanaf de brug, richting Oostenrijk gezien

Mooi hè? 

Altijd honger, deel 1

Zo lang ik mij kan herinneren had ik altijd honger. Iedere dag. 
Dat mocht ik niet zeggen, want kinderen in Afrika hadden honger en in de oorlog hadden mensen honger, maar honger was er niet in de vijftiger en zestiger jaren. In ieder geval niet in ons gezin. 
Je had hooguit trek. 

Maar ik was vanaf dat ik heel klein was op dieet. Een vermageringsdieet. Want ik  was te zwaar. Al toen ik in de box zat wilde ik meer eten dan dat ik mocht eten. 
Weet ik uit verhalen. De consultatiebureauarts vond dat ik minder moest eten en moest afvallen. 
Ik weet inderdaad niet anders dan dat ik de hele dag bezig was met eten en als ik wat kreeg, dat ik het zo snel mogelijk op at. Want het kon misschien een vergissing zijn en het eten kon misschien weer afgepakt worden. Dat afpakken gebeurde regelmatig. Ik kreeg wel eens een chocoladereepje van mijn oma. Een koetjesreepje, dat eiste mijn moeder onmiddellijk op. Kom maar hier, dan bewaren we dat voor jou. En vervolgens verdween het in de vuilnisbak, want slecht voor mij. 

Op momenten dat mijn moeder niet op mijn eten kon letten, bijvoorbeeld als ik bij een vriendinnetje speelde en een plak cake en frisdrank aangeboden kreeg, dan sloeg ik mijn slag. Want dat kreeg ik thuis nooit. Voor mijn vriendinnetje was het gewoon, maar voor mij niet. Ik kreeg slappe thee met een zoetje en hooguit 1 droog biscuitje.  Zonder een vriendinnetje in huis dat kwam spelen kreeg ik ook geen koekje, maar een winterwortel of een stuk rauwe koolraap voor de honger. 
Na een schoolkamp kwam ik kilo's zwaarder terug, want daar at ik net zo veel als de andere kinderen en dat was voor mij te veel. 
Mijn moeder werd ziek en lag wekenlang in een ziekenhuis en kon niet op mijn eten letten. Er kwam een gezinsverzorgster in huis, die schoon maakte en kookte.  Het eten was me daar toch lekker! Veel vetter en zoeter. Worteltjes met suiker gekookt. Toetjes. Vette jus.  Je voelt hem al aankomen, ik werd weer zwaarder. Op mijn 12e woog ik 87 kg, veel te veel voor een kind op de lagere school. Vanaf mijn pubertijd probeerde ik te minderen met eten. Ik wilde niet meer dik zijn, ik wilde in maat 38 passen. Wat ook weer wat overdreven was voor mijn lengte van 179 centimeter. 

Ondanks een enorme honger in mijn hoofd, deed ik mijn best om af te vallen. Ik hongerde mijzelf uit. In de jaren na mijn 12e lukte het mij om 30 kilo af te vallen en echt dun te worden, 57 kg, te dun voor een lange puber in de groei. Ook al voelde dat niet zo. Ik vond mijzelf nog steeds veel te dik, te zwaar, hoewel dat niet zo was. Het beeld dat ik van mijzelf had, kwam niet overeen met mijn werkelijke omvang. 
Mijn vriendjes vonden dat ik meer moest eten.  Ik was heel wantrouwig, want ik dacht dat mijn vriendje mij wilde vetmesten en dat was ik echt niet van plan. 

Na verloop van tijd werd ik weer zwaarder, de honger was te erg geworden ik hield de ondervoeding die ik had niet langer vol. Ik kreeg regelmatig en vaker last van eetbuien. Eetbuien die ik ook al had toen ik zo mager was. En langzaam aan werd ik steeds zwaarder en zwaarder. Regelmatig begon ik weer met afvallen. Viel succesvol af en kwam weer aan. En weer opnieuw en weer opnieuw, en nog weer en nog een keer. Ik ben de tel kwijt van de keren dat ik kilo's afviel en ook weer aankwam. Ik kreeg in 1993 diabetes en hoge bloeddruk. Voor het laatst viel ik af in 2020/2021 toen ik in vergelijking met 2015 in totaal 55 kg lichter werd. In de jaren die volgden kwamen de kilo's weer terug, hoewel niet allemaal. 

Lees hier meer over mijn verhaal over mijn eeuwige honger en afvalpogingen: 

 Klik hier voor deel 1 
En klik hier voor deel 2. 

En lees hier over de stand van zaken nadat ik 55 kilo lichter was geworden.

Binnenkort meer over hoe het nu gaat.

Voorzichtig kauwen

Dit jaar in januari, in april en in juni (tijdens mijn vakantie) braken er spontaan stukken van een kies af. Van drie verschillende kiezen, wel te verstaan. Het was niet de vulling die er uit viel. Maar echt gedeelten van kiezen, daar viel spontaan een stuk af! 

Vreselijk, al die kiezen die ineens afbreken, waarom toch? 

Zou mijn gebit echt te oud zijn om voldoende stevig te zijn? Mijn kleinkinderen van 8 jaar hebben al blijvende kiezen, ik ben 72 jaar, dus mijn kiezen heb ik al zo'n 64 jaar, dat is ook lang!

Toen mijn moeder mijn huidige leeftijd had, had ze ook last van afbrekende tanden en kiezen. Ze probeerde heel voorzichtig te eten om de kans zo klein mogelijk te maken dat er iets mis ging. Ik vond dat destijds onzin. Als er iets afbreekt, dan is er gewoon iets mis met je tand of kies. 

Ik dacht altijd dat ik een ijzersterk gebit had. Tenminste 1/3 van alles is nog volkomen gaaf, zonder vullingen. Nu weet ik het niet meer zo zeker of mijn gebit nog zo sterk is. Ik ben sinds het afbreken van de laatste kies heel voorzichtig gaan bijten en kauwen, want liever niet nóg weer een afgebroken kies of misschien een tand waar een stuk afbreekt. 

Ben jij 70+ en heb jij hier ook mee te maken? 
Ik ben heel benieuwd! 

Kan ik mijn toekomstige terugleverkosten (boete) een beetje verlagen?

Ik denk dat er tegenwoordig nog maar weinig huishoudens met zonnepanelen zijn, die geen terugleverkosten moeten betalen. Misschien alleen diegenen die langjarige contracten hebben afgesloten.

Zowel over het afgelopen contractjaar als over het nieuwe contractjaar moet ik die kosten betalen. 
Hoe meer je teruglevert, hoe meer je moet betalen. Daarom loont het de moeite te kijken of die terugleverkosten misschien ook lager kunnen. 

Bij mijn huidige leverancier zien die kosten er als volgt uit:

Schaal 5

1251 - 1500 kWh

€ 237,00/jaar (€ 0,6493/dag)

Schaal 6

1501 - 1750 kWh

€ 281,00/jaar (€ 0,7699/dag)

Uiteraard zijn er meer schalen. Als je kijkt naar mijn teruglevering in het verleden, dan zou ik met mijn teruglevering in schaal 6 vallen. 
Nu is het de vraag: zou het lager kunnen? Zou ik op 44 euro lager kunnen uitkomen?

Daarvoor heb ik naar mijn nota's in het verleden gekeken. Hoeveel leverde ik toen terug in 1 gebruiksjaar?
Mijn gebruiksjaar loopt van 22.06 tot 22.06. In 2024/2025 leverde ik 1671 kWh terug. In 2023/2024 leverde ik 1543 kWh terug en in 2022/2023 leverde ik 1594 kWh terug.

Minder terugleveren betekent meer stroom zelf gebruiken. Op piekmomenten eigen stroom verbruiken in plaats van terugleveren. In ieder geval méér stroom zelf gebruiken, want de piek helemaal voor eigen gebruik inzetten, lijkt me niet altijd haalbaar, hooguit in de winter. 

Ik ga proberen of ik in schaal 5 kan komen. Financieel gezien is het kruimelwerk, hoewel de opbrengst toch wel wat meer is dan die 44 euro. De extra opbrengst komt uit de stroom die ik anders had moeten kopen. Die stroom haal ik dan, als het goed is, van mijn zonnepanelen.

Ik koop nu per jaar rond 425 kWh extra stroom in. Misschien hoef ik dan wat minder stroom in te kopen doordat die benodigde stroom van mijn zonnepanelen komt. 

Hoe ga ik dat doen?
Vaker mijn powerbank opladen op momenten met veel zon en die energie vervolgens gebruiken in de avonduren om mijn telefoon, mijn stoeldeken en mijn e-reader op te laden. Het is overigens de vraag hoeveel energie er verloren gaat door deze tussenstap te gebruiken, maar het is in ieder geval energie die ik afgesnoept heb van teruglevering. 
Vaker te wassen op zonnige momenten en niet te vroeg op de dag, zodat ik de stroom van mijn zonnepanelen optimaal inzet.
Vaker maaltijden te bereiden met elektriciteit, in oven, op mijn elektrische kookplaatje, magnetron. Dus stroom ipv gas inzetten als er voldoende stroom binnen komt. 

Gaat het lukken? 
Zoals je kunt zien, varieert mijn teruglevering nogal. Als ik zonder veranderd gebruik weer 1671 kWh zou terugleveren, dan wordt het niets. Ruim 171 kWh extra verbruiken op zonnige momenten ga ik niet redden. Als het in het komende jaar zo wordt als in seizoen '23/'24, dan zou ik maar 43 kWh extra hoeven te verbruiken. Dat vind ik nog wel reëel. 

Wat denk jij?

Het charmante plaatsje Rothenburg ob der Tauber, ons verblijf en onze reis.

Om onze reis te veraangenamen, kozen we net als de vorige 3 rondreizen met de trein, voor 1e klas treintickets. Minder druk, meer comfort voor nauwelijks meer geld. Wat scheelde het voor ons dit jaar om in plaats van 2e klas, in de 1e klas te reizen?  + 70 euro per persoon. Dat vinden wij het geld wel waard.
We verbleven in driesterren hotels. Wat niet betekent dat er airco aanwezig is. Ik had voor het eerst een kamerthermometer mee in mijn koffer en steeds weer bleek de temperatuur in onze hotelkamer rond de 27 graden te zijn. Hoger dan het in de afgelopen week in mijn slaapkamer thuis was. In  twee van de 4 hotelkamers was een ventilator aanwezig, die we 's nachts gebruikten. Alle hotelkamers beschikten over dikke dekbedden, die veel te heet waren. Dus meestentijds sliepen we onder alleen de dekbedhoes en met de ramen wijd open. 
Dat over het comfort onderweg. 

Dan het stadje Rothenburg ob der Tauber waar we van 20 - 22 juni verbleven. 
De muren van de stad zijn gerestaureerd en hebben waarschijnlijk regelmatig herstel nodig. Overal op de wandelgangen vind je gedenkplaten die sponsoren van dit herstel of restauratie eren. 
Ik heb over een deel van de muren gewandeld, mijn dochter heeft de hele ommuurde binnenstad rondgewandeld! 

Een stadsmuur met een toren

Een straatje met al weer een poort

Op een bruggetje

Ons hotel. Onze kamer was linksboven, met de geopende ramen

Een plek met een toegangstrap tot de stadsmuur

Gedenksteen met naam sponsor

Op de muur, die vaak aan één kant open was. 

Dürüm met falafel en groenten eten in een Turks restaurant. 

We lunchten met een blik sperziebonen, nootjes en crackers. Voor de sperziebonen hadden we sporks (vork, lepel en mes in één)  en mokken mee.  
's Avonds aten we in een Turks afhaalrestaurant waar je ook ter plekke kunt eten. We aten dürüm met falafel, een soort wrap met vulling. Lekker en ook vegan! 

Weinig boodschappen gehaald

Doordat ik ziek werd van de 2e gordelroos vaccinatie, heb ik maar weinig gekocht. Ik had toch al weinig nodig doordat ik 2x bij een dochter at. Één keer vanwege een verjaardag en één keer vanwege oppassen op een kleinkind. 
Daarnaast was het een aantal dagen naar mijn smaak te heet om er op uit te gaan om boodschappen op te halen. 
Wat at ik dan wel?
Maaltijden uit de vriezer, eten uit mijn voorraad, genoeg eten in huis, ik hoefde echt niet te verhongeren. 

28 juni - 5 juli 25
*=aanbieding, @=afgeprijsd, VMN= verspilmijniet, BB= bonusbox	WAAR	PRIJS
Voeding
638 gram bananen*	Lidl	0,81
tros groene bananen, 781 gram @*	AH	0,97
gedroogde gesuikerde cranberry's XXL @	Lidl	1,49
1 heel volkoren brood VMN	Lidl	0,25
bol verse knoflook	Lidl	0,59
hamburgers, vegan	Lidl	1,55
2 potten woksauzen, curry @	Lidl	2,68
trostomaten, ruim 500 gram*	AH	0,85
2 komkommers*	AH	0,99
2 literpakken yoghurt*	AH	1,89
Snacks/ hapjes
2 blauwe bessen muffins*	AH	1,69
Dranken
6 liter sojamelk	AH	4,80
TOTAAL		18,56

Wel vulde ik mijn voorraad sojamelk weer wat aan en trakteerde ik mijzelf op lekkere muffins. Twee voor de prijs van één. Doordat dochter ook blauwe bessen muffins gebakken had voor de verjaardag, was ik helemaal in de mood. 
Ik kocht veel bananen, zowel in het begin van de week als aan het einde van de week. De groene bananen zijn eigenlijk bedoeld om een tijdje te laten liggen en later op te eten. Maar ze waren inmiddels rijper dan de gewone bananen die ik bij de Lidl kocht.

Een beter horlogebandje

Nog niet zo lang geleden kocht ik een nieuwe smartwatch. Het is eentje met een vrij brede siliconenband. Dat bandje sloot mijn huid veel te veel af, ondanks dat ik de band niet te strak op mijn pols droeg. Het irriteerde, jeukte en deed pijn. De bovenste laag van de huid ging er af en mijn huid lag open. Spek-open, zeggen ze dan in het Fries. 

mijn horloge zoals ik het kocht

huid van de pols toen de wond al weer wat hersteld was, 
ik droeg toen het horloge aan de andere pols

Geen goed idee om de band mijn huid zo te laten beschadigen dat mijn huid open gaat! Nare bacteriën kunnen daardoor mijn lichaam binnendringen en onheil veroorzaken. 
Weg met het siliconenbandje!
Dus ging ik op zoek naar een andere oplossing en die heb ik gevonden in de vorm van een nylon bandje dat rekbaar is. 

horloge met nieuwe bandje

Veel beter!

Van Heidelberg naar het mooie stadje Rothenburg ob der Tauber

We vertrokken veel eerder uit Heidelberg dan het trein-reisbureau had voorgesteld, want waarom zouden we na het ontbijt twee uur wachten in ons hotel? Onderweg geen vertraging en we zaten in de kleinste 1e klas coupe die ik ooit tegenkwam, 8 zitplaatsen in totaal (foto) . Meer 1e klas plaatsen waren er niet, in de hele trein.  

We kwamen vroeg aan en konden nog niet direct naar onze kamer. Geen probleem, want we konden onze koffers wel achterlaten en even naar het toilet. 
Daarna waren we klaar om het stadje Rothenburg ob der Tauber te verkennen. De stad is prachtig, maar daarom ook zeer toeristisch. Er lopen heel veel mensen door de kleine straatjes, die jammer genoeg niet autovrij zijn!  Om de hele stad zijn stadsmuren, waar je op kunt wandelen. 
We lunchen in een typisch Duitse konditorei, waar we soep en hazelnoottaart eten. In zo'n konditorei kun je èn aan de toonbank gebak kopen, en aan tafeltjes zitten om te koffie en thee te drinken  en te eten en dan voornamelijk gebak. 

straathoek

Kerk

Het meest iconische plekje van de stad, met uitzicht op 2 stadspoorten

 

en een prachtig vakwerkhuis 

nog een stadspoort

gedeelte van de muur met bebouwing er tegen aan

Ons hotel heeft een grote lobby, waar we heerlijk spelletjes kunnen spelen (foto) En in onze kamer heeft ooit een Franse president geslapen.

beneden in ons hotel

We aten in een Indiaas restaurant, waar ik vergat foto's te nemen van onze maaltijd. 

Hitte en kou en siësta

Het was hier gisteren warm, om niet te zeggen heet! 
Ik ging samen met mijn oudste dochter 's ochtends vroeg naar de sportschool, om de ergste hitte voor te zijn. 
En 's middags voelde ik mij niet lekker, moe, net als de afgelopen dagen nog steeds last van hartritmestoornissen, rillerig en daarnaast misselijk.  
Ik besloot in bed te kruipen en een siësta te houden. In bed had ik het nog steeds koud, uiteindelijk ging ik met kleren aan onder mijn wollen zomerdekbed liggen om het weer wat warm te krijgen. Na een slaapje dacht ik: dit is niet normaal, waar is de koortsthermometer? Ik had inderdaad lichte koorts en mijn rechterarm was op de plek van de injectie met het vaccin tegen gordelroos warm en stijf. 
Mijn conclusie was dat het met de vaccinatie te maken had. Anders zou ik het bij 26 graden in de slaapkamer toch niet koud hebben?
Ik zocht de bijwerkingen op op mijn telefoon en mijn conclusie klopte precies. 
Dit vond ik: "Na vaccinatie tegen gordelroos kun je last krijgen van bijwerkingen. De meest voorkomende zijn pijn, roodheid en zwelling op de injectieplaats, vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn, koorts en soms maag-darmklachten.  Deze klachten zijn meestal mild en verdwijnen binnen een paar dagen"
Na de eerste prik merkte ik helemaal niets, maar nu wel!
Mijn plannen om in de avond nog een flinke wandeling te maken heb ik geschrapt. Het zou nog lang heel warm blijven. Om 9 uur 's avonds nog steeds 30 graden! 
Totdat de bijwerkingen weer over zijn doe ik dat even niet, of in ieder geval niet met hitte. 

Al weer een vaccinatie

Zoals mijn vaste lezers wel weten, heb ik in april dit jaar een prik gehaald tegen gordelroos (herpes zoster). De gehele vaccinatie bestaat uit twee prikken. Één prik is niet voldoende, ongeveer twee maanden na de eerste prik moet een tweede prik volgen. Dan ben je zo goed mogelijk beschermd tegen het opvlammen van het waterpokkenvirus (varicella zoster virus) dat zich ergens in je lichaam verstopt heeft en na je 50e jaar voor nare zenuwpijnen kan zorgen. 

Gisteren fietste ik naar de GGD, tegenover het ziekenhuis UMCG. Ruim 2 maanden geleden regende het pijpenstelen, nu was het zomers en zonnig, maar ook nog niet heet. Het was geen straf om er naar toe te fietsen. De tweede prik was zo gezet. Ik vroeg de medewerker nog naar de landelijke gratis vaccinaties, waartoe het inmiddels demissionaire kabinet besloten heeft. Haar inschatting was, dat deze vaccinaties nog wel minstens twee jaar konden duren voordat die van start zouden gaan en dat die prikken dan ook nog niet aan alle vijftigplussers gegeven worden. Onduidelijk is nog welke leeftijdsgroepen voorrang krijgen. Er wordt hoogstwaarschijnlijk begonnen met een deel van de vijftigplussers, want het zijn er zó veel! 

Ik ben blij met mijn tweede prik. De prikken geven mij gedurende tenminste 10 jaar bescherming. 
Het wordt steeds meer bekend dat de prikken tegen gordelroos als bijwerking ook beschermen tegen Alzheimer. Helaas niet bij iedereen, maar toch wel bij ongeveer 20% van de mensen die gevaccineerd is. Dat is dan mooi meegenomen. 
Ik wil best oud worden, maar als het even kan zonder dementie! 

De kosten? Die zijn helaas aanzienlijk, daarom zou het fijn zijn als deze vaccinatie voor iedereen gratis beschikbaar zou zijn.

Ik betaalde voor de twee prikken €455,80. 

€365,20 betaald voor een heel jaar energie

De eindafrekening is binnen en ik krijg geld terug!
€234,80 wordt binnenkort op mijn rekening gestort.
Niet slecht. 
De eindafrekening besloeg 12 pagina's, waarin precies werd uitgelegd hoeveel gas ik had verbruikt en hoeveel stroom. Ook  de hoeveelheid teruggeleverde stroom en de vaste terugleverkosten (= terugleverboete) werden vermeld. 
Overzichtelijk? 
Ik zag in eerste instantie door de hoeveelheid cijfers door de bomen het bos niet meer. Er zijn zo veel verschillende kostenposten!
Normaaltarief en daltarief voor stroom, normaaltarief en daltarief voor teruglevering stroom. Vaste leveringskosten, vermindering energiebelasting. En dat allemaal tot 1 januari en vanaf 1 januari. Want per 1 januari veranderden de tarieven. Dus alle cijfers x 2.
En natuurlijk heb je dan ook nog de netbeheerkosten van stroom en gas.

En met al die plussen en minnen komt het er op neer dat ik €1 euro per dag betaald heb. Dat het bedrag zo laag is, heeft zeker ook te maken met de smak geld die iedere consument voor stroom ontvangt als vermindering energiebelasting. 
In mijn geval €632,26 in de periode van 22 juni 2024 tot 22 juni 2025. 
Ook werd de overstapbonus à €150,- verrekend. 
In feite kreeg ik dus €782,26 cadeau. 

En dan de opbrengsten en terugleverkosten van mijn zonnepanelen. Door de salderingsregeling was voor mij alle stroom gratis, want ik leverde meer terug dan ik verbruikte. 
Ik kreeg €94,37 terug voor teruggeleverde stroom en ik betaalde €149,79 voor de vaste terugleverkosten. 

Ik betaalde bij de oude energieleverancier 50 euro per maand aan voorschotten. 
De nieuwe energieleverancier had het voorschot gezet op €67 per maand = €804 per jaar. En dat is dan ondanks de welkomstpremie van €295,- die ik aan het einde van het contractjaar mag verwachten. 
Lager dan 56 euro per maand kan ik het voorschot nu niet zetten, maar ik neem aan dat ik het over een aantal maanden nog wel weer kan aanpassen. 

Op verkenning in Heidelberg

Na een nachtje slapen in ons hotel in Heidelberg waren we klaar voor het ontbijt en een uitje naar het slot. (klik op de link voor meer informatie over slot Heidelberg) Ons hotel staat op een knooppunt van bus- en tramlijnen, waardoor vervoer naar de verschillende plekken heel gemakkelijk is, als je eenmaal de juiste buslijn weet te vinden. 

mijn ontbijt met kaas, groenten en fruit

ontbijt van dochter, Engelse stijl met witte bonen, gebakken aardappels, roerei
tomaten, champignons en paprika

We kochten een buskaartje en lieten ons naar de kabeltrein brengen. Die kabeltrein ging steil omhoog de heuvel op, naar het slot. De prijs van de kabelbaan was inclusief toegang tot het slot, het immens grote wijnvat en het apothekersmuseum. Naast het slot is ook een vrij toegankelijk park, waar je kunt wandelen en waar je een mooi uitzicht hebt over de stad en de rivier de Neckar. 

uitzicht op de stad

poort naar het slot

dezelfde poort, met dochter

nog weer uitzicht op de stad, met links van het midden de kerk die we bezochten

Boven aangekomen hebben we gewandeld door het park, het slot en het apothekersmuseum bekeken. Sommige torens waren in gestort.

ingestorte toren met mijn schouder op de voorgrond

interieur van een oude apotheek

interieur van nog een andere oude apotheek

Rond lunchtijd aten we crackers en dronken we wat water. Toen ik op een cracker beet, voelde ik ineens een vlijmscherpe pijn in mijn tandvlees rechtsonder. Heel pijnlijk! Ik dacht eerst dat een stuk van de cracker in mijn tandvlees sneed. Maar mijn dochter zag geen stuk cracker, wel bloed in mijn mond. Kauwen was uiterst pijnlijk!  
Later had ik ineens een stuk kies los in mijn mond en was de pijn gelukkig verdwenen. Mijn conclusie is dat de pijn veroorzaakt werd door het afgebroken stuk kies. Dat had een erg scherpe rand en die rand sneed in mijn tandvlees. Volgens mijn dochter zag die kies er niet goed uit en betwijfelde ze reparatiemogelijkheid. Ik had geen pijn en daarom wilde ik er in Heidelberg niets aan laten doen. Geen spoedbehandeling of zo. Dat kon wel als we weer thuis waren! 

De boosdoener, hoewel de breuk natuurlijk ook kon gebeuren met iets anders dat hard was.

We zijn uren op de heuvel bij het slot geweest, naar toen hadden we alles wel bekeken. We dronken daar boven nog een koffie (ik) en een ijskoffie (dochter) en namen toen de kabeltrein weer naar beneden en vervolgens de bus naar het hotel. 

ijskoffie met ijs en veel slagroom

Vandaar uit wandelden we weer naar hetzelfde eethuis als de avond er voor, want waarom niet, als het goed bevallen is?

Na het eten wilden we nog weer hoog de heuvel op, naar de Königstuhl, boven het slot, maar we kwamen tot de ontdekking dat we er met de bus wel konden komen, maar niet weer met de bus naar beneden konden. Niet te doen voor mij, veel te ver en waarschijnlijk te steil! Dus gingen we naar de rivier, naar een oude poort, de Karlstor. Enorm was die! We wandelden van daaruit over de brug en langs de rivier weer terug naar de oude brug. Op deze beschutte zuidhelling heerst een subtropisch klimaat, waar o.a. citrusvruchten, granaatappels, palmen en Japanse mispels groeien. Die Japanse mispels werden volop geoogst. We hebben ze ook geschild en geproefd. Best lekker!
Vervolgens weer met de bus terug naar ons hotel. Moe maar voldaan, het was een leuke dag!

Japanse mispel

Karlstor

nogmaals de Karlstor

Mijn uitgaven voor voeding en drinken in de afgelopen week

Op dinsdagavond kwamen we weer thuis van onze vakantie en er was maar weinig vers meer in huis! Dus dat moest aangevuld worden. Ik kocht veel fruit, beleg en groenten.
De gember mango chutney lijkt me lekker bij Indiase gerechten, maar ook op brood. Het potje is nog ruim 2 jaar houdbaar, waarschijnlijk was die afgeprijsd doordat hij uit het assortiment gaat. 
Doordat ik op donderdag en vrijdag oppaste op kleinkinderen en daar ook bleef eten, had ik maar weinig nodig voor warme maaltijden. 
Daardoor heb ik toch minder uitgegeven dan normaal, ondanks de kleine inhaalslag in verse producten. 

21 - 28 juni 25
*=aanbieding, @=afgeprijsd, VMN= verspilmijniet, BB= bonusbox	WAAR	PRIJS
Voeding
125 gr blauwe bessen, bio*	Lidl	1,29
abrikozen, 500 gr*	Lidl	1,79
ananas*	AH	1,43
meloen*	Lidl	0,99
3 avocado's	AH	1,62
volkoren knäckebröd*	Plus	1,00
pompoenpitbroodje*	Lidl	0,29
plakken oude boerenkaas, 199 gram*	Plus	1,99
gerookte haring BB	AH	2,58
crackers met geitenkaas en rozemarijn	AH	0,99
hummus, groot	AH	2,15
cherrytomaten, 250 gram	AH	1,19
verse knoflook	Lidl	0,59
bio komkommer*	Lidl	0,49
bloemkool 1636 gram	Markt	1,00
3 paprika's	Markt	1,00
3x pak bonenmix @	AH	1,95
gember mango chutney @ (normaal 3,39)	AH	1,50
yoghurt, bio	Lidl	1,39
Snacks/ hapjes
bleu d'auvergne	Lidl	2,69
kauwgum	AH	0,89
Dranken		0,00
TOTAAL		28,81

Onze volgende etappe: naar Heidelberg

Heidelberg is een oude Duitse universiteitsstad met een indrukwekkend slot boven de stad. 
Lang geleden fietste ik iedere zomer samen met de vader van mijn dochters een maand door Europa en op één van die tochten fietsten we langs Heidelberg. Het was rond 1983, op een snikhete dag en we peddelden langs de rivier de Neckar. We keken naar de stad, maar het leek ons te vermoeiend om die stad in te gaan en naar het slot te klimmen. Nu is het er dan toch van gekomen om die stad te bezoeken. Samen met onze dochter die 6 jaar na die vakantie ter wereld kwam. 

Heidelberg vanaf de andere oever, zoals ik de stad ooit zag

De rivier vanaf het park bij het slot

We zouden om 9:48 uur vertrekken vanuit ons plaatsje langs de Rijn, maar er was vertraging wegens Polizeieinsatz. Waarom die politie ingezet moest worden? Dat werd er niet bij vermeld. We zouden in Wiesbaden overstappen op de trein naar Heidelberg, maar dat kon niet, doordat we een half uur later dan gepland vertrokken. Onze trein stopte niet meer in Wiesbaden, want het aantal plaatsen waar gestopt werd, werd ingekort. Dus door naar Frankfurt. We misten daardoor helaas onze gereserveerde zitplaatsen in de trein van Wiesbaden naar Frankfurt. Niets aan te doen en gelukkig was er voldoende plek in onze trein. 
Onze reis zou bijna 3 uren duren, maar werd wel wat langer.
In Heidelberg moesten we met de bus naar het hotel, dat ging vlot. Vanuit het hotel zijn we naar de oude stad gegaan en daar wat rondgekeken. Op de oude brug over de Neckar en in een kerk in de oude stad. Vanuit de verte zagen we het slot op de heuvel. 

Vanaf de oude brug

Poort van de oude brug

 

Grafmonument voor Duitse koning Ruprecht I, koning van 1400-1410 
en zijn vrouw Elisabeth

 

Tekst bij grafmonument

 

Preekstoel

Aan het plein bij de kerk

Aansluitend zijn we bij een Vietnamees restaurant gaan eten. Dat restaurant had mijn dochter uitgezocht. Een prima keuze! Hoewel ik wel zowel bij het voorgerecht als bij het hoofdgerecht loempia's at, niet erg, ze waren lekker! We dronken er rabarberlimonade bij! 

Ons voorgerecht: Vietnamese loempia's

Mijn hoofdgerecht, met veel groenten, nog weer loempia's, mie en een pittig sausje
op de voorgrond korianderblad, dat voor mij naar zeep smaakt. Dat legde ik terzijde.  

onderweg vanuit ons restaurant terug naar het hotel, 
zagen we 3 Stolpersteine
een echtpaar (omgekomen in concentratiekampen) 
en de moeder van de vrouw (overleden na de Kristallnacht). 

Het emotioneert mij altijd heftig om Stolpersteine, ook in Groningen, te lezen. Ook deze keer weer.

In dit hotel zowaar een lift naar onze kamer, waardoor we niet onze koffers de trappen op hoefden te dragen.