Een week geleden had ik behalve veel pijn in mijn been ook pijn aan mijn linker heup. De pijn trad op als ik ging zitten of weer ging staan. Het laatste stukje van de beweging deed veel pijn, en omgekeerd het eerste stukje als ik weer ging staan. Dan valt pas op hoe vaak ik op de dag opsta en weer ga zitten. Dat begon 's ochtends al in bed. Gaan staan, kleren pakken, weer gaan zitten om de kleren aan te doen. Gaan plassen en weer opstaan. De trap af lopen en gaan zitten om brood te smeren, weer gaan staan.
En zo door, tientallen keren per dag. Alleen plassen moet ik al elke 2,5 uur, vaak ook 's nachts.
Die pijn liet zich ook niet "wegpoetsen"met de pijnstiller Tramadol. Die hielp wel tegen de pijn in mijn been, maar niet tegen de pijn in mijn heup.
Mijn verklaring was, dat de pijn ontstaan was door de ongewone beweging die ik maakte met het zieke been. Dat been moest tegen de zwelling zo vaak mogelijk horizontaal liggen, op een stoel of op een kussen op de bank, waarbij ik dan een beetje gedraaid op de bank zat. Doordat ik dat nu vaak deed terwijl ik dat anders nooit doe, heeft waarschijnlijk mijn pezen overbelast.
Ik ben iemand die niet meteen bij de dokter zit. Ik besloot de heup te ontzien door minder met mijn been horizontaal te gaan zitten. Eigenlijk vrijwel niet, want ik besloot 's middags een aantal uren in bed te gaan liggen. Dus wel het been horizontaal, maar niet in een ongewone houding. Verder ging ik de heup voorzichtig een beetje rekken en strekken.
Ik hield wel in mijn achterhoofd dat het ook de bacterie kon zijn die aan de wandel was gegaan en zich gevestigd had op mijn kunstheup. Het risico daarop is voor zover ik weet ietsje groter bij mensen die een nieuwe heup hebben.
Mijn oma Aaf had een bacterie in haar heup nadat haar gebroken heup gerepareerd was, ergens vlak na WO II. Ze was heel ziek, zo ziek dat ze mogelijk zou komen te overlijden. De priester wilde haar al bedienen met de laatste sacramenten. Oma Aaf heeft hem weggestuurd, ze lag dan wel in een RK ziekenhuis, het Bonifatius Hospitaal, maar was niet Katholiek, met een priester wilde ze niets te maken hebben.
Dus ik wist dat een bacterie heel ernstig kon zijn en hield ik mijzelf goed in de gaten.
Hoge koorts?
Hoge alarmfase!
Maar dat gebeurde niet. Ik had hooguit een beetje verhoging, nog van de infectie aan mijn been, maar ik voelde mij niet heel ziek, zoals in het begin van de wondroos.
Na 3 dagen werd het al een stuk beter. Toen had ik nog een beetje pijn en nog weer een dag later was de pijn helemaal weg en kon ik als vanouds weer gaan zitten en gaan staan zonder een centje pijn. Alsof er niets aan de hand was!
Heerlijk!
