Sinds een aantal maanden heb ik nieuwe vitamine D tabletjes. Het zijn kauwtabletjes met een verrukkelijke fruitsmaak. Ze zijn zo lekker, dat ik de neiging heb om er van te snoepen! Heel erg fout natuurlijk, want de dosis is echt hoog genoeg! Het zijn tabletjes met 20 microgram, die hoeveelheid wordt eigenlijk geadviseerd voor mensen van 70+ en dat ben ik nog niet.
Als kind snoepte ik alles wat ik te pakken kon krijgen. Ik had, vanaf dat ik een peuter was overgewicht en kreeg toen een vermageringsdieet van de kinderarts. Door dit dieet had ik altijd honger!
Ik mocht weinig koolhydraten, maar ook weinig vetten. Ik herinner mij eindeloos op stukken winterwortel en koolraap geknaagd te hebben. Ook boterhammen zonder boter en zonder beleg mocht ik zo veel als ik wilde en sla en gekookte groenten zonder sausje.
Andere kinderen kregen geld mee naar school. Daarvan konden ze in het
winkeltje tegenover de school, oh wat een verleiding, snoepjes kopen.
Dat ging per stuk. Dus geen rollen of zakjes, je kon bijvoorbeeld voor
10 cent 3 snoepjes kopen. Wat had ik graag óók eens snoepjes willen kopen! Zakgeld had ik niet en als ik geld kreeg, dan werd er op toegezien dat dat geld in de spaarpot gestopt werd en daar kon ik het geld niet uit krijgen.
Ik herinner me dat ik als 8 jarige precies wist wat er voor lekkers in huis was. Hoeveel biscuitjes en waar die waren, en zeker chocolade en ander snoep was voor mij niet veilig. Het vervelende was, dat als ik in het bijzijn van mijn moeder iets kreeg, bijvoorbeeld een chocoladereep of snoep van een oma, tante of oudtante, dat ma dat dan direct in beslag nam. Ik mocht dat niet hebben, want het paste niet in mijn dieet. Dus werd het lekkers ergens in een kast gelegd en ik dacht dan: als ik er nu een heel klein beetje van neem, dan valt dat helemaal niet op, toch? Maar het viel wel op en dan werd ik op het matje geroepen.
Zo'n "stout" gevoel krijg ik nu ook weer van die vitamine pilletjes! Zal ik eentje extra nemen? Niemand merkt er wat van!
Mijn kleindochter van 8 maanden en mijn kleinzoon van 6,5 maand zijn nu nog veel te klein, maar zodra die kunnen lopen en de vitamine-potjes binnen hun bereik hebben, dan moeten de vitamines (en natuurlijk ook mijn diabetesmedicijnen, bloedrukpillen en schildkliermedicijnen) op een andere plek opgeborgen worden. En daarbij moet ik goed bedenken, dat kinderen ook op stoelen en tafels kunnen klimmen en op die manier een flink bereik hebben.
Over dat bereik van kleine kinderen nog een anekdote: toen mijn dochters 3 en 6 jaar waren, toen scheerde hun vader zich altijd met een echt scheermesje. De "krabber" had hij in een houder in de douche bevestigd, op ongeveer 1.80 meter hoogte. Hij had er niet aan gedacht dat we daar ook een vloertrekker hadden staan om de vloer na het douchen weer droog te maken. En met die stok kun je ook andere dingen doen dan met de vloertrekker de vloer droog maken. Bijvoorbeeld de krabber van de muur stoten. Kortom, ze hadden hem in handen gekregen. Jongste werd ingesmeerd met tandpasta en "geschoren". Dat ging natuurlijk niet helemaal goed, jongste kreeg een hevig bloedend sneetje in haar bovenlip en ze begonnen beiden te gillen! Ik heb jongste in een baddoek gewikkeld, ben de trap afgegaan en heb haar languit op de tafel gelegd om de wond eens even goed te inspecteren. Het bloedde flink, maar in feite was het een zeer oppervlakkig sneetje. Ik heb het met de schone handdoek dicht gedrukt en de geschrokken dochters gekalmeerd. Gelukkig had ik heel recent een cursus kinder-EHBO gedaan en wist ik wat ik moest doen en hoe ik de situatie moest inschatten. Het bloeden stopte al snel en daarna was het klaar. We zijn er niet mee naar een arts geweest.
Als je nu héél goed met een vergrootglas kijkt, dan zie je nog een piepklein lijntje op de plaats van de snee.
