Huizen voor ouderen

Bejaardenhuizen

Zo'n 60 jaar geleden, begin zestiger jaren van de vorige eeuw, werden er in Leeuwarden nieuwe bejaardenhuizen gebouwd. Mijn grootouders, het ene stel geboren in 1896 en het andere stel in 1898, leek het fantastisch om daar te wonen! Helemaal verzorgd, inclusief maaltijden en schoonmaak!
Ze schreven zich enthousiast in voor een plek en na verloop van tijd was er plek voor hen, nou ja, alleen de grootmoeders, want mijn grootvaders waren in de tussentijd al overleden.

Mijn oma's

De huizen van mijn grootmoeders werden verkocht en van dat geld woonden ze in het bejaardenhuis.
Het geld uit de woning ging er bijna aan op, maar daar kregen ze wel onbezorgd wonen voor terug! En het fijne was dat mensen zonder vermogen er ook konden wonen, dan betaalde de overheid de kosten, volgens mij vanuit de bijstand, maar dat weet ik niet zeker. Later gebeurde dat vanuit de AWBZ (algemene wet bijzondere ziektekosten).
Mijn oma Aaf, geboren in 1896, woonde vanaf haar 70e in het bejaardenhuis, mijn oma Lolkje   woonde er vanaf haar 74e. Beide oma's waren bij hun intrek in het bejaardenhuis recent weduwe geworden. Zo gingen wonen in een bejaardenhuis dat dicht bij hun vroegere woonbuurt stond en dat deden buren en familieleden ook en daarom woonden er in dit huis veel oud-buren en familieleden.
Gezellig!
Oma Aaf woonde 18 jaar in het bejaardenhuis en oma Lolkje 16 jaar lang.

Oma Aaf en oma Lolkje in het bejaardenhuis

Was het altijd leuk voor oma Aaf en oma Lolkje om in het bejaardenhuis te wonen?
Ze waren blij en tevreden met de aangeboden maaltijden en vonden het heerlijk dat hun kamer en de gangen gepoetst werden. Beiden waren vanaf hun 12e tot aan hun huwelijk dienstbode geweest, een hard bestaan voor jonge meiden, en ze vonden het prachtig dat er nu voor hen gepoetst en gekookt werd.
Na verloop van tijd vond Oma Aaf het nogal deprimerend dat er steeds weer mensen waar ze bevriend mee was, dood gingen. Dan maakte ze bij de gezamenlijke thee en koffie nieuwe vrienden en kennissen en dan gingen ze na verloop van tijd dood. En dan moest het contacten maken weer opnieuw beginnen. Oma Aaf ging na haar 80e niet meer naar de koffie en thee en maakte zelf drinken op haar kamer, ze had geen zin meer in contacten met steeds weer nieuwe mensen. Ze las met plezier de krant en keek veel TV en genoot van het uitzicht vanuit haar raam op de 8e verdieping.  En natuurlijk vond ze het heerlijk als er kinderen of kleinkinderen langs kwamen. Ze was altijd zeer belangstellend naar wat ik deed en wat ik van de politiek vond. We hadden leerzame en leuke gesprekken.
Oma Lolkje liet zich niet kisten en ging gewoon naar gezamenlijke activiteiten: koffie, thee, films, muziek, het maakte niet uit, ze was overal voor in! Ze was ook niet zo'n krantenlezer, dus misschien verveelde ze zich op haar kamer. Ze overleed toen ze 90,5 jaar oud was.

Verdwijnen verzorgingshuizen

Al weer geruime tijd geleden heeft de overheid in haar wijsheid besloten dat de bejaardenhuizen, nu verzorgingshuizen geheten, wel dicht konden. Er was geen behoefte meer aan. Ze hadden ouderen bevraagd en die zeiden massaal dat ze liever thuis wilden blijven wonen. Dat leek hen veel prettiger dan in een verzorgingshuis wonen. Ik snap dat heel goed, wat iedereen wil gezond oud worden en niemand wil ouderdom met gebreken. Welkome antwoorden, die antwoorden dat bijna iedereen thuis wilde blijven wonen, want het scheelde heel veel geld!
Een mooie bezuiniging.
Want zeg nou zelf, ons land is er sinds de jaren 60 niet rijker op geworden. Het is armoede alom en dan kun je het je  als land niet meer veroorloven om zo veel geld te besteden aan verzorgingshuizen. Weg met die dingen! We schuiven de kosten van de thuiszorg naar de gemeenten, we maken er nog even een flinke bezuinigingsoperatie van en die gemeenten zoeken het lekker zelf maar uit!
Wat zeg je? Zijn er steeds meer ouderen en zijn die nu thuis aan het dementeren en aan het verpieteren? Niets aan de hand, ze wilden 10 of 15 jaar geleden toch zelf thuis blijven?

Woningnood voor ouderen

OK ik overdrijf misschien een beetje, maar toch, ik vind het absurd dat de verzorgingshuizen gesloten zijn/worden en dat er zo weinig aandacht is besteed aan geschikte woonruimte voor ouderen.
Verzorgingshuizen zijn een prima plek voor mensen die meer zorg nodig hebben, maar nog niet slecht genoeg zijn voor een verpleeghuis! Niet voor mensen zoals destijds mijn oma's, die waren toen voor de huidige normen nog te kwiek en zelfredzaam, maar voor mensen die eigenlijk niet meer thuis kunnen wonen. 
Er is al woningnood, ook in steden als Groningen, maar ook in andere steden en zeker voor ouderen als die op zoek willen naar een voor ouderen aangepaste woning.
Ze hadden er, in plaats van de verzorgingshuizen te sluiten, gewoon net als in de zestiger jaren van de vorige eeuw, gewoon méér moeten bouwen! Misschien wat anders van opzet dan toen, eigentijdser en iets ruimer dan de kamertjes van destijds.

Wie heeft in vredesnaam verzonnen dat er tussen de zeer beperkte zorg thuis en de uitgebreide en medische zorg in het verpleeghuis helemaal niets hoefde te komen?

Ik weet niet of het helpt, maar misschien moet ik maar lid worden van een ouderenpartij en/of van een bond voor ouderen, zodat ik  via die weg meer van mij kan laten horen!