Oudste kleindochter van acht jaar vindt zichzelf nog veel te klein om met volwassen bestek te eten.
Het is een bijzonder kind. In sommige opzichten, zoals bij bijvoorbeeld bij vakken op school en motorisch, loopt ze voor op veel kinderen van haar leeftijd, in andere opzichten wil ze nog erg graag klein zijn.
Ik had maar 1 kinderbestek in huis. Ooit gekocht voor haar omdat ze hier tot corona op woensdagmiddag altijd was en ook wel eens 's avonds meeat. Nu krijgt haar vierjarige zusje altijd dat kinderbestek als ze hier logeren en moet oudste kleindochter onder groot protest kiezen uit een babysetje dat haar eigenlijk niet zint of volwassen bestek. Ze wil een volwaardig kinderbestek.
Eerst dacht ik: je past je maar aan en je eet maar met wat voorhanden is, maar afgelopen week dacht ik daar anders over.
En ik kocht onderstaand setje. Laat haar maar lekker daar mee eten zo lang zij dat wil.
Lief dat je dat gekocht hebt!
BeantwoordenVerwijderenToen mijn dyslectische zoon naar de LOM school ging zei de leraar: deze kinderen lopen in sommige dingen voor, en in sommige achter, vooral ook emotioneel.
BeantwoordenVerwijderenHij is nu in de veertig en dat geldt nog steeds.
Meebewegen en tegelijkertijd consequent zijn als het nodig is was hun raad.
Met zo'n schattig bestekje kan zij nog even genieten van haar kindertijd, helemaal leuk!
En zo blijft oma altijd in hun herinnering, het zijn de kleine dingen die het doen!
BeantwoordenVerwijderenMan en ik eten thuis van de gebaksvorken en koffielepels. De gewone grootte vinden wij naar. Te groot, te veel metaal in de mond, happen te groot om fijn te eten.
BeantwoordenVerwijderenIn een restaurant en bij anderen thuis eten we met wat we krijgen.
Wat leuk dat je dit bestrk gekocht hebt.
BeantwoordenVerwijderenErgens vind ik het ook wel mooi dat ze nog niet met "grote mensen bestek" wil eten. Kindertijd is toch al zo kort.
Ook ik vind het gangbare bestek te groot. Ik eet met dessertbestek. Als ik ergens anders eet neem ik mijn eigen bestek mee.
BeantwoordenVerwijderenVoor een kleinkind zou ik direct overstag gaan voor een klein bestekje. Oma's zijn om te verwennen. Onze kleindochter wilde toen ze klein was hier niet van een bord eten. Ik had een klein koperen pannetje met steel , mocht ze daar uit eten, dat vond ze geweldig. Op een gegeven moment gaat zo'n fase vanzelf over.
BeantwoordenVerwijderengroet Astrid
Bij ons thuis was het andersom. Jongste (nu 6) vond het maar niks dat hij als enige een kleiner bord had en klein bestek en dan ook nog op een andere stoel. Inmiddels zit hij dus gewoon op een normale eetkamerstoel, met groot bestek en servies. In een lollige bui pakt ie ook nog wel eens een opscheplepel bij z'n toetje.
BeantwoordenVerwijderenHier een kleindochter die met een taartvorkje en een dessertlepel eet. Het bord is een vakjesbord want heeft een hekel aan alles door ellaar. Groeten Jet
BeantwoordenVerwijderenLief van je. Daar zal ze blij mee zijn.
BeantwoordenVerwijderenZo maak je dus van kinderen verwende prinsjes en prinsesjes, door ze steeds hun zin te geven. Opvoeding hoort rechtlijnig te zijn, nee is nee en ja is ja.
BeantwoordenVerwijderenOuderwets? Nee hoor, je wordt er zelfs een beter mens van.
Trouwens best bijzonder dat je geen groot- en desert-bestek hebt. Zo leren kinderen ook niet de tafeletiquette. Iets wat bijvoorbeeld in Italië en Frankrijk ondenkbaar is.
Irma
Nou Irma, steeds hun zin is wel het andere uiterste. Knap dat je dat kunt destilleren uit 1 anekdote. Ik weet ook niet of oma eindverantwoordelijk moeten zijn voor de tafelmanieren van een kleinkind. Afwijken van normaal lijkt me nou juist een heerlijke grootoudertaak.
VerwijderenWaar staat geschreven dat opvoeding rechtlijnig hóórt te zijn? Sensitief responsief ouderschap daar gedijen kinderen bij. Dus ook een ouder die zijn opvatting durft aan te passen. Komt van pas in het leven. Kunnen kinderen meer van leren dan van starre ouders
Verwijderen