De rol van geld in mijn jeugd

De laatste tijd hebben verschillende bloggers geschreven over geld in hun jeugd. Een leuk onderwerp om over te schrijven! Daar wil ik vandaag ook aandacht aan geven!

Hoe heb ik de betekenis van geld leren kennen?

Ik ben geboren in december 1952 en online bankieren en online  sparen bestond nog lang niet. Ik had een spaarpot die ik zelf niet open kon maken en mijn vader ontving maandelijks een loonzakje met echt geld er in.
Mijn ouders hadden in 1956 een huis gekocht en daar zat een flinke hypotheek op! Dat betekende dat er weinig geld was en dat mijn ouders zeer zuinig moesten zijn. Gesprekken aan tafel gingen er vaak over dat er geen geld was voor luxe, voor andere dingen dan de echt noodzakelijke dingen.
Hoe ging dat in 1956?
Mijn moeder maakte voor mij en mijn broertje kleding uit oude kleren: uit oude jurken, overhemden en jassen. Als we wat nieuws kregen, dan was dat zelfgemaakt/zelfgebreid. We hadden een tonnetje in plaats van een WC en we hadden geen douche, alleen een wastafel met koud water. We gingen in de tobbe in bad. Er was geen geld voor een wasmachine of centrifuge.
Rond 1960 werd het beter, misschien had mijn vader een salarisverhoging gehad?
Mijn oom (metselaar) en mijn grootvader (timmerman) bouwden in de bijkeuken een echte douche en wc en in 1961 hadden we ineens een wasmachine en centrifuge. Wat een vooruitgang!
Ik kreeg geen zakgeld, alleen bij bijzondere gelegenheden, bijvoorbeeld een goed rapport, kreeg ik een beetje geld  en dat geld moest in de spaarpot gestopt. Van uitgeven van geld kon geen sprake zijn. Ik was verplicht te sparen!
Het was duidelijk dat het geld dat er was alleen aan nuttige dingen besteed moest worden.

Veranderingen vanaf mijn 9e 

In januari 1962 kreeg mijn vader een andere baan in een andere stad. We verhuisden naar een goedkope huurwoning boven het bedrijf waar hij werkte en het huis waar we in gewoond hadden werd verkocht.
Toen was er ineens geld! Dat geld kwam van de verkoop van het huis en ook verdiende mijn vader meer salaris. Binnen no time hadden we een auto, nou wat heet, een DAF, niet iedereen was het er over eens dat dat een auto mocht heten, maar ik vond het geweldig! Ook kwam er een televisie.
Mijn ouders leefden verder vrij sober en spaarden veel. Later kochten ze van dat spaargeld een boot en nog weer later opnieuw een huis.
Toen er meer geld was kreeg ik voor het eerst van mijn leven zakgeld!
Met dat zakgeld mocht ik niets doen, het was allemaal bedoeld voor de spaarpot, voor later en nergens anders voor. Om het half jaar bracht ik mijn spaarpot naar de bank en daar werd mijn spaarpot dan geleegd en het saldo werd bijgeschreven op mijn spaarbankboekje.

ik had ook een ronde spaarpot van de nutsspaarbank, die van mij was blauw

Pas vanaf mijn 12e mocht ik echt zelf dingen kopen van mijn zakgeld: schoolartikelen en dergelijke en cadeautjes. Geen dingen als grammofoonplaten, bezoek aan de kermis, snoep of wat dan ook en ook uitgaan was er niet bij. Alles moest gewoon in de spaarpot.
Dat uitgaan was vanaf mijn 15e wel mogelijk, maar tamelijk sporadisch. Mijn ouders vonden het onzin om om koffiebars en dergelijke rond te hangen en ik was braaf en schikte mij in hun wensen.
Werk of bijbaantjes heb ik in die periode nooit gehad. Er was destijds ook bijna geen klasgenoot of vriendin die wél een baantje had.
Kleedgeld heb ik toen ik nog thuis woonde nooit gehad. We gingen altijd met het hele gezin winkelen in de geboorteplaats van mijn ouders (de stad waar ik tot mijn 9e woonde) en daar kochten we kleding en schoeisel, ook voor mij. 
Op mijn 19e ging in naar de stad Groningen om te studeren en ging ik op kamers wonen. Toen had ik ineens  wel geld om te leven tot mijn beschikking.
Hierover een volgende keer méér!

Wat had ik in die jaren geleerd?

Ik had geleerd hoe je moest sparen en ik wist wat de waarde was van een spaarbankboekje. Toen ik uit huis ging, had ik een mooi spaarbankboekje met veel spaargeld op de bank.
Geld uitgeven had ik niet geleerd. Dus ook niet hoe ik moest budgetteren.
Ik wist wel hoe je zuinig moest zijn, want dat had ik jarenlang bij mijn ouders gezien.