Pas rond mijn 30e, of eigenlijk nog iets later, at ik mijn eerste kiwi. Daarvóór waren ze volgens mij nauwelijks verkrijgbaar.
Vanaf 1987, toen mijn oudste dochter ongeveer 1 jaar was, kreeg ze regelmatig een kiwi omdat ze zo gezond zouden zijn. Dat vindt het Voedingscentrum overigens nog steeds. Boordevol met vitamines en mineralen.
Dochter vond ze heerlijk. Ik vond ze ook lekker en ik at toen ook zo nu en dan een kiwi, maar ik merkte dat ik er een beetje overgevoelig op reageerde. In toenemende mate tintelden mijn tong en lippen en zwollen de slijmvliezen in mond en keel op. Het werd steeds erger, een beetje eng! Ik ben toen helemaal gestopt met het eten van deze vruchten. Later, toen ik over internet beschikte, heb ik wel begrepen dat het geen allergie is, want dan reageert het lichaam veel heftiger en loop je kans dood neer te vallen. Dit is een mildere reactie, een overgevoeligheid.
Aangezien het al ruim 35 jaar geleden was dat ik ze at, was ik nieuwsgierig of de reactie nog hetzelfde was.
En wat bleek? Ik merkte helemaal niets!
Zou het mogelijk zijn dat ik nu niet meer overgevoelig ben?
Zou het mogelijk zijn dat ik nu niet meer overgevoelig ben?
Ik ga ze vaker eten. Niet een paar per dag, maar een paar keer per week.
Hooguit.
En kijken wat er dan gebeurt.
Ik heb wel eens gehoord dat een allergische reactie kan verdwijnen. Ik hoop dat de allergische reacties voorgoed wegblijven. Het kan echter ook te maken hebben met de soort kiwi's. Ik vond er een artikel over:
BeantwoordenVerwijderenhttps://www.agf.nl/article/65304/sommige-kiwirassen-zijn-minder-allergie-opwekkend/
Ik kreeg ook altijd een kapotte mond van kiwi's dus eet ze nooit meer.
BeantwoordenVerwijderenDe ene soort allergie is gevaarlijker dan de andere. Zo is een allergie voor pinda's heel gevaarlijk. Een koemelkallergie veel minder gevaarlijk, al is de reactie nog steeds vervelend.
BeantwoordenVerwijderenEen allergie kan overgaan, een intolerantie ook. Alleen de eerste is te meten mbv een bloedtest en de andere proefondervindelijk.
Maar fijn dat je nu weer kiwi's kunt eten!
Groet, VeggieMo
Ik kan niet tegen de groene kiwi, daar krijg ik uitslag van en inderdaad tintelende tong en lippen. Maar de gelere (vruchtvlees) kiwi die tegenwoordig vaak te koop is krijg ik nauwelijks klachten van. Misschien had je in het verleden de groene en nu de gele/gouden variant?
BeantwoordenVerwijderenAnna
Dat heb ik precies zo!
VerwijderenIk krijg ook een dergelijke reactie na het eten van kiwi. Ook met mango en ananas, trouwens. Bij ananas lijkt me dit niet zo gek want het schijnt een (licht?) vleesetende plant te zijn.
BeantwoordenVerwijderenLaatst at ik een vijg en toen kreeg ik hetzelfde (vijgen zijn trouwens óók vleesetende planten, om deze reden eten niet alle veganisten vijgen). Geen idee of dat toevallig is.
Wat ik wel gek vind is dat er iedere keer uit het niets een vrucht bij lijkt te komen waar ik niet meer tegen kan. Ik hoop eigenlijk dat het hier bij blijft.
Mij is trouwens verteld dat dit wel degelijk een allergische reactie is, maar niet iedere allergie is even heftig. Er zijn best wat mensen die fruitallergieën hebben.
Het zijn echte vitaminebommen heb ik begrepen. Wat fijn als je er overheen bent gegroeid als het ware.
BeantwoordenVerwijderenHet kan zijn dat je de gevoeligheid opbouwt, dus dat je tzt weer meer last krijgt als je de vruchten vaker eet. Maar ik hoop dat je er lekker van kunt blijven genieten!
BeantwoordenVerwijderenIk heb het met de groene kiwi. Bij de gele heb ik geen last.
BeantwoordenVerwijderenMerk wel dat ik steeds meer intolerantie ontwikkel de laatste jaren.
Heel vreemd.
In de loop der jaren ben ik anders gaan denken over allergieën. Tussen mijn 50e en 60e kon ik, als een donderslag bij heldere hemel, opeens gezwollen lippen, of een hele dikke tong krijgen of mijn gezicht zwol op. Het enige voorteken dat ik kreeg was kort voor de aanval wat tinteling. Werd aanvankelijk gezegd dat het het oedeem van Quincke was, maar de verschijnselen voldeden er niet aan, dus werd het 'pseudo-Quincke' genoemd. Ja, je moet het toch een naam geven.
BeantwoordenVerwijderenHeb gedetailleerde dagboeken/verslagen bijgehouden waarin tijdstip, weers- en andere omstandigheden, etc. in opgenomen waren, maar nooit hebben we een gemene deler kunnen vinden. Op enig moment dacht ik die toch gevonden te hebben; tonic. Ik drink nooit bier, wijn, of suikerwater met een vruchtensmaakje en nam daarom geregeld (een á 2 maal per week) een glaasje tonic. Direct na het drinken van zo'n glaasje kreeg ik de verschijnselen weer en omdat ik op dat moment ook een stevige hoofdpijn had, had ik er een aspirientje bij ingenomen. maandenlang ook geen tonic meer gedronken, maar het maakte niks uit. De aanvallen kwamen nog steeds en altijd als een donderbui in de hondsdagen.
Maar op dezelfde geheimzinnige manier waarop de (vermeende) allergie in mijn leven kwam, is het ook weer verdwenen. De afgelopen ca 20 jaar heb ik er nooit last meer van gehad en eerlijk gezegd 'het hoeft van mij ook niet meer, maar ben wel veel terughoudender geworden om iets maar een allergie te noemen.
In mijn basiskookboek staat dat kiwi, mango, papaya, ananas (en misschien nog wel andere vruchten) eiwisplitsende enzymen bevatten. Doe je verse stukjes van dit fruit in bijv. je yoghurt en laat je dat even staan, dan is je lekkere hapje bitter geworden. Misschien hebben jij en diverse andere lezers wel last van dat enzym.
BeantwoordenVerwijderenC/J