In 1962 veranderde mijn kijk op de wereld.
Mijn ouders verkochten hun koophuis in Leeuwarden en wij verhuisden in januari 1962 naar Drachten, naar een huurwoning die bij het bedrijf hoorde waar mijn vader ging werken.
Van de opbrengst van het huis werd o.a. een auto, een televisie en een centrifuge gekocht. Ik was 9 en door die televisie en auto veranderde mijn blik op de wereld.
Ik zag in 1963 1962 de beelden van de uitvaart van (ex-)koningin Wilhelmina. Haar uitvaart was in het wit, wat op mij veel indruk maakte.
Ik zag in 1963 beelden van de moord op president Kennedy.
Ik zag door de televisie voor het eerst hoe een hongersnood in Afrika er uit zag (in Biafra, een provincie van Nigeria stierven in 1968 naar schatting 1 tot 3 miljoen Nigerianen aan voornamelijk hongersnood)
Ik zag in 1968 beelden van de moord op Martin Luther King.
Ik zag de koninklijke familie op 30 april op het bordes van paleis Soestdijk staan.
Kortom, de hele wereld kwam bij ons de huiskamer binnen.
En met de auto, een Dafje, gingen wij een andere wereld binnen. Geen vakanties dicht bij huis meer in Friesland, maar kamperen in het buitenland. De allereerste vakantie met de auto ging naar Duitsland, naar de streek waar mijn vader in de oorlog als dwangarbeider gewerkt had. Hij had met de mensen waar hij een goed contact mee had en waarmee hij bevriend was geraakt, per brief contact gehouden. Die mensen gingen we in Noord-Beieren opzoeken. Naar de stad waar hij in een fabriek had gewerkt en ondergebracht was bij een gastgezin en naar het dorp waar hij en een paar andere jongens naar toe gevlucht was tijdens geallieerde bombardementen. Tijdens deze tocht gingen we kamperen, in dat dorp in de tuin van het gezin dat mijn vader opving en van daaruit was het maar een klein stukje naar de stad.
We zagen bergen, nooit eerder gezien! We wisten wel dat die er waren, maar konden ons er eigenlijk geen voorstelling van maken. Het hoogste dat wij gezien hadden waren duinen op Vlieland en de terp van Hogebeintum (met 8,80 meter boven NAP is het de hoogste terp van Nederland en Duitsland).
In later jaren gingen we naar Zwitserland en tuften we met dat Dafje de Alpen over en kampeerden we aan het Lago Maggiore. Ook gingen we naar Frankrijk en Spanje. Toen niet meer in een Daf, maar in een andere auto, wat groter ook.
maandag 7 oktober 2024
1962, een omslagjaar in mijn leven
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
In mijn ogen waren jullie een heel rijk gezin!
BeantwoordenVerwijderen1962, de overgang van de lagere naar de middelbare school. Iedere dag 2 keer 12 km fietsen, door weer en wind langs een kanaal, op de straat omdat er geen fietspad was.
De geboorte van een broertje, het negende kind van mijn ouders. Alleen logeerpartijen bij familie een dorp verderop. Voor het eerst naar een film , met de hele klas, in een echte bioscoop (Schipper naast God heette de film)
Voor het eerst verliefd, mijn eerste ‘echte’ zoen.
De tv kwam in 1965 en ook weer een broertje, de auto in 1967 en in 2009 (ze was toen 89) ging ik met mijn moeder een Rijnreis maken.
Thea
Mijn omslagjaar was 1971. We verhuisden van hartje binnenstad Utrecht naar het platteland. We gingen wonen op een voormali fruitbedrijf. Ik was 10 jaar en moest ineens leren fietsen. Ik moest naar de dorpsschool een kleine 20 minuten fietsen van huis. In Utrecht deden we alles lopend en met de bus als we elders in de stad moesten zijn. In Utrecht zaten we ook op een vrij moderne school,op de dorpsschool moesten we weer in rijtjes zitten en eigenlijk werd er ook verwacht dat mijn broer en ik die links waren, rechts leerden schrijven. Daar heeft onze moeder van gezegd dan zoeken we een andere school, desnoods een dorp verderop, toen werd links schrijven getolereerd. We waren katholiek ,een uitzondering in het dorp en de omgeving waren de meeste mensen gereformeerd of van de hervormde kerk, dat was ook nog al wennen, want niet alle kinderen van buren mochten met ons omgaan.Voor ons voelde het als teruggaan in de tijd. Maar mede door de mooie omgeving en de vrijheid die we er hadden om buiten van alles te ondernemen hebben we toch een heerlijke tijd gehad.
BeantwoordenVerwijderenLeuk, weer een logje over vroeger ❤️
BeantwoordenVerwijderenIn 1963 kregen wij ook een tv en in 1966 ook een dagje. Op vakantie gingen wij nooit. Mijn ouders zijn nooit op vakantie geweest.
BeantwoordenVerwijderenEen echt omslagpunt zal wel zijn dat ik eindelijk een zusje kreeg toen ik 14 was. Dat bracht ook een verhuizing met zich mee want het poppenhuisje op een prachtige hoek van de Prinsengracht in Amsterdam had voor mij een kamertje van 2x2 en slaapkamer van ouders was ook vrij klein. Ook kwam er een auto, daarvoor alles met de scooter.
BeantwoordenVerwijderenTV en telefoon kwamen ook in ons leven en hebben we foto van.
Mijn ouders hadden een boot en we waren elk weekend en vakantie daarop.
Hele fijne jeugd gehad
kleine kanttekening: koningin Wilhelmina overleed in 1962, niet in 1963.
BeantwoordenVerwijderenHaar overlijden was op 28 november, de bijzetting in de grafkelder van de Nieuwe Kerk in Delft op 8 december 1962.
Dankjewel voor de opmerking, ik heb het verbeterd.
VerwijderenAnneke
BeantwoordenVerwijderenGrappig, ik ging in Drachten in 1962 voor het eerst naar het voortgezet onderwijs. Met een hele groep 7 km heen en terug op de fiets.
Geen tv en telefoon, maar wel elk jaar 14 dagen op Skylge.
Een onvergetelijke tijd, zonder luxe (geen douche, alleen een kraan met koud water), maar veel vrijheid en plezier.
Dat is toch wel erg leuk, kamperen in het buitenland. Zo gangbaar was dat nog niet in die jaren. Best avontuurlijk van je ouders.
BeantwoordenVerwijderenMijn 'blik op de wereld' veranderde in die jaren geleidelijk, maar wel hevig. Er gebeurde toch wel erg veel eind jaren '60 en begin '70 in onze maatschappij. Ik heb dat zeker heel bewust ervaren.
Mooie blog, dat doet mij beseffen hoe de tijd veranderd is! In de vorige eeuw liep ik in Delft uit het café langs de kerk en daar leegde ik mijn blaas. Op een dag kwam er een politieman langs die breed ging lachen en zei dat de koningin daar begraven lag. Dat geloofde ik niet. Later bij de VVV gevraagd (er was toen geen internet) en het bleek inderdaad waar te zijn! Dat moet dezelfde kerk zijn die jij in 1962 op TV gezien hebt. De volgende week kwam ik de agent weer tegen en konden wij er om lachen.
BeantwoordenVerwijderen