Wat zegt die overheid (citaat van de site van der overheid)?
Wat is het verschil tussen een verzorgingshuis en een
verpleeghuis?
Een verzorgingshuis biedt zorg en huisvesting als u niet
meer zelfstandig kunt wonen. Een verpleeghuis is er voor intensieve zorg
gericht op herstel of revalidatie, of voor zware medische behandelingen.
Verzorgingshuis
U kunt in een verzorgingshuis gaan wonen als u door ziekte, een handicap of ouderdom niet meer zelfstandig kunt leven. Of als u moet revalideren na een zware ziekte of ongeluk.
U kunt in een verzorgingshuis gaan wonen als u door ziekte, een handicap of ouderdom niet meer zelfstandig kunt leven. Of als u moet revalideren na een zware ziekte of ongeluk.
U kunt in een verzorgingshuis hulp krijgen bij het wassen,
naar bed gaan, aankleden en eten. U kunt ook alleen dagverzorging krijgen,
waarbij u 's avonds naar uw eigen huis gaat. Een verzorgingshuis kan u voor
intensieve zorg of zware medische behandelingen naar een verpleeghuis verwijzen.
Verpleeghuis
In een verpleeghuis krijgt u intensieve zorg. U kunt ook naar het verpleeghuis als u zware medische behandelingen nodig heeft vanwege ernstige lichamelijke of psychische beperkingen. Bijvoorbeeld bij veel restverschijnselen na een hersenbloeding of bij dementie.
In een verpleeghuis krijgt u intensieve zorg. U kunt ook naar het verpleeghuis als u zware medische behandelingen nodig heeft vanwege ernstige lichamelijke of psychische beperkingen. Bijvoorbeeld bij veel restverschijnselen na een hersenbloeding of bij dementie.
Het is ook mogelijk om korte tijd in een verpleeghuis te
verblijven. Bijvoorbeeld als u moet herstellen na een ernstig ongeluk.
In het verpleeghuis werken meer behandelaars, zoals
verpleegkundigen, fysiotherapeuten en logopedisten.
Voor intensieve zorg en behandeling hoeft u niet altijd naar
het verpleeghuis. Behandelaars van het verpleeghuis kunnen ook naar u toekomen,
bij u thuis of in het verzorgingshuis.
Kennelijk gaat de overheid er vanuit dat de (toekomstige) ouderen in principe tot hun dood zelfstandig kunnen leven, maar daar heb ik zo mijn vraagtekens bij.
Ten eerste: Steeds meer (schoon)dochters hebben een volledige baan en zijn niet in staat om naast hun werk en gezin zorg te verlenen. Waren het van oudsher voornamelijk de (schoon)dochters die de mantelzorg deden, tegenwoordig werken deze dochters. Dat maakt dat ook de (schoon)zoons minder tijd hebben, want die staan tegenwoordig ook hun mannetje in het gezin, ze hebben vaak een flink aandeel in het huishouden en de zorg voor het gezin. Er blijft weinig tijd over om voor pa of moe te zorgen. Alle vrouwen van mijn generatie die ik ken, werken zonder uitzondering. In de generatie van mijn moeder werkte eigenlijk niemand van de vrouwen. Die 80+ ers waren vrijwel allemaal gestopt met werken toen ze trouwden.
Ten tweede: Naast de afname van de beschikbaarheid van mantelzorgers speelt ook het groeiende aantal alleenstaanden een rol. In het verzorgingshuis waar mijn moeder 6 jaar verbleef, woonden alleen maar alleenstaande ouderen, meest weduwen en weduwnaars. Ik denk dat de rol van de partner in de verzorging vaak onderschat wordt. Mijn moeder heeft intensief voor mijn steeds zieker wordende, dementerende vader gezorgd en datzelfde zie ik gebeuren bij mijn oom en tante. Als er geen partner is, hebben ouderen sneller de zorg van het verzorgingshuis nodig. Nu is bekend dat er steeds meer alleenstaanden in Nederland zijn en dat geldt ook voor de oudere generatie.
Wat gebeurt er als de verzorgingshuizen inderdaad opgedoekt worden? Dan zal vermoedelijk de druk op veel duurdere verpleeghuizen veel groter worden. Je moet toch ergens naar toe als 80+ er als je niet meer thuis kunt wonen?
Volgens mij is het kiezen of delen: of je zadelt je kinderen op met edn torenhoge belastingdruk of je verwacht dat ze hun handen uit de mouwen steken
BeantwoordenVerwijderenAls je echt wil weten hoe het er uit zal gaan zien dan is een blik op de U.S.of A. geen science-fiction maar eerder een realiteit. Het zal alleen nog maar draaien om hoeveel kan meneer of mevrouw betalen hoe is patient verzekerd wat betaald de verzekering uit? enz.enz. En als er geen geld is? Pech gehad, dan ben je arm en dan zoek je het zelf maar uit.
BeantwoordenVerwijderenHet vreemde is dat het kabinet enerzijds wil dat we meer gaan mantelzorgen en weer ouderwetsche naastenliefde beoefenen, aan de andere kant willen ze dat we zoveel mogelijk en zo lang mogelijk blijven werken/consumeren, tot we dood neervallen. Dat is hinken op twee gedachten. Willen ze weer terug naar de jaren 50? Daar hoort dan ook de bescheiden levensstandaard, schaalverkleining en een relaxter leef- en werktempo bij. Maar wat ik alleen maar zie is: verzakelijking, schaalvergroting, nog harder werken, nog meer haast.
BeantwoordenVerwijderenAch ja, mantelzorg. Bij mij werd eigenlijk verwacht dat na de geboorte van mijn 3e kind, mijn oma wel mee zou kunnen helpen ipv het aantal uren kraamzorg wat voorheen standaard was bij mij in het ziektekostenpakket. Mijn moeder werkte nog, net als schoonouders, en broers en zussen ver weg.
BeantwoordenVerwijderenNu hoor je mij daar verder niet over klagen, ik ben heel gezond, en alles liep verder goed. Maar het is wel de tendens: zorg maar dat je het zelf oplost.
Ik wil later gerust mijn ouders/ schoonouders helpen, maar uiteraard wel binnen de grenzen van de mogelijkheden. Met werk, en afstand tot ouders, niet iedereen woont in dezelfde stad/dorp, is het niet altijd mogelijk om voldoende klaar te staan.
Is het nou werkelijk zo moeilijk voor de overheid om te BEGRIJPEN dat dit zo in elkaar zit als jij beschrijft?
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook alleenstaand, ik heb wel een broer maar die woont ver weg en we hebben op wat beleefdheden geen contact. Ik heb een goede vriend dichtbij wonen en dat is het dan (als mijn vader er niet meer is) qua familie en vrienden.
Als ik straks niet meer zelfstandig kan wonen vrees ik die tijd hoor.
Ik heb ooit een klantje gehad die dit zei: "Eigenlijk zou iedereen zodra ze 80 worden gewoon een pilletje moeten innemen. Al die kosten die iemand krijgt.. medicatie hier en medicatie daar, en maar proppen om ze zo oud mogelijk te laten worden. Geef ze toch een pilletje dan, dat is stukken goedkoper, minder gedoe, en als je alleen bent eigenlijk veel gemakkelijker."
Ik stond met grote ogen te kijken toen ik dat hoorde (ze was zelf 73!), maar.. zou het hier straks naar toe gaan? Als ik zo eens zie wat de regering allemaal doet, het zou mij niet meer verbazen.
Ik heb nog een vage herinnering uit mijn vroege jeugd. 8 bejaarde vrouwen op één kamer in het bejaardenhuis. Zij zaten daar "van de armen".Gaan we die kant uit?
BeantwoordenVerwijderenJa, dat ken ik ook, een oom (uit 1892)en een tante (uit 1887) van mijn vader woonden in een soort "armhuis". Daar verbleven een groepen hoogbejaarden in één huiskamer en er was een gezamelijke slaapkamer. Uiteraard de mannen gescheiden van de vrouwen.
VerwijderenMijn moeder heeft een aantal keren in een verpleefhuis gezten . Dit ging dan om een paar maanden. Ze lag dan met 4 mensen op 1 zaal. Dit gebeurt dus nog steeds. Mijn ouders zijn recentelijk overleden. Mijn moeder heeft mijn dementerende vader verzorgd tot het niet meer ging thuis. Ik sprong vaak bij.Maar ik ben zelf een gehandicapte alleenstaande en woonde 200km. verderop.Mijn broers reactie was op een gegeven moment dat het jammer was dat ik zoveel huisdieren had. Anders kon ik langere tijd aaneengesloten bij mijn ouders blijven. Voor zover het begrip en inlevingsvermogen van mijn naaste.Contact was nooit goed en nu nihil.Ik verwacht dat mijn hulp in de huishouding dit jaar vervalt als de indicatie van 5 jaar verstreken is.Dan zal het wel worden van zoek het zelf maar uit. Alvast een goede oefening voor later als alles wegbezuinigd is.Ik ben nu 58. Ik kijk met vreugde uit naar het ouder worden met nog meer achteruitgang. Lichamelijk gezien dan MANIEHEUS!!!!
BeantwoordenVerwijderenCisca
de gedachte aan dat genoemde "pilletje" komt bij mij idd. ook op als ik alle plannen hoor en maatregelen zie. mijn ouders (beiden 80)wonen nog zelfstandig, pa dementeert en heeft nu nog een indicatie voor 2keer per week dagbesteding. in 2015 loopt dat af en moet mijn moeder, die zelf ook behoorlijk wat ouderdomsklachten krijgt en daarnaast hartklachten heeft, mijn vader dus hele dagen in de gaten gaan houden. nu is dat vaak al ondoenlijk terwijl de alzheimer nog in een beginstadium is. mijn broers en zus en hun partners werken allemaal, net als mijn man en ikzelf doe dat naar vermogen i.v.m ongeneeslijke ziekte. we springen allemaal bij, ook alle neefjes en nichtjes...........maar hele dagen is dan zelfs niet op te vangen. we zien de toekomst met angst tegemoet...................voor onze ouders, maar ook voor onszelf, want de ouderdom nadert bij ons ook met rasse schreden.
BeantwoordenVerwijderen