Waarom ik de zelfscanner niet wil gebruiken

Met het gebruik van zelfscanners neemt het aantal winkeldiefstallen toe. Veel mensen kunnen de verleiding niet weerstaan en rekenen een deel van de boodschappen niet af. Het schijnt dat ondanks de diefstallen het duurder is om met kassa's te werken die door mensen bediend worden. Minder arbeidsloon weegt op tegen de schade door diefstallen.

Als kind en puber heb ik veel gestolen. Niet meer dan kruimeldiefstallen, maar toch.
Geld uit de huishoudportemonnee, snoepjes uit de snoepjespot bij familie, als puber make-up bij de HEMA en ga zo maar door.
Het begon met een enorme behoefte aan snoep. Ik was een dik kind en een dikke tiener en dus op vermageringsdieet met controle bij de kinderarts. Ik mocht geen snoep en koek. Dat was verboden, afgezien van een snoepje op school als traktatie bij verjaardagen. Zo ging dat vroeger, een jarige nam een trommeltje met zuurtjes of toffees mee en trakteerde daarop. Klasgenoten hadden geld mee naar school en kochten in de pauze snoep bij het snoepwinkeltje tegenover de school. Dat wilde ik ook, en dus stal ik geld uit de portemonnee van moeder. Een stuiver, een dubbeltje of een kwartje. Ik ging er nooit mee naar het winkeltje tegenover de school, maar naar de sigarenwinkel bij ons in de straat. Daar kocht je voor een stuiver wel 2 snoepjes!
Ook bij tantes en oma's roofde ik snoep uit de kast.
Natuurlijk werd dat ontdekt en werd ik streng toegesproken: Het kwam niet goed met mij. Stelen mag niet en als ik daar niet mee ophield, dan kwam ik later in de gevangenis!
Aangezien mijn behoefte aan snoep veel te groot was, ging ik er mee door. Dan maar in de gevangenis, ik kon niet anders dan toch zo nu en dan iets pakken. In mijn toekomstbeeld als 8 jarige zat ik als volwassene in de gevangenis. Niets aan te doen, dat kwam door het stelen van mij, dat ik niet kon bedwingen.
Als puber stal ik niet meer geld, maar wel koekjes uit de kast en kleine spullen in winkels: goedkope ringetjes, nagellak en lippenstift. Kruimeldiefstallen dus. Dat ging heel gemakkelijk en ik ben nooit betrapt.
Ook als jongvolwassene had ik nog steeds een neiging tot stelen, maar kon ik mij bedwingen. Naarmate ik ouder werd, verdween de behoefte om te stelen. Ik had een eigen inkomen en kon zo veel snoep en koek kopen als ik wilde 😄

Wat als ik nu mijn boodschappen ga scannen? Denk ik dan ook dat ik niet alles hoef te betalen? De verleiding blijkt voor velen te groot, waarom voor mij dan niet? Ik ben er niet zo zeker van!

Dus reken ik af aan de kassa en maak ook even een praatje met de medewerker aan de kassa.
En eerlijk gezegd is het contact met een mens voor mij ook een reden om niet met een apparaat te willen werken! Nu ik gepensioneerd ben, gaan er dagen voorbij dat ik soms op een dag alleen even een paar woorden wissel met een medewerker aan een kassa.