Waarom sparen?

In de Volkskrant van afgelopen zaterdag las ik een artikel over dat ouderen veel meer moeten betalen voor thuiszorg en voor verzorgings- en verpleeghuizen als ze meer vermogen hebben. Het vermogen wordt voor een veel groter deel meegerekend dan vroeger.
In feite is het zo, dat mensen zonder spaargeld veel goedkoper uit zijn. Ze hoeven hun vermogen niet aan te spreken, want dat hebben ze niet. Dus als je gedurende de periode dat je werkt ten volle geniet van al je inkomsten en op reis gaat naar Thailand, naar Zuid-Amerika of waar dan ook, in een dure auto rondrijdt en geld over de balk smijt (in mijn ogen dan hè), dan hoef je een minder grote eigen bijdrage te betalen als je zorg nodig hebt, dan als je altijd zuinig bent geweest. Als ik doe aan vermogensopbouw door hypotheekaflossen en sparen zou ik dus daarmee mijn eigen zorgbehoefte in de toekomst moeten financieren. Het is dus financieel gezien helemaal niet zo slim om te sparen. Spaarders benadelen zichzelf, in ieder geval op de lange termijn.

Toch een raar idee, misschien vind ik vanaf nu wel dat het mooi is geweest met het zuinige leven. Ik maak gewoon op wat ik ontvang aan salaris en geniet er van. Wie houdt me tegen? Misschien is het wel héél dom om mijn hele hypotheek af te betalen met mijn inkomen van 1528 euro netto per maand.
Ik heb sinds augustus 2007 door hypotheekaflossing en aflossing van een verbouwingslening mijn (hypotheek)rente met 374,- verlaagd en daarmee dus mijn vaste lasten met 374 euro verlaagd. Verder heb ik ook de kosten van gas + stroom + netwerkkosten  flink verlaagd door jaarlijks over te stappen en goed op te letten op mijn verbruik. In augustus 2007 betaalde ik voor energie €146 per maand, nu €67. Ook dat was dus een fikse verlaging van de vaste lasten. In totaal zijn mijn vaste lasten voor energie en hypotheekrente in vergelijking met 5,5 jaar geleden op jaarbasis ruim €4500 lager.
Ik houd nu geld over! En daar kan ik leuke dingen mee doen, en waarom eigenlijk niet? Het is goed voor de economie om geld uit te geven.
Eigenlijk wil ik wel weer een auto. Niet dat ik hem echt nodig heb, maar ik mis mijn oude auto, die ik vijf jaar geleden heb weg gedaan, nog steeds. Stel je voor, dan kan ik helemaal gaan en staan waar ik wil en ben ik niet afhankelijk van OV of fiets.

En die kinderen van mij? Die krijgen als ik de plannen van de overheid goed begrijp toch nauwelijks een cent erfenis, want als ik oud en behoeftig word, dan moet ik eerst al mijn geld opmaken en het huis "opeten". Dus die piesen tegen de tijd dat ik dood ben so-wie-so naast de pot, ben ik bang. Ik had ze graag t.z.t. een leuke erfenis gegund, maar ik denk dat ik ze beter nu zo nu en dan kan verwennen.