Stoppen

Regelmatig, als ik over mijn gezondheid schrijf, dan doet een anonieme lezer de suggestie: Haal een spuit en maak er een eind aan. 

Stoppen met leven dus.

Ook een tijdje geleden kwam er weer een dergelijke reactie:
Je hebt een meer dan voltooid leven.
Doe ons EN jezelf het plezier en haal nu eindelijk eens de juiste spuit.

Velen zullen je dankbaar zijn.

Om met de heks Eucalypta uit Paulus de Boskabouter te spreken toen ze een dodelijke aanslag wilde plegen op het leven van Paulus: "dan is de hele rommel in één klap opgeruimd." Gelukkig voor de jeugdige luisteraars van dit radiohoorspel (onder anderen ikzelf), mislukte de aanslag.

Er zijn nog veel meer gelijksoortige reacties als bovenstaande geweest, misschien van meer dan één trol, maar die wil ik hier niet gaan herhalen, ééntje is genoeg, meer dan genoeg.

Een beetje cynisch wel, zo'n suggestie om uit het leven te stappen, als je bedenkt dat ik sinds mijn pubertijd met regelmaat nogal depressief ben.
Gelukkig vallen mijn depressies in vergelijking tot jaren geleden, toen ik er medicijnen voor slikte, nogal mee en heb ik niet meer de wens om er echt een einde aan te maken. Destijds vond ik dat ik moest wachten totdat mijn dochters groot genoeg waren. Dat leek me een goed moment, dan hadden ze mij niet meer zo nodig. En toen ze volwassen waren, waren de depressies gelukkig niet meer zo zwaar. Ik ontdekte overigens ook,  dat je kinderen, ook al zijn ze volwassen, je nog steeds nodig hebben. Dat geldt in ieder geval wel voor mijn dochters.

En nu?
Ik vind er alleen soms niet zo veel aan. Geen puf, geen zin.
Waarom zou ik moeite doen om op te staan of eten te koken?
Wat een gedoe!
En als een trol, want zo noem ik ze voor het gemak maar even, mij dan psychisch een zetje zou geven in de, in haar ogen goede en voor mij de verkeerde kant op?
Ben je dan als trol eigenlijk welbewust bezig iemand de dood in te jagen?
Ik vind het nogal wat om te schrijven dat velen mij dankbaar zullen zijn als ik mijn leven beëindig.
En mijzelf en mijn lezers daarmee een plezier doe?
Soms komen hier wel meer dan 22.000 mensen op één dag een kijkje nemen. En ik maar denken dat ik al die mensen een plezier doe om iedere dag een blogje te schrijven!
Ik denk eigenlijk dat veel meer mensen net als ik soms wel eens een dip hebben.

Maar waar haal je het vandaan om te schrijven dat ik beter zelfmoord kan plegen of moet gaan voor euthanasie omdat ik wat ouderdomskwalen heb. Een boosaardige trol vind ik het! Zeer boosaardig!
Het zal wel bedoeld zijn als grap.
Misschien zou ik er om moeten lachen, maar dat is mij een brug te ver!

Daar wil ik aan toevoegen dat het gewoon helemaal niet mogelijk is om zo maar een levensbeëindigende spuit te halen vanwege een voltooid leven. Die bestaat niet. Het is gewoon onzin! Als je echt euthanasie wilt, dan gaat daar een langdurig en grondig proces aan vooraf. Er moet sprake zijn van ondraaglijk lichamelijk en/of geestelijk lijden en dat lijden moet tamelijk lang aanwezig zijn. Bij acute terminale kanker met ondraaglijke pijnen zal dat proces sneller gaan dan bij geestelijk lijden. Die euthanasie gaat niet zoals het halen van een griep- of coronaprik. Dat kan ook helemaal niet. Zie je het al voor je, een patiënt die bij de huisarts een spuit komt halen en daar dan vervolgens in de spreekkamer of behandelkamer overlijdt?

Een zwaar onderwerp vandaag, maar desondanks wens ik al mijn lezers een fijne zondag!

PS om 21: 45 uur.
Bedankt voor alle lieve reacties!
Het doet me goed om te lezen.
Ik ben echt niet van plan te stoppen. Niet om te stoppen met leven en ook niet met bloggen.
Laat daar geen misverstanden over bestaan!

Tot morgen!