Op verkenning in Heidelberg

Na een nachtje slapen in ons hotel in Heidelberg waren we klaar voor het ontbijt en een uitje naar het slot. (klik op de link voor meer informatie over slot Heidelberg) Ons hotel staat op een knooppunt van bus- en tramlijnen, waardoor vervoer naar de verschillende plekken heel gemakkelijk is, als je eenmaal de juiste buslijn weet te vinden. 

mijn ontbijt met kaas, groenten en fruit

ontbijt van dochter, Engelse stijl met witte bonen, gebakken aardappels, roerei
tomaten, champignons en paprika

We kochten een buskaartje en lieten ons naar de kabeltrein brengen. Die kabeltrein ging steil omhoog de heuvel op, naar het slot. De prijs van de kabelbaan was inclusief toegang tot het slot, het immens grote wijnvat en het apothekersmuseum. Naast het slot is ook een vrij toegankelijk park, waar je kunt wandelen en waar je een mooi uitzicht hebt over de stad en de rivier de Neckar. 

uitzicht op de stad

poort naar het slot

dezelfde poort, met dochter

nog weer uitzicht op de stad, met links van het midden de kerk die we bezochten

Boven aangekomen hebben we gewandeld door het park, het slot en het apothekersmuseum bekeken. Sommige torens waren in gestort.

ingestorte toren met mijn schouder op de voorgrond

interieur van een oude apotheek

interieur van nog een andere oude apotheek

Rond lunchtijd aten we crackers en dronken we wat water. Toen ik op een cracker beet, voelde ik ineens een vlijmscherpe pijn in mijn tandvlees rechtsonder. Heel pijnlijk! Ik dacht eerst dat een stuk van de cracker in mijn tandvlees sneed. Maar mijn dochter zag geen stuk cracker, wel bloed in mijn mond. Kauwen was uiterst pijnlijk!  
Later had ik ineens een stuk kies los in mijn mond en was de pijn gelukkig verdwenen. Mijn conclusie is dat de pijn veroorzaakt werd door het afgebroken stuk kies. Dat had een erg scherpe rand en die rand sneed in mijn tandvlees. Volgens mijn dochter zag die kies er niet goed uit en betwijfelde ze reparatiemogelijkheid. Ik had geen pijn en daarom wilde ik er in Heidelberg niets aan laten doen. Geen spoedbehandeling of zo. Dat kon wel als we weer thuis waren! 

De boosdoener, hoewel de breuk natuurlijk ook kon gebeuren met iets anders dat hard was.

We zijn uren op de heuvel bij het slot geweest, naar toen hadden we alles wel bekeken. We dronken daar boven nog een koffie (ik) en een ijskoffie (dochter) en namen toen de kabeltrein weer naar beneden en vervolgens de bus naar het hotel. 

ijskoffie met ijs en veel slagroom

Vandaar uit wandelden we weer naar hetzelfde eethuis als de avond er voor, want waarom niet, als het goed bevallen is?

Na het eten wilden we nog weer hoog de heuvel op, naar de Königstuhl, boven het slot, maar we kwamen tot de ontdekking dat we er met de bus wel konden komen, maar niet weer met de bus naar beneden konden. Niet te doen voor mij, veel te ver en waarschijnlijk te steil! Dus gingen we naar de rivier, naar een oude poort, de Karlstor. Enorm was die! We wandelden van daaruit over de brug en langs de rivier weer terug naar de oude brug. Op deze beschutte zuidhelling heerst een subtropisch klimaat, waar o.a. citrusvruchten, granaatappels, palmen en Japanse mispels groeien. Die Japanse mispels werden volop geoogst. We hebben ze ook geschild en geproefd. Best lekker!
Vervolgens weer met de bus terug naar ons hotel. Moe maar voldaan, het was een leuke dag!

Japanse mispel

Karlstor

nogmaals de Karlstor