Ik heb de tijd aan mij zelf!

Ik ben al weer 6,5 jaar met pensioen en ik kan er nog steeds veel van genieten. 
Uitslapen, leuke dingen doen, mijn eigen dag indelen. Meer tijd voor hobby's, meer tijd voor sport en bewegen. Ik ervaar een enorme vrijheid. Heerlijk vind ik het en wat een contrast met het werken dat ik daarvoor deed. 

Toen moest ik 's morgens vroeg opstaan, de hele dag werken en dan naast het werk mijn huishouden doen en eten koken. Nu was dat werken in de laatste jaren dat ik werkte, wel wat korter geworden. Ik werkte in die jaren 24 uur per week. Ik was langer van huis, want lunchpauzes waren niet onder werktijd, maar in eigen tijd en uiteraard werd de reistijd ook niet betaald. Het kwam er op neer dat ik wel 9,5 uur van huis was. In de wintermaanden goed voor vertrek en terugkeer bij donker. 

Tot zo'n 20 jaar geleden werkte ik 5 dagen per week, maar dan geen volledige dagen. Want ik werkte 32 uur, wat neer komt op werkdagen van ongeveer 6,5 uur. Toen zorgde ik ook voor mijn dochters, kookte ik iedere dag, kocht veel meer boodschappen, maakte schoon en was er natuurlijk veel meer wasgoed dan nu. Ook was er de mantelzorg voor mijn 80+ moeder die in toenemende mate hulp nodig had bij boodschappen en dergelijke. Kortom: druk!

Ik heb mijn moeder vroeger nooit over die vrijheid gehoord. Achteraf gezien wel logisch, want zij stopte met betaald werken toen ze 28 jaar was en daarna heeft ze nooit meer een werkkring gehad. Alleen de huishouding en de zorg voor mijn vader, mijn broer en mij. En dan verandert er niets als je 65 jaar wordt. Destijds hadden mijn broer en ik het huis al lang verlaten, want dat deden we respectievelijk op haar 49e en haar 50e. Voor haar was die vrijheid die ik nu geniet heel normaal en dus niets bijzonders. 

Hoewel het voor mijn oma (beppe) Aaf dan wel weer bijzonder was. Zij had vanaf haar 12e tot aan haar huwelijk heel hard gezwoegd als dienstmeisje, hard werken, weinig eten, en héél lange dagen. En 1x per maand een zondag vrij.
 Ook het huishouden was zonder elektrische apparaten en armoede door werkloosheid tijdens haar huwelijk in 1922 een hele klus. Toen zij en mijn opa in 1961 AOW kreeg, gaf dat ook vrijheid, met name financieel. Ze hadden daarvóór van een invalidenpensioentje geleefd, bepaald geen vetpot! 
Ze kochten een brommer, lange leren jassen en een leren helm en gingen met de brommer op stap! 
Oma Aaf was een blijmoedig mens en vond alles prachtig: dat ik dit nog mag beleven! Ze ging met haar zus naar Zwitserland en zag hoge bergen! Ongekend!

Ook ik geniet nu van mijn vrijheid, met mijn museumkaart en mijn OV-abonnement en met mijn heerlijke driewielfiets ga ik overal naar toe. En het fijne is dat ik ook voldoende inkomen heb!  
Dat komt doordat ik tijdig mijn hypotheek afloste, toen ik werkte deed aan sparen voor extra pensioen, en een zuinige leefstijl.