Ik ga regelmatig, ongeveer 1x per 8 weken met een aantal vriendinnen uit eten. Tot nog toe waren dat zo ongeveer mijn etentjes, verder ging ik niet uit eten. Althans geen etentjes die ik zelf betaalde.
Nu was het zo, dat mijn werkgever ook etentjes organiseerde en betaalde. Deze etentjes zijn door bezuinigingen min of meer gestopt. Misschien één keer per jaar nog, maar meer zit er echt niet in. Ik zat in een team en werkte veel voor een ander team. Bij beide teams ging ik altijd mee met teamuitjes. Nu willen collega's, ondanks het feit dat ze het nu zelf moeten betalen, toch uit eten. Het leek me ook wel gezellig, dus ik heb ja gezegd op twee team-etentjes, één met het ene team en één met het andere team.
Maar ..... ik heb nu toch mijn bedenkingen.
Beide etentjes zijn deze maand en ik ga ook bijna weer met mijn vriendinnen uit eten.
Mijn collega's zijn bijna zonder uitzondering tweeverdieners. Ook zitten de collega's van het ene team vrijwel allemaal in een hogere loonschaal dan ik zit. Kortom, "iedereen" (misschien is het niet echt zo, misschien zitten er mensen met schulden tussen, maar daar heb ik geen weet van) heeft meer te besteden dan dat ik dat heb.
De keuze van het restaurant zal ook niet gedaan worden vanuit kostenoverwegingen. Voordat ik het weet zit ik in een restaurant met peperdure prijzen. En dan 3 etentjes binnen 4 weken? Dat is minstens 100 euro in totaal, vrees ik. Daar eten we thuis met ons tweeën minstens twee weken van. Ik vind het heel jammer van het geld. Als het nu nog héél erg lekker was, maar meestal eet ik het er niet van af en vind ik wat ik zelf maak regelmatig lekkerder. Nu weet ik wel dat je voor zo'n 30 euro per etentje eigenlijk ook niet zo veel kunt verwachten. Wat is in de horeca nu 30 euro?
Het is natuurlijk wel heel gezellig, dat weer wel. Misschien zeg ik één van de etentjes af en kies ik één uit om aan deel te nemen.
Wat ik in ieder geval niet wil doen is de rekening delen. Ik wil niet opdraaien voor mensen die (veel) meer verteren en dure drankjes drinken. Als ik me daar echt toe gedwongen voel, dan is het 1 keer maar nooit weer. Wat ik ook absoluut niet wil, is dat anderen voor mij gaan betalen. Dat wil ik gewoon niet.
Het is een dilemma, dat uit eten gaan.
Aan de ene kant denk ik: gewoon doen, je leeft maar 1 keer, geniet ervan. Misschien val ik over een paar jaar ineens dood neer en heb ik niets aan mijn spaargeld. (Dochter, wil je dit alsjeblieft negeren? De afspraak is nog steeds dat ik minstens honderd word, OK?)
Aan de andere kant, 100 euro is een rib uit mijn lijf, ik kan ook andere leuke dingen doen met 100 euro.
Wat zou jij doen?
woensdag 15 februari 2012
Uit eten
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
lekker alleen met je vriendinnen gaan eten en van je collega's laten schieten of in idd. geval 1 afzeggen
BeantwoordenVerwijderenGezien de kosten denk ik dat je alleen mee moet gaan als je er echt heel veel zin in hebt. Anders is het helemaal zonde van je geld.
BeantwoordenVerwijderenBij ons op het werk gaan ze ook regelmatig ergens wat eten. Ik ga dan regelmatig niet mee. Niet omdat ik het niet kan betalen maar gewoon omdat ik het er dan niet voor over heb. Ik ga gerust wel uit eten met vrienden maar dan doe ik het omdat ik het zelf echt wil.
Meestal wordt er inderdaad gedeeld en gekozen voor een restaurant met een menuprijs (kan ook wokken of japans zijn). Ik drink echter weinig en moet daarom meestal meer betalen dan ik heb besteld maar goed voor een keertje kan ik daar wel mee leven. Misschien is het handig om het van te voren te bespreken.
Ik heb een keer een etentje meegemaakt met collega's waarbij een tweetal collega's veel luxere gerechten en drankjes bestelden dan de rest van de groep. We deelden de rekening in die tijd. Toen we moesten afrekenen gaf de ober vooraf aan dat we pp konden afrekenen en dat hebben we toen gedaan ook omdat er mensen waren die alleen een sateetje hadden gegeten. Je merkte de irritatie over het bestellen van oa oesters voor en een likeurtje bij de koffie De collega's van de duren dingen sputterden nog even tegen maar uiteindelijk moesten ze alles zelf betalen. Ik moest er inwendig toch om lachen.
Groetjes Nikki
tjonge tjonge, wat een luxe probleem zeg!
BeantwoordenVerwijderenIk zou als ik jou was en het zo lees toch een of beide etentjes met de collega`s afzeggen.
BeantwoordenVerwijderenBij twijfel,niet doen!(Is mijn motto)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Karin.
Wat jammer dat de etentjes nu alle drie zo samen vallen.
BeantwoordenVerwijderenIk zou er één uitkiezen en de rest laten schieten en dat gewoon eerlijk zeggen. Trouwens...misschien zitten andere collega's wel met hetzelfde dilemma. Niets is wat het lijkt...
groetjes, Annelies
Ik was denk ik met vriendinnen gegaan en had tegen mijn collega's eerlijk gezegd dat ik wat op moest letten met mijn geld en dat ik voor die maand al iets gepland had. Vaak ben je toch niet de enige, maar wel de eerste die het durft te zeggen. Wie weet zitten anderen toch ook in een zelfde situatie en leidt dit tot een andere keuze in restaurant of misschien wel het idee (geen idee met hoeveel jullie zijn) om omstebeurt te koken en helemaal niet uit te gaan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb in ieder geval gemerkt dat het echt veel makkelijker is om het gewoon te zeggen, dan je in allerlei bochten te wringen. Eentje afzeggen zou ik zelf wat lastig vinden, dus ik zou ze allebei afzeggen. Dan krijg je daarover geen scheve gezichten en ik denk dat het helemaal niet vreemd is als iemand voor zichzelf een maximum van één keer per maand uit eten stelt.
Dat probleem had ik vroeger met personeelsuitjes. Die kostten vaak fl.100-Omdat wij beiden part-time werkten ,kon en wilde ik dat niet zomaar uitgeven. En ging niet mee. groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenIk heb tijden geroepn "kan niet, ik ben blut" met als gevolg dat ik nooit meer gevraagd word. Misschien zegt dat meer over mijn collega's dan over mij, maar ik vind het wel jammer dat ik niet wat vaker mee ben gegaan. Maar het belangrijkste is dat je doet wat voor jou goed voelt. En eerlijk zijn.
BeantwoordenVerwijderenDat had ik ook met mijn oude team. We gingen elke 2 maanden uit eten op eigen kosten. Op een gegeven moment had ik dat geld gewoon niet meer, of was het met het niet meer waard. Ik ben er toen mee gestopt. En werd erg met de nek aangekeken.
BeantwoordenVerwijderenMaar later hoorde ik van anderen dat ze er ook moeite mee hadden. Als mensen kinderen krijgen zijn er andere hoge kosten en veranderen je prioriteiten misschien.
Ik zou gewoon kiezen voor dat etentje waar je het meest zin in hebt en de rest afzeggen.
Een goede relatie met je collega's is heel veel waard. Ik werk al ruim 2 jaar niet meer; maar in de afgelopen maanden ben ik heel erg ziek geweest en heb een overweldigende belangstelling van mijn oud collega's gehad. Als je je onttrekt aan de leuke dingen kun je niet verwachten dat ze later nog geinterresseerd in je zijn. Zie het maar als een investering in de toekomst.
BeantwoordenVerwijderenDie met je vriendinnen laten staan, en het etentje met je liefste collega's wel doen maar zien te verzetten naar een latere maand.
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad wel ieder voor zich betalen. Ik heb me wel eens omgekeerd gegeneerd gevoeld bij het delen van de pot, als ik eens een lekkere vis had gekozen ipv de dagschotel (maar de vis was wel 8 euro duurder). Dat wil ik ook nooit weer.
Is het een idee om voor te stellen om naar een wokchinees (o.i.d.) te gaan? Dan weet je vooraf de prijs en kun je onbeperkt van het buffet eten of laten wokken. Dan eet je ook echt wat je zelf lekker vindt. Als wij eens uit eten gaan, doen we zoiets. Bij sommige restaurants zit ook het drinken erbij inbegrepen: sapjes en frisdrank. Alleen voor alcohol (drink ik niet) moet bijbetaald worden.
BeantwoordenVerwijderenM
Als je er echt veel zin in hebt gewoon doen, wat is €100 op het grote geheel? Je kunt dat in de maanden erop weer 'terug bezuinigen'. Vind je het echter maar zo/zo dan gewoon de leukste of de leukste twee eruit pikken. Misschien kun je wat invloed uitoefenen op de keuze van het restaurant door een leuke suggestie te doen? (en inderdaad je leeft maar één keer dus een keer wat over de balk is echt niet zo erg. ;-))
BeantwoordenVerwijderenJe kan richting de 2 teams aangeven dat je gezien de dure tijd je het leuk zou vinden om een thuisetentje te willen organiseren waarbij de kosten gedeeld worden.
BeantwoordenVerwijderenJe kan dan iets maken waarbij je niet aan tafel hoeft te zitten en ieder zelf wat van zijn gading kan opscheppen. Je kan dan ondertussen lekker met elkaar kletsen.
Ik doe dat elk jaar wel een paar keer en dat is een groot succes.(van te voren begroten en ieder zijn deel alvast op je rekening laten storten)
Een alternatief voorstellen? Per toerbeurt samen koken?
BeantwoordenVerwijderenIk kan niet in je portemonnee kijken maar als het om drie gezellige etentjes gaat zou ik zeggen : doen!
BeantwoordenVerwijderen(100 euro is veel geld maar 1oo euro voor drie etentjes vind ik niet duur).
groetjes,
San
Ik heb ook vaak betaald voor de dure drankjes van andere, terwijl ik het zelf bij een watertje houd. Dat was altijd erg zuur. Nu zou ik er direct wat van zeggen: ieder voor zich.
BeantwoordenVerwijderenJe doet niet voor niets al jaren zuinig aan, toch niet om de drankjes/hapjes van andere te sponseren?
Wordt volgens mij moeilijk voor je om een keuze te maken. Succes ermee.
gewoon eerlijk zeggen dat je het niet op kunt brengen, ik doe om de reden dat ik het geld niet kan missen niet mee met de personeelspot, daar worden wel eens lullige dingen over gezegd door mensen,maar ik ben degene die weet wat wel en niet kan en wie daar geen begrip voor op kan brengen zegt meer over hen dan over mij.
BeantwoordenVerwijderenAls het iedere maand een etentje was geweest, zou je dan wel gegaan zijn? De kosten vallen nu natuurlijk in één maand, waardoor het gehele bedrag veel is. Maar drie keer € 30,- drie maanden op een rij, is natuurlijk net zoveel als daar etentjes bij zitten die je eigenlijk niet de moeite waard vind.
BeantwoordenVerwijderenDe vraag is dus, wil je die € 60,- uitgeven aan etentjes met collega's? Ik denk dat je even los moet zien dat het er drie in een maand zijn, want zoals eerder gezegd; die kosten heb je nu de komende maanden niet.
Succes met de keuze!
Anne
Eerlijk van tevoren zeggen dat je het heel leuk vindt maar niet zo veel te besteden hebt en daarbij voorstelt dat een ieder zijn eigen ding afrekent. Je zult zien dat je niet de enige zult zijn die een maaltijdsalade oid bestelt. Desnoods stuur je per mail je gedachten hierover al naar beide teams.
BeantwoordenVerwijderenHet is idd eventjes veel voor deze maand maar anders had je het in de komende maanden uitgegeven dus in het jaaroverzicht maakt het niet uit. Groet Annamarie
Je leeft van een budget. Als je het nu uitgeeft kun je dat op je budget van de komende maanden 30 euro minder uitgeven.
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel eens gezegd dat ik liever niet twee keer per week uit eten ging. Dat begrepen ze en het etentje is omgezet.
Collegialiteit is belangrijk. Je verdient het immaterieel terug.
Ik zou zeggen: "doen"
Ik vind de prijs en wat je er in een restaurant voor krijgt ook niet meer in verhouding staan. Zeker als je zoals ik vegetarisch eet,het is zelden iets leuks of iets lekkers, ook niet in de duurdere restaurants. En ik wil ewoon echt geen 4,50 voor een glaasjes wijn betalen. Voor zoveel geld maak ik het liever thuis gezellig, wij eten dan ook met onze vriendinnenclub alleen nog maar
BeantwoordenVerwijderenbij elkaar thuis, en echt wij vinden het veel gezelliger, ontspannender, lekkerder en goedkoper.
Hoi
BeantwoordenVerwijderendilemma, dilemma, dilemma!
Ik zou 1 etentjes sowieso laten vallen, kies 1 van de teams uit waar je het meest mee hebt en zeg de andere af. Met je vrienden natuurlijk niet afzeggen want dat is gewoon een goede investering in je sociale contacten/vrienden. Dat vind ik er belangrijk.
Ik vind het ook altijd lastig om de rekening te delen. Ik kies meestal de van goedkopere gerechten (niet uit vrekkigheid maar meestal spreekt me dat het meeste aan), neem of een voor of een nagerecht, en ik ben gewend om maar 1 hooguit 2 drankjes te nemen bij mijn eten (vreoeger kregen we 1 drankje en dat is blijven hangen denk ik haha). Baal dus flink als mijn eten bij elkaar 30 euro kost en als we de rekening delen ik opeens 50 euro kan afrekenen. Voel me dan altijd zo'n vrek en vaak slik ik het maar in maar als we met goede vrienden eten zeg ik er vaak wat van als de bedragen erg uiteen lopen (om 5 euro ga ik echt niet moeilijk doen) maar ik weet dat een vriendin ook wat minder te besteden heeft en ze dus ook niet zit te wachten op een torenhoge rekening zonder dat ze daar zelf invloed op heeft.
Maar zoals ik al zeg, vaak bijt ik mijn tond maar af want ik wil niet over komen als een vervelende vrek.... (en mijn vriend kan wel door de grond zakken denk ik als ik er iets van zeg)
Ik zou de etentjes wel doen. Zeker als je er een goed gevoel bij hebt. Als je liever niet wil omdat je het eigenlijk niet gezellig vindt dan zal ik het niet doen. Als het alleen een geld kwestie is dan "leen" je toch iets van je spaargeld en betaald dat in de volgende maand toch weer terug? Als ik met vrienden uit eten ga betaal ik ook mee aan hun wijntje, maar drink ik zelf cola. Ik vind dat opzich niet zo'n probleem. Kijk als iedereen echt 3 gangen gaat bestellen dan bestel ik ook 3 gangen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben eigenlijk heel blij dat je dit schrijft. Ik zit nog wel eens met hetzelfde dillemma.
BeantwoordenVerwijderenVorig jaar had ik een etentje dat ik echt niet kon overslaan. Mijn collega was getrouwd en als huwelijkscadeau was verzonnen dat we met z'n allen uit eten zouden gaan en dat we de rekening van het nieuwbakken echtpaar met elkaar zouden betalen. We gingen inderdaad naar een dure gelegenheid. Veel collega's dronken dure drankjes en cocktails. Eentje presteerde het zelfs om 2 hoofmenu's te bestellen omdat hij nou eenmaal een zeer grote eetlust had! De rekening werd na afloop gewoon gedeeld door het aantal collega's. Ik was in mijn eentje 55 euro kwijt en ik dronk nog geen eens alcohol ook maar een mineraalwatertje en een vegetarisch menu. Ik doe dit nooit meer!
Ook het zogenaamde borrelen op de vrijdagmiddag is een dure grap, ik sla echt over.
Zelf ken ik ook dit dilemma. Een paar jaar geleden had ik nog een redelijk goed betaalde fulltime baan, dus toen ik rustig af en toe eens 'luxe' met een vriendin gaan eten. Het was trouwens niet eens extreem luxe, maar het was een fijn restaurant. Als je bijvoorbeeld een kaasplankje als dessert wilde, vroeg de bediening vooraf van welke kazen je hield. Erg leuk en fijn, maar voor mij is het nu te duur.
BeantwoordenVerwijderenIn het kort. Door 'mezelf maar niet te laten kennen' heb ik minstens twee keer financieel in het nauw gezeten. Een keer ging ik met een vriendin uit eten, ik hield me groot, maar het was toen pas de zevende van de maand, na die avond was ik zo goed als blut, en mijn loon komt pas op de 25ste...
Een paar maanden geleden had ik weer iets met die vriendin afgesproken. Ik zat ook al weer aan het einde van mijn geld, maar met wat geld tellen en flink wat rekenen zag ik dat ik net aan uit zou komen, mits ik geen extra wijntjes of een toetje zou bestellen. Die vriendin zat er intussen heel relaxed bij, bestelde duurdere en luxere dingen dan ik, dus ik maakte me zorgen. Gelukkig zei ze na afloop dat zij veel duurder uit was, dus gelukkig werd de rekening gedeeld naar rato...
Nog iets anders. Wat ik zonde van mijn geld vind, is een taxi. Een paar jaar geleden was ik wel blij (dat was trouwens nog in mijn 'rijke'periode. Ik had gewinkeld met een vriendin, en allebei hadden we toch wat kleding gekocht. Daarna gingen we uit eten en naar de film. Uiteindelijk hadden we een taxi besteld, mede omdat de film best heftig was, lol.
Een ander keer had ik met die vriendin in de stad afgesproken, en toen wilde zij ook een taxi. Zij is normaal gesproken gewend door haar man overal gehaald en gebracht te worden, en dat terwijl ik mezelf al jarenlang alleen red in alle opzichten, ik fiets al jarenlang bij wijze van spreken rustig om 1 AM van het station naar huis, maar dat terzijde.
Een keer had ik met die vriendin na een avondje uit toch maar weer een taxi besteld. Normaal gesproken ben ik in tien minuten van het centrum thuis, maar de taxi vroeg eventjes ruim tien euro.
Voortaan zorg ik dat ik met mijn fiets naar een afspraak kom, dan kom ik ook weer veilig en goedkoop thuis...
Ik ga niet vaak uit eten tegenwoordig, maar als ik ga, geef ik aan dat ik niet al te duur wil gaan eten.
Oh, wat een etentje wat werk betreft: het afgelopen jaar gingen we ook met zijn allen uit eten. Een meisje moest eerder weg, en rekende alleen af wat zij zelf daadwerkelijk had gegeten en gedronken. Zij was minstens een tientje minder kwijt dan de rest, die de rekening deelde...
Eén keer met een team gaan eten, ook voor de gezelligheid en iedereen zijn eigen eten/drinken betalen. Met een andere regeling zou ikzelf heel grote moeite hebben.
BeantwoordenVerwijderenNu iets anders, we proberen met ons allen te consuminderen ( heel goed woord is ook consumanderen) maar nu geven we met ons allen te weinig geld uit en groeit de economie niet. Ik vind het zo tegenstrijdig, iedereen heeft het in de media over duurzaam en doen we dat, dan is het ook niet goed.
Gaat het slecht in Nederland als er 1,4 miljoen mensen op vakantie gaan de komende voorjaarsvakantie? Ik snap er niets meer van.
Soms dienen zich zomaar, als vanzelf oplossingen aan. Het ene etentje met collega's is verschoven naar eind april. Het andere etentje valt samen met een borrel op het werk. Daar kan ik gewoon zonder te betalen aan deel nemen. Ik ga gewoon naar deze borrel.
BeantwoordenVerwijderenLastige dilemma's zijn dat altijd. Ik had het vorige week toevallig nog… ik heb toen besloten om niet mee te gaan. Uiteindelijk bleken meer mensen hun bedenkingen te hebben, maar niemand durfde dat toe te geven.
BeantwoordenVerwijderenIk zou 1x gaan,naar wat jij belangrijk vindt.Zo wiezo wil ik nooit meer een gezamelijke rekening.Als anderen dat wel willen..prima..maar ik apart!
BeantwoordenVerwijderenhangt gollegialiteit af van gezamelijke etentjes, kun je ook zeggen dat het niet erg collegiaal is van de andere collegas om alles van die etentjes af te laten hangen, wij hebben er voor gekozen om eens in de zoveel tijd gezamelijk iets te eten op het werk en een ieder maakt dan een paar hapjes en neemt dat mee, dat kost niet zoveel en het is des te leuker omdat iedereen iets maakt uit zijn of haar cultuur. collegaliteit is toch ook begrip hebben voor de problemen van je collegas en snappen dat niet iedereen zich hetzelfde kan veroorloven.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt ook voorstelllen om bij mooi weer te gaan barbecqueen in een park in de buurt of aan het water en allemaal wat mee te nemen { intekenen op een lijst}, of bij iemand thuis en dan steeds bij iemand anders. Ik heb zelf mee gemaakt dat de rekening werd gedeeld en dit vond ik achteraf duur , ik betaalde mee aan iemands dure voorgerecht
BeantwoordenVerwijderen{oesters}. Ook is het mogelijk om te sparen voor deze etentjes via een personeelsvereniging, maak het gewoon bespreekbaar nu je werkgever er niet meer voor betaald.
Go your own way, do'nt keep up with the Jones's
BeantwoordenVerwijderenik zou het absoluut niet doen. Heb het zelf een paar keer meegemaakt je hele avond is verpest als ze de rekening willen delen. Dan ben ik maar een vrek maar ik heb echt geen zin om voor collega's dure gerechten te gaan betalen terwijl ik zelf iets eenvoudigs neem. Gelukkig heb ik dit soort dingen zelden meer omdat wij alleen gaan als ons bedrijf de rekening betaald. Bij ons heeft blijkbaar niemand er behoefte aan om etentjes zelf te betalen en ik zeker niet. Kom ik er niet onderuit meld ik me rustig ziek op het laaste moment. Je hoeft toch niet alles uit te leggen? Ik zou zeker niet aan alle collega's mailtjes gaan rondsturen over hoe jij tegen de kosten aankijkt. Gewoon afmelden, daar kan niemand wat van zeggen. Ik ga prive ook nooit uit eten, echt veeeeeeeelste duur!
BeantwoordenVerwijderenMarjet
En ik vergeet nog wat. Waarom zou collegialiteit moeten afhangen van betaalde etentjes? In de pauze een praatje maken of een wandeling, eens belangstelling tonen in een ander en vragen hoe het gaat. Bij ziekte een leuke kaart sturen of e.d. Dat kost toch niet zoveel? Ik ben een echte zuinigerd en ik pas er voor om steeds maar te worden verplicht tot zogenaamde sociale activiteiten die ik zelf moet betalen. Binnenkort een knutselochtend in het buurthuis voor 2,50 euro of op het werk zeepkettingen maken. Ik betaal elke maand verplicht 2,65 aan de personeelsvereninging en daarvan hebben we jaarlijks zo'n 8 activiteiten dus dat loont wel vind ik. Er zitten ook echt leuke dingen bij, niet alles wat we doen is heel goedkoop maar dat zit dan al bij dat bedrag in. Misschien kom ik wat opstinaat over maar ik baal zo van die verplichtingen waarbij de meestal tweeverdieners het restaurant wel even uitkiezen... Trouwens ik behoor zelf ook tot tweeverdieners maar ik heb er gewoon geen behoefte aan. Mijn partner en ik gaan ook nooit uit eten en dat missen we totaal niet. We maken het thuis gezellig of gaan picnikken of bbq' en of zoiets.
BeantwoordenVerwijderenMarjet
En nog een dingetje:
BeantwoordenVerwijderenDoe niet mee aan dat zogenaamde leuk gevonden worden. Al die zogenaamde leuke, sociale collega's die overal aan mee doen en bij elk zelf betaald etentje vooraan staan worden ook snel vergeten hoor als bijv. zijn wegbezuinigd. het is echt een fabeltje dat collega's die veel geldelijke input aan hun werkkring besteden geliefder zijn of betere kansen krijgen. Dus als het uit eten gaan je tegenstaat om wat voor reden dan ook. Niet doen!
Marjet