 |
| Deze spaarpot lijkt op de mijne, maar die was blauw. Met honingraat logo en metalen plaatje. |
Als ik geld kreeg, stond mijn moeder er op dat ik dat direct in mijn spaarpot stopte. Ze keek mij op de vingers en controleerde goed of het inderdaad goed opgeborgen was.
Jammer! Ik had als zeven- of achtjarige er best wat mee willen kopen. Klasgenoten kochten snoep in het winkeltje tegenover de school. Snoep werd los verkocht, per snoepje dus en elk snoepje kostte 2 à 3 centen, als ik mij goed herinner. Het is ruim een halve eeuw geleden (wat lang als ik er zo naar kijk!), het kan zijn dat toffies zelfs wel 4 centen per stuk kostten. Ik weet niet wat de prijs was, ik heb zelf daar ook nooit snoep kunnen kopen, want ik had geen geld, ik spaarde.Dat sparen was niet omdat ik het wilde, maar omdat mijn moeder dat wilde. Elke keer als ik geld kreeg, voor mijn rapport of voor mijn verjaardag, dan ging dat weer in die spaarpot. Heel lang spaarde ik om het sparen. Het sparen was een doel op zich en ik had geen idee waar het nuttig voor was.
In mijn studententijd werd dat anders, ik kwam er achter dat het heel prettig was dat ik wat geld op mijn spaarrekening had. Ik kon een echte bandrecorder kopen. Thuis nam ik LP's op, op de bandrecorder van mijn ouders. Ik nam de banden mee en die kon ik op mijn studentenkamer afluisteren.
Ik ging door met sparen. Het doel was bleef vaag: voor als ik het geld ooit nodig zou hebben,
eigenlijk was dat mijn eerste buffer, een soort calamiteiten potje.
Pas toen ik "echt" volwassen werd en kinderen kreeg, kreeg het spaargeld een duidelijke bestemming: voor vakanties en voor als er een nieuwe wasmachine of stofzuiger nodig was.
Ik ben 14 jaar geleden opnieuw begonnen te werken. Naarmate ik meer ging verdienen, ontstond het plan om als alleenstaande een eigen huis te kopen. Daar was geld voor nodig, heel veel geld! Dus toen spaarde ik voor een huis.
Ik spaar nu voor het aflossen van mijn hypotheek, met de bedoeling om na mijn 65e lagere woonlasten te hebben.
Spaarde jij als kind al?
Ja, maar dan voor kleinere dingen. Ik mocht mijn geld ook wel uitgeven, ik hoefde het niet per se te sparen. Daarnaast gingen we wel elk jaar ook naar de kinderspaarweek om de spaarpotten te legen. Er was nl ook een spaarpot waar we niets uit mochten halen, maar dat was een pot waar mijn ouders geld in deden (en wij maar heel zelden).
BeantwoordenVerwijderenLeren sparen was onderdeel van mijn opvoeding. Er was altijd wel een doel. Toen ik ging werken moest ik kostgeld betalen en een vast deel sparen. Het resultaat was dat ik een behoorlijk gevulde spaarrekening had toen ik trouwde. Toen bleek trouwens ook dat mijn ouders jarenlang minstens de helft van mijn kostgeld hadden opgespaard. Dat geld kregen we mee bij ons trouwen.
BeantwoordenVerwijderenBij mij was het zakgeld ook een soort gedwongen sparen. Vond ik erg jammer en als ik iets wilde kopen dan moest ik het stiekem doen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb jaaaren moeite gehad om voor mezelf iets te kopen. Pas toen we een boekhouding bij gingen houden met budgetten (normaal is zoiets om te sparen), leerde ik eindelijk om geld voor mezelf uit te kunnen geven.
Wij zijn heel lang aan het sparen geweest voor onze droom een vrijstaand huis. Nu is er het geld voor en hoef ik niet zo nodig meer ;-)
Wel makkelijk dat er nu geld genoeg is voor studerende kinderen. En nu met de financiëel moeilijke tijden wat betreft de economie ben ik ook blij met onze appel voor de dorst.
Groetjes, VeggieMo
Ja, ik heb dit ook als kind geleerd. Ik had zelfs een soortgelijk spaarpotje! Maar ik mocht soms ook wel iets kopen, dus er was wel evenwicht tussen sparen en zo nu en dan iets kopen.
BeantwoordenVerwijderenTegenwoordig spaar ik, omdat ik graag dat buffertje wil hebben dat het Nibus aanraadt.
Ja, ik spaarde zeker wel als kind. Ik kreeg van de bank een 'penniemaat', dat was een soort spaarpot met verschillende gaten voor de verschillende munten. Als je er briefgeld in wilde stoppen, moest je dat apart invoeren.
BeantwoordenVerwijderenIk had toen helemaal uitgerekend hoeveel geld ik per familielid voor mijn verjaardag zou krijgen en hoeveel ik dan nog bij moest sparen om een Nintendo te kopen. Mijn ouders geloofden niet dat het me zou lukken, maar ik ben toen zó gedisciplineerd gaan sparen dat ik inderdaad mijn Nintendo kon kopen.
Dankzij mijn sparen kon ik ook mijn hele huisje inrichten precies zoals ik dat wilde, zonder concessies te doen.
En nu ga ik ook weer vorlijk door met sparen, namelijk voor een vakantie én een buffer mocht ik ooit geen werk meer hebben.
Ik spaarde ook als kind al, maar niet gedwongen. Ik mocht mijn geld ook uitgeven als ik dat wilde. Vanaf een jaar of 12 mocht ik ook geld van mijn spaarrekening halen als ik iets groots wilde kopen. Ik denk dat het ook goed is als je een kind 'fouten' laat maken met geld. Daar leer je alleen maar van. Toen ik klein was gaf ik mijn geld best wel makkelijk uit. Nu ben ik juist heel zuinig.
BeantwoordenVerwijderenAnna
'k Moest ook altijd een deel sparen maar mocht ook een deel uitgeven. Als 'k mezelf ten doel stelde dat 'k iets heul graag wilde (een platenspeler ofzo dan mocht het spaargeld ook aangesproken worden als er maar voldoende saldo was.
BeantwoordenVerwijderenDat sparen om te sparen ken 'k niet.
Groet
Hier doen we half half. hij krijgt zakgeld van opa en oma en van mij. De helft spaart hij in een spaarpot (dat belandt uiteindelijk op een rekening) en de andere helft gaat in zijn eigen potje. Hij kan ook daarmee enorm goed sparen. Hij is nog steeds enorm trots dat hij €90 bij elkaar spaarde voor een legodoos die hij graag wilde. Voor de €90 in zijn pot, ging er dus ook €90 naar de rekening.
BeantwoordenVerwijderenIk spaarde vroeger ook al wel, maar nu steeds meer en meer. Ik spaarde voor een huis, ik spaar nu voor een mooie vakantie en voor onverwachte dingen. Ik heb daardoor wel leren vooruitkijken
Ja ik mocht kiezen. Een gedeelte sparen en ook opmaken. Toen ik kleine baantjes had,spaarde ik voor bv een radiootje. Het heeft er altijd in gezeten. Groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij was het bij mij ook een combinatie van sparen en kleine dingetjes voor mezelf kopen.
BeantwoordenVerwijderenToen ik een jaar of zes was, kreeg ik voor het eerst zakgeld. Ik begon met een rijksdaalder per week, later werd dat drie gulden per week.
In die tijd dat ik net zakgeld kreeg, spaarde ik vooral, ik was trots als ik mijn rijksdaalders kon inwisselen voor een briefje van 25 gulden.
Op de middelbare school kreeg ik een Zilvervlootspaarrekening. Dat geld stond voor minimaal zes jaar vast, na afloop had ik een leuk bedrag bij elkaar gespaard.
Als kind spaarde ik ook, in net zo'n soort spaarpot als jij, zakgeld kregen we niet. Maar zo nu en dan een beetje geld voor het rapport of zo. Toen ik naar de middelbare school ging kreeg ik zakgeld, de helft moest in de spaarpot, en de helft in een ander potje om eens iets leuks te kopen. Toen ik ging werken heb ik een zilvervloot rekening gehad. We gingen trouwen en hadden veel gespaard, konden goede, duurzame meubels kopen. Die gingen jaren mee. Later bleven we sparen, voor als iets kapot ging, en later voor de studies voor de kinderen. Nu sparen we niet meer voor een bepaald doel, maar gewoon omdat we niet alles willen uitgeven. En we zijn zo gewend om zuinig te leven, daar gaan we gewoon mee door. Lisa
BeantwoordenVerwijderenOok ik had zo'n spaarpot.. maar kreeg er met behulp van een mes altijd wat geld uit, wat ik direct weer uit gaf! In mijn eerste huwelijk heb ik de financien uit handen gegevn, wat niet goed af liep; met huwelijk en geld niet. Toen ik alleen kwam te staan met uitkering en 2 kids, werd er een nieuwe zuinigheid geboren, die nooit meer weg ging. Ik durf te zeggen dat ik nu erg goed kan sparen. We sparen voor aflossing van de hypotheek en leuke/mooie investeringen in het huis zelf.
BeantwoordenVerwijderenHet zuinig aan doen is een hobby geworden.Heb het sparen wel beter aan mijn kinderen mee gegeven, maar zonder het moeten. (ik weet tenslotte zelf dat er stiekem ook geld uit gegeven kan worden ;-) Esther
Wat grappig!! Ik had ook ooit zo'n spaarpot als kind. Maar helaas heb ik hem destijds met grof gweld open gebroken om er make up mee te kopen bij de Hema. Wat zo'n foto al niet aan herinneringen op doet poppen!
BeantwoordenVerwijderenIk had ook zo'n soort spaarpot van dezelfde bank maar die was rechthoekig.
BeantwoordenVerwijderenMijn zakgeld mocht ik mee doen wat ik wilde en juist omdat dat mocht ging het nooit op, ik deed meestal 1/2 in de spaarpot en de rest ging op aan leuke dingentjes.
We proberen nog steeds te sparen en langzaam maar gestaagd lukt dat aardig.
ons doel? -over een poosje word ons inkomen een heel stuk minder, om dat op te vangen sparen we daarvoor.
ook ik spaarde, en wel via school met zegeltjes met een eekhoorn er op, of was het een bij ik weet het niet meer. en een volle kaart werd bijgeschreven op het spaarboekje van de rijkspostspaarbank. op mijn 11de jaar werkte ik elke zaterdag van 7.30 tot 18.30 op een boerderij en kreeg er 2,50 gulden voor en dat ging ook op dat boekje! ik was blij toen op de hbs ook op zaterdag school was......
BeantwoordenVerwijderengroetjes gezina
Ja, dat wel en ook in zo'n spaarpot waar ik dan als kind graag aan de tandjes, die in de gleuf zaten peuterde met een speld of muntstuk om de muntjes er weer uit te halen. Wij mochten sparen en ook kocht ik zegels op school, die je op een kaart plakte en was de kaart vol dan ging ik naar de spaarbank. Ik ben wel blij dat het bij ons geen verplichting was. Gr. LZV
BeantwoordenVerwijderen