Mijn goede oude strijkijzer

Mijn oudste elektrische apparaat:
In 1973 kreeg ik mijn strijkijzer cadeau toen ik lid werd van een boekenclub. Ik was toen 21 jaar. Ik kocht een strijkplank van geld dat ik van mijn oma voor mijn verjaardag gekregen had. Toen was ik, amper 21 jaar, in het trotse bezit van een strijkbout en een strijkplank. Dat strijkijzer heeft al héél veel jaren trouw dienst gedaan in mijn huishouden. Niet dat ik een hobbystrijker was, nou nee, dat bepaald niet! Alleen als het echt nodig was streek ik blouses etc. Wat ik nooit streek waren lakens, zakdoeken, theedoeken etc. maar katoenen jurken van mijn dochters, bloeses van mij, die moesten toch echt wel gestreken worden.
Ooit, in 1986 streek ik er katoenen luiers mee, nadat die eerst op 90 graden gewassen waren. Dat zou goed zijn tegen rode billetjes van oudste dochter. De luiers werden steriel, maar of het hielp tegen rode billen? Die bacteriën die mogelijk zorgden voor rode billen kwamen uit haar darmpjes en niet uit de luiers. Dus ik betwijfel achteraf of dat strijken zo veel nut had.
Gisterochtend streek ik weer eens een bloese. Een mens moet toch een beetje netjes op haar werk verschijnen, nietwaar? De mouw bleef haken aan de strijkplank, de plank wiebelde en het strijkijzer viel op de grond. Boem, en toen deed het oranje lampje het niet meer. Zou die stuk zijn? Dat zou toch wel erg jammer zijn, ik ben toch eigenlijk wel aan het ding gehecht. Maar wat bleek gisteravond bij controle? Hij doet het nog steeds, hij is in een oogwenk heet en ook het oranje controlelampje doet het weer als vanouds. Made in Holland, door die fabriek met de hoofdvestiging in Eindhoven.
Leuk detail: het strijkijzer werd destijds in mijn woonplaats Groningen gefabriceerd, de productie startte in 1970. Op dezelfde pagina kun je lezen dat de productie van de strijkijzers vanaf 1987 naar Singapore verhuisd is.