Ik merkte dat voor mij een absoluut dieptepunt in armoede iets anders was en is dan voor haar en ik had weinig aanknopingspunten voor een zinnige reactie.
Wat vind ik essentieel en wat zou ik heel erg vinden als ik te weinig geld had?
- als ik geen geld had om naar familie, vrienden of geliefden te reizen
- als ik evenmin geld had om deze mensen zo nu en dan te bellen
- als ik moest leven van het minimale aanbod van de Voedselbank. Mijn beeld hiervan is: heel veel ongezonde kant-en-klaar, zoals blikken soep, mierzoete koekjes en knakworstjes.
- als ik te arm was om het warm genoeg te stoken
- als ik te weinig geld had om kapotte schoenen en een warme jas te vervangen
- als ik te arm was om een goedkoop internetabonnement te hebben. Met internet gaat de wereld voor je open. Je hebt toegang tot nieuws, heel veel informatie en je kunt er gratis studeren. Op deze site kun je gratis modules van topuniversiteiten in de VS volgen. Je moet hiervoor wel een goede kennis van het Engels hebben.
- als ik geen geld had voor een zwemabonnement of voor fietsonderhoud
Ook ga ik er van uit dat ik een veilig huis heb om in te wonen.
Ik besef heel goed dat er talloze mensen zijn die dit allemaal niet hebben en voor wie het leven in financieel opzicht zwaar is.
Ooit heb ik van erg weinig geld geleefd. Destijds was het zo, dat je een studiebeurs zou kunnen krijgen als je 5 jaar onafhankelijk was van je ouders. Ik besloot 1 jaar te studeren met het geld dat ik gespaard had. Na dat jaar kon ik een studiebeurs aanvragen. Voor een deel was die beurs die ik zou kunnen krijgen een schenking en voor een deel een renteloze lening. In feite ging ik dus liever een schuld aan en maakte ik mijn spaargeld op, dan afhankelijk te zijn van mijn ouders. Om dankbaar te zijn aan mijn vader moest ik over grenzen heen waar ik niet over wilde.
Hoewel het heel krap was, lukte het me wel om rond te komen. Ik ging niet uit, rookte niet, dronk niet, ik kocht geen nieuwe kleren, geen nieuwe schoenen. Ik had een vakantiebaan, ging op de fiets op vakantie en ging over de markt tegen sluitingstijd als kooplui hun groenten en fruit voor een prikkie verkochten.
Dit alles was mijn eigen keuze en de periode was te overzien, daarom voelde het voor mij niet als armoede.
Ik denk dat het vooral een probleem wordt als je gaat denken dat het altijd zo zal blijven, dat er geen einde aan komt. Het gevoel van uitzichtloosheid moet zwaar zijn als je jaar in, jaar uit met te weinig geld de eindjes aan elkaar moet knopen.
Deze reactie had toch prima gepast onder het blogje van cinsuminderen?
BeantwoordenVerwijderenwat een rare reactie! Iedereen mag toch zeker zelf beslissen of hij ergens een eigen blogje aan wijdt?
VerwijderenTuurlijk maar ze begon het blog met aan te geven waarom ze niet bij Consuminderen had gereageerd. En die uiteenzetting begreep ik na het lezen van dit blog niet zo goed. Vandaar mijn reactie.
VerwijderenIk weet niet zo goed wanneer ik van armoede moet spreken voor mezelf. Als ik dat van jou lees vind ik de voedselbank met slecht eten wel het ergste. Als je een dakloze vraagt die zal nog soberdere lijst opstellen. Maar wel interessant om te zien hoe ieder het bepaalt voor zich zelf en zijn beleving uit een situatie die nu niet aan de orde is.
BeantwoordenVerwijderenZelf zit ik nog te veel aan spullen vast en daar heb ik inmiddels al veel meer afstand (letterlijk en figuurlijk) van gedaan. Ik hoop dat door te zetten omdat ik denk dat ik nog vrijer ben en minder afhankelijk en dan ook niet zo armoedig hoef te voelen.
Ik denk dat armoede voor mij vooral is als ik mijn eigen broek niet meer op kan houden en afhankelijk ben van anderen. Zolang ik zelf invloed heb, heb ik een keuze. Dan kan ik met het meeste wel leven en zie ik dat niet direct als armoede, meer als misschien een tijdelijke tegenslag ofzo.
BeantwoordenVerwijderenIk weet ook niet zo goed wat ik als armoede zou beschouwen, maar het zijn zeker weten wel de basisbehoeften die een mens echt nodig heeft; eten, dak boven het hoofd, dat de verwarming aangezet kan worden wanneer nodig, draagbare kleding en schoeisel en uiteraard een fiets!
BeantwoordenVerwijderenIk zie de rest als een vorm van luxe als je sec kijkt naar de basisbehoeften. Natuurlijk is een keer een lekkere doucheschuim van 10 euro de fles heerlijk als je je dit kunt veroorloven, maar is niet noodzakelijk. Vakanties zijn ook niet noodzakelijk in mijn ogen (vind vakanties heul fijn trouwens....) En zo vult een ieder voor zich in wat hij/zij onder armoede verstaat.
Ik laat de verplichte verzekeringen even buiten beschouwing..
Gr. Boukje
Geen mogelijkheid tot contact met vrienden door gebrek aan geld, is zeker wel armoede ja. Dan hoef ik er niet wekelijks te zitten, maar in onze situatie houd ik toch mezelf een beetje aan als 'net boven het omslagpunt' - en wij kunnen nog zo af en toe naar vrienden in Eindhoven, Utrecht en Dordrecht toe. Het is soms even rekenen, maar het gaat, en in de tussentijd hebben we (daar is hij weer) dat internet waardoor we kunnen appen/mailen/etc.
BeantwoordenVerwijderenWat dat betreft merk ik nu trouwens ook dat juist sociaal gezien mensen om je heen hebben veel uit kan maken; zonder mijn broertjes en zusje die zo af en toe een 'oude' telefoon naar ons doorschuiven, hadden we nu nog een oude Nokia gehad, omdat we een smartphone echt geen eerste levensbehoefte vinden. Nu we er wel een hebben, merken we hoe fijn het is als we thuis zijn, en met vrienden kunnen appen (of over de vaste internetverbinding kunnen bellen), omdat dat best veel geld scheelt. Omdat we al mensen erg dichtbij hebben staan die aan ons denken als ze spullen die nog goed zijn wegdoen, komen we ook minder in een sociaal isolement - andersom zou dat heel goed een vicieuze cirkel kunnen worden, denk ik.
Eigenlijk geen geld hebben om naast de voedselbank dingen aan te vullen, lijkt me trouwens inderdaad het toppunt van armoede. Net als geen goede kleding hebben. De voedselbank is bij ons een erg welkome aanvulling, net als de kledingbank, maar wij hebben nog te keuze om een keer zelf fruit bij te halen, of wat zakjes kruiden en de pakjes en zakjes te laten liggen bijvoorbeeld, of niet een week te leven op pindakaas en brood. Of om wekelijks wat geld apart te leggen, zodat we (goedkope) nieuwe schoenen kunnen kopen, als ze die bij de kledingbank niet hebben in onze maat (en met onze schoenmaten moeten we echt geluk hebben). Ik hoef niet zo nodig met de nieuwste mode mee te doen, maar als ik me niet netjes of in hele kleding zou kunnen kleden, zou ik me toch armoedig gaan voelen.
Afhankelijk van anderen ben je trouwens altijd een beetje. Ook als je als zelfstandig ondernemer (relatief) veel of voldoende geld verdient, ben je afhankelijk van je opdrachtgevers ;-) Dat is voor mij dus minder een maatstaf, al zijn er gradaties van afhankelijkheid.
Ik heb gemerkt dat ik mijn lijstje telkens bij heb gesteld. Ook dacht dat deze situatie tijdelijk was. Maar ook dat ik met steeds minder me rijker voel. Niet ben. Maar dat komt meer door lieve mensen om me heen die af en toe eens bijspringen. Of dat er een enorme mazzel op mijn pad komt. Zoals een nieuw bankstel.
BeantwoordenVerwijderenIk moet nadenken over 'even' naar de familie reizen. Zo maar doelloos shoppen doe ik niet. Zwemmen is te duur geworden, sinds de gemeente hier een zeer groot nieuw sportcentrum bouwde. Bellen doe ik weinig, skype is handig dan.
Voedselbank past niet bij mijn manier van eten en de combinatie Diabetes. Vakantie is jaren geleden, maar met een dag als vandaag - met gratis zon - vier ik vakantie in Tuinesie. Misschien straks naar een gratis festival. Zorgverzekering is basis en dat betekent dat ik dus een aantal dingen niet zomaar kan. En doe. Ieder jaar een eigen risico van bijna 400 euro is heel veel voor een minimum inkomen. Dat helpt niet om gezonde keuzes te maken, want er is geen keus meer.
Hoop door creativiteit en optimisme niet weg te zakken in een bodemloze put.
Armoe is voor mij vooral onzekerheid voor de toekomst, red ik het volgende maand, je kinderen niet kunnen geven wat ze nodig hebben om gewoon mee te kunnen doen. en je post niet meer open durven maken uit angst voor weer een nieuwe tegenvaller.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben een 1/2 jaar in onzekerheid geleefd , jaren geleden, het heeft op mij een onuitwisbare indruk achtergelaten. Ik ervaar er nog steeds de gevolgen van , en ben dankbaar hoe goed we t nu hebben.
Ik vind afhankelijkheid toch meer dat je je hand op moet houden voor geld en andere zaken omdat het je zelf niet lukt om wat voor reden dan ook om het geld bij elkaar te krijgen. Natuurlijk zijn er mensen waarvoor het niet anders is maar ik zou het erg vervelend vinden.
BeantwoordenVerwijderenOok met een baan ben je afhankelijk van je werkgever, maar wie is er nou eenmaal helemaal financieel onafhankelijk? Dat zijn alleen the happy few. :)
Ik heb nooit armoede gekend maar zolang ik nog een huis, eten en andere noodzakelijke dingen zou hebben die ik zelf verdien, vind ik het geen armoede. Dingen als vakantie, sportschool en andere luxe dingen als internet zijn geen noodzaak, al zijn ze fijn als je het je wel kunt veroorloven. Ik leef al zeer sober dus zou me niet snel arm voelen. Van bovenstaande dingen heb ik alleen internet en verder niet veel meer dan de basisdingen. Ik vind het prima. Straks naar het gratis bevrijdingsfestival waar ik een kraanwaterflesje koop wat ik de hele dag bij kan vullen. Helaas mag je zelf haast niks meenemen, maar ja daar doen ze tenslotte ook niet alles voor niks. :)
Ik denk net als jij dat het zwaar wordt wanneer je weet dat er geen einde aan komt. Als je situatie uitzichtloos is.
BeantwoordenVerwijderenIk herken de hele bovenste rij wel van toen ik nog studeerde in de jaren 80. Behalve de voedselbank, die was er nog niet. Ik leefde van een miniem bedrag doordat mijn ouder niet wilde betalen voor mijn studie en de overheid toenniet bijsprong. Het heeft me in negatieve zin gevormd, ik ben door de armoede wat angstiger dan ik eerder was en door de relatieve honger heb ik restschade. Ik wist dat de situatie wel een uitweg had, hoewel dat af en toe ook ver weg scheen. Had regelmatig geen geld voor boeken,dus studievertraging of geen kleren om mondeling examen te doen. Ben nu vijftig, maar heb nog steeds nachtmerries over die tijd.
BeantwoordenVerwijderenJouw kindertijd is zo anders geweest. Wat had ik het goed, en ook ik had veel te mopperen. Doen veel kinderen geloof ik.
BeantwoordenVerwijderenik hoop dat we altijd , tot zover genoeg mogen ontvangen , dat we niet hoeven te stelen ....
BeantwoordenVerwijderen