Eerst de dood van tassenontwerpster Kate Spade, toe, de zus van Máxima, Inés Zorreguieta en ook nog TV-kok Anthony Bourdain, het ging maar door in de afgelopen week!
Ik was er flink van ondersteboven.
Achter elkaar een aantal bekende mensen dat uit het leven stapt.
Het idee is mij niet vreemd, ik ben ook verschillende keren depressief geweest, ik was rond het jaar 2001 en in 2002 erg depressief en had bedacht, dat als het zo zwaar en moeilijk zou blijven, dat ik dan, als de kinderen groot waren en mij niet meer zo nodig hadden, er altijd nog uit kon stappen. Die mogelijkheid om er een punt achter te zetten hield mij als het ware op de been, een soort ontsnappingsmogelijkheid voor als het echt niet meer ging.
De nooduitgang.
Dit wordt ook genoemd in het artikel over zelfdoding in de Volkskrant het boek van Walker Percy, Moviegoer: de gedachte aan zelfdoding hield me in leven.
Destijds werd het langzaam weer wat beter met mijn depressie, ik kreeg pillen en het leven gaf me weer wat meer energie. De ernstig sombere gevoelens gingen voorbij. Gelukkig maar!
Ik ben overigens niet de enige met 1 of meer depressies, het is heel normaal om depressief te zijn. Twintig procent van de Nederlanders overkomt het. 1 op de 5 dus.
Overal in de berichtgeving over de suïcides verschijnt een mededeling over Stichting waar je hulp kunt zoeken, dus die geef ik hierbij ook:
Zelf hulp nodig? Dan kun je contact opnemen met Stichting 113 Zelfmoordpreventie via 0900 0113 en 113.nl. Stichting 113 Zelfmoordpreventie is 24/7 beschikbaar
zondag 10 juni 2018
Zelfdodingen van bekende mensen
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
En wat als je nou graag hulp zou willen hebben om een eind te maken aan je leven? Het lijkt er wel eens op dat het idee bestaat dat je niet het recht hebt om te leven, maar dat je de plicht hebt om te leven! En wat als je dat nu niet meer wilt? Omdat je geen enkel plezier meer hebt in je leven of gewoon omdat je het genoeg vindt? Leven impliceert dood. Het houdt een keertje op en dat is ook goed. Maar je moet wel zelf kunnen bepalen wanneer het genoeg is.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk zou ik heel graag een middeltje in huis hebben dat ik in kan nemen wanneer ik vind dat mijn leven lang genoeg geduurd heeft.
Er zijn nogal wat mensen die spijt hebben van hun poging, als ze die overleven. Die poging is dan een signaal dat het slecht gaat en dat hulp nodig is, niet om er werkelijk uit te stappen.
VerwijderenMensen die ook na intensieve hulp besluiten niet meer te willen leven, die zouden mijns inziens recht moeten hebben op hulp bij zelfdoding.
Goed stuk in de Volkskrant. En mooi hoe jij schrijft dat het je hielp dat je de keuze had. Fijn dat het nu zoveel beter met je gaat.
BeantwoordenVerwijderenVeggieMo
Alsof de dood iets ergs is....
BeantwoordenVerwijderenHet is iets heel natuurlijks en als je niet meer wil dan ga je toch.
En de achterblijvers? Kinderen, broers en zussen, ouders, partners?
Verwijderen