Die vraag werd mij een kleine 2 maanden geleden gesteld toen ik op de revalidatieafdeling van een verpleeghuis kwam.
Die vraag kwam even hard aan!
Op mijn werk was ik vanaf 2007 tot in 2013 lid van het Bedrijfs Hulpverlenings (BHV) team. Daar had ik geleerd dat het reanimeren van ouderen veel minder vaak succesvol is dan het reanimeren van jonge(re) mensen. Daarnaast komen ouderen met veel meer mankementen uit een reanimatie als de reanimatie mocht slagen. Jongeren hebben meer kans op een goed herstel.
Dat is wat ik geleerd heb. En die informatie blijkt toch enigszins verouderd. Maar dat wist ik niet toen mij de vraag gesteld werd of ik gereanimeerd wilde worden.
Wat is reanimeren? Een slachtoffer is nèt getroffen door een hartstilstand en is feitelijk dood. Door middel van een schok op het hart Automatische Externe Defibrillator (AED), hartmassage en beademing probeer je het hart en de ademhaling weer op gang te krijgen. Soms lukt dat, vaak ook niet.
Ik ben voor dit stukje over reanimatie eens gaan zoeken op het internet, en het blijkt dat de succespercentages voor ouderen die de reanimatie overleven beter zijn dan dat ik het geleerd heb. Het is helemaal niet zo dat je er als oudere bijna zeker van kunt zijn dat je het niet overleeft of als kasplantje eindigt.
Volgens dit artikel in Nursing: 70-plussers die een reanimatie overleven kunnen in veruit de
meeste gevallen weer een normaal leven leiden. Dit blijkt uit het
AMC-ARREST onderzoek, uitgevoerd in Noord-Holland.( ......) 90 procent van de overlevenden komt goed uit de reanimatie of
met hooguit een lichte stoornis. Slechts 7 procent van de 70-plussers
die een reanimatie overleven, ondervindt ernstige restschade.
Die kans op restschade valt dus heel erg mee!
Overigens is de kans dat je als oudere een reanimatie overleeft niet zo groot. Het blijkt dat acht op de honderd mensen boven de 70 jaar een reanimatie buiten een ziekenhuis overleven. Dat snap ik ook wel. Je hart houdt er niet voor niets mee op, dat is niet zo maar!
Wat was mijn antwoord op de vraag over al dan niet reanimatie?
Ik vond dat ik relatief goed gezond was. Een goed gereguleerde diabetes en bloeddruk, geen hartklachten, een prima cholesterol, relatief jong in vergelijking met anderen op de revalidatie in het verpleeghuis. Daarom schatte ik mijn kansen in als goed, ook (of zelfs) op basis van de informatie die ik als BHV-er had geleerd. Dus zei ik ja, dat wil ik en ik kreeg een blauw polsbandje, daaraan kon iedereen in het verpleeghuis zien dat ik gereanimeerd wilde worden.
De volgende keer, na de operatie aan mijn rechterheup, wil ik bij de revalidatie weer zo'n blauw polsbandje.
donderdag 5 november 2020
Wilt u gereanimeerd worden?
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn ouders moesten 45 jaar geleden deze vraag ook al beantwoorden toen mijn 5 jarige zusje in een zorginstelling opgenomen werd. Elk jaar werd ze opnieuw gesteld bij de evaluatie van het zorgplan.
BeantwoordenVerwijderenBijzonder dat die vraag je in het ziekenhuis niet gesteld is.
BeantwoordenVerwijderenNee, die vraag is me bij operaties in het ziekenhuis nog nooit gesteld.
VerwijderenMij werd zelfs voor mijn staaroperatie gevraagd of ik gereanimeerd wilde worden .Het antwoord is nee !
Verwijderen@Aaf dat doen ze normaal wel in het Martini ziekenhuis
VerwijderenIk heb sinds 1997 5 operaties, onder narcose of met een roesje waarbij ik in slaap gebracht werd, gehad in het Martiniziekenhuis, de meesten tamelijk lang geleden en mij is nog nooit wat gevraagd, ook niet in september. Misschien is dit door corona er bij ingeschoten.
VerwijderenMijn kern gezonde schoonzusje van 52 jaar werd vorig jaar getroffen door een hart stilstand, terwijl ze boodschappen in de supermarkt deed. Men is gelijk begonnen met reanimeren. Deze is uitstekend gelukt, met dank aan God. Toch heeft ze kleine restverschijnselen er aan over gehouden. Deze hebben hebben wel gevolg in haar dagelijks leven. Zelf denk ik dat hoe ouder je wordt er meer klachten ontstaan na een renanimatie. Voor iedereen is het afweging om wel of niet te laten reanimeren.
BeantwoordenVerwijderenBij mijn man was de restschade gruwelijk. Reanimeren mag van mij, maar vooral niet te lang.
BeantwoordenVerwijderenWat naar voor jullie allebei!
VerwijderenHet kan altijd gebeuren dat de restschade heel ernstig is, dat zie je bijvoorbeeld aan Abdelhak Nouri, die voetballer van Ajax, die op zijn 20e een hartstilstand kreeg.
Mijn schoonzoon kreeg 2 jaar geleden een hartstilstand op zijn 50e en ze hebben 6 min gereanimeerd .Ook hij heeft nog steeds veel problemen nu en of dat nog goed komt denk ik niet .Maar ja het kan wel goed gaan bij anderen natuurlijk .
VerwijderenReanimeren voor mij. Mijn organen blijven dan beter functioneren en kunnen dan nog hergebruikt worden, ook al ben ik dan niet meer bij bewustzijn.
BeantwoordenVerwijderenRaar !
VerwijderenDaar heeft Pia de orgaanoogstwet niet voor in 't leven geroepen
VerwijderenLogisch. Die moeten ook zuurstof hebben totdat ze er uit gehaald kunnen worden. In het ziekenhuis. Dat kunnen ze niet op straat doen.
VerwijderenZou je je lever aan een alcoholist afstaan
VerwijderenGelukkig en daarom gaat dat anoniem.
VerwijderenAls ik overleden ben en mijn organen zijn goed genoeg om gedoneerd te worden aan mensen die deze organen goed kunnen gebruiken, dan is het aan de artsen wie mijn organen krijgt.
VerwijderenAls een ex-alcoholist aan alle voorwaarden voor transplantatie voldoet, dan kunnen artsen daartoe besluiten.
Mijn vader werd twee jaar geleden de vraag gesteld. Achteraf was hij op dat moment zelf al compleet in de war. Weet zelf van de hele dag op de spoedeisende hulp niets meer. Ik was erbij toen hij aangaf dat hij niet gereanimeerd wilde worden en snapte er niks van. Het was ook niet het antwoord dat ik verwacht had. Wel was ik precies een jaar ervoor ook met hem met zijn broer op de spoedeisende hulp geweest toen hem de vraag voor zijn broer gesteld werd en hij toen had aangegeven ja natuurlijk...Helaas gong mijn oom toen achteruit en gaf mijn vader me toen aan dat hij de vraag positief had beantwoord maar het er moeilijk mee kreeg. Mijn oom had geen kinderen en thuis ook weinig. Ik heb toen samen met mijn vader de verpleger aangesproken en gevraagd wat die zou doen als het zijn vader was. Deze man gaf aan dat hij het niet meer zou doen, ook omdat allerlei organen steeds meer problemen met het functioneren kregen.
BeantwoordenVerwijderenNadat ik tegen mijn vader aangaf dat zijn situatie anders was dan die van mijn oom en dat ik zijn wens zou respecteren maar dat ik wel graag wilde dat hij er iets langer over nadacht gaf hij aan wel gereanimeerd te worden. Nog heb ik er wel eens moeite mee, ze hebben mijn vader toen voor de dood weggesleept. Als ik 5 minuten later bij hem was geweest was hij er niet meer geweest, terwijl hij nu echt elke dag nog kan genieten.
Die vraag werd mij ook gesteld bij een operatie en paar maanden terug ook toen Euromams in een zorginstelling ging wonen..
BeantwoordenVerwijderenZulke vragen komen altijd BAM bij je binnen en ook ik schrok er van.. maar goed het is de realiteit van het leven maar JA natuurlijk willen we dat..
Gaat goed met jou Aaf? - je heup?