Kort geleden heb ik gezegd dat ik al mijn voorouders in leeftijd wil gaan overtreffen.
Een ferme bewering, merkte ik achteraf, toen ik de leeftijden bij overlijden van mijn ouders, grootouders, overgrootouders en betovergrootouders naliep.
Dat zijn 30 personen, 2 ouders, 4 grootouders, 8 overgrootouders en 16 betovergrootouders.
De jongsten heb ik al lang overtroffen. Er waren 2 die 47 jaar oud werden, 1 werd 53 jaar en 2 werden 54 jaar oud en 1 werd 59. De rest werd allemaal zestig jaar of ouder.
Diegenen die jong overleden, waren zonder uitzondering betovergrootouders. Gemiddeld werden mijn betovergrootouders 66,5 jaar oud. Nog niet zo slecht voor mensen die leefden tussen 1810 en 1914.
Wat ik heb geleerd over gezond ouder worden, is dat oud worden maar zeer gedeeltelijk te maken heeft met genen, maar meer met gezonde gewoontes en een gezonde leefomgeving.
Veel bewegen, gezond eten, weinig gifstoffen in jouw omgeving. Dat zijn dingen die ervoor zorgen dat je kansen om oud te worden groter worden. En je moet niet de pech hebben om één of andere nare ziekte op te lopen of een zwaar ongeluk te krijgen.
Laten we eens kijken hoe het zat met de voorouders die het oudst geworden zijn.
1. Mijn oma (van vaders kant). Zij werd 90 jaar. Gezonde leefomgeving: ja best wel. Groenten uit eigen tuin, vrij veel wandelen, weinig stress. Wel een aanzienlijk overgewicht en in de laatste 10 jaar van haar leven borstkanker.
2. Mijn moeder. Zij werd 89 jaar. Veel bewegen, gezonde voeding. Ze kreeg op laatst hartzwakte en dat werd haar fataal.
3. Twee overgrootvaders, die beide 89 jaar werden. De ene overgrootvader was ambachtsman, een kuiper. Hij maakte en repareerde houten tonnen en houten kuipen (waar je o.a. de was in kon doen). Hij deed vrij zwaar lichamelijk werk. De andere was ook ambachtsman, maar dan schoenmaker. Hij had een zittend leven.
4. Één betovergrootmoeder die 89 jaar werd. Ze was moeder van 7 kinderen, waar onder de schoenmaker in bovenstaand punt. Ze is 44 jaar lang weduwe. Haar man, een timmermansknecht, overleed toe haar jongste kind 4 jaar was. Ze zal in armoede geleefd hebben en hard hebben moeten werken om de kost te verdienen. Het was armoede troef in haar familie. Een paar van haar zoons en ook haar vader werden wegens landloperij en bedelen voor straf naar het "Pauperparadijs", de bedelaarskolonie in Veenhuizen afgevoerd. Goede voeding? In ieder geval geen fastfood, maar mogelijk nogal eenzijdig en waarschijnlijk weinig eiwitten.
Allemaal waren ze geboren in de kleine provinciestad Leeuwarden, op 1 na. De kuiper is geboren in Veenwouden, een dorp even ten oosten van Leeuwarden, maar woonde in later jaren ook in de Friese hoofdstad. De oudste betovergrootmoeder heeft vanaf 76e in de stad Groningen gewoond, in eerste instantie bij haar dochter en later in een gasthuis van de diaconie.
Afgezien van mijn moeder heeft iedereen uiterst sober geleefd, weinig luxe en tot op hoge leeftijd hard werken. Beweging genoeg en weinig luxe voeding.
Mijn moeder leefde in vergelijking tot haar (over)grootouders ietsje luxer, zeker vanaf de jaren 60 van de vorige eeuw.
Hoe zal het mij de komende 20 jaar vergaan? Ik heb zeker kansen om meer dan 90 te worden.
Ik beweeg in vergelijking tot generatiegenoten best veel. Ik probeer zo verstandig mogelijk te eten en ik word omringd door een goede medische zorg. Ook dat laatste vergroot mijn kansen aanzienlijk in vergelijking met mijn (bet)overgrootouders. Ik stel mij zo voor dat er voor hen erg weinig medische zorg voorhanden was.
Kansen om oud te worden zeggen niet alles. Ik kan ook onder een boom waaien of een automobilist kan uit de bocht vliegen, of ik blijk een soort kanker met een slechte prognose te hebben. Dan wordt het niets met plannen om 90+ te worden. Je hebt tenslotte niet alles in de hand!
Ik merk er nu nog niets van, maar wat als blijkt dat ik aan het dementeren ben?
Wat mij betreft mag het dan wel afgelopen zijn voordat ik echt het spoor bijster ben en dan hoef ik echt geen 90 of 100 te worden, want de mens die ik nu ben, ben ik dan niet meer.
Vergeet niet fijne kinderen en kleinkinderen om je heen. Dat is ook een factor in the blue zones
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook kans om oud te worden. Mijn vader werd 93 jaar, zijn broers en zusters ook dik in de negentig. Eentje net geen 100. Mijn moeder had drie zusters, de jongste leeft nog en is nu 96 jaar. Eentje werd 92 jaar en mijn moeder en een zuster werden eind 80 jaar. Bovendien hebben de genen ook invloed. Je kunt nog zo gezond leven, als de genen niet meewerken, houdt het eerder op. Geartsje
BeantwoordenVerwijderenSja.. mijn moederskant.. als je de 60 haalt ben je de uitzondering. Mijn vaderskant.. wie geen 95 wordt is de uitzondering.mijn moeder werd 61. Mijn vader is inmiddels 70. Beide kanten werken hard, bewegen veel en eten redelijk gezond.
BeantwoordenVerwijderenMijn oma van 97 is volledig incontinent, heeft suikerziekte, is vrijwel blind door star en glaucoom, heeft een hoge bloeddruk die soms ineenstort, is dementerend sinds haar 70e, kan niet meer zelf opstaan en niet zonder hulp lopen. Mij lijkt iets in de 80 en dan gewoon zonder lange lijdensweg op een nacht ertussenuit een mooie.
Iedereen wil oud worden, maar niemand wil oud zijn. Iedereen roept later ga ik.. maar wat als jij niet in dat later aankomt? Of als je jaren in het later bent maar het dan fysiek niet meer kunt?
Stel niet uit wat nu kan, mijn moeder heeft mijn zoontje niet meer bewust meegemaakt, niet vast kunnen houden. Mijn oma weet niet wie ik ben. En je werkt interesseert het teniet hoe het met je gaat tot het je werk nadelig beïnvloedt.
Mijn ouders werden 90. Vader had 20 jaar geleden darmkanker in vroeg stadium ontdekt en goed behandeld en is uiteindelijk aan nierkanker overleden. Moeder aan longproblemen waarvan ze sinds haar jeugd al klein beetje last van had zonder dat het haar leven echt beinvloeden. Ze hebben tot einde zelfstandig gewoond. Oma's en opa's tussen 65 en 80.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het lastig over de komende jaren te denken, we zijn nu 73 en 78 en redelijk gezond maar soms merk ik dat herstel ook na een verkoudheid al langzamer gaat en ik sneller van slag ben en beinvloed wordt door het leven zelf. Kinderen wonen op niet in de buurt dus we zullen het op dagelijks gebied zelf moeten redden . Maar aan de andere kant, je kan voor alles plannen maken of bedenken, het loopt toch altijd anders. we wachten maar af
Mijn oma werd 71, altijd een gezonde leefstijl, maar toch de K ziekte heeft haar meegenomen. De opa werd wel 91. Mijn andere opa werd 73, altijd gezond geleefd, maar een hartstilstand en niks te doen. Zijn vrouw werd wel 90. Mijn moeder mocht niet ouder dan 71 worden. Voor haar ook de k ziekte, ondanks een gezonde leefstijl. Mijn vader leeft nog, hij is 82 een heel gezond. Ik hoop ook oud te kunnen worden, maar ja aan de genen is niet zoveel te zeggen in mijn geval...
BeantwoordenVerwijderenIk kan helaas geen goede voorspelling doen. Beide opa’s en veel van mijn ooms waren mijnwerker. Dus stoflongen en keihard werken ondergronds zorgden voor een vroege dood.
BeantwoordenVerwijderenMijn ene oma is 88 geworden, de andere net geen 85. Maar de laatste had wel al met 42 de diagnose Parkingson en later kwam er struma bij. Haar lichaam was gewoon op.
Ik dacht als klein kind: ik word later oud. Een vooruitziende blik? Ik had mijn overgrootmoeder gezien, dik in de negentig. Dus met oud bedoelde ik minstens 90 jaar. Ik ben dit nooit vergeten
BeantwoordenVerwijderenDe laatste uitzending van Meldpunt ging over dementie en euthanasie : zeer informatief
BeantwoordenVerwijderenHet is misschien meer iets van het Westen van het land maar wanneer je zorgbehoefte groter wordt d.w.z. thuiszorg/wijkverpleging dan kijk ik wel uit naar ouder worden maar graag zonder veel gebreken. Ik zorg nu al een aantal jaren intensief voor mijn moeder en van onze overheid mag/moet iedereen zo lang mogelijk thuis blijven wonen en dat is uiteraard een goed streven maar de mogelijkheden zijn er niet en die worden ook steeds minder. Ik zie dat niet alleen bij mijn moeder maar ook bij andere ouderen bij haar in de buurt. Er zijn steeds meer mensen in de zorg nodig maar steeds meer mensen haken af. Ik was daar zelf ook eentje van: rooster een week van te voren bekend, veel gebroken diensten (07.00-11.00 en 17.00-22.00) en dan vaak daarna weer een vroege dienst. In het begin van mijn zorgcarrière (40 jaar geleden) was er ruim voldoende tijd voor patiënten maar dat is steeds minder geworden tot in het extreme dat er bepaald werd hoe lang je over een handeling mocht doen. In 2040 zijn er iets van 1,7 miljoen mensen nodig die in de zorg werken dan ben ik 76 en misschien zorgbehoeftig, mijn partner is dan 86 en ik zie die tijd (indien zorgbehoeftig) met vrees tegemoet.
BeantwoordenVerwijderenBen nu 62 en alhoewel ik hoop nog aardig wat ouder te worden al is het maar omdat mijn dochter alleen mij nog heeft, ben ik er niet echt mee bezig . Lijkt me zonde van je energie omdat je buiten proberen zo gezond mogelijk te leven niet veel kunt doen om je leven te verlengen aangezien er dingen meespelen waar je geen regie over hebt.Dus leef bij de dag en probeer daar zoveel mogelijk uit te halen.
BeantwoordenVerwijderenMoeder, ruim 102 jaar oud. Kan niet meer lopen, is vaak in de war, altijd moe, nog maar 2 x 2 uurtjes uit bed per dag, slecht horend en slecht ziend, vaak pijn, wil graag nog lang door leven. Werd ineens heel alert en boos toen achterkleinkind erover sprak dat ze hoopte dat omi in haar slaap zou wegglijden. Überhaupt is ze nog steeds heel pittig. Doe je haar de groeten van een verre kennis of vroegere buur of zo, zegt ze: 'ze kunnen beter eens langskomen, groeten heb ik niks aan' .
BeantwoordenVerwijderen