Nu net zo krap als in de bijstand

13/10/2007

Ik heb, verdeeld over twee periodes, in mijn leven (ik ben van 1952) in totaal 17 jaar in de bijstand gezeten. Vreselijk lang! Ik ben vanuit die tijd gewend om weinig geld uit te geven, veel tweedehands meubels en andere zaken te kopen en zo veel mogelijk koopjes in huis te halen. Tegelijkertijd ben ik heel kritisch op wat ik koop, ik koop geen troep, overbodige waar en merkartikelen die ondanks reclameaanbiedingen toch nog steeds véél duurder zijn dan bij de Aldi. Er dient gezond gegeten te worden, met tenminste 200 gram groente en 2 stuks fruit per persoon per dag. Op dit moment doe ik het heel zuinig aan. Ik heb mij met de aankoop van mijn huis verkeken op mijn financiële draagkracht. In feite leef ik nu zuiniger dan in mijn bijstandsjaren. Het verschil is: toen had ik geen schulden en ook geen eigen huis. En van dit eigen huis en mijn mooie tuintje geniet ik elke dag!

Overigens heb ik nooit erg veel problemen gehad met het rondkomen in de bijstand. Tot 8 jaar geleden zat ik in de bijstand. Ik zorgde goed, dat ik voor alle extra’s waar bijstandsgerechtigden voor in aanmerkingen kwamen, aanvroeg, zoals subsidie voor pianoles en sportclubs van de kinderen, huursubsidie, korting op gemeentelijke belastingen, gemeentelijke bijdrage in het schoolgeld voor de kinderen, dat laatste naast een bijdrage van de IBG. Ook had ik voor 5 euro per jaar een gemeentelijke kortingspas, door critici armoedepas genoemd, waarmee ik goedkoop kon zwemmen en naar musea en theater kon.