Toevallig
heb ik ondanks mijn brievenbussticker een paar weken geleden wel reclame van 2
supermarkten ontvangen. Bladerend in zo’n folder kom ik zo veel aanbod
tegen dat ik nooit zo kopen:
pakjes aardappelpuree, gekruide tofu in miniverpakking, ontbijtproducten in fles en pak, blikken vleesproducten, kant-en-klare pannenkoeken, pastasaus, aardappelschotels, kroketten en andere frituurproducten (ik heb geen friteuse en dat wil ik vanwege mijn overgewicht ook graag zo houden). Jammer dat er niet meer aanbod is in basisartikelen, in de supermarkt struikel ik altijd over een overweldigende hoeveelheid kant en klaar, snoepgoed, wasmiddelen en beautyartikelen zoals haar- en bodyproducten.
Heb jij dat ook, dat je je ergert aan het gigantische commerciële aanbod in supermarkten en warenhuizen? Er wordt zo veel aangeboden waar we met ons allen prima zonder kunnen, het geeft alleen enorm veel vervuiling. Of vind jij alles héél begerenswaardig en reageer jij op reclame en aanbod in winkels met: hebben, hebben, hebben en méér, méér, méér?
Soms verlang ik terug naar de tijd dat ik een klein meisje was. Toen kwamen dagelijks de bakker, de melkboer en de groenteboer langs de deur. En op vrijdag kwam de viskar door de straat en zo nu en dan kwam ook de eierboer langs met emmers met eieren aan het stuur van zijn fiets. En verder de man met garen en band en de scharensliep, echt ongelooflijk eind jaren 50 in de stad Leeuwarden en waarschijnlijk op veel plaatsen in Nederland. Alleen de slager, daar moest je zelf naar toe, dat was vanwege de koeling. Er werd geleverd zonder verpakking. Mijn moeder kreeg een heel of een half brood overhandigd, zonder papier of plastic. De melkboer leverde gewoon melk. Die melk kwam uit een melkbus en werd in een speciale melkpan gedaan, mijn moeder noemde dat een melkkoker. De groenteboer had kisten met groenten, fruit en aardappelen op zijn kar staan. Mijn moeder had een speciale mand voor de groenteboer. Geen reclame, je zei gewoon wat je wilde hebben en dat was het dan! Voorwaarde was wel dat je thuis was en dat je contant kon betalen. Dat geld kwam uit een geldblik, zo'n blik met vakjes voor verschillende bestemmingen.Daar werd mijn vaders salaris in bewaard. Ik weet nog dat hij dat contant mee naar huis kreeg. Of dat 1 keer per maand was of wekelijks? Geen idee!
Wat ik ook nog weet, is dat de man van de zorgverzekering (dat heette toen heel anders) elke maand langs kwam om de verzekeringspremie op te halen. Hoe dat ging met het betalen van gas en stroom, dat weet ik niet. We kregen aan het begin van de winter een hoeveelheid kolen aangeleverd voor onze kolenkachels en daar deden we de hele winter mee. Die kolen werden ook contant betaald. Achter in de schuur was een kolenhok waar we met een kolenkit de kolen vandaan haalden.
pakjes aardappelpuree, gekruide tofu in miniverpakking, ontbijtproducten in fles en pak, blikken vleesproducten, kant-en-klare pannenkoeken, pastasaus, aardappelschotels, kroketten en andere frituurproducten (ik heb geen friteuse en dat wil ik vanwege mijn overgewicht ook graag zo houden). Jammer dat er niet meer aanbod is in basisartikelen, in de supermarkt struikel ik altijd over een overweldigende hoeveelheid kant en klaar, snoepgoed, wasmiddelen en beautyartikelen zoals haar- en bodyproducten.
Heb jij dat ook, dat je je ergert aan het gigantische commerciële aanbod in supermarkten en warenhuizen? Er wordt zo veel aangeboden waar we met ons allen prima zonder kunnen, het geeft alleen enorm veel vervuiling. Of vind jij alles héél begerenswaardig en reageer jij op reclame en aanbod in winkels met: hebben, hebben, hebben en méér, méér, méér?
Soms verlang ik terug naar de tijd dat ik een klein meisje was. Toen kwamen dagelijks de bakker, de melkboer en de groenteboer langs de deur. En op vrijdag kwam de viskar door de straat en zo nu en dan kwam ook de eierboer langs met emmers met eieren aan het stuur van zijn fiets. En verder de man met garen en band en de scharensliep, echt ongelooflijk eind jaren 50 in de stad Leeuwarden en waarschijnlijk op veel plaatsen in Nederland. Alleen de slager, daar moest je zelf naar toe, dat was vanwege de koeling. Er werd geleverd zonder verpakking. Mijn moeder kreeg een heel of een half brood overhandigd, zonder papier of plastic. De melkboer leverde gewoon melk. Die melk kwam uit een melkbus en werd in een speciale melkpan gedaan, mijn moeder noemde dat een melkkoker. De groenteboer had kisten met groenten, fruit en aardappelen op zijn kar staan. Mijn moeder had een speciale mand voor de groenteboer. Geen reclame, je zei gewoon wat je wilde hebben en dat was het dan! Voorwaarde was wel dat je thuis was en dat je contant kon betalen. Dat geld kwam uit een geldblik, zo'n blik met vakjes voor verschillende bestemmingen.Daar werd mijn vaders salaris in bewaard. Ik weet nog dat hij dat contant mee naar huis kreeg. Of dat 1 keer per maand was of wekelijks? Geen idee!
 |
| Melkkoker |
 |
| Geldblik |
De tijd zoals jij die beschrijft heb ik niet meegemaakt maar wat zou ik graag eens terug in de tijd gaan!
BeantwoordenVerwijderenIk mis mijn eigen tijd nu al, waarin we naar de slager gingen voor het versgesneden broodbeleg en dan een plakje worst kregen. Of een briefje van 25 gld. naar de bank brachten om te sparen voor de vouwwagen.
Natuurlijk kan ik nu nog steeds naar de slager, toevallig vandaag weer eens gedaan en ook nu kreeg mijn hondje een plakje worst. Maar het zit er bij mij inmiddels zo ingebakken alles bij de grootgrutter te kopen incl. de aanbiedingen dat ik er gewoon niet op kom om een rondje 'nostalgische winkels' te doen. En doe ik dat een keer wel, zoals vandaag, dan kan ik daar zo blij van worden. Ja, ik verlang naar die nostalgie die ik eigenlijk nooit heb meegemaakt en zou het graag in mijn leven inpassen...
Volgens mij ben je de schillenboer vergeten! :)
BeantwoordenVerwijderen(die kwam bij ons het gft ophalen)
Ja dat klopt. De schillenboer kwam langs met paard en wagen om de schillen op te halen.
VerwijderenEn ook de voddenboer
Verwijderenen in de zomer een kar boordevol kersen!!
VerwijderenWe hebben nog zo'n geldblik.
BeantwoordenVerwijderenTrouwens: vroeger hadden de kleine neringdoenden een schrift waarin mensen hun boodschappen konden laten "opschrijven". Als ik als kind boodschappen bij de bakker of slager deed(groenteman kwam ook begin jaren 70 nog aan huis), dan kreeg ik soms geld mee maar soms had mijn moeder alleen briefgeld en dan moest ik het laten opschrijven. Dat was nooit een probleem, vermoedelijk ook omdat mijn moeder niet graag gebruik van die mogelijkheid maakte. Maar het was wel een vroege vorm van kredietverstrekking (zij het zonder rente).
Leuk om terug te kijken, maar ik geniet toch ook van de luxe van de keuze die we hebben.We mogen kiezen voor milieuvriendelijk of juist alle luxe.Tuurlijk zou het voor t milieu beter zijn als we terug zouden kunnen naar die tijd.Maar geen internet,geen CV en al die andere luxe.
BeantwoordenVerwijderenIk heb geen sticker op m'n brievenbus en geniet van het uitpluizen van toch ook wél aanbiedingen waar ik zeker wel wat aan heb.Alleen de zaken halen die ik anders ook zou kopen,of ik pas mijn menu aan en eet wat vaker van hetgeen wel goedkoper is.
Terug kijken is leuk, dat doe ik ook graag. Maar laten we niet vergeten hoeveel moois we nu hebben!
Groet Esther
Ik ben van de jaren 70 en bij mijn ouders kwam toen ook van alles aan de deur. De schillenboer kwam tot een paar jaar geleden nog met zijn paarden en kar, nu alleen de SRV wagen nog die trouw 2 keer per week komt.
BeantwoordenVerwijderenBij ons in de stad komt elke week nog de groentenman met een kar langs. Best bijzonder voor een grote stad in het westen van het land denk ik ;)
Groet Isabelle
Klinkt inderdaad heerlijk nostalgisch aan de deur. Ik woon in Leeuwarden, maar heb zelfs nog nooit een srv bus in de straat gezien!
BeantwoordenVerwijderenIk ben geboren in 1970 in een dorp onder de rook van Amsterdam en heb dus andere herinneringen dan jij. Wel kwam bij ons tot 1998 de groentekar door de straat. Hij had ook aanverwante spulletjes en vond veel aftrek bij de oudere bewoners. Zo had hij altijd limonadesiroop voor mijn tante bij zich die boven ons woonde. Ook deze groenteman had aanbiedinkjes natuurlijk niet vergelijkbaar met de supers maar toch. Ook kwam de melkboer langs met zijn kar. Hij had alleen melk, vla enzo in flessen en voor tante altijd dubbelgestoomde melk in fles wat ze voor de koffie gebruikte. Hij had ook een winkeltje bij ons om de hoek en daar kocht ik regelmatig koek en snoep. Hij is nog lang na het opdoeken van de kar en het winkeltje bij tante melk blijven brengen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk er met plezier aan terug. Vooral omdat beiden altijd heel vriendelijk waren en altijd tijd hadden voor een praatje. Als tante ziek was kreeg ze een paar appeltje oid. Tijden veranderen en ik heb daar verder vrede mee. Ik verlang niet terug naar vroegere tijden. Je moet ook niet vergeten dat zeker in de jaren 50 er veel armoede was. Men had vaak al niet genoeg geld voor eten en drinken laat staan voor luxere dingen. Ook stoken gebeurde mondjesmaat. Bij mijn moeder kwam ook een keer per jaar de kolenboer. Omdat oma het goed had was het redelijk warm in huis maar bij veel vriendinnetjes van haar was de voorraad op voordat de winter voorbij was en was het gewoon in de kou zitten.
Mijn moeder heeft helemaal geen nostalgische gevoelens. Ze zegt altijd dat de mensen vroeger stonken omdat ze dagenlang dezelfde kleren droegen, veel mensen kind op kind kregen terwijl er geen geld was en dat zij geen kapster mocht worden van de nonnen en oma omdat ze maar huisvrouw moest worden.
Ik erger me ook niet aan de spullen in de supermarkt.
Er is gewoon een markt voor. Het wordt gekocht. Overigens zijn de goedkope producten zoals vlees en dan vooral kiloknallers bij de grootgrutter ook enorm vervuilend en vaak nog een gezondheidsrisico.
Ook ik koop af en toe kant en klare pannenkoeken. Ik werk en heb een jong gezin en dat is druk zat. Overigens zijn er zat kant en klare producten waar ik met een grote boog omheen loop.
Groetjes Nikki
je moeder had gelijk we zullen best gestonken hebben. we kregen 2x per week een schone onderbroek, we hadden 1 tandenborstel voor allemaal, en op zaterdag in het lavet { soort bad]
Verwijderener waren kinderen in onze klas die zo naar de urine stonken dat ze apart zaten, hoe vernederend voor zo`n kind!
Op zich vind ik het best handig om zelf naar de winkel te gaan. Het verpakkingsmateriaal mag van mij wel een stuk minder.
BeantwoordenVerwijderenEn ja ik vind dat er ontzettend veel onzin verkocht wordt in supermarkten. Het is soms echt zoeken naar de basisingredienten... (die wij dus veel gebruiken).
90 % (zo niet meer) van wat in de supermarkten staat zijn (in mijn ogen) onzinartikelen.
Het heeft weinig zin om je energie en goede humeur te steken in ergernissen waar je toch niks aan kan veranderen. De tijden zijn nu eenmaal zo en we kunnen nou wel terug willen naar de jaren 50, maar dat gaat gewoon niet. En vroeger was heus niet altijd alles alleen maar goed/beter hoor. Ik denk dat je zeker niet met een roze bril op naar vroegere tijden moet kijken. Zo leuk en geweldig was het toen ook niet allemaal. Dat wil niet zeggen dat ik alles koop wat er in de supermarkt te koop is, maar ik ga mij er ook niet druk en boos over maken. Dat is verspilde energie en trouwens: dat boze negatieve gedoe over de 'tijd van tegenwoordig' stimuleert nou niet bepaald om goedgemutst en gemotiveerd te blijven in het consuminderen en dergelijke. Raap jezelf bij elkaar en doe wat positiefs met die boze gefrustreerde energie. Dat lijkt mij een beter plan.
BeantwoordenVerwijderenDie basisartikelen vind je in grotere hoeveelheden bij de natuurvoeding. Of op de markt.Er zullen nog veel meer consumenten moeten stoppen met prularia en kant-en klaarvoer kopen,willen de fabrikanten het weer gaan leveren.Trouwens bij ons kwam ook de olieboer langs.met een maatkannetje. groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenLeuk dat je dat schrijft Zuinigaan. Ik verlang ook vaak terug naar vroeger. Alleen al om de manier waarop we met elkaar omgingen. Veel rustiger, niet iedereen die met een telefoon in de hand liep, bij bedrijven ging alles per post. Tegenwoordig eisen de klanten op mijn werk meteen een antwoord op hun e-mail. Krijgen ze dat antwoord niet snel genoeg dat bellen ze erachter aan om te vragen 'of ik al wat weet'. Vreselijk dat gehaast. Ik zou wel weer terug willen. Ondanks de materiële armoede die er toen was. Geestelijk waren we veel rijker.
BeantwoordenVerwijderenVriendelijke groeten Tietsje Witsma-van Gelderen
Ik ga nu naar een kleine bio-boerderijwinkel bij Enter voor mijn groentetas en kan daar weer ouderwets inkopen. Heerlijk, dat rustige inkopen. Ja het is duurder maar we kopen maar zo weinig voor ons tweetjes dat we dat ervoor
BeantwoordenVerwijderenover hebben. Als ik daar geweest, ben ga ik naar de Plus voor de rest.
Door mijn keuze voor biologisch, heb ik mijn keuzes beperkt. Gemaksproducten die redelijk onzinnig zijn, zijn dan vaak niet verkrijgbaar of zo duur dat je denkt, ik maak het wel zelf. Leuk dat blikje met de verdeling van het geld. Toch weer heel anders dan alle digitale potjes!
BeantwoordenVerwijderenBij ons kwam de parlevinker langs zij (ik ben een schippersdochter). Mijn moeder kocht bij de kruidenier de boodschappen: zij gaf het boekje daar af en 's avonds of de volgende avond kwam de eigenaar met zijn busje de boodschappen aan boord brengen. Mijn moeder had standaard ook meer in de kast danmenig huishouden in die tijd. Mijn ouders wisten nooit waar ze weer eens lagen met het schip. het kon voorkomen dat ze enkele dagen niet bij de winkels konden komen.
BeantwoordenVerwijderenDaarom aten wij vaak King Corn brood, dat bleef wat langer vers.
Wie kent hem nog? IK GA BIJ JAPIE ETEN, WANT DAAR HEBBEN ZE KING CORN! Maar als wij weer in Amersfoort lagen met het schip, ging moeders altijd naar de warme bakker, ongesneden brood met zo'n dun wit vloeipapiertje erom.
Ik kan wel blijven schrijven. Maar om op nu terug te komen: eigenlijk gebruik ik alleen de buitenste paden in de supermarkt; de versafdelingen.
Was vandaag in de oude AH in onze oude woonplaats. wtf.
BeantwoordenVerwijderenBij bijna alles denk ik waaaaarom! zoveel! keuze! Het is geen ergernis, gewoon verwondering.
Ik vond het ook leuk vroeger als de srv man kwam. En de groentewagen. En het bakkertje in zijn autootje met drie wieltjes. Maar ja nu werkt bijna iedereen ook overdag, denk niet dat het nog rendabel is.
Mochten er echt economisch nare tijden aankomen (naar naar, niet beetje naar) dan komen ze misschien wel weer terug. Want het is toch veel makkelijker als er 1 bakkertje langs alle huizen rijdt met zijn wagentje, dan dan 5000 wagentjes naar de bakker rijden.
Maar 90% van alle boodschappen bestel ik online bij de bioboer, dan is de keuze nog altijd reuze maar veel beperkter dan bij de supermarkt. Gelukkig. En ik vind het biologisch bezorgmeisje erg liev. Toch een beetje retro dan. En niet per se luxe, je boodschappen aan huis laten bezorgen.
Stiekem wil ik gewoon graag zo'n geldblik hebben. Ik vind ze geweldig en ze zijn nog eens handig ook.
BeantwoordenVerwijderenIk vind veel dingen van vroeger stiekem veel leuker.
Ik heb veel niet meegekregen, omdat het allang niet meer zo was toen ik geboren werd, maar sommige dingen zouden gewoon veel beter zijn als het weer zo zou gaan.
Zeker dingen als een groenteboer en dergelijke is gewoon veel handiger en daar waar ze nu nog steeds zijn, vaak ook gewoon goedkoper.
nu wij zijn 1941 dus we hebben wat megemaakt in onze jeugd ik was 10 jaar moest ik iedere week naar het slacht huis goed koop vlees en dat was op vrijdag de zomer prima maar in de winter in de sneeuw was het vreselijk de kolenboer hadden wij van een cooperatie mijn moeder spaarde daar in een boekje zoveel geld wat ze kon missen en in tegen de winter kwamen de kolen bij de aardapelenboer kochten ze in zoveel muut aardapelen voor de hele winter pa had een stukje land daar kwamen de groenten van daan die ma weer inmaakte in het zout in de zomer gingen we kersen rapen en ma deet die in wekken en ook pruimen voor de feestdagen zette ze het fruit ook op brandewijn dat was een feest wij als kinderen dan bool alle fruit door elkaar de was werd op het kook stel gekookt een keer in de week ma gaf ons iedere dag schoon goed voor de meisjes en de jongens twee keer in de week zater dag gingen we in de tuil smidag de meisjes de jongens s,avond dit was een fijne tijd tot m,n 13 jaar ging ik werken als diensmeisje voor dag en nacht zondag vrij voor 1.50 de kost had ik er bij moest in de keuken eeten met de hond vond ik vreselijk heb veel gehuild miste mçn thuis de gezelligheid nu er is veel te vertellen over mijn jeugd dan voor de volgende keer groet van ons heleen uit de betuwe
BeantwoordenVerwijderenDe tijd die je beschrijft ken ik goed. Ik ben een laat oorlogskind. Bij ons kwam ook het turfschip voor brandstof, mijn vader werkte bij een coöperatie voor land en tuinbouwproducten maar die verkochten ook de steenkool. Gas was er later alleen in flessen en voor de electra kwamen ze eens per maand. Het verzekeringsgeld werd éénmaal per maand gehaald,. en de zorgverzekering is nog maar kort. We hadden toch ziekenfonds? Wij zijn thuis wel verwend met schone onderkleding. In ieder geval twee keer per week en voor de grotere meisjes soms iedere dag een schoon onderbroekje. Alleen het badstof maandvervand.....nee dat liever niet terug. Eingenlijk wil ik niets terug; alleen één ding; dat ieder weer het verschil weet tussen het mijn en dijn. Wat zou dat een kosten besparen en de wereld rustiger maken.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet en tot laters
Gerrie
op zich kunnen we wel een klein beetje terug, als het alleen om de manier van winkelen gaat, want al die dingen liggen in de winkels omdat wij zeg ik voor het gemak maar even het toch allemaal weer kopen, want je ziet het onmiddelijk als een produkt niet meer rendabel is verdwijnt het uit de schappenm dus als wij , het winkelend publiek kritischer en minder veeleisend worden zullen een hoop produkten net zo hard weer verdwijnen, het jammere is alleen dat de mensen die dit graag willen in de minderheid zijn, helaas.
BeantwoordenVerwijderenIk winkel elke week ouderwets bij de slager, kaasboer, poelier, groentenboer. De rest wordt bij de supermarkt gehaald. Ja, is wel iets duurder, maar ik vind het ook lekkerder. Hoeveelheden heb ik overigens wel teruggebracht naar kleinere porties, dus per saldo komen we dan ongeveer op hetzelfde bedrag.
BeantwoordenVerwijderenOh ja.. ik ben van 73...
Greetz,
Jacqueline
Ik ben van 1975 en ik weet dat er vroeger ook de SRV en een bakkertje langskwamen. In die tijd kwamen trouwens ook bedrijven die geen basisproducten verkochten langs de deur, zoals het ijspaleis, en mensen uit de buurt lieten altijd voer voor hun hond thuisbezorgen.
BeantwoordenVerwijderenVroeger als kind vond ik het altijd leuk om mee om boodschappen te gaan, ik kreeg bij de bakker altijd een snoepje, een worstje bij de slager en een appel bij de groenteboer.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik nu uit gemak alles bij de supermarkt koop. In de buurt is er nog een winkelgalerijtje met een groenteboer (met leuke aanbiedingen), en slager en een bakker. Misschien dat ik daar binnenkort toch eens ga kijken...
Een prettig weekend.
Groeten van Pecunia.
Bij ons in de straat komt er nog steeds een SRV wagen langs.... Ik koop er zelf niet, maar er wonen hier veel ouderen en voor hen is het wel handig hoewel de supermarkt tamelijk dichtbij is.
BeantwoordenVerwijderenWat het gas betreft trouwens, ik weet van mijn moeder dat er vroeger speciale muntjes waren die moesten in de gasmeter en dan had je gas tot het muntje 'op' was en dan moest er weer een nieuwe munt in de meter.