woensdag 13 februari 2013

Meldpunt voor kinderen in armoede

De kinderombudsman opent een meldpunt voor kinderen in armoede. Klik op deze link voor het bericht op Nu.nl.
Lees ook hier op de site van de NOS.
Een goed initiatief lijkt mij! Het is triest, maar ook in Nederland leven naar schatting ca. 380.000 kinderen in armoede. Dit betekent dat 1 op de 9 kinderen in armoede opgroeit. Dat zijn er gemiddeld minstens 3 per klas! We zijn geen derde wereldland en Nederland ligt ook niet in Oost Europa of zo.  Toch verbazend dat er zoveel kinderen in Nederland armoede leven. Nu weet ik wel, dat armoede in Nederland misschien een beetje anders is dan in de 3e wereld of in Oost Europa, maar ook hier in Nederland hebben kinderen echt last van de armoede:
  • krijgen bijvoorbeeld geen ontbijt
  • hebben geen goede winterschoenen waarin ze met droge voeten naar school kunnen
  • leven in een huis zonder verwarming
  • hebben geen warme winterjas
  • hebben maar 1 of 2 setjes kleding
Het meldpunt is bedoeld voor de kinderen zelf, zij kunnen melden hoe ze het ervaren om in armoede op te groeien. Ook ouders en professionals kunnen meldingen doen.
Tot voor kort waren het voornamelijk kinderen van alleenstaande ouders in de bijstand of verslaafden die in armoede opgroeien, tegenwoordig lopen ook kinderen van verarmde boeren en kleine middenstanders de kans om in schrijnende armoede op te groeien.
In de klas van jongste dochter zat een kind dat echt in armoede opgroeide. De grootouders woonden in een arm buitenland en hadden erg weinig inkomen en tot overmaat van ramp gezondheidsproblemen, waardoor kostbare medische hulp noodzakelijk was. De ouders van de klasgenoot van dochter steunden hun ouders zo veel mogelijk, maar dat ging uiteraard ten koste van het gezinsinkomen. Het kind kreeg alleen 's avonds eten en had maar één setje kleding. Ik had dit niet geweten, als de ouders niet een tijdje in het thuisland voor hun stervende moeder hadden gezorgd. De klasgenoot kreeg onderdak bij een andere klasgenoot en toen bleek pas hoe slecht de situatie was. Ik heb het vernomen van de "opvangmoeder", die mij bezwoor er verder niet over te praten, omdat ze bang was dat het kind, als bekend werd in welke omstandigheden het opgroeide, misschien vreselijk gepest zou worden. Het bleek ook dat de juffen op de hoogte waren en het kind in de pauze boterhammen toestopten.
Met bovenstaand verhaal voor ogen, denk ik dat armoede vaak verborgen blijft. Kinderen zijn erg bang om buiten de groep te vallen en laten niet merken hoe schrijnend de situatie soms is.Voor kinderen is de eigen situatie gewoon, vaak hebben ze niet eens in de gaten dat hun armoede niet gewoon is. Ze zijn immers niet anders gewend?

Wat mij vooral trof in het bericht, is dat de situatie in sommige gezinnen zo uitzichtloos is, dat de kinderen ook verwachten dat ze altijd in armoede zullen leven en heel somber zijn over de situatie. Ze doen op school niet goed hun best, omdat ze daar het nut niet van inzien: het wordt toch nooit beter.

25 opmerkingen:

  1. In het geval van het klasgenootje van je dochter is er dus wel geld,maar dit wordt aan de grootouders van het kind besteed. Zou het niet zo zijn, dat er vaak wel geld is, maar dat dit anders wordt besteed zoals misschien aan het aflossen van schulden?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt helemaal.
      Er zijn kinderen die in armoede opgroeien waar het thuis echt niet anders kan en ouders wel hun stinkende best doen voor de kinderen.
      Ik ken helaas ook veel gezinnen waar de prioriteiten gewoon verkeerd liggen en er wel geld is voor nieuwe mobieltjes, alcohol en sigaretten en mc.D.onalds maar de huurnota bijv. blijft liggen.In zulke gezinnen zie je vaak een opeenstapeling van problemen.En dat de bijstand een vetpot is zul je me nooit horen zeggen.Is net genoeg voor basis dingen.
      Armoede is ook niet op een sportclub kunnen, niet mee op schoolreisje, schoolkamp, niet naar feestjes en zelf je verjaardag (als kind!) niet kunnen vieren.

      Verwijderen
  2. Helaas, zeker voor kinderen is er in Nederland een groot taboe over opgroeien in armoede. De reakties van de buitenwereld is vaak van: 'eigen schuld dikke bult"of vergeleken met derde wereldlanden.
    Ondertussen wordt er verder de sociale infrastructuur afgebroken waarvan je nu al merkt dat groepen tegen elkaar worden opgezet.

    Nathalie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Er zijn allerlei varianten mogelijk. Idd besteden veel migrantenfamilies geld aan steun aan familie in het thuisland. Een nicht van mij kreeg een relatie met een Afrikaanse man die op een studievisum naar NL mocht komen. Ze hadden al een kindje. Hij mocht niet werken vanwege zijn tijdelijke visum, alleen een folderwijk lopen. Hij was nog geen maand in NL, of de verzoeken om geld te sturen kwamen al binnen. Hij kon niet uitleggen dat hij geen geld had, hij woonde immers toch in het rijke Europa?
    Ik weet dat er scholen zijn waar een wasmachine en een droger staat om de kleren van kinderen die te weinig kleren hebben op school te wassen en te drogen. Thuis zijn de ouders dan vaak al afgesloten van elektra.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoe moeten die kinderen dan weten dat er een meldpunt is? Misschien hebben ze ook geen toegang tot die mogelijkheden om het te lezen of te bellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. En wat ik dan wil weten: hoe kan ik wat doen? Ik vind dit niet eerlijk en zou best 1 zo'n kind willen "adopteren" (als een soort peet ouder) en af en toe wat willen toestoppen. Maar ik zou niet weten hoe ik dat moet aanpakken dat het werkt. Want dat daar haken en ogen aan zitten, zie ik ook (ouders vinden het wel makkelijk en gaan erop rekenen, kind krijgt sociaal stigma, ouders krijgen het gevoel dat ik kind "afpak", enz)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat dacht je van weekend pleegouderschap?
      Als je echt wat wilt doen en je je ogen open doet is er meer ellende in Nederland dan wij denken. Geloof me, lieve, enthousiaste mensen zijn nog steeds hard nodig in Nederland.

      Verwijderen
  6. Nederland is echt geen derde wereldland. De hoogte van de bijstand is voldoende om ontbijt verwarming en kleren te betalen. We kunnen de bijstand moeilijk verhogen voor ouders die geld naar het buitenland sturen. Dit is een merkwaardig verhaal en geen goede illustratie van de claim dat 1 op de 9 kinderen opgroeit in armoede. In Nederland hoeven kinderen gelukkig niet in armoede op te groeien.Is dit wel het geval dan dienen de ouders aangesproken te worden. Hopelijk wordt dit meldpunt niet weer een hype, net als de voedselbank.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hiermee ben ik het eens. Het artikel past niet bij de statement.

      Ik denk dat basis-levensbehoeften wel haalbaar zijn met zeer lage inkomsten. Kleding, 3 maaltijden en dak boven je hoofd. Voor sport etc zijn extra potjes waar ouders op kunnen terugvallen in zo'n situatie.

      Mocht mijn inkomen zover dalen dat ik t niet meer red, dan zou ik alles doen om mijn kind er niet de dupe van te laten worden. Misschien geen grote uitspattingen meer, maar basisbehoeften: huis, verwarming, 3 maaltijden en kleding zou ze krijgen. Op welke manier dan ook. Dan zoek ik wel hulp om me heen.

      Verwijderen
  7. Dit vind ik wel een heel ernstig verhaal. Kinderen in Nederland die geen ontbijt en lunch krijgen ivm geldgebrek.

    Het kan haast niet anders of er zit een andere problematiek achter. Als je van een minimum inkomen geld naar ouders stuurt en dan geen eten kunt kopen, worden er verkeerde prioriteiten gelegd. Kleding en winterjassen etc zijn bij de kringloop vaak een paar euro of worden via beurzen en hulp etc doorgeschoven.

    En ik dacht ook dat gezinnen met kinderen in de winter niet afgesloten mogen worden van gas en licht.

    Ik denk echt dat dit een uitzondering is en dat er dan veel meer problemen schelen.

    De armoede die ik denk dat er structureel is, is dat kinderen niet op clubjes kunnen, nooit met vakantie, dat ze heel vaak te horen krijgen dat iets niet kan omdat er geen geld is, dat ouders veel zorgen hebben wat voor stress zorgt thuis etc etc.

    Goed als dat in kaart wordt gebracht en gekeken wordt hoe er vanuit school en hulporganisaties wat verzacht kan worden.
    Maar ik weiger toch eigenlijk nog te geloven dat kinderen in NL structureel honger en kou leiden en dat dit door armoede komt.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Kinderen worden mishandeld, slachtoffer van pedosexuelen, leven in armoede, worden thuisgehouden in verband met carnaval, moslimmeisjes dragen soms vanaf achtjarige leeftijd enge kleding, gaan te laat naar bed.

    En dat allemaal in een tijdperk, dat kinderen niet zomaar op de wereld komen, maar vaak gewenst zijn.

    Ouders die niet naar hettien minuten gesprek op school komen, ouders die verhaal halen op school als ze een tik hebem gekregen. Hun kind is altijd perfect, maar andere kimderen niet.

    Kortom zo gek was het voorstel niet om ouders op te voeden.
    Wat voor ouders worden deze kinderen?

    Het is altijd wat.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik ben sinds anderhalf jaar pleegmoeder van een schat van een jongen die de eerste 14 jaar van zijn leven mishandeld en verwaarloosd is. Ik heb in het begin werkelijk versteld gestaan dat hij weet wat honger is. Dit uitte zich bij mij door hamstergedrag, eten jatten en overdadig schransen. Het is gewoon misdadig dat kinderen dit meemaken.
    Zijn reactie toen hij twee paar schoenen mocht uitzoeken van mij brachten werkelijk tranen in mijn ogen. Kinderen horen toch verzorgd en beschermt te worden. In het begin dook ik wel eens in de toilet om een stevig potje te huilen want dit mag gewoon niet!! Hoe hij het doet weet ik niet maar hij begint steeds meer op een gewoon kind te lijken. Een kind dat weet dat er genoeg is, een kind die weet dat hij veilig en verzorgt is en vooral dat hij beschermd wordt als het even tegenzit.
    Ik ben blij dat ik zijn pleegmoeder mag zijn en vooral dat hij weer geluk ervaart in zijn leven. Dat is helaas lang anders geweest.
    Jacqui

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig is deze jongen nog ontvankelijk voor jouw zorg en aandacht, want dat zal eerder uitzondering dan regel zijn als een kind eenmaal gaat puberen. Geweldig dat je dit doet!

      Verwijderen
  10. Er is wel degelijk armoede onder Neder(en mede)landersVaste lasten zijn hoog. Zorgpremie en eigen bijdrage worden voor veel mensen onbetaalbaar.De dagelijkse boodschappen worden er ook niet goedkoper op.Niet iedereen woont in de buurt van een kringloopwinkel en het O.V is niet goedkoop. En om het makkelijker te maken worden de bijstandsuitkeringen structureel 20 jaar lang verlaagd. Dit om de mensen aan werk (welk werk????) te krijgen.Ik heb zelf een zeer laag WIA inkomen maarben maar wat blij dat ik geen kinderen groot hoef te brengen in deze dure tijden.Het zal van een klein inkomen best wel lukken kinderen goed te verzorgen maar dan mag je wel bidden dat er nergens iets misgaat of kapot gaat.Vlinder

    BeantwoordenVerwijderen
  11. de armoede blijft vaak verborgen,ik weet van sommige ouders van kinderen die op school zitten bij mijn kinderen dat door bv een zieke ouder,ontslag,scheiding ze echt moeite hebben met rondkomen,hier zitten ook werkende mensen bij.ze vertellen het niet zomaar aan iedereen,uit schaamte.
    Ik geef wel eens een zak kleren die te klein zijn voor mijn kind,aan een moeder voor haar kind.ik heb gewoon gevraagd welke maat hij had en of ze de kleren wou hebben.nou,zij en het kind waren er blij mee,leuk om hem in warme winterjas en kleren te zien,die bij ons in een zak zaten, klaar om naar de kledingbak gebracht te worden,maar eigenlijk nog heel goed waren..,ben blij dat ik er nog iemand in mijn omgeving blij mee heb kunnen maken..

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Volgens mij wordt het schromelijk overdreven. Ik ken namelijk geen mensen die in dergelijke armoede leven irl hier in het dorp.
    Maar ja, zo'n instantie als deze moet zichzelf ook bezig houden, he.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. De wereld is groter hoor dan het dorp waarin jij leeft!

      Verwijderen
    2. Ik kom ook wel eens ergens anders, en vaak worden dit soort gezinnen (na een scheiding oid) bijgestaan door bijvoorbeeld de ouders (de Nl gezinnen dan, allochtonen ken ik idd. niet). Opa en oma passen op, lenen de auto uit, geven geld en steun.... Zo hoort het ook te zijn vind ik. Ik bedoel dat zo'n ombudsman niks toevoegt. En ik zeg dat dan ook ipv een beetje 'ooohhh en aaaahhh' te doen op het web.

      Verwijderen
    3. Jij hebt je teruggetrokken in je eigen kleine wereldje. Maar gelukkig doet niet iedereen dat.

      Verwijderen
    4. Zena, wat fijn als je denkt dat het niet voorkomt in jouw dorp. Ik denk echt dat als je onwetend bent je veel gelukkiger leeft. Maar helaas, armoede is een zeer stille ellende.
      Het is ook niet voor iedereen weggelegd om verder te kijken dan de neus lang is.
      Ik ben dankbaar dat ik het behoorlijk goed heb. (mede dankzij zuinigaan. Zij heeft mij op tijd geleerd hoe het beter kan) Hierdoor kan ik anderen helpen op een dusdanige manier dat zij hun waardigheid kunnen behouden. En ook daar praat je gewoon niet over. Ook dit gaat in stilte, Zena.
      liefs Jacqui

      Verwijderen
  13. Dat is ook het zorgelijke zena, veel mensen houden het verborgen.

    Ik vind het zo jammer dat er zo lichtelijk over gedacht word, het is wel degelijk een probleem.

    Deb

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Niet iedereen heeft ouders waar ze op terug kunnen vallen.
    Soms wonen ouders of fam ver weg. ( ook in nl )

    Wat goed dat het in jou dorp zo goed geregeld is.( ook daar zitten mensen die het zeer moeilijk hebben)

    Deb

    BeantwoordenVerwijderen
  15. ja,dat zou fijn zijn,als het overal zo was als in dat ene dorp..;)
    maar de mensen die het verborgen houden,die laten het dus niet zien aan de buitenwereld dat ze arm zijn,en daar zijn ook hollandse mensen bij en niet alleen allochtonen..ik denk dat er overal stille armoede is,en steeds meer bij komt.in de ene plaats misschien meer als in de ander plaats..


    BeantwoordenVerwijderen
  16. ik ben een alleenstaande moeder die al 8 jaar alleen de financiele verantwoording draagt voor 2 kinderen. Door de crisis heb ik een punt moeten zetten achter het bedrijf en ben ik in een bijstand beland. Interessant is dat ik nu dus veel meer geld te besteden heb dan ik had toen ik voor mijn gezin zorgde! Mensen zeggen dat wij arm zijn, maar ik bestrijd dat. Zijn we arm omdat we geen fancy telefoons hebben, niet op vakantie gaan, niet shoppen, tweedehands kleding dragen, zelfgemaakte snacks en drinken in wasbare bekers? Honger hebben we niet, we maken veel zelf: kaas, yogurt, brood van zelfgemalen meel, ik weck en droog veel zodat er altijd wat in huis is. Wat mijn kinderen leren? Zelf koken zonder pakjes of voorgesneden groenten, brood bakken, jams maken en kleding naaien. Ze zijn nog relatief klein maar maken hun eigen quilt van hun baby kleding die ik al die jaren heb bewaard. Ze gaan zelf naar de kringloop en zoeken dingen die ze denken nodig te hebben. Ze zijn creatief in het oplossen van problemen en repareren van dingen. Laatst hadden ze barbiepoppen die kapot waren maar vonden tweedehandspoppen waar ze de hoofden af konden halen en de hoofden van hun eigen poppen op konden doen. Voila, nieuwe poppen.
    Geen ontbijt krijgen is onzin, een pak havermout kost toch echt maar 39 cent of iets. Maar ik snap dat het lastig is om als ouder te willen meedoen in de trends die ons opgelegd worden zoals het altijd mobiel bereikbaar zijn, liefst met internet en een dure telefoon. Mijn kinderen zijn de enige kinderen in de klas zonder mobiel. Mochten ze later een mobiel willen, dan kunnen ze er voor werken. Klinkt hard, maar ik vind het belangrijk dat mijn kinderen leren wat de waarde van geld is en dat je moet kiezen waar je het aan uitgeeft. Het meelopen in trends maakt je niet per definitie meer populair of krijg je meer status.
    Ja, en wij zijn degenen die arm zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ik ben een alleenstaande moeder die door een malafide werkgever in de knel is gekomen. Ik werd na te hard werken overspannen en kwam direct in de bijstand terecht. Ik verdiende al niet erg veel maar dan ineens valt er een derde af van je inkomen. Van de een op de andere dag al je vaste contracten terugschroeven lukt natuurlijk niet: bedrijven hebben allemaal een opzegtermijn. En natuurlijk gaat die wasmachine dan ook nog kapot. Voor je het weet, sta je rood en dat is bijna niet meer in te halen. Maar voor mij is armoede niet alleen een tekort aan geld of 'rood staan'. Het gaat vooral ook om de ruimte die je als mens in mag nemen. Wanneer je in de bijstand zit, wordt die ruimte steeds kleiner. Je krijgt meer en meer het gevoel dat je anderen tot last bent en niet voldoet. De stress als er weer een stapel brieven op de deurmat ligt (vooral die met drie rode kruisjes in de linkerbovenhoek), de wanhoop wanneer ik voor de zoveelste keer wordt afgewezen voor een baan, en het verdriet dat ik nog steeds heb over wat mij is overkomen op mijn werk. Dat is voor mij de echte armoede: dat je er niet meer over wil of kunt praten, dat je het gevoel hebt dat er geen plek is voor je terwijl je ook niet kunt ophouden te zorgen voor een bestaan, dat je er alles voor wil doen om hier uit te komen maar er is eigenlijk geen strohalm om je aan op te trekken. Dat gevoel zorgt ervoor dat je steeds kleiner wordt en ook mensen niet meer wil zien. Het zorgt ervoor dat je vaak verdrietig bent en lichtgeraakt. En daar voel je je dan weer schuldig over. De echte armoede gaat voor mij niet over het geld 'an sich', maar over wat er gebeurt als je zorgvuldig opgebouwde bestaanszekerheid wegvalt dat heeft te maken met zelfrespect, het verlies van bereikte mijlpalen en een verstoorde plek in de gemeenschap. Ineens een loser en een last.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.