Wandelen

Ik moet bekennen, ik heb een bar slechte wandelconditie! Ik beweeg wel, ik fiets regelmatig, iedere dag 2x 25 minuten, ik zwem 2x per week een ruim half uur baantjes. Maar lopen, dat is andere koek! Mijn wandelconditie is ver beneden 0. Echt verschrikkelijk! Ik heb overal pijn na iets van 500 meter. Dus ga ik er wat aan doen!

Jongste dochter heeft mij geadviseerd om gewoon kalm aan te beginnen, ook al is het maar per dag 5 minuten. Dat kost bijna geen tijd en als je alle dagen wandelt, dan bouw je enige conditie op.
Gezond ouder worden: healthy ageing weet je wel?

Afgelopen maandag ben ik begonnen - voor het eten koken heb ik 7 minuten gewandeld. Ik SMS-te trots naar dochter.  Die SMS-te meteen terug: geweldig, alle waardering. Ik had pijn in mijn rug en in mijn bovenbenen, dus het was mooi geweest voor die dag.
Dinsdag wandelde ik 12 minuten na het avondeten. Ook weer een SMS naar dochter en die SMS-te later enthousiast terug. Ik had minder snel last van pijntjes, het leek goed te gaan!
Gisteravond, op woensdag, wandelde ik weer 7 minuten. Ik had gisteren de hele dag net het gevoel alsof er regelmatig een mobieltje op trilfunctie afging in mijn rechterbeen, net boven mijn knie. In eerste instantie dacht ik dat mijn mobiel afging, maar die zat wat hoger, in mijn broekzak. Het was echt iets in mijn been, waarschijnlijk een zenuw die wat moet wennen aan intensiever gebruik. Natuurlijk had ik weer SMS-contact met dochter. Die vond de trillingen wel spannend. Ik laat me er niet door uit het veld slaan en ga gewoon door. Rustig aan, ik hoef deze maand geen vierdaagse te lopen, dat niet, daar had ik ook echt geen plannen voor.

Hoe komt het dat ik nauwelijks kan lopen? Ik heb regelmatig heupklachten. Dan doet iedere stap mij pijn. Eigenlijk moet ik me daar niets van aantrekken en toch regelmatig kleine stukjes lopen om mijn wandelconditie op enig pijl te houden. Ik heb al verschillende keren bij klachten heupfoto's laten maken. Er was niet of nauwelijks slijtage, niet meer dan bij andere mensen van mijn leeftijd. De crux zit hem er meer in dat ik na een beenbreuk weken in het ziekenhuis gelegen heb en na 3 maanden gips weer opnieuw moest leren lopen. In 1964 kwam daar totaal geen fysiotherapie aan te pas. Dat weer leren lopen is niet goed gegaan en ik heb jarenlang mijn ene been heel anders gebruikt dan het andere. Ik liep scheef met mijn bekken. Links meer naar voren dan rechts, ik gebruikte mijn linker been nauwelijks bij de afzet etc. Ook was mijn linker been langer dan mijn rechter. Geen wonder dat je daar klachten van krijgt. Ik draag nu in mijn rechter schoen een zooltje dat dikker is dan het linker zooltje (= van de podotherapeut). Een paar jaar geleden heb ik bij de Cesartherapeut oefeningen gehad om weer beter te leren lopen en van mijn klachten af te komen. Maar als je 47 jaar op een bepaalde manier gelopen hebt, dan leer je dat zomaar niet af! Soms komt daar de klad in en dan ben ik bijna weer terug bij af. Dan heb ik geen zin in lopen, want ik loop niet met plezier. Er komt bij dat ik door neuropathie nauwelijks reflexen heb in mijn benen en het oppervlakkige gevoel in de huid van mijn tenen en voorvoet vrijwel verdwenen is. Ik kan niet automatisch, reflexmatig herstellen bij een misstap. Ik moet goed zien waar ik loop en hoe ik mijn voeten neerzet.

Ik probeer nu elke stap met aandacht te lopen. De rechterkant van mijn bekken meer naar voren, goed afwikkelen en met beide voeten afzetten, lekker met de armen zwaaien.

Op zich is wandelen een goedkope, gezonde manier van bewegen, daar ben ik van overtuigd. Geen dure abonnementen, gewoon een rondje langs de brandnetels en rode bessenstruiken in het wijkparkje. Ik denk dat ik binnenkort maar eens wat brandneteltoppen oogst en er brandnetelsoep van maak! Tuinhandschoenen en een tasje mee en ik maak zó een gezond soepje!