Ervaring met inbrekers

Pennie Wijs vroeg mij op 10 april, naar aanleiding van het bericht "leeg" of ik ervaring had met inbrekers.
Eigenlijk ben ik de dans altijd min of meer ontsprongen.

Lang geleden met mijn eerste man, heb ik meegemaakt dat er tijdens een weekend dat we allemaal weg waren, bij de omliggende buren ingebroken was, maar bij ons niet. Hoe dat kwam? Ik denk dat dat kwam omdat ons interieur er verreweg het meest armoedig uit zag. De conclusie van de inbrekers dat Paas- of Pinksterweekend was dat er bij ons niets te halen viel. Dat klopte ook wel, alles was oud, 2e of derdehands of nog ouder, we leefden op het geverfde beton en hadden inderdaad niets wat de moeite waard was. Bij de buren links en rechts was het een enorme chaos, alles was leeggehaald en soms ook stukgegooid. Ik was heel blij dat er bij ons niets aan de hand was.

Een 2e keer, in een volgend huis, ongeveer 10 jaar later, wilden inbrekers 's nachts binnenkomen door een bovenraampje in de keuken. Het raamboompje was helemaal verbogen, maar er was niemand binnen geweest. Ik had het raampje open voor poes en onder het raampje stond een vuilnisbak om het poes gemakkelijke te maken. Maar daarmee maakte ik het een inbreker ook gemakkelijk. Vanaf die tijd had ik dat raampje 's nachts en als ik overdag afwezig was gesloten.

Een 3e keer, in weer een volgend huis, ging het om een insluiper, geen inbreker. Gewoon overdag. We hadden de achterdeur overdag niet op slot. Ik kwam op een ochtend in de keuken, en daar stond een junk bij de koelkast. De koelkast stond open en hij inspecteerde de inhoud. Ik vroeg wat hij kwam doen en hij antwoordde dat hij op zoek was naar Henk (of zo, ik weet de naam niet meer die hij noemde). Ik zei hem dat Henk hier niet woonde en toen droop hij af. Sinds die tijd hield ik ook overdag de achterdeur op slot. Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als hij gezegd had dat hij zo'n honger had en of ik een boterham voor hem had. Geen idee, waarschijnlijk had ik hem wel een boterham gegeven. Maar hij vroeg er niet om. Bij de schuurtjes tegenover ons stonden van die ongeveer 60 cm hoge kolenbergingen met een metalen deksel en een stenen muurtje, daar zag ik 's ochtends wel eens iemand uit klimmen, die had de nacht doorgebracht in zo'n kolenberging. Persoonlijk had ik medelijden met die dakloze junks.
Maar ik ben wel behoorlijk geschrokken van de junk naast mijn koelkast.

Wat doe ik nu aan inbraakpreventie? Ik heb deuren met goede sloten en die zijn naar politiestandaard beveiligd, ik doe 's nachts altijd de deur op het nachtslot. Ramen heb ik alleen open als ik er ben. Dus 's nachts beneden een raam open is er al heel lang niet meer bij.