zondag 7 juni 2015

Reizen als student in de jaren 70

Toen ik pas studeerde, had ik een Duitse vriend (lees hier over mijn oude vlam).
Daar reisde ik regelmatig naar toe. Hoe deed ik dat?
Ik kende geen mede-studenten die een auto tot hun beschikking hadden. Ik ook niet, ik had ook geen rijbewijs, dat haalde ik pas op mijn 34e.
Dus niet met de auto, maar anders reizen was het devies!
Soms liftte ik van Groningen naar Arnhem en stapte daar op de trein. Soms reisde ik helemaal met de trein. Met de auto is het een afstand van ongeveer 600 km, met de trein deed ik er ongeveer een volle dag over. Nadat 2 vroegere klasgenoten flink in de problemen waren gekomen tijdens het liften, was het alleen liften van de baan. Beide klasgenoten liftten samen, één van hen vertrouwde de chauffeur niet en wilde niet verder mee. De ander wel. Dat was niet verstandig en diegene die bleef moest het helaas met de dood bekopen. Een verschrikkelijk verhaal waar ik hier verder niet over wil schrijven, maar het had veel impact. Je snapt dat de lol van het alleen liften er toen wel faliekant van af was.
Met de bus of met de trein dus.
Hoe kwam je er achter wanneer de bus reed? Daarvoor had je in iedere regio busboekjes. Ieder jaar opnieuw veranderde de dienstregeling, soms ingrijpend, soms enigszins. Het was dus handig om een recent busboekje te hebben, zodat je een dienstregeling kon raadplegen die up-to-date was.
Een kaartje kocht je in de bus.
Voor het reizen met de trein in Nederland had je het spoorboekje. Voor het reizen naar het buitenland, bijvoorbeeld naar het Saarland, raadpleegde ik een reisplanner op het station, een meneer of een mevrouw die het voor je uitzocht. Daar op het station was een kantoor en daar kon je binnenlopen en dan meldde je dat je volgende week vrijdag naar Saarbrücken wilde. Hoe zat het dan met de treinen? Waar overstappen? Hoeveel overstaptijd?
Soms moest je geruime tijd wachten op deze reisinformatie, je was meestal niet direct aan de beurt. Maar als je dan eindelijk aan de beurt was, dan kreeg je een keurig briefje met vertrek en aankomsttijden. 
Ook kon je op het station bij het loket Internationaal een kaartje kopen. Dat betaalde je met contant geld dat je bij je bank of in mijn geval het postkantoor (giro) gehaald had. Er was geen pin, de girobetaalkaarten waren er wel, maar ik kan mij niet herinneren dat ik die gebruikte.
Treinretours naar Duitsland waren er niet, in Duitsland moest opnieuw een treinkaartje gekocht worden voor de terugreis. Betaald werd dat kaartje in Duitse marken. Dat er ooit zoiets als een euro zou komen had ik in 1973 waarschijnlijk zeer verbazend gevonden!
Ik ging dus op pad met Nederlandse guldens en Duitse Marken. Dat was maar goed ook, want ik heb me een keer vergist en in plaats van de sneltrein, nam ik de stoptrein van Bonn naar Trier en toen was ik te laat voor de aansluitende trein naar mijn bestemming, zo'n 100 km verderop.
Om 11 uur 's avonds moest ik op zoek naar een slaapplaats voor de nacht! Wat is het dan nu een stuk gemakkelijker. Mijn Duitse vriend had geen telefoon in zijn huis en het telefoonnummer van zijn ouders, die een stuk verderop in de straat woonden, had ik niet meegenomen. Ik had er nooit bij stilgestaan dat dit van pas zou komen! Dan zonder internet of telefoon op zoek naar een slaapplaats in een stille nachtelijke stad. Ik ben op goed geluk door de stad gaan dwalen en kwam bij een Gasthaus. Het kostte nogal wat Marken, maar ik had in ieder geval een bed en een ontbijt! Daar in dat Gasthaus heb ik overnacht en ik ben de volgende dag verder gereisd.
Hi, hi, ik heb geprobeerd mijn vriend via telepathie te berichten. Mijn moeder was nogal telephatisch begaafd en ik deed serieuze een poging, want niet geschoten is altijd mis! Helaas kwam mijn boodschap absoluut niet over. Mijn vriend had niets in de gaten en maakte zich gewoon ongerust. Een hedendaags mobieltje is véél handiger.
 

2 opmerkingen:

  1. Leuk. Overigens heeft u nog de oude vriend ontmort. Toch een soort van memories.
    Groet j.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, ik heb alleen mailcontact gehad met deze oude vlam. Toen concludeerde ik dat we te weinig meer gemeenschappelijk hadden om een reis te beginnen. Ik vond het wel leuk om te weten hoe het nu ging en daar heb ik het bij gelaten.

      Verwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.