En hoe is dat als je meestal veel te zwaar bent en soms, altijd tijdelijk zoals achteraf bleek, wat dunner?
Discriminatie
Het beeld dat in deze maatschappij heerst over dikke mensen, vooral dikke vrouwen, is negatief.
Er wordt volop gediscrimineerd. Al op de lagere school en ook door de meesters en juffen. Dat dikke, verlegen kind kon nooit slim zijn en ik kreeg dus een laag schooladvies. Kinderen pesten en discrimineren ook, ik was een vetzak en mocht niet meespelen. Op dansles en bij gymnastiek bleef ik altijd als laatste over. Jongens op dansles trokken gekke bekken naar anderen (zo van: kijk eens waar ik mee opgescheept ben?) als ze met mij moesten dansen. Ze kenden mij niet eens, want ze zaten op een andere school, maar dat maakte blijkbaar niet uit. Ik was niet goed genoeg, want te dik. De boodschap kwam luid en duidelijk over.
Vandaar mijn verwoede pogingen om veel af te vallen, wat rond mijn 19e ook lukte, voor een tijdje. Ineens telde ik wel mee en bleek ik slimmer te zijn dan gedacht.
Mijn Duitse vriendje zei indertijd: dick und doof. Dat betekende dik en dom. Ik was toen te dun, dus het ging niet over mij, maar over andere vrouwen. En in feite ook over mij als kind, alleen had hij dat niet door, want dat wist hij niet.
Tegenwoordig noemen ze het "fatshaming" Gewichtsdiscriminatie, ook wel grossofobie genoemd, is een vorm van discriminatie waarbij dikke mensen systematisch anders behandeld worden dan andere mensen met een slank postuur. Dit kan zich uiten in verschillende vormen, zoals vooroordelen, stereotypering en uitsluiting op de arbeidsmarkt, in de gezondheidszorg en in het dagelijks leven.
Als ik dikker was, keken de mensen niet meer naar mij, maar zagen alleen een dik mens. Het was normaal om door kinderen op straat uitgescholden te worden voor vetbult.
Wat doe je er tegen?
Volgens mij helemaal niets!
Misschien heb jij als lezer persoonlijk helemaal geen ervaring met obesitas en overgewicht en denk je dat ik overdrijf met mijn "gezeur" over discriminatie. Doordat jij dun bent, merk je het niet. Het is zo ingebouwd in deze maatschappij dat het niet opvalt, want het is gewoon, maar ondertussen speelt het wel degelijk!
Kleding
Door alle min of meer geslaagde pogingen om af te vallen, heb ik 8 verschillende maten kleding in mijn kasten.
- Maat 54/56. Daar paste ik in met een BMI van 40, morbide obesitas, een gewicht dat ik jarenlang had. Een BMI dat ongezond en riskant is voor de gezondheid. Dat is duidelijk. Deze kleding is mij al jaren te groot, maar toch bewaarde ik een deel, want wat als ik die onverhoopt toch weer zou moeten dragen?
Zonde om nu al weg te gooien!
Sommige stukken draag ik ook nog, bijvoorbeeld mijn regenbroek en regenjack. Wat maakt het uit dat die te groot zijn, voor het doel waarvoor ze gemaakt zijn voldoen ze nog prima!
- Maat 50/52. In feite mijn huidige maat. soms ook wat aan de grote kant. Hiervan heb ik niet erg veel kleding, want in het recente verleden heb ik maar kort die maat gedragen. Moet ik meer kopen of er op vertrouwen dat ik misschien in de toekomst in een kleinere maat ga passen?
- Maar 46/48. Sommige kleding past, sommige net niet. Deze maten hebben een vrij groot aandeel in mijn kledingvoorraad.
- Kleding in de maten 42 en 44. Daar paste ik ooit in, 4 - 4,5 jaar geleden. Nu niet en misschien wel nooit meer. Bewaren? Niet voor altijd, maar voorlopig wel! Want je weet maar nooit!
Nu heb ik het wel zo geregeld, dat alles dat (bijna) past, in een andere kast hangt dan kleding die niet past of veel te ruim is. Dat laatste is als het ware de 'reserve'-kast. Die kleding kom ik niet dagelijks tegen.
Ik moet ineens ook denken aan Janneke Jelies (van het tv programma over grote gezinnen, Een huis vol), die voorafgaande aan haar laatste zwangerschap veel afviel en alle te grote kleding wegdeed. (ik dacht: doe dat nou niet! Wacht gewoon nog een paar jaar!) En vervolgens tijdens de zwangerschap en daarna weer net zo zwaar werd en daarna in Spanje nog een keer een poging deed om slanker te worden.
Ken jij dat, dat je als dik kind of dikke volwassene gediscrimineerd word of werd en veel kledingmaten in de kledingkast hebt?
Over besparen en bezuinigen en over met pensioen zijn. En ook over leven in de huidige tijd!
vrijdag 11 juli 2025
Altijd honger, deel 2
Labels:
Eetbuistoornis,
Overgewicht

Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Als opgroeiend pubermeisje kreeg ik wel opmerkingen over mijn lijf. Van mannen in de familie.. dat was zon beetje dezelfde grondhouding als van waaruit men opmerkingen maakte over homo's, lesbiennes, mensen van kleur, mensen met een verstandelijke beperking ('niet volwaardig') mensen met twee linkerhanden, etc. Je mocht vanuit een vermeende geprivilegieerde positie voluit schieten op anderen.. Het gebeurt nu nog wel eens dat ik van (inmiddels oude) mannen in de familie opmerkingen krijg over hoe ik er uit zie. Dan zet ik ze wel gepast op hun nummer. Niet met opmerkingen over hun uiterlijk (want dat zou je bedienen van hetzelfde middel zijn) maar wel met opmerkingen over hun gebrek aan opvoeding en beschaving.
BeantwoordenVerwijderenJe verhaal is zo herkenbaar.
BeantwoordenVerwijderenOndanks dat ik in aanmerking zou komen voor een maagverkleining doe ik het niet!
Loop nu weer bij een dietiste die werkt met de voedselpiramide. Mijn hele leven al met mn gewicht aan het worstelen (als kind niet eens echt dik), alles gedaan en geprobeerd. Daarvan zegt de dietiste (heeft gewerkt in klinieken voor mensen met een eetstoornis) dat dat dus slecht is geweest. En al die eetregels die in je hoofd gaan zitten. Zij is niet van de eetregels....!
Omdat ik minder valide ben en amper kan bewegen gaat afvallen door bewegen mij niet helpen en is voeding de grootste winst.
Ook ik weet hoe gemeen mensen kunnen zijn als je veel overgewicht hebt. Tegenwoordig kan ik dat makkelijker laten gaan.
Ik ben nu eenmaal heel dik. En toch draag ik kleding die mij past ipv andersom. Ik voel me lekker in mijn kleding. En wat anderen daar van vinden....
Wat je vindt, mag je naar de politie brengen ;)
Ik was het deprimerende gevoel van mooie kleding in de kast die te klein is spuugzat. Heb alles nagelopen en alles wat niet meer paste, niet mooi meer zat of waar ik me niet meer fijn in voelde heb ik weggedaan.
Ik heb 2 bloesen, 2 vesten, en 2 broeken bewaard in een bak, mocht ik ineens afvallen. Voorlopig past huidige kleding nog wel bij afvallen tot zeker 10kg denk ik.
Ik heb niet veel kleding, maar de kleding die ik heb daar voel ik me fijn in.
Allerlei maten bewaren vind ik zinloos. Als ik afval of aankom verandert ook mijn lijf.
Ik was en ben ook altijd aan de zware kant.Het pesten heb ik niet zozeer ervaren.Alleen dat een buur vroeger mij als kind zijnde wel Billie Turf noemde.
BeantwoordenVerwijderenIk heb degene ter plekke van repliek gediend ook als was ik pas 12 jaar.
Op school had ik er geen last van,omdat ik op dat gebied van pesten naar mij of een ander een zeeeer kort lontje had.En dan ging het niet verbaal wie ik ook voor me had.
Ik ben 2x met Weight Watchers 40 kilo afgevallen,en woog toen 75 kg.Ik voelde me helemaal niet happy.Ik stond de schudden op mijn benen van ellende.
Ik heb altijd gesport en op mijn eten gelet.Ik ben geen eter en snoeper,maar door de overgang ben ik 15 kg aangekomen,en weeg nu rond de 100kg.
Ik vind het prima.Het is wel eens frustrerend als ik kleding wil kopen,maar dar heb ik me bij neer gelegt.Ik heb onlangs oude kleding ( mt 40/42) ( heb nu mt 46)naar de kringloop gebracht,want ik laat mijn leven niet langer door be-invloeden met de illusie ooit er weer in te zullen passen.
Nee zoals ik nu ben doe ik het er maar mee.Als ik maar goed in mijn vel zit en geen eetbuien heb vind ik het prima.Dan maar een maatje meer.
Wat een nare ervaringen voor je Aaf! Ik voel met je mee. Zelf heb ik hier geen ervaring mee. Janneke Jelies is nu overigens al een hele tijd 'best dun' vind ik. Het valt me op dat ze erg benadrukt dat ze destijds, toen ze dikker was, achteraf heel ongelukkig was.
BeantwoordenVerwijderenDat moet ze wel want die peperdure pillenbende die ze verkoopt is momenteel hun bron van inkomen.
VerwijderenP.S. Een soort 'fat shaming' van haarzelf in retrospect?
VerwijderenIk ben 1,8m en heb eigenlijk altijd zonder moeite of dieet maat 36-40 gehad, maar na 2 late zwangerschappen en nu de overgang ben ik aan het groeien naar maat 44, vooral rond de buik. Dat is heel erg wennen. Op zich vind ik de verandering van mijn lichaam niet zo erg, maar de kleding valt niet mooi meer!
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar. Ben pas 42 en met overgang bezig.
VerwijderenAlles verandert.
Heel herkenbaar! Ik heb dezelfde range maten in de kast van 54/56 t/m 42. Ik zit nu net als jij tussen 50/52 en 48/46. Dieet na dieet met afvallen en dan weer aankomen. Ik zeg altijd: als alles wat ik ooit ben afgevallen er nu af zou gaan, dan zat er waar ik nu sta een heel diep gat! Ik had ook zo’n leuke vader en een moeder die nooit tegen mijn vader in ging. Toen het me op een gegeven moment weer slank was zei ik tegen mijn man dat ik benieuwd was of mijn vader nog steeds commentaar zou hebben. En ja hoor, dat had hij, mijn kaken maakten af toe geluid( soort van knappen) daar moest ik wat aan laten doen! Sommige mensen zoeken kennelijk alleen maar naar fouten bij een ander maar het doet wel pijn als zo’n mens je vader is! Ik heb overwogen te kappen met die mensen, al die negativiteit daar kon ik slecht tegen. Maar dat kon ik toch niet. Eind vorig jaar ben ik naar de huisarts gegaan voor ozempic of andere pillen. Ik voldeed aan alle voorwaarden maar men had besloten om gemeentebreed mensen met obesitas geen pillen te geven. Ik eet over het algemeen heel gezond, heb de lifestyle cursus van 2 jaar gedaan, zit op krachttraining 2x per week en zorg dat ik minimaal 6000 stappen haal maar meestal zit ik tussen de 8000 en 10.000. Ik kan mijn gewicht aardig stabiel houden maar ik wil naar een bmi van 30. Net als jij heb ik altijd honger. Mensen die dat niet kennen hebben geen idee hoe moeilijk het dan is om af te vallen. Enfin, ik wens je veel sterkte Aaf, het leven valt soms niet mee als je geen verzadigingsgevoel hebt in een wereld zonder begrip voor de mensen met obesitas
BeantwoordenVerwijderenGemeentebreed geen pillen voorschrijven aan mensen met obesitas?
VerwijderenWie heeft dat bedacht?
Maagverkleiningen doet men anders aan de lopende band.
De huisartsen van mijn gemeente hebben dit gezamenlijk besloten. Dan weet je ook gelijk hoe ze tegenover iedereen met obesitas staan want maatwerk kan niet worden geleverd. Persoonlijk vind ik dat niet ethisch.
VerwijderenHet verbaast mij ook hoe gemakkelijk ze een verwijzing uitschrijven voor een maagverkleining. Ik ken best wat mensen die het hebben laten doen en het was lang niet altijd een succes.
Ik heb het nooit overwogen.
Dat vind ik ook heel onetisch en ik vraag me af of dit zo wel mag.
VerwijderenOok ik ken veel mensen die een maagverkleining hebben gehad en de mensen die na 10-15jr er nog gelukkig mee zijn zijn nog niet op 2 vingers te tellen...
Ik begin er niet aan.
Dan maar veel te dik.
Wat een waanzin toch weer, als gemeenten besluiten mensen met obesitas geen medicatie voor te schrijven. Volgens mij mag dat niet eens. Gek toch dat mensen die aan de drugs zijn wel naar een afkickkliniek kunnen. Voor mensen die aan alcohol verslaafd zijn heb je ook medicatie. Niemand die zegt, oh ga maar eerst een jaar naar de AA en kom dan nog maar eens terug. Nee dan te dik zijn, dat is altijd ‘eigen schuld, dikke bult’. Alsof de meeste mensen met obesitas niet al jaren van alles hebben geprobeerd. En alsof bijv Saxenda een kwestie is van een spuit zetten en nog steeds alles kunnen eten. Nee, ook dan moet je je leefstijl aanpassen. Ik kan uit ervaring zeggen dat dit een stuk makkelijker is als je niet de hele dag die ‘eetruis’ hebt.
VerwijderenZulke verdrietige verhalen Aaf, ik voel erg met je mee. Als ik bedenk hoe onzeker ik was over mijn lijf als puber zonder overgewicht, kan ik me alleen maar indenken hoe het moet zijn als je zo veelvuldig wordt aangesproken of zelfs afgerekendop je lichaam, hartverscheurend. Ik vind het des te knapper hoe jij (volgens mij) een prima balans hebt kunnen vinden in een lekker, voedzaam eetpatroon dat ook nog eens duurzaam is (voor de wereld en voor jezelf om vol te houden). Gecombineerd met een zeer actief leven. Blij dat je zoveel leuke dingen kunt doen en ook doet!
BeantwoordenVerwijderenHai Aaf, begrijp ik dat je nu semaglutide gebruikt? Helpt dat?
BeantwoordenVerwijderendat heeft Aaf toch nooit gebruikt en is toch op eigen kracht zoveel afgevallen?
VerwijderenDat afvallen heeft ze aanvankelijk op eigen houtje gedaan, in die periode was dit middel nog niet beschikbaar in ieder geval niet hier in de huidige vorm. Ik vroeg me in een eerder bericht o.a. gebaseerd op de titel van het stukje of ze nu semaglutide voorgeschreven had gekregen en dat bevestigde ze. Ik denk dat we met een beetje geduld de ervaringen tzt wel te lezen krijgen.
VerwijderenDat klopt. Komende maandag kun je er meer over lezen.
Verwijderen@anoniem 15.50u
VerwijderenDat heb ik helemaal niet meegekregen.
@Aaf wat goed en dapper dat u daar eerlijk over bent.
VerwijderenHeel benieuwd naar u blog van maandag.
Ook hier iemand die altijd al dik was. Bij het medische schoolonderzoek stond altijd ' X is te zwaar' etc. Mijn moeder en zus zijn poppetjs met de perfecte maat. Ik kreeg minder eten dan mijn zus en de koek/snoep kast was op slot, dus het kwam alvast niet daarvan. Rond mijn 35ste heb ik me een gastric bypass laten aanpraten want volgens de dokters kwamen mijn kwaaltjes door overgewicht. Na zo'n 30kg afgevallen te zijn, bleek dat er écht iets mis was. Dus zelfs dokters laten zich leiden door stereotypes. Zucht. Overigens voelde ik me heel erg 'gek' tijdens die magere periode, ineens spraken er mensen tegen mij die mij altijd hadden genegeerd, ineens 'mocht' ik bestaan. Het gaf me eigenlijk een akelig gevoel. Waarom wilden ze nu wél opeens vriendjes zijn? Pas toen ik weer aankwam en uiteindelijk nu ik op mijn startgewicht zit, voel ik me weer mezelf. Ik ben ik en ik ben dik. En daarmee gedaan.
BeantwoordenVerwijderenperfect verwoord
VerwijderenIk was als kind, puber en jonge vrouw erg slank. Pas na het stoppen met roken (+10 kg) en de overgang (+5) ben ik minder slank. Een verzadigingsgevoel heb ik niet en blijkbaar geen aanleg om veel zwaarder te worden, gelukkig maar! Ik draag nu maat 42-44 en vind het prima!
BeantwoordenVerwijderenHoewel het vooral vrouwen zijn die reageren wil ik als man toch ook een duit in het zakje doen.
BeantwoordenVerwijderenAls kind was ik altijd (te) mager volgens de medici. In 1952 ben ik als achtjarige ik zelfs door de schoolarts naar een gezondheidskolonie in Schiermonnikoog gestuurd om aan te sterken; bedoeld werd extra gewicht te krijgen. Volgens mijn ouders ben ik nooit een slechte eter geweest, was kerngezond, maar was wel een zeer druk kind. De term ADHD bestond toen nog niet, maar anders had ik dat etiket gegarandeerd opgeplakt gekregen.
In die vakantiekolonie werd er inderdaad alles aan gedaan om gewicht erbij te krijgen en bij heel veel stedelijke bleekneusjes lukte dat heel aardig (ik was een van de weinige plattelandskinderen). Bij mij was het resultaat dat ik na 6 weken precies 1 kilo aangekomen was en sommige kinderen haalden die score wel per week en dat waren dan de 'goede voorbeelden' waar de rest zich aan mocht (moest) spiegelen. Voor mij is Schiermonnikoog jarenlang de laatste plek geweest waar ik heen wilde. Ik heb pas vrede met dat eiland gesloten toen ik tegen de 50 liep.
Een ander ding wat me stoort is de absolute heiligverklaring van de BMI. Sinds ik een collega heb gehad die ook zwaargewicht-bokser was ben ik er toch echt anders tegenaan gaan kijken. Hij was 120 kg op de weegschaal met een BMI van ruim in de dertig. Hij trainde fanatiek voor zijn sport en het overtollige vet bij hem was hooguit enkele grammen. En kortgeleden las ik ook dat Rico Verhoeven volgens de letter ook een 'ongezond' hoge BMI had. De wereldkampioen nota bene.
Ik zie de lijstjes van Aaf haar aankopen ook regelmatig en lees ook dat ze veel aan beweging doet en dan denk ik regelmatig "Goed bezig Aaf". Je doet er veel voor en voor de rest; laat de boeren maar dorsen en zorg dat je zelf ook regelmatig een graankorreltje meekrijgt.
Als kind was ik niet dik. Als puber ook niet. Pas na mijn 35ste werd ik dikker. Nu ben ik 70 en weeg 108 kilo. In de loop der jaren veel afslankpogingen gedaan. Bij de WW en bij een dietiste. Ik eet gezond, snoep weinig en beweeg. Langzaam raak ik wel wat kilo's kwijt. Zoals zovelen hier heb ook ik het nodige commentaar gehad en opmerkingen van volslagen vreemden aan moeten horen. Vervelend. Maar echt raken doet het me niet. Het lijkt me heerlijk om slanker te zijn en makkelijker te bewegen, leukere kleren te kunnen kopen. Maar mijn leven is niet minder fijn omdat ik dik ben.
BeantwoordenVerwijderenIk vindt het vresewat je mee gemaakt hebt Aaf.
BeantwoordenVerwijderenHet zou altijd een litteken blijven maar het is aan u hoe u daarmee omgaat.
Laat het niet u leven beheersen.
Overigens andersom,dus veel te dun is ook voer voor aannames en oordelen!
Evelien
Ik heb nu weinig last meer van het feit dat ik dik ben. Ik voel me goed zoal ik ben.
VerwijderenDat lijkt leuk hé om zo dun te zijn maar ook dan veel denigrerende opmerkingen. Als je op een verjaardag een taartje kiest en ze standaard zeggen: neem jij er maar twee, jij kunt het wel hebben. Of: ja zo'n kindermaatje pas jij nog wel in. Je voelt je dan toch niet volwaardig vrouw ofzo... Maar goed..
VerwijderenMaar Aaf ik lees vrijwel iedere dag je blog en heb helemaal niet meegekregen dat je weer zwaarder bent geworden. Zelf blijf ik prima op gewicht door intermittent fasting. Kost helemaal niets. Dit in tegenstelling tot de pillen van Janneke Jelles. Succes met afvallen Aaf. Pas jouw provincie bezocht en gegeten bij wereldrestaurant Goud te Stadskanaal. We zagen daar opvallend veel mensen met overgewicht. Zulke restaurants zouden eigenlijk verboden moeten worden.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk heb ik geen negatieve ervaringen ivm mijn soms hoge gewicht. Was ook toen ik dik was begin tienertijd ruim belangstelling van het mannelijk geslacht, en ook na scheiding toen ik 45 was.
BeantwoordenVerwijderenOp school was ik ook al wat dikker maar kan me niet herinneren of we toen schoonarts hadden en de hele familie had iets overgewicht zonder echt dik te zijn. Met sporten werd ik wel als laatste gekozen maar dat had mee met mijn fysieke onvermogen en lenigheid te maken, ik kon nooit meekomen met sporten, had met 14 jaar al fysio, altijd pijn ook gehad.
Kleding heb ik alleen in de maat die me past 48, alleen een bijna witte spijkerbroek met knopen die al zeker 35 jaar oud is uit sentimentele overwegingen bewaard.
Wat een verdrietig verleden, Aaf. Pesten is van alle tijden en alles wat afwijkt van de ´norm´ is een reden om te pesten. Wat die norm dan ook mag zijn.
BeantwoordenVerwijderenAaf, ik vind het heel naar wat je is overkomen, vooral van je vader, thuis hoort een veilige haven te zijn. Wat ik echter oprecht niet begrijp, ook bij de verhalen van medebloglezers, is als het gelukt is af te vallen dat er dan toch weer 20 kilo bijkomt. Ik ben zelf 63 en let mijn hele leven al op dat ik niet zwaar word. Ik heb er aanleg voor en als ik regelmatig frisdrank, siroop of bier zou drinken of koek bij de koffie zou nemen groei ik dicht. Zodra ik 3 á 4 kilo aankom gaat de rem erop totdat ik weer mijn normale gewicht heb. Ik ben 1,78 cm en mijn gewicht schommelt tussen de 62 en 66 kilo. Hoe kan het dat als je aankomt de rem er niet tijdig opgaat? Dit vraag ik niet alleen aan jou maar ook aan de andere lezers. Ik begrijp echt niet hoe het zover uit de hand loopt.
BeantwoordenVerwijderenDat ik altijd weer aankwam heeft alles te maken met obesitas. Obesitas is een ziekte die allerlei verstoringen in je lichaam geeft. Hierdoor is het erg lastig om op gewicht te blijven nadat je bent afgevallen. Het is mij tot nog toe in 72 levensjaren nooit gelukt en ik hoop dat nu met steun van het medicijn semaglutide wel te bereiken.
VerwijderenEven wat feiten:
VerwijderenDe WHO (World Health Organization) heeft verklaard dat obesitas een ziekte is.
Bij mensen met obesitas werkt het lichaam tegen. Zo “roepen” de vetcellen bij iemand met obesitas niet dat je moet stoppen met eten als je 4 boterhammen op hebt. Je vetcellen ( vet is een orgaan) zeggen je dat je honger hebt! Er is dus vrijwel geen verzadigingsgevoel.
Uit onderzoek blijkt dan ook nog dat het lichaam van mensen die flink op dieet geweest zijn veel langer op de “spaar” stand staat dan men eerst aannam. Er is nog niet veel onderzoek gedaan maar men kon wel aan tonen dat die spaarstand na6 jaar nog steeds aanwezig is. (Hoe lang die spaarstand aanhoudt weet men nog niet) Het lichaam heeft dus minder voedsel nodig.
Dus het is niet alleen dat de vetcellen van iemand met obesitas hen belazeren en zeggen dat ze niet voldoende binnen krijgen, ze hebben ook vaak nog eens minder kcal nodig.
Dit alles heb ik begrepen uit het boek “vet belangrijk” van Mariette Boon & Liesbeth van Rossum
Jammer dat het geen verplichte kost is voor artsen m.n. huisartsen!
Heel goed en duidelijk omschreven, anoniem! Dank voor deze bijdrage!
Verwijderen@anoniem14.35 uur: ik snap dat je lichaam niet verzadigd is bij 4 boterhammen maar je eet er toch geen 4? Of meer? Ik lust ook wel meer maar eet er 's morgens 1 en 's middags 2 volkoren desem en 1 x fruit. 60% van de Nederlanders hebben inmiddels overgewicht. Die kunnen toch niet allemaal ziek zijn? Dat wil er bij mij niet in.
VerwijderenOvergewicht en obesitas zijn niet hetzelfde!
VerwijderenEn ga maar eens stoppen na 2 boterhammen als je nog honger hebt...
Beste anoniem van 22.05
VerwijderenDit is nu precies de reactie van veel mensen. Men vindt vaak dat mensen met obesitas gewoon maar wat meer zelfdiscipline moeten tonen. Vaak vindt men zichzelf fantastisch want tenslotte zijn zij zelf het toonbeeld van zelfdiscipline! Ik heb geprobeerd uit te leggen hoe het lichaam van iemand die obesitas heeft de persoon tegenwerkt om slank te worden en te blijven maar kennelijk snap je het niet of wil je het niet snappen. Natuurlijk geldt wat ik schreef niet voor 60% van de bevolking! Overgewicht is iid iets anders dan obesitas. Geldt wat ik schreef voor alle mensen met obesitas? Ik weet het niet. Er is nog steeds veel te weinig onderzoek hier naar gedaan. Ik denk dat dat komt door al die vooroordelen want ja, elk pondje komt door het mondje niet waar? Zelf hoop ik dat er meer onderzoek komt. Ik ben benieuwd of mijn lichaam voor eeuwig in de spaarstand blijft staan, ik hoop het toch echt niet!
@anoniem van 10:17 uur: Het is vergelijkbaar met mensen die het probleem van mensen met anorexia niet zien: dan eet je toch gewoon wat meer en beweeg je wat minder.
VerwijderenZo zeggen ze ook tegen mensen met obesitas: toon wat meer zelfdiscipline en eet wat minder.
Als het zo simpel was, dan waren er geen mensen met anorexia en obesitas of een eetbuistoornis.
Dankjewel anoniem 10,17u
VerwijderenGoed verwoord.
Ik ben de anoniem boven je.
Hier ook een lijf in spaarstand door vanaf mn 14e bezig te zijn met afvallen, nu 42.
Daarnaast slaapstoornis, minder valide (kan moeilijk bewegen) en bezig met overgang. Nu nog afvallen een bijna onmogelijk.
Ben wel weer in behandeling dietiste.
@anoniem van 12.12h: ik heb geen obesitas, wel heel veel overgewicht. Ik zit al 10 jaar in extreme stress (waar ik niks aan kan doen, mijn kind is al jaren ongeneeslijk ziek en takelt af, hierdoor lijden ook mijn andere kinderen heel erg). Ik slaap slecht, heb overal ontstekingen, mijn bloedwaarden zijn verstoord, ik heb een auto immuunziekte ontwikkeld... en ik blijf bijkomen. Ik fiets dagelijks, werk veel in de tuin na mijn werk, en eet niet zo erg veel. En erger dan mijn overgewicht is dat mijn lichaam aftakelt.
VerwijderenDe reden dat je weer en nog veel makkelijker aankomt nadat je bent afgevallen is dat de vetcellen er nog steeds zijn, alleen kleiner, maar die willen maar één ding; groeien! Die vetcellen doen ook wat met de hormoonhuishouding in je lijf. Hoe meer je er hebt, hoe groter de invloed. Plus dat je als je bent afgevallen, nog minder kan eten dan toen je nog zwaar was en snel afviel. Dan werkt het afvallen anders. Ook door het constante roepen in je hoofd en lijf dat je wel wat kan eten.
BeantwoordenVerwijderenMaar je moet ook niet snel afvallen met één of ander dieet, je moet wat minder eten en meer bewegen en af en toe als je iets bereikt hebt het vieren met iets lekkers. Je moet de tijd nemen anders lukt het niet structureel. Als ik wil afvallen sla ik het ontbijt over of eet heel weinig als ontbijt en eet 's avonds na 6 uur niets meer. Het gaat langzaam, de eerste weken val ik niet af maar als ik volhoud lukt het daarna wel en kom ik niet gelijk weer aan als ik er mee stop.
VerwijderenDe weegschaal van de diëtiste en van de sportschool geven aan hoeveel kcal ik dagelijks nodig heb voor mijn gewicht. Dat is niet veel. Ken jij die weegschalen en weet je wat jouw benodigde kcal is en je bot gewicht, en je spier en alles?
BeantwoordenVerwijderen