Oma!

Afgelopen zaterdag ben ik oma geworden! Na een zwangerschap van bijna 42 weken en een zeer uitputtende maraton-bevalling van 25 uren kwam mijn kleindochter ter wereld in het ziekenhuis.
Dochter zou thuis bevallen en de bevalling begon daar ook, maar na 15 uren zat er veel te weinig schot in.
Er was nauwelijks ontsluiting en het kindje was nog niet volledig ingedaald. Het zou te lang duren en dat zou gevaar opleveren voor zowel dochter als kleindochter.

En nu is ze er!  Het kleine meisje.
Het is een dropje! Alles is nog zo klein! Kleine handjes, een klein mondje en een klein hoofdje, maar helemaal perfect!
Ze heeft niet eens de erfelijke afwijking die dochter en ik allebeide hebben: syndactylie. Dat heeft mijn broer en dat hadden mijn vader en mijn grootvader ook. Vier generaties lang vergroeide tenen.
Onze voeten zien er zo uit:

Syndactylie. Bron: Wikipedia

Overigens zijn al mijn tenen en die van mijn dochter een stuk korter dan op deze foto. Mijn dochter en ik hebben buitengewoon korte tenen en dan ook nog eens vergroeid.

Maar ik dwaal af. Nu is het voor de kleine en voor de ouders wennen aan het buitenbuiks zijn. Allemaal nieuwe dingen: hoe verschoon je een kind, hoe geef je haar de borst, hoe troost je haar.
Hoe pak je voldoende rust.
Ik hoop uiteraard dat het allemaal zeer voorspoedig gaat en dat ze goed groeit en zich goed ontwikkelt.
Jullie horen ongetwijfeld in de toekomst meer!