Jongste dochter had al 2 asiel katten en dat beviel goed. Eerst hadden ze er één en al vrij snel kwam er nog één bij. Het wennen van de 2e was vrij voorspoedig gegaan en de 2e kat werd al snel van een schichtige, bange zwerver een lieve kater die het fijn vond in zijn nieuwe huis.
Doordat haar zus lieve katten uit het asiel had, leek het oudste dochter ook een goed idee om katten uit het asiel te halen. Katten uit het asiel moeten ook onderdak en hebben recht op een goed leven.
Dus haalde ook oudste dochter samen met haar man 2 katten uit het asiel, een poes en een kater. Het duo was zeer aan elkaar gehecht, vooral de poes was onafscheidelijk van de grote kater. Ze kwamen van een flat van een kattenvrouwtje, en dit kattenvrouwtje had op die flat 18 katten gehad. De katten waren toen ze door de dierenbescherming uit de flat gehaald waren, verwaarloosd en vermagerd. De meesten waren ook zeer schuw en bang voor mensen. Volgens het asiel was het duo onafscheidelijk en moesten ze samen geplaatst worden, anders overleefde de poes het niet.
Het was wel een gok, om twee katten die doodsbang waren, in mijn dochters flat op te nemen! Ze leefden de eerste weken in een bench om te wennen aan hun nieuwe omgeving. En wat waren ze mager!
Toen ze uit de bench mochten waren ze uiterst schuw, vooral de poes, die verdween naar boven of onder de bank en was niet te benaderen, laat staan te aaien of zo. En mensen? Die waren zeer ENG en niet zo'n klein beetje ook!
Langzamerhand werd dat beter en bleken beide katten zeer gehecht aan mensen en laten ze zich door bekende mensen uitgebreid knuffelen en aaien. Onbekende mensen worden nog steeds met grote argwaan bekeken, maar mijn dochter en haar man en ook ik mogen ook de eerst zo schuwe poes heerlijk aaien. Deze poes dacht eerst dat ze aaien en knuffelen niet leuk vond, maar dat bleek een vergissing te zijn!
Binnen twee jaar zijn deze katten van magere schuwe wezens erg lieve knuffelbare katten geworden. Dochter en haar man zijn er heel blij mee!
maandag 2 oktober 2017
De schatjes van dochter
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Leuk he, als het dan lukt om ze weer een goed huis te geven. Mijn eerste kat was gevonden als kitten en ook heel schuw. Bij ons was ie na wat geduld niet weg te slaan, maar bij vreemden was ie altijd voorzichtig.
BeantwoordenVerwijderenLater kochten we er een kitten bij voor hem en dat ontdooide hem nog verder. Ging ie helemaal ‘moederen’. Zó lief!
Ik ben niet echt een dierenmens, maar hem mis ik nog vaak.
S.
Goed van hun dat ze asiel katjes in huis namen, ze hebben nu een fijn leven. Zou zelf altijd een beestje uit een asiel nemen.
BeantwoordenVerwijderenOok wij hebben honden en katten uit het asiel.En dat gaat prima. Wat veel mensen niet begrijpen is dat er katten zijn die niet van aaien en knuffelen houden. En dat spinnen niet altijd een teken is dat de kat zich prettig voelt. Niet elke kat is een knuffel.
BeantwoordenVerwijderenToen ik de titel van je stukje las dacht ik dat het over je kleinkinderen zou gaan trouwens ;-)
Haha, ja beide dochters hebben nog meer schatjes, elk 1 kindje en een lieve man.
VerwijderenWat fijn dat de katten nu vertrouwen kunnen geven. Ik heb mijn hele leven al katten en het ontroert me telkens weer te zien dat een kat opbloeit.
BeantwoordenVerwijderenAlle katten die ik heb gehad kwamen uit het asiel met allemaal hun eigen 'gebruiksaanwijzing'. Sinds vorig jaar heb ik een asielpoes die op straat gevonden met haar nestje kittens. Nadat de kleintjes waren geplaatst mocht zij ook naar een nieuw thuis. Al snel bleek dat ze heel aanhankelijk is, graag naast me ligt - ook op bed - maar geen schootkat is. Prima, ieder heeft z'n eigen voorkeuren. Tot mijn grote verbazing ging ze vorige week woensdag op schoot liggen en sindsdien heeft ze dat iedere avond herhaalt!! Blijkbaar vind ze het wel fijn maar wist ze het niet.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Gerda
Wat gaaf zeg. Ik werk zelf als vrijwilliger in een asiel en vind het altijd weer super als mensen voor een kat met een probleem gaan, of dat nou medisch of gedrag is. Voor de gemakkelijke katten vinden we snel een plekje (die hebben natuurlijk ook recht op een fijn huisje) maar die 'lastige' katten gun je het ook zo. Gelukkig zijn er nog genoeg mensen als je dochter en haar man. :)
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook 2 katten uit het asiel. Eerst een en na een paar maanden nog een. Het wennen viel niet mee want de oudste moest niks hebben van de nieuwe poes. Na veel gedoe, er is ook het een en ander gesneuveld, gaat het nu goed, al zullen ze nooit bij elkaar in één stoel gaan liggen. Ik ben altijd heel blij met mijn katten.
BeantwoordenVerwijderenOok ik dacht dat het over de kleinkinderen ging, bij het lezen van de titel. Fijn hoor, dat ze zo uit hun schulp zijn gekomen. Wij hebben 5 honden, waarvan 3 uit het asiel, en we zijn jarenlang opvanggezin geweest voor honden. Die werden dan in ons gezin geplaatst vanuit het asiel, om te zien hoe zij in zo'n situatie zich zouden gedragen, om vervolgens een goed nieuw adres voor ze te kunnen vinden. Super dankbaar "werk" om te doen (je krijgt er geen geld voor, en betaalt eten e.d. zelf, maar de liefde die je van die dieren krijgt is onbetaalbaar).
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat de poezen bij je dochters het zo naar de zin hebben . Ook onze Mikki komt uit het asiel.Een klein doodsbang poesje van ong 2 jaar en ze was er al 4 maanden .Binnengebracht met 3 van haar kittens door een ''dame'' die vertelde dat ze was aankomen lopen en 5 kittens had .Ook de andere twee werden door de vrouw een paar dagen later naar het asiel gebracht omdat ze het niet aankon ? Vanaf de eerste nacht slaapt ze bij mij op bed en sinds een paar jaar gewoon gezellig bovenop mij .Ze haat het om opgepakt te worden want dan gaan haar oortjes plat.Het heeft echt 6 jaar geduurd voordat ze naast mij op de stoel kwam liggen en dat was een enorme overwinning ,nee niet op schoot dat doet ze niet .Ook heeft ze de eerste jaren altijd heel bang naar de voeten van mijn man gekeken en dat zegt genoeg denk ik .Nu zijn zij en het baasje dikke vriendjes .Het kost heel veel tijd en geduld maar is alle moeite waard en we zijn blij met elke overwinning
BeantwoordenVerwijderenGr Elisabeth
Voor alle kattenliefhebbers: in de NL bioscopen is op dit moment de documentaire Kedi te zien https://youtu.be/SrD1G5V6-uw
BeantwoordenVerwijderenMijn vrouw had een senior (10) uit het asiel gehaald toen ze nog in Utrecht woonde. Hij was ex-kater, ex-zwerver en heeft twee weken onder de bank gezeten.
BeantwoordenVerwijderenHij bleek een enorme knuffelaar te zijn (en hielp je altijd bij het computeren ;) ). Hij is wel 4x verhuisd, ook naar het buitenland. Hij heeft nog bij me gelogeerd toen vrouwlief niet voor hem kon zorgen omdat ze net geopereerd was. We zagen elkaar toen al stukken vaker :P
Helaas is hij in januari overleden als 20-plusser. Hij was niet de meest gezonde heer, we vonden hem kermend in zijn kattenbak terwijl hij ons ALTIJD kwam begroeten. Ze konden niets meer voor hem doen :(
Ooit willen we wel een nieuwe kat, maar we vinden nooit meer zo'n lieve als deze.