Ben ik depressief?
Gisteren had ik nergens zin in, niet om te gaan zwemmen, niet om naar de film te gaan, niet om in de tuin te werken en ook niet om wat met de cadeaus te gaan doen die ik gekregen heb.
Als kind had ik ook regelmatig nergens zin in, de reactie van mijn ouders was dan: nou dan maak je maar zin! En mijn vader vond dat ik mij aanstelde en vroeg zich dan af of hij mij er naar toe moest schoppen.
Ik heb gisteren nog even gedacht: ik blijf de hele dag in bed en toen ik opgestaan was: ik blijf lekker de hele dag internetten, blogs lezen, krant lezen, op youtube filmpjes bekijken.
Toch stapte ik op mijn fiets en ging naar het zwembad. Dat was deels omdat mijn dochters er misschien zouden zijn en mij zouden missen. Vooral oudste dochter maakt zich ongerust en denkt al snel dat ik bewusteloos in huis lig.
Deels ging ik omdat ik dacht: je kunt in ieder geval even kijken en even proberen. Misschien is het wel leuk en ben je blij dat je er was.
En het was leuk. Ik heb een uur gezwommen en ik heb aan G, een zwemmaatje, kunnen vertellen over de domper op mijn afscheid. Dat deed me goed, kan ik jullie vertellen.
Misschien vraag je: hoe zat dat precies, die domper? Ik heb 4 weken lang iemand ingewerkt die weinig belangstelling toonde voor mijn werkzaamheden, het voelde soms als trekken aan een dood paard. Beoogde opvolger maakte fouten en schoof die fouten in mijn schoenen. Fouten maken is helemaal niet erg, maar mij van die fouten beschuldigen vond ik een brug te ver. Uiteindelijk is het arbeidscontract van deze opvolger 1,5 uur voor de start van mijn afscheidsfeestje per direct stopgezet en heeft deze persoon alles uit handen laten vallen. Alle energie die ik in mijn opvolger gestoken heb is nu voor niets geweest. Een afknapper! Er is dus nu geen continuïteit, geen overdracht, helemaal niets en er zijn tamelijk dringende dingen blijven liggen.
Nu gaat er iemand van het team 4 uren per week deze dringende dingen doen. De overige 20 uur per week blijft liggen voor een nieuwe opvolger. Die mag t.z.t. alle achterstallig werk gaan doen en wordt waarschijnlijk niet/nauwelijks ingewerkt.
Nu ik dit zo opschrijf, denk ik: geen wonder dat ik geen zin had om iets te doen! Ik ben gewoon boos en gefrustreerd door de gang van zaken!
Ik ben overigens gistermiddag ook nog naar de film geweest, een grappig niemendalletje: Johnny English Strikes Again. Heel leuk vermaak voor de zondagmiddag en daarna wind-mee weer op de fiets naar huis.
maandag 22 oktober 2018
Geen zin!
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ja, het is heel logisch. Heel frustrerend zo! Aan de andere kant denk ik wel dat het bedrijf nu wel de goede beslissing genomen heeft: iemand in dienst houden die de klus niet doet, is ook niks. Dan maar even de pijn van op zoek moeten naar een geschikter persoon. (Ik maak dat op mijn werk nu ook mee. Ik ben blij dat die oud-collega weg is, want dat werkte niet. In de tussentijd blijven helaas dingen liggen en andere dingen moeten extra gedaan worden door mij en andere collega's. Ik heb hoop op een nieuwe collega die beter gaat werken...).
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je je er overheen kon zetten en toch nog een behoorlijk leuke dag had. Ik denk ook echt dat met pensioen zijn even wennen is. Ook dat kan negatieve gevoelens geven, maar hopelijk binnenkort al niet meer. Dat wens ik je wel toe.
Dan ben je dus niet depressief, maar gedeprimeerd, of nuchterder gezegd: heel zwaar teleurgesteld in mensen. Ik heb alle begrip voor wat je hierboven schrijft. Echt k...e! Had nooit zo mogen gebeuren. Maar het is wel belangrijk onderscheid te blijven maken tussen wat een echte depressie is en wat een tijdelijke heftige dip is. Ik geef toe dat de seizoenswisseling ook niet meehelpt.
BeantwoordenVerwijderenLogisch dat je je er niet prettig onder voelt. Is gewoon een naar begin van jouw nieuwe leven.
BeantwoordenVerwijderenPraat er veel over dan slijt het wel.
Heb je leuke plannen voor deze week, of zie je wel hoe het loopt.
Jij hebt je best gedaan om je werk over te dragen. Nu is het aan je werkgever om daar voor en voor de fouten verantwoording te dragen. Moeilijk om het los te laten.
BeantwoordenVerwijderenHet is allemaal begrijpelijk. Je hoef ook niet altijd iets te doen. Een dagje thuis zitten en alles verwerken en uitrusten is helemaal niet verkeerd.
BeantwoordenVerwijderenMaar wat ik totaal niet begrijp is dat je je zo druk kan maken over het werk. Het is niet meer je probleem. Je hebt er alles aan gedaan en dan moet je het ook los laten. Ik denk dat de uitdaging voor jou is om dingen los te laten. Ipv te genieten van de vrijheid en je te verheugen op wat er allemaal gaat komen zit je je druk te maken over iets wat totaal niet jouw probleem is.
Een paar sessies therapie zou je goed doen. Het helpt soms om je hoofd helder te krijgen en je te focussen op de echte belangrijke zaken. Kost veel geld maar het is het echt waard.
Gisteravond ben ik koffie gaan drinken bij een wat jongere oud collega. Zij is, ook door de latere pensioendata nog jaren aan het werk en doet vrijwel hetzelfde werk. Heerlijk om daar even uitgebreid mijn verhaal te vertellen.
VerwijderenNaar mijn gevoel zijn therapiesessies niet nodig.
Voor jouw begrip: wat je moet weten, is dat ik in het HBO werkte. Doordat "mijn" werk nu niet of maar voor een klein deel gedaan wordt, worden zeer waarschijnlijk studenten de dupe. En ik heb er moeite mee dat die studenten er onder leiden dat er voorlopig geen opvolger is.
Dat begrijp ik heel goed. De studenten zijn de dupe en dat is erg jammer. Ik ken de situatie, heb zelf 30 jaar in het HBO gewerkt. Van die 30 jaar heb ik ongeveer 10 jaar in verschillendende medezeggenschapsraden gezeten. Je wist dat dit soort dingen gebeurde en toch kwamen de verantwoordelijken er vaak mee weg. Dat was ook omdat mensen geen signalen durfden te geven. Wil de medezeggenschapsraad hier iets mee kunnen dan moeten er brieven of emails binnen komen. Jij gaat weg, hoeft nergens bang voor te zijn. Wat je nog kan doen( voor de studenten dus) is je verhaal opschrijven en naar de Hogeschoolraad sturen en naar de medezeggenschapsraad van je sector. Het is een verhaal over de kwaliteit van het onderwijs en de ondersteuning en hoe daar mee omgegaan wordt door de verantwoordelijken.
VerwijderenSchrijf het op en stuur het weg. Belangrijk voor de studenten en ook vor jou
Daarna kan je het denk ik ook beter loslaten
En mochten ze je vragen om nog even in het gat te springen eerst goed nadenken of je dat wel wil en eerst de financiën geregeld en op papier. Je zou je eventueel kunnen laten inhuren als ZZPer ( goed betaalde)
Op de NHL gebeurde dit af en toe.
Veel plezier in je nieuwe levensfase gewenst, echt heel fijn hoor pensioen
Groeten van Jannie, gepensioneerd HBOdocente
Bedankt voor de toelichting zuinigaan. Ik vind het heel goed dat je zo begaan bent met de studenten en ook erg fijn dat je met iemand erover kan praten. Ik vind het alleen vervelend voor je dat je daar mee zit. Helaas heb je geen controle over de situatie. Helemaal nu je met pensioen bent.
VerwijderenIk gun een onbezord pensioen. Misschien heb je meer aan de adviesen van Jannie en kun je het hoofdstuk sluiten en lekker genieten van je pensioen.
Eigenlijk had ik het wel een beetje verwacht. Zonder een goedwerkend secretariaat kan een opleiding niet functioneren . Op mijn Hogeschool zijn ook wel eens mensen teruggehaald. Ik ben benieuwd hoe dat nu voelt, zo ineens weer terug
VerwijderenIk ben ook benieuwd naar de arbeidsvoorwaarden en beloning die de Hogeschool je geboden heeft
Dat snap ik dat dit een domper is. Je wilt toch graag iets goed achterlaten en nu word het zonder dat jij er iets aan kunt doen een zooitje.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat tijd hier vanzelf maakt dat je straks wel kunt genieten van je nieuwe leven. Een nieuw ritme vinden. Dat heeft wat tijd nodig.
Da's geen leuk gevoel. Ja, wat doe je dan; er aan toegeven (wat een mens ook best eens mag doen) of toch doorzetten (wat het gedeprimeerde vaak snel doorbreekt). Het lijkt goed uitgepakt te zijn. Wat jammer die domper op je afscheid. Dat kan ook een soort zinloosheid geven over al het werk dat je afgelopen jaren hebt gedaan. Dat het blijkbaar niet belangrijker werd geacht om een stapje harder voor te doen door je opvolger. Nou, kop d'r veur!
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar dat gevoel dat het er kennelijk niet toe doet of jouw werk goed wordt gedaan in de toekomst. Of dat iemand jouw werkzaamheden overneemt die totaal niet geschikt is.
BeantwoordenVerwijderenToch is dat niet aan ons..laat dat maar lekker bij het management liggen, die zwaarte. En het word jou ook niet aangerekend door die studenten. Echt niet.
Wel goed dat je het opschrijft, hoe het voelt. Dat is gelukkig niet hoe het werkelijk is. Alleen maar jouw gevoel. Op dat moment. Kan best zijn dat door het op te schrijven je het al een beetje kwijtraakt. En je stemming al omdraait.
En als jij behoefte heb aan een pyamadag in de week; niets let je. Wel een leuke pyama aandoen dan he!! Voor jezelf.
Wat jammer dit nare gevoel want eigenlijk zou je nu gewoon moeten kunnen genieten van je pensioen .Jij was zo begaan met je werk en zo jammer dat er geen goede opvolger voor je is blijkbaar ,jij hebt in elk geval je best gedaan en meer kun je ook niet doen nu .
BeantwoordenVerwijderenKan het ook zijn dat je je nog heel verantwoordelijk voelt omdat je nog niet officieel met pensioen bent maar nog in je verlofperiode zit?
BeantwoordenVerwijderenLijkt mij een ander gevoel te geven?
Ik zou me er niet druk om maken, het ligt niet aan jou! Zo gaat het bij zulke logge lichamen. Beste vriendin werkt bij een gemeente, jongste dochter jaren bij een universiteit en ik heb regelmatig dergelijke verhalen gehoord! Dochter heeft inmiddels een andere baan, vriendin is bezig pensioen naar voren te halen zodat ze over een jaar kan stoppen met werken!
BeantwoordenVerwijderenGeniet van je vrijheid, je kinderen en kleinkinderen. Ook op “jouw werk” gaat het gewoon door.
Logisch dat je boos bent. En natuurlijk voel je je ook miskend. Er wordt 4 uur ingevuld, alsof je de andere 20 uur niks zat te doen. Probeer het los te laten en ga je richten op je nieuwe plannen. Succes!
BeantwoordenVerwijderenRationeel gezien: fijn dat de HBO-instelling waar je werkte, besloten heeft om je opvolger geen opvolger te laten worden. Op de lange termijn is dit waarschijnlijk veel beter voor de studenten. Hopelijk vinden ze snel een opvolger die wél geschikt is.
BeantwoordenVerwijderenEmotioneel gezien: wat vervelend dat je jouw taken niet in goede handen hebt kunnen overdragen. Ik begrijp dat dit geen fijn einde van je loopbaan is.
Je hebt een groot verantwoordelijkheidsgevoel en het is niet leuk voor jou om je werk op deze manier achter te laten. Maar probeer het los te laten en te gaan genieten van je vrije tijd en je familie. je hebt lang naar je pensioen uit gekeken maar je moet ook afscheid nemen van je werkende leven en weer een nieuwe levensfase ingaan. Dat is even wennen.
BeantwoordenVerwijderenKan me voorstellen dat het een domper voor je was. Je wou je werk zo graag goed overdragen, zo jammer dat je beoogde opvolger ongeschikt bleek.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heb je toch wel genoten van het afscheid nemen van je collega's, genoten van hun woorden en attenties/cadeaus.
loesje