Niet zo lang geleden hebben een collega bij een val met de fiets en een zwemmaatje van mij botbreuken opgelopen waarbij ze een periode in het ziekenhuis belandden.
Nog nooit eerder liet ik mij weerhouden en fietste altijd gewoon door over de gladde straten, zo veel mogelijk over minder gladde sneeuwranden, dat dan weer wel.
Gisteren besloot ik voor het eerst om zuinig op mijzelf te zijn en het risico niet te nemen.
Ik ben een heel eind om gefietst en heb een route genomen die minstens 3x zo lang was, zowel op de heenweg als op de terugweg. Mooie schone fietspaden en een stukje busroute. In mijn straat liep ik grotendeels. Het was ijskoud op de fiets en het tochtje duurde langer, maar ik ben in ieder geval niet in de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis.
Dat doe ik ook. Zelfs met lopen. De minst gladde route zoeken.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook erg bang te vallen, niet zozeer om wat te breken maar ik kom niet meer overeind op eigen kracht.
BeantwoordenVerwijderenDe doodlopende weg waaraan ik woon is ook gedeeltelijk nog helemaal wit en daar loop ik met ijzers onder schoenen dat voelt prima
Ja, goed idee. Zuinig op jezelf zijn en op je botten.
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf gekozen om niet te fietsen en het openbaar vervoer te gebruiken. En de stukjes lopen deed ik met stevige wandelschoenen met goede zolen. En op het werk trok ik dan mijn gewone schoenen weer aan. Een beetje gedoe, maar ook ik kwam telkens veilig op mijn werk en weer thuis! Inmiddels is het hier weer grotendeels sneeuwvrij, dankzij het strooien wat gedaan is.
Heel wijs besluit, beter iets meer tijd, maar wel veilig overal komen!
BeantwoordenVerwijderenen inderdaad die ijzers onder je schoen, dat geeft veel grip!
Verstandig; je wil je pensioen niet in het ziekenhuis beginnen.
BeantwoordenVerwijderenEr staat ook toch een auto voor de deur?
BeantwoordenVerwijderenEr staat hier wel een auto voor de deur, maar niet van mij. Mijn auto is bij mij dochter. Die is voor mij naar de garage geweest en heeft voor mij de APK keuring en grote beurt geregeld. Ze leent mijn auto t/m komend weekend.
VerwijderenIk gebruik bijna nooit de auto voor boodschappen, maar met dit weer wel. Ik ben te bang om te vallen met mijn twee kunstknieën en dan kom ik ook niet zelf meer overeind ! En een ander, die mij wil helpen, lukt het op die gladde laag ook niet en voor je het weet moet de brandweer uitrukken. Ik zie het al helemaal voor me 😂😂😂😂😂
BeantwoordenVerwijderenMet dit weer loop ik liever dan dat ik fiets. Stevige schoenen met ijzertjes eronder, rugzak op, zodat ik de handen vrij heb.
BeantwoordenVerwijderenVind ik geen straf om op deze manier wat langer onderweg te zijn!
Ik heb ooit lopend met gladheid een onderbeen gebroken en ik ben iedere keer weer panisch als ik een niet helemaal vlakke ijsvloer voor me zie liggen. In straten met klinkers lopen de zijkanten af. Een nachtmerrie voor mij. Ik heb een keer met ijzel niet verder gedurfd en verzette geen stap meer. Ik had ondersteuning nodig aan beide kanten om weer verder te durven lopen. Ik was toen ongeveer 32. Het lag niet aan de ouderdom dus!
VerwijderenVerstandig om zuinig op jezelf te zijn. Je zal maar vallen. Als dat te voorkomen is door een andere route te nemen zou ik dat ook doen.
BeantwoordenVerwijderennicole@huisvlijt
Ik heb een spark ( sparkslee, duwslee )is een soort gladweerrollator dan, ideaal hier in het dorp voor boodschappen etc
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk ding die spark,duwslee. Ik belandde op een website met allerlei accessoires, een lampje,reflectors, een boodschappenmandje, wieltjes die inklapbaar zijn zodat je ook stukje over de weg kan waar geen sneeuw ligt. Wat in Scandinavie minder is dan hier, hier moet alle sneeuw weg, daar leert men omgaan met rijden/vervoer in de sneeuw.Fietsen met winterbanden,soms met spikes, sneeuwkettingen op de auto,gewoon lekker buitenspelen in de sneeuw,op de ski's naar school.
BeantwoordenVerwijderenIk hoef nog even geen boodschappen, ik heb genoeg in huis, het was niet zo dat we in Nederland ineens overvallen werden door sneeuw.
Groot gelijk dat je voor de veilige route gekozen hebt. Een val is zo gemaakt en wie weet hoe lang je daar last van zal hebben. Het is slim om voor veilig te kiezen en voorkomen is beter dan genezen.
BeantwoordenVerwijderenGroot gelijk, zuinigen! Heb een keer een bot in mijn knie gebroken en dat was geen feest. Ik fiets ook alleen over gestrooide paden, en dat hield in dat ik ook een stuk heb omgefietst en een deel heb gelopen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben een paar jaar geleden met de fiets gevallen over een heel klein ijsplekje in een putje van de rijweg en liep daarbij drie breuken op in het linkerbekken. Breukstukken waren gelukkig niet verschoven dus conservatieve behandeling en 6 weken totaal niet op het linkerbeen steunen..... 1 week ziekenhuisopname, 6 weken bedrust en enkel bed uit op op het goede been met behulp van een looprekje naar het toilet te springen.6 lange weken totaal niets kunnen doen aangezien ik bedrust moest houden. 3 keer per week kiné aan huis om mobiliteit van de spieren te behouden. 7 weken na de val op controle en dan mocht ik geleidelijk aan beginnen steunen op de aangedane kant en moest met twee krukken lopen. Later meer steunen op aangedane kant en lopen met één kruk. Revalidatie was zwaar en vooral de eerste weken veel pijn gehad aangezien de breuken niet gefixeerd werden. Ik zou het zeker geen tweede keer willen meemaken en bij vriesweer kom ik niet meer met de fiets buiten. Als ik fiets ben ik ook veel voorzichtiger of voordien en zie overal potentiële valplaatsen...... Ik ben gelukkig goed gerevalideerd met veel kiné, veel zelf oefenen maar blijf toch een aantal ongemakken overhouden aan die breuken.....Ik heb veel minder kracht in mijn linkerbeen of voor de breuken, heb vlug last en rugpijn en regelmatig last aan linkerheup. Kans is groot dat ik artrose in de linkerheup krijg en bekken staat nogal scheef aan elkaar gegroeid. Ik wens het niemand toe....Fietsen als het gesneeuwd heeft, zelfs als er gestrooid werd doe ik niet meer : panische schrik om weer te vallen en nogmaals 't zelfde mee te maken....
BeantwoordenVerwijderenDie panische schrik ken ik, die gaat helemaal vastzitten in je lijf! Maar ik heb het eerder bij lopen met gladheid. Mijn beenbreuk was ook geen pretje. Ik gleed lopend uit en viel op een stoeprand. Ik viel bovenop dit been en het been zei duidelijk hoorbaar KRAK! Ik was twaalf en ik heb geen enkele pijnstilling gehad. Het gebroken bot in het scheenbeen stak uit mijn huid en veroorzaakte een wond. Het was een zogenaamde open breuk. Ik heb 6 weken in het ziekenhuis gelegen en daarna nog 6 weken loopgips gehad. Daarna nooit fysiotherapie gekregen. Mijn lopen en zwemmen wordt er volgens mij nog steeds door beïnvloed!
Verwijderen@zuinigaan, ik ben met mijn botbreuken nog 5 dagen gewoon thuis gebleven omdat ik dacht dat ik een serieuze verstuiking had....Ik heb enorm veel geluk gehad dat ik geen inwendige bloedingen, rupturen van blaas en/of darmen had zoniet zou het heel anders kunnen afgelopen zijn met mij. We zijn pas 5 dagen na de val naar de spoedopname geweest omdat de pijn onverdraaglijk was. Dom om zolang te wachten om een arts te contacteren, ja ik weet het vooral ook omdat zowel mijn partner als ik in de zorgsector zitten....
VerwijderenHeb jij nog last van je 'oude' breuken ? Ik voel op sommige dagen gewoon op welke plaats die breuken zaten.