Waar moet je rekening mee houden bij mensen met een hoorhandicap?

Ik hoor al vanaf mijn jeugd niet erg goed, maar vanaf mijn 40e werd het echt minder, ik heb toen diverse operaties (3x) aan mijn oren ondergaan en sinds 2007 heb ik hoortoestellen voor beide oren. Mijn vader en zijn moeder hoorden nog veel slechter dan ik, maar zij hebben nooit hoortoestellen gehad. Beide hadden met name 1 slecht, vrijwel volledig doof oor, maar met het andere konden ze nog wel redelijk horen. Zij wilden steeds aan de "goede" kant zitten als ze met mensen in gesprek waren.
Bij mij gaat het horen prima als ik in klein gezelschap ben, dan heb ik weinig moeite om mijn gesprekspartners te verstaan, in een groter gezelschap, bij borrels of feestjes, wordt dit lastiger.

Wat is belangrijk als je in een groter gezelschap bent en je hoort niet zo goed?

Ik ga altijd zo dicht mogelijk bij iedereen zitten en zo dat ik de gezichten, met name de monden, van iedereen goed kan zien. Er moet dus voldoende licht schijnen op de gezichten, dan kan ik spraak afzien. Ik heb nooit les gehad in spraak afzien,  maar in de periode voordat ik hoortoestellen had, heb ik er volop gebruik van gemaakt en dat doe ik nog steeds. Dat doe je als slechthorende zonder je er bewust van te zijn. Als voorbeeld: ik ging op zekere dag, toen ik al hoortoestellen had, naar een lezing, gewoon met microfoon in een zaal. Deze man had een volle baard, waarbij zijn mond volledig schuilging onder de baardharen. Hij maakte netjes gebruik van zijn microfoon en ik zat voorin de zaal, want ik zit graag op korte afstand van de spreker, des te groter is de kans dat ik alles kan verstaan. Maar ....... en dat vond ik heel opvallend, ik had heel veel moeite met verstaan, omdat ik niet kon zien wat hij zei! Toen bleek weer eens hoe zeer ik steun heb van het kijken naar mondbewegingen van de spreker.

Muziek zorgt voor meer ruis, dus liever geen muziek, behalve als er niet gepraat wordt, de "ruis" van de muziek zorgt dat de klanken van het gesproken woorden slechter te verstaan zijn.

Wat ik verder doe, is me zo nu en dan even terugtrekken uit de gesprekken, even niets en uitrusten. Die zag ik een goede collega met hoortoestellen regelmatig doen op feestjes. Dan was het volgen van gesprekken hem even te vermoeiend en dan schoof hij zijn stoel wat naar achteren en nam een pauze.  Opmerking Hij is diegene die mij bijna 13 jaar geleden gestimuleerd heeft om hoortoestellen te nemen. Zo van: jij hoort net als ik slecht, ik heb nu hoortoestellen en ben er erg blij mee. Dat moet jij ook doen! Hij beschreef mij de te volgen weg: een bezoek aan de bedrijfsarts, een onderzoek en advies van de KNO arts, een aanvraag voor vergoeding van hulpmiddelen bij het UWV. En ik heb zijn adviezen opgevolgd en kwam inderdaad in aanmerking voor hoortoestellen. 

Wat ik eigenlijk ook zou moeten doen, maar zelden doe, is goed communiceren dat ik  hoorproblemen heb. Mijn hoortoestellen zijn zó klein, dat ze niet opvallen, dus je ziet het niet aan mij. Dus eigenlijk zou ik hard moeten roepen dat ik minder goed hoor. Op mijn werk, als ik een vergadering moest notuleren, deed ik dat altijd wel: praat naar me toe, spreek niet vanachter je haren, ik zit met mijn rug naar het raam om jullie beter te kunnen zien, spreek luid en duidelijk. Dat laatste was lastig, want meestal vergaten mensen al heel snel dat ze wat meer hun best moesten doen om voor mij verstaanbaar te zijn.
Op feestjes ontbreekt het aan communicatie over mijn hoorhandicap van mijn kant. Bekenden weten het wel, maar anderen niet. Dat laat ik zo voor de grote groep Soms in een kleiner groepje noem ik het wel als ik het gespreksonderwerp echt interessant vind. Anders laat ik ze gewoon praten zonder daar veel van mee te krijgen.