Deze maand 6 keer buiten de deur uit eten! Wat een luxe!

In oktober ben ik in totaal 6 keer uit eten geweest.
Dat is voor mij ongekend!
Vier keer voor een warme maaltijd en ook nog twee keer voor een lunch.

Het begon met een etentje met mijn goede vriendin en oud-collega. We hadden een half jaar geleden samen gegeten en het werd wel weer eens tijd. Mijn oud collega gaat bijna met pensioen en is van plan om na haar pensioen komende zomer (en voorjaar en herfst) een half jaar naar het buitenland op vakantie te gaan. Een half jaar! En ze was in de afgelopen zomer ook al 9 weken weg geweest! Genoeg stof om over te praten dus!
We eten vanwege ons beider zuinigheid meestal in een eenvoudig eethuis, dat deden we ook deze keer en verteerden inclusief drinken voor  nog geen 15 euro per persoon.

Daarna volgde de lunch met oud-collega's. Ik had nog een lunch tegoed die mij aangeboden was bij mijn afscheid. Hier blogde ik al eerder over. Heerlijk gegeten en fijn bijgepraat.

Toen kwam opnieuw een lunch. Een vriendin had mij bij mijn verjaardag al weer geruime tijd geleden een tegoedbon voor een eetcafé cadeau gedaan en die hebben we samen gebruikt. Het was in een landelijk, ouderwets café even buiten de stad Groningen, lekker naast de grote kachel. Het kostte wel wat meer dan de waarde van de tegoedbon, maar dat heb ik natuurlijk bijgepast.

Mijn ex-man die al weer 15 jaar in een psychiatrische inrichting verblijft, had dochters, schoonzonen en mij plus natuurlijk de kleinkinderen, ter ere van zijn verjaardag een etentje in een pizzeria aangeboden. Dus gingen we met zes volwassenen en 2 peuters pizza eten. Mijn ex had een goed humeur en gedroeg zich niet buitensporig psychiatrisch. Overigens zijn ze in dat dorp qua psychiatrische patiënten wel het een en ander gewend!

Toen volgde een etentje met 4 leden van mijn vroegere ruiloppasgroep.  Die groep bestaat nu 32 jaar. Vroeger pasten we met gesloten beurzen op elkaars kinderen en maakten we met zijn allen en met (een deel van) de kinderen, uitstapjes. We hadden destijds allemaal een bijstandsinkomen. Na verloop van tijd lukte het ons allemaal om uit die bijstand te komen en met werk een beter bestaan op te bouwen. Deze 10 ruiloppaskinderen zijn nu tussen de 34 en 25 jaar oud en hebben deels zelf al kinderen, in totaal zijn er nu 6 kleinkinderen. Nu eten we één keer per jaar samen en praten we weer bij over het afgelopen jaar. Over de kleinkinderen hebben we het nauwelijks gehad, dat komt omdat 3 van de vijf vrouwen nog geen kleinkinderen hebben. Ze zijn er niet mee bezig en hebben ook nog geen interesse in de kleinkinderen van de overige 2.

Tijdens het afscheid van mijn werk, ontving ik naast andere cadeaus, ook dinerbonnen voor een vegetarisch restaurant. Het was een aanzienlijk bedrag dat ik destijds ontving. Ik was al een keer met deze bonnen uit eten geweest met oudste dochter en haar man. Jongste en haar man zouden ook nog steeds een keertje, maar er kwam steeds wat tussen: ziekte, drukte, vakantie en zo voorts en zo meer, maar nu was het gisteren eindelijk zo ver dat jongste dochter en haar man met mij uit eten gingen.

Ik weet van mijn moeder dat de keren dat ze in haar leven uit eten ging zo ongeveer op de vingers van één hand te tellen zijn.
Wat heb ik het toch goed!