zondag 22 december 2019

Leve de vrijheid!

Nu ik al weer heel veel maanden met pensioen ben, merk ik, dat ik een enorme drang naar vrijheid heb. Vrijheid in de zin van niets, maar dan ook helemaal niets moeten.
Dit komt onverwachts, die behoefte aan  niets moeten, maar het is wel verklaarbaar.
Ik moest heel lang van alles:

Huishoudelijk werk als kind

- Als kind moest ik de huishouding doen, vanaf mijn 11e werd mijn moeder ziek en moest ik vrijwel alles doen, alleen het eten koken deed mijn moeder. Naast de huishouding was er het huiswerk en bleef er weinig tijd over voor andere dingen. Als ik dan eens een keer lekker aan het lezen was, dan was er meteen het commentaar dat ik toch zo ontzettend lui was.

Studeren en gezin

- Vanaf mijn 19e, na het behalen van mijn Havo-diploma, ging ik studeren. Studie is in mijn ogen nooit af en zeker de studie aan de bibliotheekacademie die ik destijds deed. Er moest zo enorm veel bestudeerd worden! Zo veel boeken gelezen: jeugdboeken, streekromans, pittige literatuur. Daarnaast handboeken en syllabi.  In die tijd kreeg ik een relatie met een gescheiden man met twee kinderen die ongeveer 70% van de tijd bij ons waren en de rest van de tijd bij hun moeder. Dat werd studeren, huishouding doen, zorg voor de kinderen van destijds 5 en 7. Weer tot over mijn oren in het werk!

Werken en gezin

- Toen een baan in de bibliotheek en tegelijkertijd de zorg voor de huishouding en kinderen. Het leek mij een goed idee om aan de universiteit te gaan studeren, maar daar had je een atheneum diploma voor nodig. Dus twee jaar naar de avondschool, drie avonden van kwart over zes tot 10 uur. Studeren, werken en thuis de zorg voor huis en kinderen.

Studie

- Na 6 jaren was de relatie over en ging ik weer alleen wonen, stopte met werken en al snel woonde ik weer samen met een andere man, de toekomstige vader van mijn dochters. Inmiddels deed ik een studie die wéér veel tijd nam. Het viel me niet mee, een universitaire studie is wel echt iets anders dan HBO.  Deze studie was toch te zwaar en ik stapte over naar het HBO en leerde voor maatschappelijk werker.

Gezin en vrijwilligerswerk

- Toen kwamen mijn eigen kinderen en kreeg hun vader hoe langer hoe meer last van een ernstige psychiatrische stoornis, waardoor hij regelmatig in een psychose belandde. Het was hard werken om mijn dochters een goed en veilig thuis te geven.
Ik solliciteerde eindeloos, maar betaald werk was er in de crisisperiode in de jaren tachtig voor mij niet te vinden. Om mij maatschappelijk nuttig te voelen, deed ik volop vrijwilligerswerk, op de school van mijn kinderen en in mijn woonbuurt. Altijd bezig, ook om met bijstand de eindjes aan elkaar te knopen.

Alleenstaande moeder en student

- Ik werd alleenstaande moeder met een ex-partner die permanent verbleef in psychiatrische instellingen. Ondertussen deed ik een omscholing tot secretaresse (dagopleiding, 20 uur per week), want in het maatschappelijk werk waren na zo veel jaren werkloosheid toch geen banen voor mij en in het bibliotheekwezen al evenmin. Diploma's waren te verouderd. Dus weer studeren en zorgen en ook nog deels het vrijwilligerswerk dat ik al jaren deed er naast.

Alleenstaande moeder met baan

- Het secretaresse-diploma leverde al snel een baan op. Toen werkte ik 80% en zorgde ik voor mijn dochters. Dat werken heb ik bijna 20 jaar gedaan.

Mantelzorger met baan

- Ondertussen werd mijn moeder oud en had meer zorg nodig. Dus naast het werk regelmatig naar mijn moeder, met haar naar het ziekenhuis, boodschappen voor haar doen, haar financiën en administratie doen en ga zo maar door. Ze ging naar een verpleeghuis voor een half jaar en daarna naar een verzorgingshuis. Haar woning moest opgeruimd en leeggehaald worden, zodat die verkocht kon worden. Verkoop van dat huis geregeld. Wéér veel werk aan de winkel, naast werken en mantelzorg voor moeder. Ze overleed in 2012.

Pensioenleeftijd

- Lang had ik gedacht dat ik met 65 jaar met pensioen kon, maar uiteindelijk werd dat 66 jaar en 3 maanden, nog ruim een jaar langer. Ik vond werken best zwaar, het kostte veel energie, zeker de laatste jaren.
En toen, vanaf maart 2019, was het ineens klaar!
Vlak na mijn pensionering had ik vooral het gevoel dat ik moest bijkomen van het drukke werk-bestaan en eigenlijk is dat nu nog wel zo. Ik ben nog steeds aan het herstellen van de werkdruk en stress van een drukke baan.
Heerlijk! Niet meer werken!
Niet meer vroeg opstaan en pas om half zes of zes uur 's avonds thuis komen, niet meer vroeg naar bed omdat ik de volgende dag vroeg naar het werk moet.
Het moeten is voorbij! Ik ben nu voor mijn doen ongelooflijk lui!
En  kan heel erg genieten van deze nieuwe vrijheid.
Wat doe ik nu met deze vrijheid? Ik ben vooral lekker bezig in huis, ik ben niet heel productief, maar lees veel en kijk veel tv. En ik vind het heerlijk!

Zou het overgaan en zou de behoefte ontstaan om weer wat meer te gaan doen, in de zin van vrijwilligerswerk zo hier en daar? 

13 opmerkingen:

  1. Geniet ervan Aaf, zo te lezen heb je het meer als verdient.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk om te lezen.

    En wie weet gaat het nog wel weer kriebelen, om wat structureler iets bepaalds interessants of leuks te doen.

    Maar het hoeft niet. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Allereerst: een diepe buiging en petje af! En punt 2: ja dat gaat over en dan wil je weer iets doen! Of je komt iets tegen wat je leuk vind en voor je het weet heb je weer een (part-time) taak. Ik denk dat jij meer wilt doen met je leven dan uitrusten...... :-))

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wow, wat heb jij hard gewerkt in het leven! Maar ik denk dat de "luiheid" t.z.t. wel overgaat, en dat je dan behoefte krijgt aan meer zinvolle invulling. En zo niet, dan is dat toch ook prima? Ik heb een aantal jaren mantelzorg naast mijn studie moeten doen, en een deeltijd-studie naast een veeleisende baan + huishouden. En hoewel ik best droom om weer te gaan studeren, misschien na mijn pensioen, denk ik dat ik het wel genoeg vind. IK heb nu betaald werk en vrijwilligerswerk, mijn huishouden en de zorg voor een paar mensen om me heen - en daar heb ik mijn handen aan vol!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel herkenbaar aaf ik ben gestopt in 2018 en geniet daar erg van niets moet alles mag.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. nee dat blijft,misschien later wat dingen doen,maar vrijwilligers werk is ook niet vrijblijvend dus de vraag is zal dat ooit gebeuren

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Misschien gaat het over, misschien niet! Maakt ook niets uit, je moet gewoon doen waar jij plezier en voldoening uit haalt.
    Goed voor jezelf zorgen, genieten van kinderen en kleinkinderen!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vond het ook zo geweldig niets mee hoeven na 46 jaar werken. De stress van de laatste 2 zware jaren kwam er helaas uit in de vorm van heftige netelroos waar zelfs een kuur prednison voor gebruikt moest worden.
    En het kost je inderdaad wel een jaar voor je de energie weer opbouwt om andere activiteiten te willen ondernemen.

    En dan geldt vooral het MAG het MOET niet. Maar als je vriwilligerswerk gaat doen is dat toch vaan weer 1 dagdeel in de week en ik wil nu juist die vaste dingen niet meer.
    2 jaar in bestuur gezeten waar ik de dingen kon doen als het me uitkwam en regelmatig een vergadering, dat was prima en we deden goed werk, maar helaas moesten we stoppen.
    Nu kan ik nog niet iets vinden wat die vrijheid ook biedt mijn eigen tijd te kiezen

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mijn advies zou zijn geniet van je vrijheid, die is meer dan verdiend, je weet nooit hoe lang dit duurt. Voorzichtig zijn met het idee dat je altijd maar iets voor anderen moet doen. Je weet nooit wat de toekomst brengt dus ben voorzichtig en zorg eerst heel goed voor jezelf.
    Van een ervaringsdeskundige.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Awel ja! Ik heb nog een flink aantal jaren te gaan maar dat 'niets moeten' als je op pensioen bent, daar kijk ik nu al naar uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Heerlijk, hè, lekker leven volgens je eigen bioritme! Ik geniet daar ook zo van. Inmiddels ben ik nu bijna twee jaar met vervroegd pensioen en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.
    Ik heb ook altijd een drukke voltijdbaan moeten combineren met de zorg voor mijn beide kinderen. Het is heerlijk om nu eindelijk eens aan jezelf toe te kunnen komen! Het is je van harte gegund, Aaf.
    Een hartelijke groet van Jo.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ben zo blij dat jij dat net zo voelt. Deze zin verwoordt het goed. Wat doe ik nu met deze vrijheid? Ik ben vooral lekker bezig in huis, ik ben niet heel productief, maar lees veel en kijk veel tv. En ik vind het heerlijk!
    Ik neem deze maand afscheid van mijn een nalaatste verplichting. Nu alleen nog een morgen vrijwilligerswerk waar ik plezier aan heb. Maar verder rust en nog eens rust en dingen voor mijzelf. Dus handwerken gaat door maar op mijn tijd en naar bed gaan en opstaan idem dito. Niets meer organiseren en regelen,ik stop ermee en vind het allemaal welletjes. Heb al vakanties uitgezocht, heerlijk niet te hoeven denken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mijn oma van moederskant breidde en borduurde na haar 65e ook helemaal niet meer. Ze vond er niets meer aan en vond dat ze in maar leven meer dan genoeg gedaan had. Daar kon ik mij destijds niets bij voorstellen, maar nu wel!

      Verwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.