woensdag 4 december 2019

Weggeefkinderen - het kind van een hoer

Met belangstelling en grote verontwaardiging volg ik de schrijnende verhalen over onder dwang afgestane kinderen in de jaren 60 en 70 en de kwalijke rol die de kinderbescherming daarbij speelde. Ik ben zelf van de generatie vrouwen die dit is overkomen, maar gelukkig heb ik geen persoonlijke ervaring.
Erik Hulsegge, journalist bij RTV Noord schreef er een column over: Weggeefkinderen

Erik is de helft van een eeneiige tweeling die 52 jaar geleden in de stad Groningen onder dwang afgestaan werd. Ondanks dat de afstandsmoeder dringend verzocht had om de twee jongetjes niet te scheiden, gebeurde dat toch. Ze ontmoetten elkaar pas jaren nadat ze geadopteerd waren.  

Ik heb twee neven, ook geadopteerd, ook ruim vijftig jaar geleden. Mijn oom en tante bleven lang kinderloos en adopteerden halverwege de jaren 60 twee jongetjes die ter adoptie afgestaan waren.
Tegen mij en mijn broer werd gezegd dat het kinderen waren van hoeren en dat die vrouwen helemaal geen interesse hadden in kinderen, dus waren  ze weggegeven. Mijn oom en tante wilden graag kinderen, dus konden ze mooi opgroeien in hun gezin. Zo ging dat bij ons in de familie, in feite zonder enig respect naar de biologische moeder toe.

Door alle publiciteit en het onderzoek dat gestart is over de gedwongen adopties in de periode tussen 1956 en 1984 is het voor mij zeer de vraag of de beide neven inderdaad vrijwillig zijn afgestaan door hun moeder en of die moeders prostituee waren. Het zou mij niet verbazen als de moeders dit niet vrijwillig hebben gedaan en dat er van prostitutie ook helemaal geen sprake was.

Ik ben heel blij dat ik niet in die periode ongewenst zwanger werd en daarom ook niet gedwongen werd een kind weg te geven. Mijn ouders kennende, ben ik er absoluut niet zeker van dat ik mijn kindje had mogen houden.
Ik vind het voor de vrouwen die dit wel overkwam intens verdrietig!

14 opmerkingen:

  1. Het zijn zeer schrijnende verhalen!
    Niet iedereen hoefde overigens haar kind af te staan, ik herinner mij een klasgenoot die met 15 jaar trouwde.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Afschuwelijk, hoewel er inderdaad ook wel ruimhartige families zijn. Mijn tante kreeg haar dochter in 1966, vader onbekend. In onze grote familie was het geen issue. Pas enkele jaren geleden hoorde ik van mijn nichtje dat er sprake was geweest van een verkrachting. Hoe moedig van alle partijen om mijn tante te steunen en mijn nichtje binnen de familie op te laten groeien.
    Ik heb erg te doen met de moeders en kinderen uit deze verhalen. Er zal ook veel angst voor wat 'men' ervan denkt meegespeeld hebben. Gelukkig interesseerde dat mijn grootouders niets. Die kozen voor hun dochter. Waarmee het overigens ook niet eenvoudig was, want mijn nichtje voelde zich niet geaccepteerd door haar moeder en ging dat pas begrijpen toen het hele verhaal duidelijk werd (toen was ze al dik in de dertig). Tot die tijd was het altijd vader onbekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad schrijnend, maar dit soort kwesties blijven altijd lastig. Tot op de dag vandaag worden kinderen geboren in zeer moeilijke omstandigheden, bij moeders die wel van de kinderen houden maar niet voor ze kunnen zorgen. Een kind is er ook niet bij gebaat om zo op te groeien. Ik denk dat tegenwoordig minder snel kinderen worden afgenomen en men meer probeert om de moeder of ouders her op te voeden.
    Laatst zag ik ook in een interview van een jonge dame bij wie 2 kinderen zijn weggenomen, zij deed haar beklag omdat ze de kinderen niet terug kreeg. De kinderen waren weggehaald omdat de moeder (toen nog tienermoeder) dakloos was. Nu zou ze alles op orde hebben en willen ‘vechten’ voor haar kinderen. Via maatschappelijk werk had ze een huis en uitkering geregeld. In de tussentijd heeft zij nog een derde kind(!!!!!) gebaard, geen vader of opleiding/werk in zicht. En het ‘vechten’ bestaat uit het aanvechten van de beslissingen van jeugdzorg via een ‘gratis’ advocaat die wordt betaald door belastingbetalers, net als de jeugdzorg en uitkering. Nu ken ik die vrouw niet persoonlijk, maar ik geloof zeker dat zij van haar kinderen houdt. Maar zijn de kinderen beter af bij een moeder die van ze houdt maar altijd in het armoedecircuit zit en kinderen krijgt van alsof het niks is, of zijn ze beter af bij een goed pleeggezin waar ze een goed voorbeeld krijgen (werken!, trouwen, stabiliteit etc) zodat ze niet de volgende armoedige generatie zonder werk/opleiding worden. Ik weet het echt niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. 'maar altijd in het armoedecircuit zit en kinderen krijgt van alsof het niks is'..jasses wat een nare opmerkingen.Een eerdere reactie op dit commentaar is weggehaald,vraag me af waarom?

      Verwijderen
    2. De eerste reactie was vreselijk cynisch die haalde ik weg en toen verdween de andere ook.
      Maar je hebt gelijk dat bovenstaande reactie nogal bevooroordeeld is.

      Verwijderen
  4. Halverwege de jaren '70 werd ik op vrij jonge leeftijd zwanger. Er waren al abortusklinieken en dat was toen dus, met zachte dwang van mijn o zo progressieve ouders, de 'oplossing'.
    Wisten die geadopteerde jongens in jouw familie ook dat zij zogenaamd kinderen waren van een hoer ?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk niet dat mijn neven dat wisten. Ik heb nu geen contact meer met die kant van de familie, mijn oom en tante houden vanwege een ruzie in de zeventiger jaren alle contact af, dus ik kan het ze niet meer vragen.

      Verwijderen
  5. Vreselijk, gedwongen worden je kind af te staan!
    Ik ken verschillende mensen die zijn opgevoed door hun grootouders als ‘nakomertje’, misschien ook niet ideaal maar wel getuigend van liefde voor hun kind en kleinkind!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Goed dat je hier aandacht aan geeft. En er landelijk aandacht voor is.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het boek Trees heeft een Canadees vond ik zo schokkend. Meisje die echt niet wisten wat er kon gebeuren en dan zanger raakten .Er werden speciale feest avonden voor de heren soldaten gehouden. Volgens berekeningen van gynaecologen zijn ze om de anderhalve dag de broek uit gegaan. Die meisjes werden ook gedwongen om het kindje af te staan of met een rare neef te trouwen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dit is mijn buurvrouw overkomen. Zij was zwanger geraakt op 16jarige leeftijd en heeft haar kind onder dwang van haar ouders af moeten staan na de geboorte. Niemand behalve zij en haar ouders wisten van de zwangerschap af.

    Toen haar zoon zelf kinderen kreeg werd hij nieuwsgierig naar zijn moeder en heeft haar gegevens kunnen achterhalen. Inmiddels hebben ze weer regelmatig contact.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik herinner me de prachtige tv serie De zomer van '45 - over 2 vrouwen / meisjes die een kind kregen van een Duitser en een Amerikaan..

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Tijd van onschuld is een indrukwekkend verhaal over dit onderwerp. Het is te vinden in de onlinebibliotheek en de auteurs zijn Agnes Klitsie en Jeroen Hoogeboom...

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.