Persconferentie
Er is op de persconferentie van afgelopen woensdagavond een versoepeling aangekondigd van de coronamaatregelen. De 1,5 meter samenleving blijft, maar er mag binnenkort wat meer, en als alles goed gaat, dan mag er daarna nog weer wat meer en nog weer later nog weer wat meer.Dat is heel leuk voor mensen die jonger zijn dan 50 jaar. Voor mensen ouder dan 50 jaar is het virus over het algemeen een stuk gevaarlijker. Je wordt er ernstiger ziek van en je hebt een grotere kans om op de IC te belanden.
Volgens mij verandert er voor mij, als oudere met diabetes en astma niet zo veel, dat komt omdat ik door deze ziektes en door mijn leeftijd een vrij grote kans loop om ernstig ziek te worden als ik corona krijg. Dat moet ik dus vermijden. Pas als er een deugdelijk vaccin voor mij is, ben ik veilig!
Even zeuren
Vandaag, op 8 mei, is het al weer de 8e week van de lockdown.De eindeloosheid van deze crisis vliegt me soms wel naar de keel.
Hoe lang moet dit nog duren?
Een vaccin en medicijnen zijn er nog lang niet! Een vaccin wordt niet eerder verwacht dan over ruim een half jaar tot misschien wel een jaar. Tenminste, het is er wel eerder, maar nog niet voor heel veel mensen geproduceerd, dus niet voor mij beschikbaar.
Ik heb geen zin meer in social distancing!
Geen zin meer in verhalen over omvallende bedrijven, hongerende mensen en dagelijkse aantallen dode mensen.
Ik wil dat het NU weer gewoon wordt!
Mijn ouders zouden acuut zeggen: Geen zin? Nou dan máák je toch zin! Ze gaven mij op die manier verbaal een schop onder mijn kont.
Verstandig blijven!
Natuurlijk blijf ik verstandig. Ik ben een verstandig mens en ik wil mijzelf niet in gevaar brengen. Dus houd ik 1,5 meter afstand, ga zelden naar de supermarkt en ik heb vooral contact met mensen via een beeldscherm van pc of mijn slimme telefoon.Het is niet de bedoeling dat ik ziek word, maar er is altijd een minieme kans dat dat toch gebeurt. In de supermarkt, of via boodschappen die ik koop. Misschien heeft er wel iemand met coronahanden aan mijn brood of margarine gezeten. Ik raak met mijn handen diezelfde verpakking aan en hups daar komen wat virusdeeltjes op mijn handen.
Of er fietst mij iemand voorbij en die fietser houdt niet voldoende afstand en fietst aan de kant waar de wind vandaan komt. Die wind blaast druppeltjes van de adem van de fietser in mijn neus.
Persoonlijk denk ik dat de kans niet zo groot is dat ik besmet word, maar er is toch een heel kleine kans.
Hoop blijven houden
Ik hoop nog steeds dat de samenleving toch binnen een jaar weer redelijk normaal wordt.Helemaal zoals die was zal het niet worden.
De gewoonte om vrijwel vreemde mensen 3 zoenen te geven, daar kunnen we wat mij betreft van af!
En verder minder handen schudden en het hoesten en niezen in de elleboog lijkt mij ook een prima gewoonte om mee door te gaan.
En verder: thuisblijven bij verkoudheid. Ik ging altijd werken bij verkoudheid en ik heb daarmee waarschijnlijk heel veel mensen op mijn werkplek met mijn verkoudheid besmet.
Het is wat, hè? Nou, stel ook dat er een goede behandeling of combinatie van behandelingen ontdekt wordt, waardoor de kans om ernstig ziek te worden zeg tien keer kleiner wordt dan nu, dan kun je misschien ook nog wat eerder opgelucht ademhalen.
BeantwoordenVerwijderenHou vol. Bescherm jezelf en ook anderen. (Veilige) knuffel.
Hoi Aaf, je gevoel en opstandigheid snap ik wel hoor. Helemaal niet fijn dat we voorlopig niet terug bij normaal zijn. Steeds maar opletten of je afstand houdt... ik heb ook niet echt een bemoedigend woord voor je. We zullen ons maar op de lichtpuntjes richten? De schone lucht, het mooie weer, dat we fijn wonen. Groet, g
BeantwoordenVerwijderenIK zit er sinds woensdagavond ook een beetje doorheen. Het mag van mij wel NU over zijn!
BeantwoordenVerwijderenVoor mij is het fietsen ook de enige manier om nog buiten te komen. Was echter vorige week toch wat angstig toen een tegemoet komende Maimil (middel aged man in lycra, meestal op een te dure racefiets) het nodig vond om naar me te spugen. Gelukkig miste hij me.
BeantwoordenVerwijderenAaf, ik snap je verlangen naar Gewoon heel goed. En ook dat je geen zin meer hebt. Het duurt ook inderdaad allemaal erg lang, en het einde is denk ik ook nog lang niet in zicht. Geen wonder dat je dan soms even de moed in de schoenen zinkt.
BeantwoordenVerwijderenIk ga ervan uit dat het went.
Ik herken ook de uitspraak: 'Dan maak je maar zin!' Zo ben ik ook opgevoed : )
Het valt beslist niet mee. Zeker met de versoepelingen niet, die ik vanuit potentiele verspreiding van het virus gezien, riskant vind. Bij ons in het noorden is vrijwel nihil immuniteit opgebouwd. Dus wat mij betreft geen mensen op doorreis van de waddeneilanden, geen vakantiehuisjes en zeilweekends. Horeca open? Liever afhaalconcept, nog steeds. Ik weet dat ik errug voorzichtig ben en opnieuw: ik bekijk dit nu alleen vanuit de optiek van mogelijke verspreiding. Maar hoe kleiner de cirkels zijn waarin het virus zich beweegt, hoe trager de verspreiding gaat. Niet denken: waarom mag ik niet een klein reisje maken/mijn familie bezoeken? Maar denk: waarom ik juist wel? (en stel je voor hoe je je voelt als je een besmetting veroorzaken zou).
BeantwoordenVerwijderenHet valt niet mee,zo'n constante mentale oefening die tegen je instincten en verlangens in gaat. Ik wens ons allen er sterkte mee.
Waarom zijn er bij ons in het noorden zo weinig besmettingen? Een reden is dat de lucht hier veel schoner is. Onze longen zijn veel schoner en gezonder. Komen wij met het virus in aanraking, dan zijn we we er veel beter tegen bestand. Overal in de wereld, waar sprake is van grote uitbraken, speelt luchtvervuiling een rol. Schone longenzorgt voor immuniteit
VerwijderenHet lijkt er inderdaad op dat luchtvervuiling een rol speelt, maar schone lucht zorgt niet voor immuniteit. Misschien ben je met schone lucht iets minder vatbaar voor het virus.
VerwijderenEn vergeet niet de veestapel,hierdoor veel vervuilende uitstoot en virussen. Hier heb je veel van in Brabant in het noorden vele malen minder oa mega stallen
VerwijderenSchone lucht helpt om je longen minder te beschadigen.
VerwijderenHet helpt ook dat er minder mensen per vierkante kilometer wonen.
En dat we gemiddeld gezien geen carnaval vieren.
Even een reactie van de oorspronkelijke anoniem. Wat nou "wij"? Niet vergeten, dat de noordelijke provincies baat hadden van de maatregelen (armhoesten, afstand houden, thuis blijven) voordat het virus kans had "naar boven te trekken". Het lijkt er zeker op, dat fijnstof invloed heeft op het verloop/de ernst van de ziekte. Maar schone lucht geeft geen immuniteit. Afstand houden is vooralsnog de beste maatregel, naar mijn mening (naast handen wassen met zeep).
VerwijderenIk snap je helemaal hoor! Het sterkt mij dat de hele wereld ermee te maken heeft, en niet alleen wij.... Kop dr veur!! Volhold'n en ooit komt het weer goed! Geniet van het mooie weer!
BeantwoordenVerwijderenGewoon zeuren,dat gevoel moet er ook uit.Ik hoop met je mee op redelijk normaal contact in de toekomst. Kun je je kleinkinderen weer echt zien
BeantwoordenVerwijderenMisschien doe je het al..maar durf je het ook niet aan je (klein)kinderen in de tuin te ontmoeten op veilige afstand?
BeantwoordenVerwijderenIk heb grotere kans door leeftijd en onderliggende zaken op een slechte afloop; mijn man ook de leeftijd en pas hersteld(?) van kanker.
Wij doen het zo. Kinderen komen apart van elkaar met 1 of 2 kinderen. Ik zorg dat de pot thee ed klaar staat. Buiten in de tuin. Binnen blijft gesloten.Zelfs het potje staat buiten klaar. Wat speelgoed staat klaar. Wij nemen plaats achter de tafel op een plekje waar je niet om de tafel heen kunt. Zo blijven we op hele ruime afstand van elkaar. En ontmoeten we elkaar toch. Het niet kunnen knuffelen van die kleintjes doet pijn, natuurlijk.
We houden vol, Aaf. Een mens is flexibel.
heb ik ook,mis de vrijheid om zo maar even ergens koffie drinken,of op mijn gemak even de trein nemen,en ergens een museum te bezoeken. weet dat dat op mijn leeftijd 65 er vorlopig even niet in zit. gelukkig kan ik met mijn hobby quilten nog mijn tijd goed besteden en kan ik veel materiaal via internet bestellen. nu mondkapjes aan het naaien voor familie leden die straks weer met openbaar vervoer naar hun werk moeten.vestje aan het breien voor mijn kleindochter daar had ik anders geen tijd voor.maar dat spontaan even op pat dat mis ik heel erg.sterkte met je dipje het komt goed
BeantwoordenVerwijderenEr is ook geen lol aan. Mijn oma zei laatst dat ze de oorlog minder erg vond. Nou denk ik dat je het niet kunt vergelijken maar als je de regels volgt is het wel eenzaam.
BeantwoordenVerwijderenIk merk wel dat ik me zo heerlijk rustig voel in mijn hoofd. Niet de hele dag andermans prikkels verwerken
Ik heb geen last van angst om besmet te worden. Gebeurt het, dan gebeurt het. Ik ben 70 jaar. Jij woont in Groningen, in dit opzicht de veiligste provincie van ons land. Ik woon in Friesland. Ik heb er wel over nagedacht wat ik doe, mocht ik besmet en ziek worden. In ieder geval geen ic. Geen beademing. Maar als ik lees, dat je in de rij moet staan om een winkel binnen te mogen gaan, denk ik: laat maar zitten. Winkelen is momenteel geen lol aan. Of op een terras, met de stoelen meters uit elkaar: laat maar zitten. Vaak heeft angst weinig tot niets te maken met reeel gevaar. Als we nu in zo'n brandhaard woonden, of in een tehuis waar mensen ziek zijn, dan is het een ander verhaal. Als het hele land net zo weinig besmettingen hadden dan wij in het noorden, dan mocht er nog veel meer. Wij in het noorden worden extra beschermd, omdat het in het zuiden veel erger is.
BeantwoordenVerwijderenHet duurt inderdaad erg lang en de mensen gaan er zo verschillend mee om. Ik zal nog niet naar de bibliotheek gaan, bij de kapper ben ik maandag de eerste klant. Naar de supermarkt gaan is nog steeds het grootste risico, mijn boze gezicht werkt niet afdoende, soms lopen mensen rakelings langs me heen.
BeantwoordenVerwijderenAangezien mijn kleinkinderen down under wonen, zijn we gewend aan het beeldbellen etc.
hoewel het vreselijk is dat het geplande bezoek deze maand niet door kan gaan.
Hier heb ik juist zoveel last van... al die boze gezichten om me heen
Verwijderenin de supermarkt, echt afschuwelijk, en al dat gekibbel...
wat een samenleving wordt er gecreëerd, brrr
Esje
Normaal kijk ik nooit boos, ik ben een vriendelijk, sociaal mens. Ik doe niet alleen boodschappen voor mezelf maar ook voor 2 andere mensen, die beslist niet besmet mogen worden, COPD, suikerziekte en hartkwalen. En als ik dan zie hoe de mensen in de supermarkt zich gedragen t.o.v. andere klanten en van de vakkenvullers zou ik nig veel bozer moeten kijken!
VerwijderenSnap je helemaal Zuinigaan, ik ben er ook helemaal klaar mee na 2 maanden thuis werken en weinig anders zien dan eigen huis en tuin. Gelukkig mogen de kinderen volgende week 2 dagen naar school, dat geeft wat lucht. Merk ook dat de tolerantie naar anderen af neemt. De actie van het noodfonds voor ziekenhuiszorg medewerkers viel bij mij ook helemaal verkeerd. Een van de artsen die dat opzette zei in een interview 'hoe moeten we het aan de kinderen van overleden zorgverleners vertellen dat terwijl hun ouders strijden aan het coronafront, half nederland lekker aan het strand ligt.' Totaal geen inlevingsvermogen, maar dat merk ik vaker bij artsen. De rest van Nederland werkt ook gewoon door maar dan thuis of onder veel minder veilige omstandigheden als in het ziekenhuis. Geen enkel benul van wat het doet met een mens om gedwongen de hele dag thuis te zijn, want voor hun gaat het gewone leven wel door. Zij gaan als vanouds naar het werk en daarna weer naar huis. Ik ben ook helemaal klaar met al die 'helden'. Mensen doen gewoon hun werk, waarvoor ze zijn opgeleid, net zoals de meeste werknemers. De Italiaanse ic verpleegkundige zei het mooi in de documentaire die deze week werd uitgezonden: 'ik ben geen held en wil dat ook niet zijn. Ik wil gewoon mijn werk doen.'
BeantwoordenVerwijderenNou, dit moest ik duidelijk even kwijt 😉 Fijn, dat je de ruimte biedt aan mensen om ook even hun frustratie te uiten. 🙂 Iedereen sterkte en succes met het leven in Covid-19 tijd. Overigens werk ik zelf ook in een ziekenhuis, maar behoor tot de ondersteunende staf. Olga
en loopt zelf dus veel minder risico dan degene direct aan het bed; maar natuurlijk een stafmedewerker...die .. itt. de verpleegkundige ook nog een salaris heeft behoorlijk hoger dan een verpleegkundige.
VerwijderenEn ja ook ik werk in een ziekenhuis; maar ook niet direct aan het bed.
Dat geldt dan blijkbaar voor jou, maar niet voor mij Anoniempje 22.40 Als ik het salaris kreeg van een verpleegkundige kon ik minder uren gaan werken. Daar ben ik helemaal niet jaloers op. Het is alleen het wegzetten van andere werknemers als minderwaardig waar ik over val, terwijl de afgelopen weken duidelijk heeft laten zien dat een arts en verpleegkundige niet zoveel kunnen uitrichten als er geen materiaal voor handen is of als de boel niet schoon is. Ondersteunende staf kan ook op de inkoopadministratie werken of een receptionist zijn. Ziekenhuis verpleging en artsen zijn het beste beschermt van iedereen. De gewone Nederlander die de economie draaiende houd loopt veel meer risico op besmetting. Winkelpersoneel, de vuilnisman, schilder, timmerman etc. Hebben geen bescherming. Olga
VerwijderenEens Olga, ik werk in de bouw. Afstand houden is lastig en wij hebben geen dag niet gewerkt sinds de corona er is.
VerwijderenSterkte Aaf! Ik ben het ook beu. Niet het thuis zijn overigens. Alle rust en regelmaat is heel fijn voor onze kinderen :-)
BeantwoordenVerwijderenHet is lastig om een vriendin (ouder, broer) geen knuffel te kunnen geven en steeds maar die afstand te houden. We worden er wel steeds creatiever in.
Wij hebben vooral last van de financiële ellende die voortkomt uit de Corona.
We oefenen maar geduld en hoop.
Ik ben zelf niet bang om besmet te worden maar blijf thuis omdat ik niet wil meewerken aan het verspreiden van het virus. Gelukkig ben ik heel leuk gezelschap voor mijzelf. Ik heb genoeg te doen en ben pas een paar dagen geleden eindelijk eens (een beetje) begonnen aan de voorjaarsschoonmaak.
BeantwoordenVerwijderenIk kan het me erg goed voorstellen dat je je ergert aan de mensen die zich niet aan de gedragsregels houden. Zeker als je in de zorg werkt (en dan bedoel ik aan het bed en niet als ondersteunende staf), het geeft toch een gevoel van dweilen met de kraan open. Dat heeft niets met gebrek aan inlevingsvermogen te maken en staat ook niet haaks op het gevoel geen held te willen zijn.
Vanmorgen betrapte ik me erop dat ik me nu al zit te verheugen op het najaar als we weer allemaal naar binnen moeten. En dan het nieuws volgen over het hamsteren van de meest idiote dingen.
Dat is nu precies wat ik bedoel, waarom zou het erger zijn als je aan het bed werkt? De een det niet belangrijker werk dan de ander. Als er iets is wat de afgelopen weken duidelijk is geworden is dat die handen aan het bed niet zoveel uithalen als er geen materiaal beschikbaar is. Dweilen met de kraan open doen we altijd gezien de hartklachten, overgewicht, alcohol, drugs en long aandoeningen, daar is dit virus niets anders in. Olga
VerwijderenZeuren mag ook, het nogal uitzichtloze maakt het het lastigste denk ik.
BeantwoordenVerwijderenVervelend doe ik me zeker niet, kok tijd tekort, alles wat je nog wel mag duurt ook veel langer. Vuilstort eerst ik 45 min gewacht, ging hek dicht voor lunch, de ambtenaren kunnen niet flexibel zijn kennelijk. Partner na het daarna over en stond 5 kwartier in de rij. Moest echt waant van verbouwen heb je veel afval.
Bij de Lidel ook lastig, halve straat opgebroken waardoor de parkeerruimte maar half was. De tweede ingang aan de andere kant is dicht ivm betere controle. Moest toch daar parkeren en heb toen mijn winkelkar onder de hoede vd winkelwagenschoonmaakmederweker achter gelaten en de auto gehaald. Want eerst over kinderkopjes naar de auto en dan karretje weer terug brengen is gewon teveel voor mijn lijf.
Heb nu eindelijk ook een gehandikapten parkeerkaart aangevraagd, want sommige dingen gaan steeds moeilijker. Hoop dat ik hem krijg, zal veel verlichting brengen.
Snap jouw gevoel goed maar ben blij dat je in Groningen woont. Ik woon in een gemeente in Brabant waar het virus ongenadig hard heeft toegeslagen. Hier druk verkeer, industrie en veebedrijven. Zou best graag willen verhuizen, na ons pensioen, naar het noorden van het land voor schonere lucht en minder mensen op een kluitje zoals hier. Maar hier woont onze hele familie en dat maakt de keuze om te verhuizen moeilijker.
BeantwoordenVerwijderenAls je hier zou wonen, was het nog moeilijker voor jou om dingen te ondernemen.
Het ergste vind ik ook naar de supermarkt gaan
BeantwoordenVerwijderenIk probeer mij wel te verplaatsen in de mensen want je
Wilt erg graag dat het weer gewoon word
Ik heb het ook dat ik opeens er zo klaar mee ben
Maar dat duurt meestal maar even want dan ben ik dankbaar
Dat wij ( nog ) gezond zijn
Mijn kleinkind was jarig en dat deed pijn omdat je hem niet kunt knuffelen of er heen gaan
Gek ik heb het helemaal niet.
BeantwoordenVerwijderenVind de versoepelmaatregelen zich juist veel te snel achter elkaar opvolgen.
Waarom niet eerst kijken wat 1 versoepel maatregel doet en dan verder.
Wat wordt de wereld er nou beter van als de horeca open mag voor terraszitten. Je kunt dat thuis op balkon of tuin ook doen. Kijk dat er omzet komt voor horeca gun ik ze zeker, want bedrijven ontvangen echt te weinig steun, muv die bedrijven die al in noodweer zaten, heb je niks aan 4000 euro. Maar kan dat niet door afhalen uit te breiden, of groepen bekenden iets af te laten huren. ik denk dat de vaste kosten v een horecabedrijf niet op te hoesten zijn bij 1/3 van de bezetting (als ze er al zoveel kwijt kunnen).
Net als school, kinderen misschien minder gevoelig (weten ze niet zeker want wat er nu in FR en UK speelt kan ook Corona zijn) maar besmetten kunnen ze wel. Veel ouders denken alleen maar pfff zo eindelijk weer tijd voor mezelf. (ben zelf moeder v 2 basisschool kids) maar ik kies liever voor samen thuis dan straks lekker veel vrijheid en miss een deel vh gezin ih ziekenhuis of erger.
Ook volwassenen zonder symptomen kunnen besmet zijn.
Ik denk dat ze het land er zo op moeten indelen dat mensen inkomen (kunnen) krijgen of creeeren en verder thuisblijven, thuisbezorgen en thuiswerken.
Maar ik denk wel vaker anders over dingen dan de meeste.
Al die weken heb ik er geen last van gehad, we hebben een fijne tuin en ik verveel me totaal niet. Tot opeens vanochtend ik een huilbui kreeg, kon niet meer stoppen. Ik behoor ook bij de risico groep, wat leeftijd betreft en diabetes, kom eigenlijk de deur niet uit en ga 1 keer per week naar de winkel.En fietsen en wandelen heel vroeg op de dag. Gaat allemaal prima, maar waarschijnlijk moest ik alles er even uithuilen. Kinderen en kleinkinderen wonen in België en de grens is tot 8 juni in elk geval nog dicht. Ik ben blij dat we kunnen bellen, skypen en mailen en hen zo kunnen zien, maar ja even vasthouden he.... En dan nog oude ouders in het verpleegtehuis, 8 weken niet kunnen bezoeken. Ik klaag echt niet hoor, er zijn mensen die het veel slechter hebben maar opeens was het even teveel. Riekje
BeantwoordenVerwijderenHoorde van de week op de radio dat jonge mensen vaak 1 buddy hebben. 1 persoon met wie ze wel contact hebben en die persoon heeft dan ook alleen diegene als nauw contact. Soms wonen ze bij elkaar maar soms ook gewoon een A twee avonden samen een spelletje doen of samen op de bank tv kijken.
BeantwoordenVerwijderenIk herken het soms ben ik er ook klaar mee. Sinds 2 maart ben ik v.w.b. mijn privé tijd sociaal totaal geisoleerd. Dit is een vrije keuze geweest omdat ik in de gezondheidszorg werk. Dus huis, tuintje en dat is het dan naast het werken in de kliniek. Ik vond het noemen van helden niet prettig. Maar nu uitgescholden worden als kampbewaardster ook niet. Ook ik hoop dat het gewoon weer normaal zal zijn. Maar ik denk dat dit nog wel eens een tijdje kan duren. Nu is het spitsroeden lopen.......vakanties zijn ingetrokken, overuren normaal, iedere keer weer denken hoe gaan we dit of dat doen. Nee dan kies ik in mijn vrije tijd maar weer voor huisje, tuintje en niet te veel de tv aan.
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar wat je schrijft. Gaat mij net zo, ik zou soms ook zo graag willen dat alles weer gewoon wordt. Er is in korte tijd zoveel veranderd en de toekomst is onzeker. Ben wel heel blij met waar ik woon in het Noorden van het land en in een dorp. Dus ik kan veel naar buiten en toch anderhalve meter afstand houden. Alleen ik moet wel naar mijn werk, waar dat afstand houden weer wat moeilijker is. Alle veranderingen en het steeds voorzichtig zijn kosten veel energie. We kunnen echter niet anders dan zin maken, want de situatie is nu zo. Maar af en toe eens klagen en flink balen lucht wel even op. Iedereen heel veel sterkte gewenst. En jij bedankt voor je blogje hierover, heeft mij goed gedaan!
BeantwoordenVerwijderen