Omdat ik na aanzienlijk gewichtsverlies een kleinere maat heb, past mijn oude kleding mij niet meer goed. De kleding is te ruim en omdat het om meerdere maten (van ongeveer maat 56 naar maat 48) gaat, is het verschil te groot om de kleding met succes kleiner te maken.
Ik was van plan om iedere maand 2 vuilniszakken met kleding weg te doen. Die kleding gaat naar de kringloop en wordt hergebruikt. Kledingstukken die niet meer zo mooi zijn, worden op een andere manier verwerkt, bijvoorbeeld als basisgrondstof voor nieuwe kleding.
Afgelopen weekend heb ik weer twee zakken gevuld, die worden vandaag opgehaald. Het valt me niet mee om de kleding uit te zoeken. Ik heb moeite met afscheid nemen. Er zitten goede herinneringen aan die kleding. Herinneringen aan fijne momenten in mijn leven, aan vakanties, aan feesten.
Het is leuk om iets nieuws aan te schaffen, maar toch doet het pijn om het oude weg te doen. Wonderlijk genoeg doet het ook pijn om kleding die ik in jaren niet gedragen heb weg te doen en de kleding al heel lang alleen maar in mijn kast hangt. Als opruimgoeroe Marie Condo hier langs was geweest, dan waren die kledingstukken al heel lang geleden verdwenen, maar nu waren ze er nog. Die blouse die ik aan had tijdens het sollicitatiegesprek, bijna 20 jaar geleden. Die nette trui die ik kocht omdat ik secretaresse werd.
Ik besluit heel ruimhartig en lief voor mezelf te zijn en kleding die ik nog wel wil bewaren gewoon te laten hangen, ook al is de kleding mij veel te ruim en past er een Aaf met maat 56 in.
Mijn inschatting is dat ik mijzelf de tijd moet geven. Twee keer eerder kwam ik na een flink gewichtsverlies toch vrij snel weer aan. Ik verwacht dat dit nu niet zo is, maar dat vertrouwen is er toch niet helemaal voor 100%. Dus de fijnste kleding blijft nog even bij mij, voor als het mis mocht gaan en het mij niet lukt dat bij te sturen.
Als ik over een jaar nog niet aangekomen ben, dan doe ik alles dat te groot is weg. Ik heb de tijd wel!
En ondertussen wen ik aan mijn nieuwe omvang.
dinsdag 20 april 2021
Moeite met afscheid nemen
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mooi van je dat je de kleding aan de kringloop geeft, zodat het een tweede kans geeft. Ik zie weleens dekentjes voorbij komen, gemaakt van stukjes kleding. Soms gemaakt van kleding van een overleden opa of oma, soms van een overleden kind. Zoiets zou jij ook kunnen maken, van de kleding waar je mooie herinneringen aan hebt. Of je maakt een kussentje, van het meest dierbare. Zo heb jij een mooi aandenken en dan blijft er nog genoeg over om aan de kringloop te geven. Knap van je hoor, van maat 56 naar 48 (en nu zelfs al minder)
BeantwoordenVerwijderenZoiets leuks zag ik ook een keer van kinderkleding, een vlaggenlijn. Het zit nog altijd in mijn hoofd. Ik kon van dochterlief de mooiste kleertjes niet zo goed wegdoen. En wellicht wil ze ze later nooit meer hebben. Kan ik altijd nog een meer zo'n slinger maken en haar voor een verjaardag geven.
VerwijderenGroet, g
Ik heb lang een spijkerjasje bewaard dat getuige was van heel gelukkige momenten. Dus ik begrijp wat je bedoeld. Nu bewaar ik wat favoriete kleren om een heel andere reden..hoop dat ze me over een tijd weer passen wanneer ik de nodige kilo's ben afgevallen!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt er de ruimte voor dus lekker laten hangen.
BeantwoordenVerwijderenBovengenoemde opmerkingen zijn een mooie oplossing voor hergebruik icm herinnering. Voor mezelf vind ik het niet zo meer geoorloofd om materiaal voor jaren te bewaren terwijl een ander het al die tijd met plezier had kunnen gebruiken. Of het nou om boeken, kleding of keukenapparatuur gaat. Als het ligt te niksen is het zonde van het gebruikte materiaal.
BeantwoordenVerwijderenDoe je goed, hoor. Niks moet.
BeantwoordenVerwijderenKleding van 20 jaar terug kan ik nog moeiteloos aan, want mijn gewicht is hetzelfde gebleven. Alleen ben ik wel 20 jaar ouder en het staat me gewoon niet meer. Daarbij is het kleding van de periode dat ik nog volop werkte. En dat is andere kleding dan ik nu draag als gepensioneerde.
BeantwoordenVerwijderenDus die kleding is allang in de zak van Max.
Elk voorjaar kijk ik mijn kast even na. En wat weg kan gaat hup in de zak. Die toevallig net vandaag wordt opgehaald. Alleen is het nu de paardenvereniging. Ook goed.
Zou je niet een mooie deken kunnen maken van de kleding die je lastig vindt om weg te doen? Een soort quilt van herinneren als het ware?
BeantwoordenVerwijderenOver Marie Kondo gesproken: ik leerde van haar de weggeef spullen hardop te bedanken wat ze voor je betekend hebben en ze een goede reis te wensen. En dat helpt echt.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik een heel leuk gebaar! Dat ga ik ook doen!
VerwijderenOmdat mijn sauna geleverd werd, moesten we de kast op de logeerkamer wegdoen.. daarin zaten de kerstspullen.. Ik had in die kamer ook nog een grote kist op wieltjes vol met Playmobiel.. kasteel met bewoners.. na overleg met onze zoon van 35 single besloten we dat weg te geven aan een nichtje met 3 zoontjes. Ik keek nog een keer naar het kasteel... ook verdrietig.. de kans dat ik ooit oma word schat ik laag in.. dus nu kunnen 3 jongetjes jaren spelen met speelgoed die anders misschien ongebruikt blijven liggen. In die kist, gemaakt door mijn man, zitten nu de kerstspullen.
BeantwoordenVerwijderenZo zie ik het ook met kleding.. als ik het niet meer draag/pas mag het door naar een ander. Het prachtige zwarte met rode rozen vest dat ik droeg op de begrafenis van mijn zusje.. hing jaren in mijn kast.. elke keer als ik dat vest zag voelde ik het verdriet weer. Maar nieuw gekocht (ik koop eigenlijk alles 2e hands) duur en mooi.. maar toch kleefde er verdrietige herinneringen aan dat vest, dus wilde ik het ook niet dragen. Na 2 jaar deed ik het weg, naar een goede doelen winkel.. opluchting.. daarna werd kleding wegdoen veel makkelijker. Bieke
Je kan er nog foto's van maken en daar een fotoalbumpje van laten printen. Je kan de kledingstukken fotograferen op een hangertje. En heel misschien heb je er af en toe ook een foto bij van een mooi moment toen je dat kledingstuk aan had, dat die ook in het album kan.
BeantwoordenVerwijderenEn ik weet niet of jij daar ook van bent (zoals ik wel), maar je zou er ook een verhaal bij kunnen typen van welke mooie herinnering(en) aan dat kledingstuk vastkleven.
Ik heb dat zo gedaan met de knutselwerkjes die mijn ouders van mij bewaard hadden (van lagere school en middelbare school ook nog). Foto's van gemaakt, een albumpje van laten afdrukken en dan alle klei-, papier- en houtwerkjes weggegooid. Ik kijk ook nauwelijks nog in dat albumpje, trouwens, maar het hebben van dat albumpje gaf me wel de rust om de originelen weg te gooien.
Hecht je niet aan spullen.
BeantwoordenVerwijderenHet laatste hemd heeft geen zakken.......
Marie
Waarom zou ik mij niet aan fijne spullen mogen hechten?
VerwijderenIk vind dat je al een verstandig besluit hebt genomen: Lekker laten hangen tot je besluit wat je echt kwijt wil.
BeantwoordenVerwijderenZelf moest ik noodgedwongen opruimen omdat het huis van mijn beste vriend leeg moest, waar nog veel spullen van mij lagen. Daarbij kwam ik kleding van 20 jaar geleden tegen, waarvan ik dacht: Hup, ongezien weg ermee. Dat past vast niet meer. Achteraf heb ik te veel weg gegooid.
Kledingwinkels werden gesloten en mijn dagelijkse kleding werd sleets. Ik ben toen toch naar de resterende oude kleding gaan kijken en die blijkt me nog prima te passen. Leuke lekkere kleding en zo goed als nieuw. Kleding van mijn vriend blijkt me ook goed te zitten. Handige werkbroeken, een overal, T-shirts en trainingsbroeken. Dat droeg ik vroeger nooit, maar het komt me nu goed van pas. Sommige dingen moet ik een beetje aanpassen, een knoopje aanzetten en dankzij Youtube kan ik nu ook ritsen repareren. Ik ben er blij mee. Alsof ik een hele nieuwe garderobe heb, waarvan ik nu de aanschaf niet zou kunnen betalen.