Een stralende najaarsdag

Hier was het gisteren heel zonnig. Zo zonnig dat ik nog een tijdje in de zon in de achtertuin kon zitten. Ik heb heerlijk genoten van de zon. Ondertussen vlogen boven mijn hoofd ganzen in V-vormige formatie naar het zuiden. Duidelijk een teken dat de kou er aan zit te komen! Maar gisteren was er van kou nog geen sprake. Gisteren was misschien wel de laatste dag dat ik zonder jas lekker buiten kon zitten en dat ik kon genieten van de zon en de warmte die de zon gaf.

Ik had een drukke dag. Op ochtend kwam mijn WMO-hulp voor de laatste keer de benedenboel doen. Ze was voornamelijk aan het stoffen en stofzuigen. Ze verplaatste voor het eerst (en voor haar ook meteen voor het laatst) de banken en zoog achter en onder de banken. Ze sopte mijn WC beneden en klopte matjes uit. Ik heb haar bedankt voor haar diensten en haar een aardigheidje als afscheidscadeautje gegeven.
Ik zocht terwijl ze bezig was glasbakglas uit. Dat staat nu in dozen klaar om naar de glasbak te worden gebracht.

Toen ze weg was, ging ik naar boven en zocht kleding uit van mijn ex. Die is onlangs verhuisd en veel overtollige spullen kwamen bij mij terecht omdat mijn dochters er geen plek voor hebben. Die spullen mag ik uitzoeken en er een bestemming voor vinden. De meeste schoenen gaan weg en ook vrijwel alle kleding gaat in de textielbak. Deze keer zocht ik 4 zakken met kleding uit, die ik in twee fietsritjes naar een textielbak bracht.
Tussen de twee ritjes in, zat ik lekker in de zon op mijn terras.
Na het tweede ritje maakte ik nog even een ommetje op de fiets en deed ik wat boodschappen. Het gaat met fietsen al weer beter dan afgelopen zondag. Ik kan merken dat ik voor de operatie een goede fietsconditie had. Bij elkaar opgeteld heb ik meer dan een uur gefietst en daarbij lekker genoten van het mooie weer

Ook maakte ik aan het einde van de middag nog even een korte wandeling. In het lopen zit weinig vooruitgang, maar aangezien er ook geen achteruitgang is, lijkt het me toch dat ik op de goede weg ben. Het weer verder en beter kunnen lopen heeft tijd nodig. Voor de revalidatie van de heup staat in totaal ongeveer 3/4 jaar. Die negen maanden zijn nog lang niet om!

Wel was het wandelen heel leuk! De zon scheen op de gele bladeren op de grond, waardoor ze goudgeel oplichtten. Prachtig! Overigens was dit pad, met al dat blad op de grond, niet het beste pad voor mij om te lopen. Ik kon namelijk niet zien waar de kuilen en hobbels in het pad zaten, waardoor er kans was om te struikelen. Ik besloot toch maar niet weer op dit pad wandelen, want de grond is te onoverzichtelijk om veilig te lopen.