woensdag 27 april 2022

Ruim 14 maanden WMO-hulp: Wat heb ik geleerd?

Vanaf half augustus 2020 kreeg ik hulp toegekend vanuit de WMO. Een dame kwam iedere week twee uurtjes bij mij stofzuigen, dweilen, de WC's en de badkamer poetsen. Soms deed ze ook andere dingen, zoals ramen lappen, spinrag verwijderen van het plafond, deurmatten uitkloppen, deurkrukken en trapleuningen schoonmaken.
Deze hulp kwam 2 uur per week en in die twee uur kon ze mijn huis goed bijhouden. De ene week lag het zwaartepunt op de bovenverdieping en de week daarop besteedde ze meer aandacht aan de vertrekken beneden.

Toen zij in augustus 2020 kwam, kon ik weinig. Staan deed pijn, ook als ik dat heel kort deed. Ook lopen was pijnlijk. Het was voor mij heel deprimerend en ik had geen zin meer in schoonhouden van mijn huis. Ik ben van nature niet iemand die blijer wordt van een schoon huis. Ik zag het vuil niet en het interesseerde mij totaal niet of iets vies was. Ik vond het goed genoeg als mijn woonkamer enigszins opgeruimd was, verder was er naar mijn idee echt niets nodig. Het gevolg was, dat ik al heel lang vrijwel niets deed aan mijn huishouden.

Toen ik de diagnose kreeg dat ik ernstig versleten heupen had, toen dacht ik: misschien moet ik toch maar eens actie ondernemen om hulp te krijgen. Want het lag vooral aan mijn lichamelijke gesteldheid dat ik mijn huishouding niet op orde had.

R. kwam en keek rond en vond mijn huishouding niet op orde en ging aan de slag. Op zich deed ze lang niet alles. Mijn bed heeft ze nooit verschoond en onder en achter mijn banken zoog ze pas op de allerlaatste dag dat ze hier was. Dat was een half jaar geleden. Mijn ramen heeft ze in die 14 maanden 1x gelapt en dan alleen op de benedenverdieping aan de binnenkant, want de WMO hulp is niet voor buiten, daarvoor zijn er glazenwassers.

Sindsdien houd ik mijn huis zelf bij en dat gaat goed. Staan en lopen gaat zo veel beter dan in de zomer van 2020. Er zijn geen problemen meer bij het stofzuigen en dweilen en ook niet met andere klussen, zoals grasmaaien (geen taak van de hulp), kleedjes uitkloppen, de banken verschuiven etc.

Wat heb ik vooral geleerd?
- Dat ik eerder aan de bel moet trekken als ik lichamelijk niet meer in staat ben om mijn huishouding schoon te houden. Het ging al lang echt niet meer en ik bleef halfslachtige pogingen ondernemen om toch zo goed en zo kwaad het ging alles bij te houden.
- Huishoudelijke taken inplannen. Meestal doe ik iedere donderdag iets en ook op zaterdag. En veel tijd hoeft het niet te kosten nu ik zo veel fitter ben. Ik ben altijd veel sneller klaar dan de tijd die ik van tevoren denk dat ik nodig heb. 

15 opmerkingen:

  1. Wat fijn dat je dit nu gewoon kunt inplannen voor jezelf, zonder rekening te hoeven houden met pijn en of het wel zal lukken. De post waar je naar linkt is erg herkenbaar. Juist extreme ouderlijke discipline en heel erg veel zelf moeten doen heeft bij mij een weerstand tegen kraakhelderheid gekweekt. Alsof niet stofzuigen een daad van rebellie is, hahaha. Maar ook een soort verlamming; 'als ik het niet goed/perfect doe, dan krijg ik straf'. Beter negeren.

    Inmiddels lukt het me allemaal wel, maar t/m mijn 30e was dit zeker een probleem. Dat ik het vreselijk saai vind helpt ook niet. Wat in nu doe is naar podcasts of audioboeken luisteren tijdens het schoonmaken. Vaak ook met interessante/wetenschappelijke onderwerpen waar ik wat van op steek. 2 vliegen in 1 klap. :)
    -JennyL

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het lukt mij ook nooit zo goed om mijn huishouden zelf helemaal bij te houden - ik vind het niet belangrijk genoeg... Gelukkig heb ik inmiddels geld genoeg om daar iemand voor in te huren, want ik krijg wel wat meer energie van een opgeruimd en een beetje schoon huis.
    Ben ik er nou lichamelijk te wrakkig voor, of komt het door de somberheid dat ik er zo'n rommeltje van maak? Eigenlijk vind ik dat helemaal niet belangrijk - feit is DAT ik er een rommeltje van maak, als ik er alleen zelf verantwoordelijk voor ben, dus ik ben HEEL blij dat ik die verantwoordelijkheid "af kan kopen".

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vraag de volgende keer wel of je bed regelmatig verschoond kan worden. Dat is nou juist een klus die erg zwaar is als je slecht uit de voeten kan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, ik vind het bed ( 1,60 x 2,00 mtr ) verschonen ook een behoorlijke klus.

      Maria

      Verwijderen
  4. Toen ik nog werkte heb ik een paar jaar WMO hulp gehad omdat ik het zelf niet meer kon combineren. Woonde toen ook alleen. Maar ik denk dat de regels ondertussen wat strenger zijn geworden. Ik heb veel hulpen en invalhulpen gehad en was vrijwel altijd tevreden ermee. Ze deden ook alles wat ik vroeg, ook bed verschonen en op balkon buiten pallen.
    Na pensioen heb ik het een tijd weer zelf gedaan en na we samenwonen en verhuisd zijn heb ik 1x in de 3 weken zelf hulp gezocht die de hele keuken (6x4 m) met veel losse delen en veel kasten doet. Zou het zelf wel kunnen maar vind het eigenlijk zonder van mijn tijd en energie.
    Voorlopig is het goed zo

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Is de tijd en energie van een ander persoon minder waard dan die van jou?
      Klinkt nogal arrogant.

      Adriana.

      Verwijderen
    2. Die andere persoon wordt er dan voor betaald, hè, om z'n tijd er aan te besteden. En Lot vindt het dus wel belangrijk dat het gebeurt (anders zou ze er niet iemand voor inschakelen), maar heeft besloten dat ze haar eigen tijd liever aan andere dingen besteed. Daarom moet ze er dan dus wel wat geld aan opofferen, maar dat vindt ze blijkbaar de moeite waard. Petra.

      Verwijderen
  5. Ik ben ook een alleenstaande vrouw van 71. Ik snap niet dat mensen zo moeilijk kunnen doen over het huishouden. ‘s Morgens een rondje opruimen en de kat verzorgen. En dan nog een half uurtje wat stoffen en zuigen of de badkamer of een raam zemen. Meer dan een uur per dag ben ik niet bezig (en in het weekend helemaal niet, dan doe ik wat in de tuin) en het is altijd schoon en opgeruimd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zijn de kleine dagelijkse dingen die je opnoemt dat gaat bij mij ook nog prima.
      Maar de grotere klussen zoals ramen lappen, tegelvloer in keuken goed schrobben en ook het gasfornuis schoonmaken kunnen mijn artrose handjes niet meer.

      Verwijderen
  6. Gelukkig heb ik ook vanuit WMO, 2u per week.
    Zonder hulp zou ik het echt niet redden. Als zij geweest is ben ik weer helemaal bij en is alles weer schoon en fris.
    Hulp; stoft (alles wordt met vochtige doek afgedaan), stofzuigen, dweilen, de keuken, de badkamer/wc, bed verschonen en idn de afwas die er nog staat.
    En als het echt nodig is de ramen aan de binnenkant.

    Ik heb er meer dan genoeg aan om het opgeruimd te houden (lukt niet altijd), de was te doen en de wc bij te houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ben een echte poetser en beschouw dat dan maar als mijn sportschool.
    Gewoon lekker thuis en iedere morgen poosje huishouden.
    Ik word blij van schoon en opgeruimd huis en omdat ik het bijhoud blijft er voldoende tijd over voor koken,bakken ,handwerken en lezen. Ook ieder dag poosje naar buiten en zo vullen de dagen zich wel .
    Doe daarbij ook nog het nodige vrijwilligerswerk.
    Groet Lianne

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vind bijna alles leuker dan huishoudelijk werk. Heb er altijd een hekel aan gehad en heb wel baantjes gehad waarmee ik net genoeg verdiende om de h.h.hulp te betalen. Nu ik ouder ben (72), we met pensioen zijn en kleiner wonen proberen we iedere dag een half uur aan het netjes houden van ons huis te besteden (koken uitgezonderd, daar ben ik dol op). Het lukt aardig maar ik blijf het vervelend werk vinden.
    Thea

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Fijn dat het weer lukt om je eigen huishouden te doen. Ik snap heel goed dat je geen zin meer in poetsen had, toen je zoveel pijn had. En het is zeker een goed plan om wat eerder aan de bel te trekken als het nodig is.
    Een aantal jaar geleden heb ik ook als als hulp gewerkt, en ik kan iedereen verzekeren dat het keihard werken is om in 2 uur (of 1,5 uur) een heel huis te cleanen. Zeker als er wat achterstallig "vuil" is. En inderdaad, blijven er dan wel eens wat dingetjes liggen...
    Helaas heb ik nu zelf hulp nodig. En weet hoe moeilijk het is om dat te aanvaarden. Maar ben blij dat ik die stap genomen heb, en ben dankbaar voor alle hulp die geboden wordt.















    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mijn schoonmoeder verslonst langzaam, en op 83-jarige leeftijd ziet ze dat letterlijk niet meer zo goed. De badkamer zit vol onbestemde vlekken. Zelf vindt ze echter dat het prima gaat, zo. Ik heb ook nog wel het argument gebruikt, dat ze met een schoonmaakster haar eigen tijd leuker en beter kan besteden, maar dan zegt ze dat zelf schoonmaken ( = stofzuigen) haar actief houdt. Ook zit er in haar een grote trots dat ze het zelf kan, of in dit geval dus eigenlijk: zelf denkt te kunnen. Ik heb nog geen manier gevonden om haar tactvol op die vlekken te wijzen. Hebben jullie een idee?

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik zou met haar het gesprek aan gaan.
    Dat het misschien wel fijn is als iemand komt helpen, zodat ze niet alles zelf meer hoeft te doen.
    Mocht ze aangeven dat ze alles nog prima zelf kan, kan je haar vragen of het echt zo is en dan kan je haar op de vlekken wijzen. Niet veroordelend maar vanuit een behulpzame manier.
    Dat je de vlekken ziet en je je afvraagt of het misschien makkelijker voor haar is als ze het samen met iemand kan doen?
    Toen mijn oma hulp kreeg deden ze het in het begun ook samen, todat ze het niet meer kon.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar kwetsende reacties naar mij of anderen, reclame en ook reacties met naar mijn mening onjuiste informatie (bijvoorbeeld complottheorieën) worden niet geplaatst.

Over verwijderde of niet geplaatste reacties ga ik niet in discussie.