Ik had lang een hekel aan schoonmaken, en door overgewicht en heupklachten ging bewegen moeizaam, maar daar begint verandering in te komen. Ik begin plezier in schoonmaken te krijgen.
Hoe komt dat, dat ik er nu plezier in kreeg?
Ik besloot in april dat ik het soppen, zuigen en dweilen zou uitbesteden. Inkomen genoeg, dus waarom niet iemand ingehuurd.
Een zwarte werkster werd het. Niet zwart of bruin van huid, maar belastingtechnisch gezien. Dat zwartwerken was op haar eigen verzoek. Ik nam deze huishoudelijke hulp in dienst en die beviel niet goed, vanaf het begin. Ze begon in mei. Ze zou één keer per twee weken 3 uren komen schoonmaken en daarnaast zou ik haar 10 euro reiskosten betalen omdat ze in een dorp buiten de stad Groningen woonde.
Het begon er al mee dat ze ruim 15 minuten te laat kwam en ook 15 minuten voor de afgesproken 3 uren vond dat ze wel klaar was. Dus nog geen 2,5 uur werken en 3 uren betaald krijgen. Uiteraard ging daar ook nog een korte rust(=rook) pauze van af. Ik zou denken, je komt te laat en je vertrekt dus ook 15 minuten na de afgesproken tijd. Maar nee, dat deed ze niet. Misschien had ik er wat van moeten zeggen, maar dat deed ik niet.
Veertien dagen later zei ze op het laatste moment af en moest er een andere afspraak komen. Die keer dat ze wel kwam, de andere afspraak dus, herhaalde het tijdschema zich. Twee en een half uur werken tegen drie uren loon.
Op de volgende afspraak kwam ze niet opdagen. Ze was het vergeten! Twee weken later hetzelfde verhaal, nog weer een keer vergeten! Voor mij onbegrijpelijk dat je twee keer achter elkaar een werkafspraak vergeet.
Daarom vond ik het welletjes. Ik ging zelf aan de slag. Dat deed ik tussentijds ook al wel, want met een kat in huis is 2,5 uur per veertien dagen echt niet genoeg om het huis op orde te houden. Ik ging aan de slag om vuile deuren schoon te maken, de aanrechtkastjes, de trap, kortom alle houtwerk. Dat duidelijk niet door mijn schoonmaakster was gedaan.
En stofzuigen, spinnenwebben verwijderen, onder de banken en achter kastjes zuigen. Ik ontdekte dat mijn hulp niet onder de stoelen had gezogen en evenmin onder de bank. Daar lag een flinke laag stof. Het was duidelijk dat er niets van zijn plaats was gehaald, dat er om heen was gewerkt. Vlekken op vloeren waren niet schoongeboend, er was over heen geaaid. Toen ik krachtig op zo'n vlek boende, verdwenen deze vlekken wel.
Eigenlijk kon ik het zelf beter! Het grappige is dat ik er lol in begin te krijgen. Wat helpt is dat ik 8 kilo lichter ben dan toen mijn (inmiddels afgezegde) hulp begon. Bewegen kost minder moeite en ik heb voldoening van mijn werk. Hoe leuk is dat!
Over dat ik mij nu sterker en krachtiger voel (en uiteraard ook ben), ga ik ik een komend blogje nog meer schrijven.
Wat heel lang een rol speelde bij mijn tegenzin in huishoudelijk schoonmaakwerk, was dat ik als kind vanaf ongeveer mijn 11e totdat ik op mijn 19e uit huis ging, vanwege ziekte en zwakheid van mijn moeder thuis het huis moest schoonmaken. Stofzuigen, dweilen, ramen lappen, badkamer, deuren en kozijnen soppen, was ophangen, boodschappen doen. Alles kwam op mijn bordje, behalve in het examenjaar van Mulo en Havo, toen werd er een werkster ingehuurd voor het schoonmaken. De boodschappen bleven alleen over, die deed ik nog steeds. Nadat ik het huis uit ging, kwamen er dames van de thuiszorg om het huis schoon te maken.
Op mijn veertiende, toen ik net in de 3e klas van de Mulo zat, wilde mijn vader mij van school halen om thuis de huishouding te doen. Voor gezinnen met een ziekelijke moeder was ontheffing van de leerplicht mogelijk. Gelukkig was mijn moeder hier op tegen en mocht ik op school blijven.
Ik heb me altijd uitgebuit gevoeld en ongelijk behandeld. Mijn broer hoefde niets te doen of bijna niets en als ik niet schoonmaakte, dan kreeg ik geen zakgeld.
Inmiddels heb ik dat boze gevoel uit mijn jeugd met betrekking tot soppen, zuigen en boenen achter me gelaten, geloof ik. Ik heb er plezier in. Haha, en dat op mijn oude dag! Die korte periode dat ik dit jaar een hulp had was toch ergens goed voor!
Lekker bezig, Aaf! Kan me goed voorstellen dat je door vroeger er nog meer weerstand tegen hebt. Schoonmaken is al zo... bleh.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben ook één keer een schoonmaakster gehad. Maar het voelde toch ongemakkelijk en we waren niet helemaal blij. Twee weken later heb ik met mijn man het huis van boven naar onderen schoongemaakt op zondagochtend. Daarna zijn we gaan lunchen in de stad. Van het geld dat we anders aan de schoonmaakster hadden gegeven :)
Dàt is ook een heel leuke oplossing!
VerwijderenWat een gedoe met je hulp. Die had er bij mij ook zo uitgelegen. Hier heb je niets aan en kun je niet van op aan.
BeantwoordenVerwijderenZelf heb ik hulp vanuit de WMO en ik ben zeer dankbaar dat ik al bijna 6jr dezelfde hulp heb die goed waard is!
Zodra zij vakantie heeft of ziek is, is er vaak geen vervanging.
Zelf doen ik amper iets. Tussendoor een extra was, afwassen en aanrecht netjes houden, wc houd ik bij en dat is dan echt mijn max.
Als ik lichamelijk slechter word dan ik nu ben, dan wil ik ook WMO hulp aanvragen. Ik neem aan dat er tegen die tijd verschillende tarieven zijn voor deze hulp, net als in de periode dat mijn moeder hulp had. Toen nog vanuit de thuiszorg. Dat werd later WMO. Toen mijn moeder hulp had, betaalde ze naar inkomen.
VerwijderenIk ben fysiek ook erg beperkt inderdaad. Daarom al 11jr hh hulp.
VerwijderenMomenteel is het zo dat iedereen dezelfde eigen bijdrage betaalt aan het CAK.
Bij mij was het niet zo extreem als bij jou vroeger, maar de weekeinden en vakanties die ik vanaf mijn zevende nog bij mijn ouders doorbracht (omdat mijn ouders een reizend beroep hadden en ik leerplichtig werd moest ik intern gaan wonen, kon niet bij mijn ouders blijven) moes ik ik ook huishoudelijk werk doen. Afwassen, afdrogen, opruimen, tafel dekken, groente snijden, aardappels schillen, boodschappen doen op de fiets (met die nare grote hardplastic tassen aan het stuur), stoffen onder het bed, dekens uitkloppen, was ophangen, brood snijden en tafel dekken, ramen zemen. En nu ben ik vast nog wat vergeten. Ziekte was niet de reden, maar mijn moeder wist gewoon niet wat ze in die vakantietijd met ons aan moest, ze was helemaal geen kinderen om zich heen meer gewend. Ze wilde vasthouden aan haar eigen ritme en zette mij aan het werk. Idd, mijn broer hoefde niks te doen.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk vind ik het bij jou nog extremer. Zeven jaar, dan ben je echt nog klein en dan altijd in een internaat wonen. En als je thuis bent, weet je moeder niet wat ze met je aan moet. Ik hoop dat je hier in je latere leven niet teveel last van hebt gehad. Want dit is echt geen fijne, warme jeugd.
VerwijderenFijn. Mijn schoonmoeder heeft inmiddels een schoonmaakster via de WOZ, omdat ze zelf niet mobiel genoeg meer is, onder andere vanwege gewrichtsklachten en hartfalen. Ze heeft het heel lang niet willen doen, want ze kon het toch allemaal nog zelf? Nou ja, tot het dus echt, echt niet meer ging. Ook met zo'n hulp moet je maar geluk hebben, trouwens, maar mijn schoonmoeder heeft nu al een paar jaar dezelfde fijne hulp die ze vertrouwt en met wie ze ook altijd even koffie drinkt.
BeantwoordenVerwijderen...en trouwens van het FlyLady systeem gehoord? Elke dag van de week een aantal vaste dingen poetsen om het bij te houden, en twee keer per week een bepaald stukje van je huis wat beter reinigen, en je krijgt het schoon en houdt het schoon.
BeantwoordenVerwijderenZoiets doe ik ook. Iedere dag wat. Nog niet met vaste taken en schema's. Maar dus niet alleen op een vaste dag in de week poetsen en boenen.
Verwijderen"5 minutes matter" zeggen ze dan op Amerikaanse organisatievlogs!
VerwijderenToch top dat je het zelf kunt en doet? Is goed voor je lichaam en conditie.
BeantwoordenVerwijderenDat je verder niets zegt tegen jouw hulp over hoe het bevalt, maar wel hier opschrijft is een beetje jammer. En verder zou je met je hulp ook samen hebben kunnen werken, jij afstoffen en tegelijk zien hoe zij werkt en eventueel vragen of ze ook onder de bank wil zuigen, etc.
Zoals het er nu staat denk ik dat er niet geweldig gecommuniceerd is.
En huishoudelijke hulp klinkt sowieso prettiger dan werkster.
Maar het blijft geven en nemen hè..
Het lijkt me dat als je drie uren zou komen ne je gaat na 2,5 uur al weg, dat je dat dan zelf ook wel door hebt, toch?
VerwijderenNee, soms moet je mensen écht ergens bewust van maken.
VerwijderenHeel herkenbaar! Mijn werkster betaal ik voor vier uur en ze is na twee uur al klaar. Dat vind ik prima, ik betaal voor een schoon huis.
BeantwoordenVerwijderenWaarom niet blijven proberen met een hulp? Uiteindelijk heb je die toch nodig. Het is dan fijn als je al een goede relatie hebt.
Ja daar ben ik het mee eens om iemand te vinden waar het mee klikt en die dan hopelijk blijft. Als het dan om de een of andere reden weer nodig heb heb je al iemand. Ook handig om geen overvol huis te hebben bij famillie van me waren ze heel lang bezig met stoffen omdat ze daar eerst 20/30 prullen van de kast moesten halen. Ik probeer mijn huis ook zo gezellig maar ook gemakkelijk in onderhoud te houden. Ans
VerwijderenIk heb jarenlang gepoetst. En als ik alles rond had was er altijd, de wasemkap, koffiezetter, waterkoker, de koelkast, de schoonmaakspullen kast, een keukenlade, de wasmachine, de vaatwasser, de oven, een raam om te lappen (buiten/binnen). En anders wel een was op op te hangen, te strijken, te vouwen. Ik kwam 10 minuten vroeger, thee/kletsje/informatie, hield na 2 uur 15 minuten theepauze en daarna nog 45 minuten door.
VerwijderenEn als ik dan een keer echt niks kon vinden vroeg ik of er iets wat ze wilden was. De keren dat ik in 10 jaar eerder vertok zijn op 1 hand te tellen.
De thuiszorgschoonmaker bij mijn moeder tilt helemaal niets op, die gaat overal met een plumeautje langs. Mijn moeder is niet zo tevreden, want zoveel dingen staan er niet, maar gelukkig kan ze zelf ook nog schoonmaken.
VerwijderenIk weet dat ze in diverse verpleeghuis bij tig fotolijstjes enzo dat echt niet gaan poetsen voor je.
VerwijderenMijn oma had ook alles vol staan; vensterbanken en boven op de kasten fotolijstkes staan, planten, beeldjes etc. Als je ziet hoeveel tijd de hulp daar mee bezig was dat ze dat aan banden leggen binnen de WMO knan ik nog begrijpen.
En hulp die met plumeau komt....dat is verspreiden van stof!
Ik laat alles afdoen met een vochtige doek. Plumeau is leuk voor een spinnenrag in de hoek van plafond ofzo maar niet afstoffen.
Hangt van het adres af, 18:24.
VerwijderenBij sommige mag je niet vochtig afnemen, als meubels daar niet tegen kunnen. Anderen willen juist alleen maar klamvochtig afgenomen hebben. En weer anderen dat je stof verwijdert met stofzuiger en borsteltje.
Ik hoefde vroeger niet zoveel te doen in het huishouden (wat vergeten boodschapjes, afwassen of afdrogen, tafel dekken, toen ik wat groter werd ook was ophangen en vouwen of strijken). Ik deed het zonder tegenstribbelen en van mijn zus werd hetzelfde verwacht. Maar omdat ik mijn moeder altijd heb horen klagen over het huishouden had ik de overtuiging dat het huishouden veel en zwaar en moeilijk werk was. Het heeft tot diep in mijn volwassenheid geduurd voor ik het feit dat ik schoonmaken en opruimen eigenlijk leuk vind kon omarmen. Mijn huis is zeker niet spik en span met 3 katten en 3 langharige mensen, maar ik heb een vaste routine die de grote lijnen goed onder controle houdt.
BeantwoordenVerwijderenHerkenbaar. Mijn moeder vond het huishouden een enorme klus, niet te doen.Ze deed alleen het noodzakelijke. Koken vond ze wel heel leuk. Meestal las ze , ging ergens naastoe of keek tv. Dat klinkt misschien ok, maar ik had dus ook het idee dat huishouden iets vervelends was. Pas de laatste jaren ben ik me er van bewust dat een schoon huis prettiger is voor iedereen. Raar toch, dat het goed schoonmaken vroeger als suf en een beetje dom werd gezien. In sommige kringen dan.
VerwijderenToen ik nog werkte en het huishouden erbij me wat veel werd had ik via een bureau hulp, was niet altijd een success, ik heb zoveel vrouwen en mannen gezien in 3 jaar maar ook eens een paar maanden een zeer fijne vrouw en een student die heel goed door zijn moeder was opgeleid, daar had ik echt wat aan.
BeantwoordenVerwijderenNu heb ik 1x in de 3 weken een fijne hulp om de grote keuken in 2 uur goed schoon te maken. Heb har al 3 jaar en het is een tijdje niet goed gelopen, elke keer wat, of har familie had haar meer nodig of ze had zelf wat en heb ik haar afgezegd. Tijdje weer zelf gedaan maar vond het toch teveel. Weer op locale fb groep oproep gezet en zij reageerde er ook op, na een goed gesprek gaat het nu al een jaar goed en ik vind het fijn te weten dat ze haar werk goed doe en ik niks hoef uit te leggen. Zorg ook goed voor haar, even pauze en een praatje, en met kerst en vakantie een uurtje extra betalen.
Zelf heb ik het in een moeilijke financiele tijd ook elke week 2 uur schoongemaakt, nam er halve dag vrij voor van mijn full-time baan en zo had ik voldoende voor de boodschappen elke week.
Ik heb ook lang haar, en borstel/kam met mijn kuiten tegen het bad, zodat de haren ín het bad vallen en gemakkelijk opgeraapt kunnen worden. Als ik ergens ben waar dat niet kan, ga ik zo staan dat mijn haren boven een wasbak hangen terwijl ik kam.
VerwijderenSiebrie wat heeft dat mijn mijn verhaal over schoonmaken te maken? Ik heb het nergens over haar wassen of badkamer.
VerwijderenMijn reactie moest bij Anoniem van 09.47 staan!
VerwijderenNu doe je gratis fitness. Izerina
BeantwoordenVerwijderenWe hebben een korte tijd schoonmaakhulp gehad bij zwangerschap en fulltime werk. Sloten schoonmaakmiddel en niet boenen. Geen goede match. Later ben ik parttime gaan werken en het huishouden is weer bij mij beland en ook gebleven toen ik weer meer ging werken tot fulltime. Ik deed en doe het huishouden goed maar ben het wel eens zat - en de mannen zien het werk niet en krijgen het moeilijk in hun systeem. Toch is dat noodzakelijk, willen ze taken moeten overnemen als mij wat overkomt, ofwel kunnen beoordelen of een huishoudelijke hulp goed werk verricht als ze die zouden inzetten. Ik ben nu zestig en over vijf jaar hoop ik samen met echtgenoot het huis dusdanig te hebben doorgewerkt dat er geen overbodige dozen meer staan "voor ooit" en "geen idee wat er in zit maar nu geen fut en mag niet weg". Dan is het tijd een hulp te zoeken voordat we echt ouder worden.
BeantwoordenVerwijderenNoot ik ben geen voetveeg of t.radwife, maar door autisme spectrum heeft niet iedereen in huis hier hetzelfde organisatievermogen en dezelfde drempel voor prikkels.
Goed van je. Voldoening van je werk. Als kind moest ik de aanrechtkastjes schoonmaken. Ik vond het een …. Werk. Ik herinner me, dat ik dacht, dat doe ik later, als ik groot ben, nooit meer. Jaren werksters gehad. Nu niet meer, Consuminderen heeft me geholpen om veel zelf te doen.
BeantwoordenVerwijderenIk kan nog steeds niet boren. De buitenlamp moet vervangen worden. Ik snap het niet, wil geen hulp vragen. Onderhoudsmensen in de randstad zijn moeilijk verkrijgbaar.
Wat ik wel doe, is de liggende verdelen op de zuidkant van het huis schuren en verven, de schutting voorzien van bhankirai beits en een ladder gekocht om over drie jaar het hele huis te verven.
De bank aan de voorkant van het huis moet geverfd worden. Simpel. Nu de moestuin rustiger wordt krijg ik meer tijd.
Ik heb voor een kapotte buitenlamp toch maar een electricien gebeld, Groenewegen in Delft. Niet goedkoop, maar ze kwamen wel en nu heb ik een buitenlamp met bewegingscensor.De eerste avonden ging ik expres een keer naar buiten om hem aan te laten floepen en ervan te genieten, ha ha.
VerwijderenDelft is voor zo’n klusje te ver. Die komen niet.
VerwijderenIk werk zelf als schoonmaakster, doe het met plezier maar het valt mij op dat cliënten er weinig voor willen betalen en mijn uurtarief is maar €20!
BeantwoordenVerwijderenOf cliënten kunnen niet meer betalen!
VerwijderenEn anders vragen ze het aan via de WMO.
Dat vind ik een koopje. Mijn moeder kreeg in 1980 al 25 gulden per uur en zij was een hele goeie. Als je dat tarief omrekent, zit jij onderin je schaal!
VerwijderenJe hebt helemaal gelijk, wat is het tarief dan in jouw omgeving?
VerwijderenEn ik weet van mezelf dat ik een goede schoonmaakster ben! Ik kom op tijd, ga niet eerder weg en doe mijn best!
VerwijderenIn 1980 was 25 gulden per uur best veel hoor. In mijn omgeving lag dat meer om en nabij 10 gulden, later begin jaren ‘90 12,50, misschien 15 gulden.
VerwijderenVoor nu is 20 euro per uur iets wat je alleen zwart kunt verdienen, de hulpen in de WMO zitten veel lager.
Ik heb een enorme hekel aan schoonmaken en echt heel belangrijk vind ik het ook niet. De keuken en wc houd ik netjes bij, de vloer wordt regelmatig gezogen maar het echte poetsen, de ramen etc. komt pas als ik het echt te erg vind worden. En vaak als er bezoek komt 🤭.
BeantwoordenVerwijderenEr zijn veel dingen die ik belangrijker vind.
Ik kook wel dagelijks vers voor mijn gezin en houd de was ook goed bij.
Ha ja, bezoek is voor mij ook altijd goed voor een kritisch rondje huis, wat opruimwerk in de tuin, een raampje zemen....sanitair en keuken zijn altijs schoon, koelkast gevuld en de was op orde. Maar verder leven we er. Groet, G
VerwijderenIk zie een schoon huis als een cadeau aan mezelf. Daardoor word het minder vervelend om te doen. Ik vind het mezelf ook waard om in een schone omgeving te leven. Als ik dan ergens langs loop en zie dat het vies is, dan probeer ik dat meestal zo snel mogelijk te reinigen, niets is vervelender om elke keer herinnert te worden aan die ene vlek als je langs die plek loopt, dat kost veel meer energie dan direct even een doek er langs.
BeantwoordenVerwijderenZo zorg ik er ook voor dat het huis altijd opgeruimd en schoon is voor we weg Gaan, dat is zo fijn thuiskomen en dan maakt het niet uit of ik thuis kom van een wandeling, boodschap of een vakantie.
Ik woon samen met mijn man en twee puber zoons natuurlijk gun ik hun ook een schoon huis maar als ik mn focus verzet in mn hoofd naar schoonmaken voor hun vloeit daaruit alleen maar frustratie omdat het zo snel weer vuil word. Door het te bestempelen als een cadeau aan mezelf is die frustratie verdwenen.