Zoals ik gisteren schreef, heb ik 17 jaren in de bijstand gezeten. Sommige van mijn lezers zullen precies weten wat bijstand inhoudt, anderen vragen zich misschien af wat het betekent om in de bijstand te zitten. Het lijkt me goed een toelichting te geven.
Ik wil voorop stellen, dat ik het een heel goede zaak vind, dat er zoiets als bijstand bestaat. Als je zonder inkomsten bent of je hebt te weinig inkomsten, is het erg fijn dat je bijstand kunt aanvragen.
De bijstand dus: die 17 jaren dat ik in de bijstand zat, zijn verdeeld over 5 periodes tussen september 1974 en november 1999. Mijn laatste ervaringen met de bijstand dateren dus van bijna 10 jaren geleden.
Een aantal vragen:
1. Hoeveel geld krijg je? Je kunt het beste een alleenstaande ouder met 1 kind zijn, dan krijg je relatief het meeste. Je krijgt namelijk geld op basis van het feit dat je alleenstaande ouder bent, voor de kinderen krijg je alleen kinderbijslag en die is voor het levensonderhoud van kinderen niet kostendekkend. Een alleenstaande ouder krijgt op dit moment in mijn gemeente € 1097,70 + 57,77 vakantiegeld. Een (ouder)paar krijgt €1219,67 + 64,19 vakantiegeld, het maakt daarbij niet uit of je kinderen hebt. Voor de kinderen heb je alleen recht op kinderbijslag en krijg je geen aanvullende toeslagen. Dus: hoe meer kinderen, hoe meer armoede, want de kinderbijslag is niet toereikend. Ook destijds kreeg je als stel nauwelijks meer dan een alleenstaande ouder. Hoe je een volwassene moet kleden, voeden, hobby’s en andere zaken moet bekostigen van 128,39 euro extra per maand (incl de vakantietoeslag) is mij eigenlijk ook een raadsel.
2. Mag je spaargeld hebben? Ja, je mag een beetje spaargeld hebben. Voor alleenstaande ouders en echtparen is dit bedrag € 10.650,- Hierbij tellen waardevolle bezittingen als een koophuis, auto’s die meer waard zijn dan 3000 euro, sierraden, schilderijen etc ook mee. Ambtenaren van de bijstand mogen op huisbezoek komen en controleren hoe je inventaris eruit ziet. Als je te veel waardevulle spullen hebt, kom je niet in aanmerking voor bijstand.
Mijn ervaringen: als je bijstandgerechtigde bent, word je aan alle kanten gecontroleerd. Ik vond het in november 1999 een enorme opluchting dat ik die hele controle kwijt was. Ik heb meegemaakt dat ik bij een gesprek het volgende mee moest nemen: kopieën van sollicitatiebrieven, polis van inboedel en aansprakelijkheidsverzekering, alle bankafschriften van de laatste drie maanden (het zogenaamde giro-gluren). Maar je doet het wel, anders heb je kans op strafkorting!
Als mijn kinderen op een sport wilden, kon ik een deel van het lidmaatschapsgeld terugkrijgen. Hiervoor moest ik in december naar de sociale dienst, met een op mijn naam staande factuur en betaalbewijs. Vervolgens stond ik eindeloos in de rij voordat er een uitbetaling plaatsvond. Sommige mensen vonden dit zo’n vernedering, dat ze er niet aan begonnen om geld terug te vragen.
Daarnaast kon ik als "minder draagkrachtige" met een formulier langs de middelbare school van de kinderen. Dit formulier moest ik laten invullen op de administratie van de school als bewijs dat mijn kind daar naar school ging. Als ik dit bewijs opstuurde naar de gemeente, kreeg ik 50 gulden op mijn rekening gestort, als bijdrage in de kosten van de school. Ik vond het heel vervelend om te doen en zorgde er uiteraard wel voor dat ik niet door mijn dochter of haar vrienden gezien werd, maar het geld was welkom, dus deed ik het wel!
Ik maakte zoveel mogelijk gebruik van alle bijzondere regelingen. Er was bijvoorbeeld zoiets als bijzondere bijstand. Als je een bril nodig had, kon je hiervoor onder voorwaarden geld terugkrijgen. Er was echter wel een drempelbedrag. Het hield in dat je tot de eerste 150 gulden dergelijke kosten zelf moest betalen. Wat deden we dan? Dan zorgden we ervoor dat we in 1 kalenderjaar voldoende kosten hadden om de drempel te halen. In het jaar dat ik beviel van jongste dochter schaften mijn partner en ik beide een nieuwe bril aan. Met de kosten voor de bevalling werd de drempel niet gehaald, met 1 bril ook niet. Maar drie van die uitgaven tegelijkertijd was ruim voldoende. En dus kregen we alles vergoed.
We hadden spaargeld, enerzijds was dit heel handig, omdat we daardoor een buffer hadden. Anderzijds was het helemaal niet handig, omdat we door dit spaargeld niet in aanmerking kwamen voor kwijtschelding van belastingen. Jammer, maar ik hield erg van mijn buffer, het voelde goed om voor noodgevallen wat geld achter de hand te hebben. Deze buffer vormde het begin van het startkapitaal van mijn huis, laten we zeggen dat dit het fundament van mijn koopwoning is.
Ik wil voorop stellen, dat ik het een heel goede zaak vind, dat er zoiets als bijstand bestaat. Als je zonder inkomsten bent of je hebt te weinig inkomsten, is het erg fijn dat je bijstand kunt aanvragen.
De bijstand dus: die 17 jaren dat ik in de bijstand zat, zijn verdeeld over 5 periodes tussen september 1974 en november 1999. Mijn laatste ervaringen met de bijstand dateren dus van bijna 10 jaren geleden.
Een aantal vragen:
1. Hoeveel geld krijg je? Je kunt het beste een alleenstaande ouder met 1 kind zijn, dan krijg je relatief het meeste. Je krijgt namelijk geld op basis van het feit dat je alleenstaande ouder bent, voor de kinderen krijg je alleen kinderbijslag en die is voor het levensonderhoud van kinderen niet kostendekkend. Een alleenstaande ouder krijgt op dit moment in mijn gemeente € 1097,70 + 57,77 vakantiegeld. Een (ouder)paar krijgt €1219,67 + 64,19 vakantiegeld, het maakt daarbij niet uit of je kinderen hebt. Voor de kinderen heb je alleen recht op kinderbijslag en krijg je geen aanvullende toeslagen. Dus: hoe meer kinderen, hoe meer armoede, want de kinderbijslag is niet toereikend. Ook destijds kreeg je als stel nauwelijks meer dan een alleenstaande ouder. Hoe je een volwassene moet kleden, voeden, hobby’s en andere zaken moet bekostigen van 128,39 euro extra per maand (incl de vakantietoeslag) is mij eigenlijk ook een raadsel.
2. Mag je spaargeld hebben? Ja, je mag een beetje spaargeld hebben. Voor alleenstaande ouders en echtparen is dit bedrag € 10.650,- Hierbij tellen waardevolle bezittingen als een koophuis, auto’s die meer waard zijn dan 3000 euro, sierraden, schilderijen etc ook mee. Ambtenaren van de bijstand mogen op huisbezoek komen en controleren hoe je inventaris eruit ziet. Als je te veel waardevulle spullen hebt, kom je niet in aanmerking voor bijstand.
Mijn ervaringen: als je bijstandgerechtigde bent, word je aan alle kanten gecontroleerd. Ik vond het in november 1999 een enorme opluchting dat ik die hele controle kwijt was. Ik heb meegemaakt dat ik bij een gesprek het volgende mee moest nemen: kopieën van sollicitatiebrieven, polis van inboedel en aansprakelijkheidsverzekering, alle bankafschriften van de laatste drie maanden (het zogenaamde giro-gluren). Maar je doet het wel, anders heb je kans op strafkorting!
Als mijn kinderen op een sport wilden, kon ik een deel van het lidmaatschapsgeld terugkrijgen. Hiervoor moest ik in december naar de sociale dienst, met een op mijn naam staande factuur en betaalbewijs. Vervolgens stond ik eindeloos in de rij voordat er een uitbetaling plaatsvond. Sommige mensen vonden dit zo’n vernedering, dat ze er niet aan begonnen om geld terug te vragen.
Daarnaast kon ik als "minder draagkrachtige" met een formulier langs de middelbare school van de kinderen. Dit formulier moest ik laten invullen op de administratie van de school als bewijs dat mijn kind daar naar school ging. Als ik dit bewijs opstuurde naar de gemeente, kreeg ik 50 gulden op mijn rekening gestort, als bijdrage in de kosten van de school. Ik vond het heel vervelend om te doen en zorgde er uiteraard wel voor dat ik niet door mijn dochter of haar vrienden gezien werd, maar het geld was welkom, dus deed ik het wel!
Ik maakte zoveel mogelijk gebruik van alle bijzondere regelingen. Er was bijvoorbeeld zoiets als bijzondere bijstand. Als je een bril nodig had, kon je hiervoor onder voorwaarden geld terugkrijgen. Er was echter wel een drempelbedrag. Het hield in dat je tot de eerste 150 gulden dergelijke kosten zelf moest betalen. Wat deden we dan? Dan zorgden we ervoor dat we in 1 kalenderjaar voldoende kosten hadden om de drempel te halen. In het jaar dat ik beviel van jongste dochter schaften mijn partner en ik beide een nieuwe bril aan. Met de kosten voor de bevalling werd de drempel niet gehaald, met 1 bril ook niet. Maar drie van die uitgaven tegelijkertijd was ruim voldoende. En dus kregen we alles vergoed.
We hadden spaargeld, enerzijds was dit heel handig, omdat we daardoor een buffer hadden. Anderzijds was het helemaal niet handig, omdat we door dit spaargeld niet in aanmerking kwamen voor kwijtschelding van belastingen. Jammer, maar ik hield erg van mijn buffer, het voelde goed om voor noodgevallen wat geld achter de hand te hebben. Deze buffer vormde het begin van het startkapitaal van mijn huis, laten we zeggen dat dit het fundament van mijn koopwoning is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, racistische, onaardige, of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.
Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.