Het is nu ruim een half jaar geleden dat mijn moeder overleden is. Ik mis haar in allerlei opzichten. Op zich ben ik blij, dat de toch behoorlijk intensieve mantelzorg nu achter de rug is. Ik kwam een tijdlang nauwelijks aan rust toe en ik ben daar nog steeds van aan het herstellen, dat merk ik zeker. Wat ik ook merk, is dat mij heel duidelijk is dat het leven eindig is en dat je vaak aan het einde van het leven niet zo heel veel meer kunt. Ik heb dat gezien aan mijn ouders en aan mijn schoonouders. Het is toch een niet zo aantrekkelijk perspectief, dat ouder worden.
Wat als ik dement word? Heb ik misschien tzt leuke kleinkinderen en dan heb ik geen benul wie ze zijn en waar ze mee bezig zijn? Ook ideeën rolstoel gebonden zijn en niets meer kunnen komen bij mij op.
Logisch eigenlijk, mijn schoonmama was dement en vroeg als we op bezoek waren voortdurend wanneer we weer weggingen. Mijn moeder kon de laatste 8 jaren van haar leven alleen nog maar in een rolstoel zitten en was erg zwak. Van beiden is het naar mijn gevoel nog maar zo kort geleden dat ze nog heel fit waren en van alles konden en deden.
Het besef dringt echt door dat ik niet eindeloos blijf leven, er komt echt een einde aan. Tot voor kort was ik daar absoluut nog niet mee bezig.
Mijn houding nu: ik wil van alles doen omdat ik het nu nog kan. Naar Gran Canaria, met vriendinnen uit eten, zwemmen, werken, plaatsen in Nederland bezoeken, musea en noem maar op. Soms word ik van het idee wel een beetje moe en denk ik: waarom niet lekker met een boek op de bank? Of fijn een film afspelen en verder helemaal niets?
Ben ik nu oud voor mijn tijd, dat ik daar al zo mee bezig ben? Ik weet het niet, misschien hebben andere zestigers dat wel helemaal niet.
woensdag 17 april 2013
Veranderende houding tegenover het leven
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik heb het ook. Maar het zakt ook wel weer, het zijn vlagen. Als er weer wat loos is in de vriendenkring of familie. Of zoals nu weer met een diagnose staar
BeantwoordenVerwijderen'k Heb het, net 51, ook. Vooral wat Jannie aangeeft als het in familie of vriendenkring weer 's heul dichtbij komt.
BeantwoordenVerwijderenEn ook, mijn moeder was 61 toen zij overleed, dan zou 'k misschien nog maar tien jaar hebben? 'k moet er soms niet aan denken.
groet
Is het ook niet het besef dat je nu behoort tot de oudste generatie in je leven, zeker zo kort na het overlijden van je moeder? Ikzelf heb nog een complete generatie boven mij en sinds het overlijden van mijn laatste oma geeft het mij soms zo'n akelig gevoel dat eens mijn lieve ouders aan de beurt zijn.
BeantwoordenVerwijderenMaar inderdaad kun je beter met volle teugen genieten van het leven zolang als je nog fit bent, daar blijf je in zekere zin ook weer jong bij.
Mijn ouders verongelukten,toen ik 38 jaar was. Sinds die tijd,besef ik,dat het belangrijk is om elke dag goed te leven. Want je weet nooit,hoe lang dat kan. Nu ik gepensioneerd ben en ook bij leeftijdsgenoten de beperkingen zie toenemen,speelt wat jij schrijft ook regelmatig door mijn hoofd. Maar mocht mijn kwaliteit van leven afnemen,dan weet ik,dat ik niets verspild heb.
BeantwoordenVerwijderenDaar ben ik minder mee bezig omdat ik nu ik 50 ben, werk zoek. Dat valt niet mee. Op een loopbaantraining krijg ik dan steeds voorgehouden dat het een kwestie van imago is, dat ik mezelf moet verkopen als een leuk mens en de nadruk moet leggen op wat er allemaal nog wel kan. Want ik moet nog tot 68 voor ik AOW krijg.
BeantwoordenVerwijderenIk zie wel mijn ouder wordende ouders sukkelen en denk dan ook wel eens: waarom heb je niet meer van het leven genoten toen het nog kon? Waarom zo zuinig geleefd? Mijn vader heeft deze week van zijn belastingadviseur te horen gekregen dat hij maar eens geld moet gaan wegschenken aan de kinderen, omdat de eigen bijdrage in het verzorgingshuis, als ze daar heen zouden gaan, wel 2100 euro per maand wordt. Ze hebben dus veel geld opgepot, voor wanneer en waarom?
Ik ben nog jong en voor mezelf heb ik deze gedachten niet, maar mijn ouders en schoonmoe zijn wel de eerste in rij die kunnen "gaan". Mijn moe is vorig jaar erg ziek geweest en op een bepaald moment dacht ik echt dat ik haar kwijt zou raken. Dat is gelukkig niet gebeurt, maar op zo'n moment wordt je wel ff met je neus op de feiten gedrukt dat het "zomaar" voorbij kan zijn!
BeantwoordenVerwijderenGr. Boukje
Ook ik zit op die wip. Zuinig zijn voor later, maar ook nu genieten van alles wat ik nog doen wil. (53). Toen mijn moeder overleed, was het opruimen van huis en alle spullen die we van onze moeder wilde bewaren, " het was toch van mama geweest" Het liet me beseffen dat ik best nu al van veel spullen af kan. Met een beetje geluk ( veel geluk eigenlijk) kan ik nog 30 jaar genieten van het leven. En dat wil ik nu doen.. En niet als ik 67 of ouder ben... Ja, onrustig word ik er van. Vroeger was een midlife-crisis rond de 40. Ik heb nu het idee dat het bij velen rond de 50 speelt!
BeantwoordenVerwijderenMaar geniet maar! Doe leuke dingen Met het geld dat je door opletten en nadenken op overbodigheden uitspaart!
Het is heel herkenbaar. Ik ben nu 54 en niet echt fit. Door het overlijden van ouders word je aan het denken gezet. Hoeveel tijd is mij toegemeten, hoe zal ik naar mijn einde toe gaan. Ook als er ziekte is in de familie speelt dat een rol. Het ene moment denk je...laten we genieten en van alles doen het leven is maar kort. Het andere moment denk je, ja maar wat als we over 10 jaar...15 jaar en wil je verantwoord leven. Het stukje van jou en de reacties erop zijn heel herkenbaar voor een grote groep vrouwen van onze leeftijd. Wij zijn gesandwiched tussen de zorg voor onze ouders, het feit dat we mochten gaan werken en studeren, en de wil om alles voor onze kinderen goed te doen. Ik denk dat wij teveel moesten en te veel denken omdat wij de generatie zijn die meer mogelijkheden kregen dan voorheen gebruikelijk was.
BeantwoordenVerwijderenMijn broer is in 1987 plotseling overleden, toen hij 40 was. Sindsdien ben ik het me sterker gaan realiseren, dat het leven eindig is. Ik sta er altijd veel bij stil en geniet, zeker na een zware depressie, van alle kleine dingetjes in het leven.
BeantwoordenVerwijderenGenieten van het leven doe ik met volle teugen nu ik nog jong (33 jaar) en gezond ben. Ik ben me er al jaren van bewust dat elke dag de laatste kan zijn (kijk om je heen en zie wat er aan ernstige dingen gebeurt). Genieten kan op veel manieren en van heel veel dingen. Ik geniet er van dat ik na een drukke werkdag samen met mijn man op onze heerlijke relaxbank zit, met een heerlijk kopje thee, veel goede gesprekken heb met hem, maar vaak ook samen stil zijn of ons eigen tijdschrift lezen. Voor mij is genieten ook 3x per jaar op vakantie gaan naar verre oorden. Maar ook NL ontdekken, de natuur in, historische stadjes bezoeken. Fietsen, wandelen.
BeantwoordenVerwijderenOveral wat van proberen te maken en de mooie dingen zien.
Waarom zou je perse een stad moeten bezoeken als je op dat moment liever met een mooi boek op de bank wilt zitten. Ik zou zeggen doen waar je zin in hebt (uiteraard met inachtneming van de beperkingen die je hebt door bijv. gezondheid of geld). Jij bent degene die bepaalt wat moet. En wat als je dan iets niet hebt meegemaakt? Is dat dan erg?
BeantwoordenVerwijderenPetra
Mijn opa zei altijd: 'Je moet genieten als je jong bent. Later kan het misschien niet meer door ziekte of ouderdom.' Wijze woorden.
BeantwoordenVerwijderenMarlies
natuurlijk moet je genieten nu het nog kan qua gezondheid,maar je financien moeten het ook toelaten, dus probeer ik steeds meer te genieten van de kleine dingen in het leven, van mijn dochter , mijn vriend en andere mensen om mij heen ,want ik kan natuurlijk wel op vakantie gaan en het avontuur opzoeken,maar dat kan ik hooguit samen met mijn vriend, mijn dochter is druk met studie en haar vriend, een ook mijn vrienden kan ik niet meenemen, zou toch jammer zijn als ik nu ga reizen en dingen ga doen en zien en ik kom er achter dat ik daardoor veel van de mensen om mij heen gemist heb, ik zoek mijn geluk en vertier dan ook dichter bij huis zodat ik ook kan genieten van het geluk en het leven van de mensen om mij heen die mij dierbaar zijn en als je je er voor openstelt valt er ook in je eigen omgeving nog meer dan genoeg te genieten.
BeantwoordenVerwijderenIk ben 35 maar probeer met mijn man en dochter zoveel mogelijk mooie herinneringen te verzamelen. Niet alles hoeven we mee te maken en te doen, maar de mooie momenten als gezin wil ik bewust creeeren om daar later met veel plezier op terug te kijken. Dat kan een middag naar het strand zijn, waar we samen gaan jeu de boulen bv, maar ook een vakantie naar ver weg. Tevreden zijn met wat je doen en hebt is erg belangrijk. En mocht je inderdaad dan nog veel willen dan zou ik niet te lang wachten. Mijn ouders zijn nu midden 60 en ik adviseer hen om bv alle grote projekten in huis nog 1 keer goed aan te pakken. Ze zijn erg voorzichtig met hun spullen, dus dan denk ik pak nu bv de keuken en badkamer nog een keer aan des te langer kan je er zelf nog van genieten.Gelukkig doen ze dit nu ook.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder is in nov. 2011 overleden. Ook ik heb veel tijd besteed aan mantelzorg, met veel liefde en plezier. Maar het is ook zwaar geweest. Mijn partner heeft daar ook aan bijgedragen dus we koesteren samen de mooie herinneringen, toch mis ik haar nog steeds.
BeantwoordenVerwijderenGenieten van het leven doe ik (bijna) elke dag. Van mijn (ons) werk, van ons keuterboerderijtje met rieten dak en kapschuur, van onze (moes)tuin, van onze kinderen en onze kleinzoon, ook al woont dochter met man en kind in Australie, via Facebook en Facetime hebben we veel contact; van de tweeling die over 7 weken geboren gaat worden. Van het Pieterpad, dat ik samen met een vriendin bewandel. Het innige contact met een van mijn zussen. Van de natuur en architectuur. Van de reizen en trekken door Europa in de zomervakantie. Museumbezoek, atelierroutes, mooi boek en lekker koken en een heel weekend in en om het huis hangen. Geniet van alles dan hoef je nooit te denken: had ik maar dit of had ik maar dat.....
Meid ik snap het helemaal. Ik boekte mijn vakantie de dag na een bezoekje aan een doodzieke kennis.
BeantwoordenVerwijderenHet drukte me weer eens met de neus op de feiten dat je nooit weet wanneer je einde komt. Geld kun je niet meenemen en dus is het zaak om (wel met een schuine blik op de toekomst ;-)) NU te genieten.
Hoewel dat natuurlijk ook kan betekenen dat je geniet met een boek op de bank.
Overigens ben ik net in de 40. Met de afgelopen 10 jaar net iets teveel mensen die voor hun tijd heengingen.
Als je niet helemaal fit bent dan is alles meegenomen. Wij hebben een paar boottochten gemaakt over de Rijn, Moezel, Saar, Neckar en ééntje naar België. Dat deden we -vlgs. velen- erg jong. (begin 60) maar toen konden we nog de steden bewonderen. Nu gaan we af en toe naar een hotel en verkennen de omgeving. Maar nu ik echt in de lappenmand zit ben ik blij met de zon, een boek lezen, gewoon tevreden met wat ik nog kan. En in een vliegtuig heb ik nog nooit gezeten. Zo ver weg, het boeit me niet. Nederland is mooi en als je nooit vliegt is je voetafdruk veel kleiner. Ieder maakt keuzes. Maar tevreden zijn is voor mij de belangrijkste. Heb het goed.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is het wijs om aan de toekomst te denken en daar rekening mee te houden maar leef je leven in het NU met de middelen die je tot je beschikking hebt. 1 op de 4 mensen wordt niet eens 65 jaar in Nederland.
BeantwoordenVerwijderenEen tijd geleden las ik een boek van Covey. Hij nodigt je als lezer uit om je voor te stellen dat je op je eigen begrafenis komt. Wat zouden je geliefden over je zeggen, hoe wil je herinnerd worden? Dat soort vragen zijn vaak heel handig om inzicht te krijgen in wat je belangrijk vindt.
BeantwoordenVerwijderenIk vraag me in de lijn van dit voorbeeld soms af: wat is het leven waar ik op terug wil kijken? En daar zitten zeker boeken en films in, maar ook mijn tuin en lekker koken. Allemaal dingen die ik in en om mijn huis kan doen. Misschien niet spectaculair, maar wel heerlijk ontspannend. Als jij het zelf fijn vindt om zo je tijd te besteden, is dat toch een goed leven voor jou?
Veel leesplezier.....;-)
Ik ben 33 en heb echt ook dat soort gedachten. Mijn broer overleed onverwachts op natuurlijke wijze toen hij 22 jaar was, ik heb geen ouders meer en verder leeft alleen mijn schoonmoeder nog. Ik probeer enorm te genieten van het leven nu, maar tegelijkertijd genoeg te sparen in het geval ik zelf oud mocht worden.
BeantwoordenVerwijderen