donderdag 30 mei 2013

Domme Zuinigaan, hoe kan je nu denken dat het overgaat?

In 30 mei 1985, een stralende meidag, werd mijn eerste kindje geboren. Een prachtig rond meisje met donkerblonde krulletjes. Ze was ongeveer 24 uur daarvoor in mijn buik overleden. Het waren dagen barstensvol verdriet, volle borsten met moedermelk, lege handen, een leeg ledikantje, babykleertjes en andere babyspulletjes ongebruikt in de kast. In de loop van de jaren voelde ik het verdriet niet meer iedere dag. Er kwamen twee nieuwe, prachtige dochters, de ene in 1986 en de andere in 1989, schatten van meiden. Supermeiden in één woord.
Een paar weken geleden hoorde ik over een kennis die bevallen was van een dochtertje. Het kindje is na enkele weken strijd overleden. Ze namen het kindje mee naar huis en hebben thuis afscheid genomen. In 1985 werd mij afgeraden om mijn kindje te zien. We wilden het toch en dat is heel goed geweest. Ik zal haar koppie nooit weer vergeten! Dochters, jullie leken als baby sprekend op haar!
En dan kort geleden bij het horen van het bericht over het overleden kindje ........... die dreun, het verdriet en de pijn die als bij toverslag mij overspoelen. Ik ben weer helemaal terug bij toen in 1985. Het komt ook door de bloeiende meidoorns, de kastanjes. De natuur in volle pracht.
Ik weet nu dat het verdriet nooit helemaal over gaat en misschien is dat maar goed ook. Ook mijn kleine meisje verdient een plaats in mijn hart.

41 opmerkingen:

  1. Ben er stil van.
    Heel veel sterkte.

    VeggieMo

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ze zal altijd een plekje in je hart houden! Heel verdrietig dat je haar hebt verloren.
    Weet uit eigen ervaring dat het verliezen van een kind, ook al is het bij ons een heel ander verhaal, enorm veel verdriet en pijn doet. Het verdriet moet soms even weer aangeraakt worden om verder te kunnen gaan. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo dat is even anders dan zuinig wassen.

    Daar wordt je stil van zo,n verlies blijft altijd bij je dat is een litteken voor het leven.

    Sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat goed dat jullie toe besloten om jullie meisje wel te zien!! In die tijd ging het waarschijnlijk toch iets anders dan nu.Het verdriet en gemis is toen zo intens geweest,en zal ook nooit helemaal weg zijn.
    Een geluid ,een geur kan je zo terug brengen in de tijd. Ik wens je vandaag sterkte en een mooie dag toe.En wees trots op alle 3 je meiden!! 2 hier volop om je leven en 1 in je hart en gedachten.Saskia.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ze zal altijd in je hart blijven.
    Sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Koester wat je hebt mogen houden, maar koester ook wat je hebt moeten afgeven. Sterkte vandaag.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik wens je vandaag heel erg veel sterkte toe.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leeft ze ook in je gesprekken en heb je voor je gevoel drie kinderen?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sterkte vandaag! Op deze dag zal je altijd aan haar terugdenken, dat is moeilijk, maar ook ontzettend mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. wat herkenbaar, ik kreeg in 1971 na 42 weken een doodgeboren zoon. Werd meteen weggehaald, nooit gezien. Het is één van de littekens op mijn ziel. In de jaren daarna twee prachtige dochters gekregen.
    Nu ik je verhaal lees komt er ook bij mij weer veel naar boven.
    Liefs Lidy

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Kan heel goed begrijpen wat dit voor een dag is voor jou. Heb hetzelfde mee gemaakt in 1989 bij 8 maanden zwangerschap. We hebben gelukkig afscheid kunnen nemen van onze kleine zoon Patrick. Heb nog foto's laten maken. Op de dag dat het gebeurd is, houd ik gewoon ieder jaar gewoon zijn verjaardag. Het is en blijft namelijk je kind.
    Veel sterkte vandaag.
    Groetjes Liesbeth.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ..heel veel sterkte! Gelukkig dat je afscheid hebt kunnen nemen. Mijn zus vraagt zich na 45 jaar nog steeds af hoe haar dochtertje eruit zag!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Heel veel sterkte en klinkt misschien bot maar zo is het niet bedoeld .Ook gefeliciteerd met je meidje
    Ze was er eens .Groet Maamke

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Veel sterkte vandaag zuinigaan.
    Iemand die ik ken vertelde me jaren geleden dat ze moeder van vier was, terwijl ze drie kinderen heeft. Toen kon ik dat nog niet helemaal bevatten. Vanaf het moment dat ik zelf zwanger was wel. Wat een verlies moet dat voor je zijn geweest in '85.

    C.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat goed dat je je hart hebt gevolgd en wel je dochter heb gezien. Ontroerende blog, Zuinigaan.
    Sterkte vandaag en je bent zeker niet dom.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Ik vind het heel veel moed hebben om het hier op je blog te schrijven.
    We zullen vandaag in stilte allemaal bij je zijn
    en wensen je heel veel sterkte om vandaag door te komen.
    Ik hoop dat je lieve dochters vandaag bij je zullen zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Zij is het kind wat van jou een moeder maakte...
    Fijn dat je haar gezien hebt!

    Heel veel sterkte vandaag...

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Sterkte, en ik kan me voorstellen dat het nooit overgaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat erg, heel veel sterkte, in het bijzonder vandaag!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Hier word ik heel stil van. Heel veel sterkte vandaag Zuinigaan! Liefs, N(euro)otje

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Lieve ZuinigAan, heel veel sterkte gewenst. Ik herken wat je beschrijft. Zelfs mijn oma die in 1972 overleed stelde over haar in 1942 overleden zoontje: 'Hij is nog steeds bij mij'. Ze kreeg 7 kinderen, 2 zoons (waarvan dus 1 binnen een week overleden) en 5 dochters. Maar ze bleef haar overleden zoontje missen. In die tijd was het ook de gewoonte een volgend kind, als het hetzelfde geslacht had, dezelfde naam te geven. Iets wat voor ons in deze tijd waarschijnlijk niet te begrijpen valt. Nogmaals heel veel sterkte voor jou vandaag!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waarschijnlijk ben ik heel ouderwets, maar we hebben mijn 2e dochter dezelfde naam gegeven als het kindje dat in 1985 geboren werd. Mijn oudste heet dus net zo als haar doodgeboren zusje.

      Verwijderen
  22. Zuinigaan, verdriet slijt mettertijd maar het gemis zal altijd blijven ondanks dat jullie jullie dochtertje niet 'echt' gekend hebben hoelang haar overlijden ook mag geleden zijn. Sterkte in deze moeilijke dagen. Ik weet, jammer genoeg uit ervaring, hoe moeilijk het is om een kleintje te moeten afgeven en vraag me nog altijd af of het een jongetje of een meisje was, op wie hij of zij zou geleken hebben, of ik nu al kleinkinderen zou gehad hebben van hem of haar.... liesbet

    BeantwoordenVerwijderen
  23. de dinsdag na pinksteren 11jaar geleden was ik zwanger kort voordien verloor ik een vruchtje dat 4mnden was het hartje was gestopt en doorvoor verloor ik drie vruchtjes in één keer en daarvoor had ik 6 KI's dus toen die dinsdag kon ik het niet geloven maar na 8 bange mnden is onze zoon gezond geboren ....maar mijn engeltje was verwacht 21 juli ,ik ben blij voor je dat je je kindje heb gezien je bent moeder van drie dochters voor altijd ! veel sterkte en een dikke knuffel vanwege Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Veel sterkte. Ik ben eind januari mijn derde kindje verloren na 11 weken zwangerschap. Het is niet hetzelfde maar het doet toch ook pijn. Ik troost me met de gedacht dat ik al 2 gezonde dochtertjes heb. En ik weet zeker dat mijn kindje goed gezelschap heeft, waar het ook is. Leven is zoveel belangrijker dan centen.
    Nina

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Sterkte op deze geboortedag van jouw eerste meisje!

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Ik leef met je mee Zuinigaan.
    Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Je blijft toch je hele leven van dit meiske houden? Dat kan gewoon niet overgaan en speciaal vandaag een knuffel voor je.

    BeantwoordenVerwijderen
  28. wat verdrietig en tegelijk heel mooi geschreven.
    Sterkte.
    Nicole

    BeantwoordenVerwijderen
  29. Tjonge wat een overgang. Wat verdrietig. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Ik ben ook een meoder van 3 kinderen waarvan er eentje niet bij ons is. Een stil verdriet.
    Fijn om te lezen dat je de dag van de geboorte van je dochtertje in ere houdt, het doet me goed. Je kind, ook al leeft ze niet hier, is er wel geweest.

    Lisse

    BeantwoordenVerwijderen
  31. Knuffel! Dat kindje heeft jou moeder gemaakt, geen wonder dat het soms allemaal zo weer bovenkomt.

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Wat mooi dat je dit deelt met ons. Ook dit meisje maakt deel uit van jouw leven, dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Blijft door mijn hoofd spoken en dan denk ik steeds aan dit :

    http://www.loodzwaar.com/2013/05/29/maaike-ouboter-dat-ik-je-mis/

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.