In 30 mei 1985, een stralende meidag, werd mijn eerste kindje geboren. Een prachtig rond meisje met donkerblonde krulletjes. Ze was ongeveer 24 uur daarvoor in mijn buik overleden. Het waren dagen barstensvol verdriet, volle borsten met moedermelk, lege handen, een leeg ledikantje, babykleertjes en andere babyspulletjes ongebruikt in de kast. In de loop van de jaren voelde ik het verdriet niet meer iedere dag. Er kwamen twee nieuwe, prachtige dochters, de ene in 1986 en de andere in 1989, schatten van meiden. Supermeiden in één woord.
Een paar weken geleden hoorde ik over een kennis die bevallen was van een dochtertje. Het kindje is na enkele weken strijd overleden. Ze namen het kindje mee naar huis en hebben thuis afscheid genomen. In 1985 werd mij afgeraden om mijn kindje te zien. We wilden het toch en dat is heel goed geweest. Ik zal haar koppie nooit weer vergeten! Dochters, jullie leken als baby sprekend op haar!
En dan kort geleden bij het horen van het bericht over het overleden kindje ........... die dreun, het verdriet en de pijn die als bij toverslag mij overspoelen. Ik ben weer helemaal terug bij toen in 1985. Het komt ook door de bloeiende meidoorns, de kastanjes. De natuur in volle pracht.
Ik weet nu dat het verdriet nooit helemaal over gaat en misschien is dat maar goed ook. Ook mijn kleine meisje verdient een plaats in mijn hart.
donderdag 30 mei 2013
Domme Zuinigaan, hoe kan je nu denken dat het overgaat?
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ben er stil van.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte.
VeggieMo
Ze zal altijd een plekje in je hart houden! Heel verdrietig dat je haar hebt verloren.
BeantwoordenVerwijderenWeet uit eigen ervaring dat het verliezen van een kind, ook al is het bij ons een heel ander verhaal, enorm veel verdriet en pijn doet. Het verdriet moet soms even weer aangeraakt worden om verder te kunnen gaan. Sterkte!
Zo dat is even anders dan zuinig wassen.
BeantwoordenVerwijderenDaar wordt je stil van zo,n verlies blijft altijd bij je dat is een litteken voor het leven.
Sterkte
Sterkte....
BeantwoordenVerwijderenGr. Boukje
Wat goed dat jullie toe besloten om jullie meisje wel te zien!! In die tijd ging het waarschijnlijk toch iets anders dan nu.Het verdriet en gemis is toen zo intens geweest,en zal ook nooit helemaal weg zijn.
BeantwoordenVerwijderenEen geluid ,een geur kan je zo terug brengen in de tijd. Ik wens je vandaag sterkte en een mooie dag toe.En wees trots op alle 3 je meiden!! 2 hier volop om je leven en 1 in je hart en gedachten.Saskia.
Nee, het gaat nooit over,
BeantwoordenVerwijderensterkte
Ze zal altijd in je hart blijven.
BeantwoordenVerwijderenSterkte
Koester wat je hebt mogen houden, maar koester ook wat je hebt moeten afgeven. Sterkte vandaag.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je vandaag heel erg veel sterkte toe.
BeantwoordenVerwijderenLeeft ze ook in je gesprekken en heb je voor je gevoel drie kinderen?
BeantwoordenVerwijderensterkte
BeantwoordenVerwijderenSterkte vandaag! Op deze dag zal je altijd aan haar terugdenken, dat is moeilijk, maar ook ontzettend mooi.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenwat herkenbaar, ik kreeg in 1971 na 42 weken een doodgeboren zoon. Werd meteen weggehaald, nooit gezien. Het is één van de littekens op mijn ziel. In de jaren daarna twee prachtige dochters gekregen.
BeantwoordenVerwijderenNu ik je verhaal lees komt er ook bij mij weer veel naar boven.
Liefs Lidy
Heel veel sterkte vandaag!
BeantwoordenVerwijderenKan heel goed begrijpen wat dit voor een dag is voor jou. Heb hetzelfde mee gemaakt in 1989 bij 8 maanden zwangerschap. We hebben gelukkig afscheid kunnen nemen van onze kleine zoon Patrick. Heb nog foto's laten maken. Op de dag dat het gebeurd is, houd ik gewoon ieder jaar gewoon zijn verjaardag. Het is en blijft namelijk je kind.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte vandaag.
Groetjes Liesbeth.
..heel veel sterkte! Gelukkig dat je afscheid hebt kunnen nemen. Mijn zus vraagt zich na 45 jaar nog steeds af hoe haar dochtertje eruit zag!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en klinkt misschien bot maar zo is het niet bedoeld .Ook gefeliciteerd met je meidje
BeantwoordenVerwijderenZe was er eens .Groet Maamke
Veel sterkte vandaag zuinigaan.
BeantwoordenVerwijderenIemand die ik ken vertelde me jaren geleden dat ze moeder van vier was, terwijl ze drie kinderen heeft. Toen kon ik dat nog niet helemaal bevatten. Vanaf het moment dat ik zelf zwanger was wel. Wat een verlies moet dat voor je zijn geweest in '85.
C.
Wat goed dat je je hart hebt gevolgd en wel je dochter heb gezien. Ontroerende blog, Zuinigaan.
BeantwoordenVerwijderenSterkte vandaag en je bent zeker niet dom.
Ik vind het heel veel moed hebben om het hier op je blog te schrijven.
BeantwoordenVerwijderenWe zullen vandaag in stilte allemaal bij je zijn
en wensen je heel veel sterkte om vandaag door te komen.
Ik hoop dat je lieve dochters vandaag bij je zullen zijn.
Zij is het kind wat van jou een moeder maakte...
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je haar gezien hebt!
Heel veel sterkte vandaag...
Sterkte, en ik kan me voorstellen dat het nooit overgaat.
BeantwoordenVerwijderenWat erg, heel veel sterkte, in het bijzonder vandaag!
BeantwoordenVerwijderenHier word ik heel stil van. Heel veel sterkte vandaag Zuinigaan! Liefs, N(euro)otje
BeantwoordenVerwijderenLieve ZuinigAan, heel veel sterkte gewenst. Ik herken wat je beschrijft. Zelfs mijn oma die in 1972 overleed stelde over haar in 1942 overleden zoontje: 'Hij is nog steeds bij mij'. Ze kreeg 7 kinderen, 2 zoons (waarvan dus 1 binnen een week overleden) en 5 dochters. Maar ze bleef haar overleden zoontje missen. In die tijd was het ook de gewoonte een volgend kind, als het hetzelfde geslacht had, dezelfde naam te geven. Iets wat voor ons in deze tijd waarschijnlijk niet te begrijpen valt. Nogmaals heel veel sterkte voor jou vandaag!
BeantwoordenVerwijderenWaarschijnlijk ben ik heel ouderwets, maar we hebben mijn 2e dochter dezelfde naam gegeven als het kindje dat in 1985 geboren werd. Mijn oudste heet dus net zo als haar doodgeboren zusje.
VerwijderenZuinigaan, verdriet slijt mettertijd maar het gemis zal altijd blijven ondanks dat jullie jullie dochtertje niet 'echt' gekend hebben hoelang haar overlijden ook mag geleden zijn. Sterkte in deze moeilijke dagen. Ik weet, jammer genoeg uit ervaring, hoe moeilijk het is om een kleintje te moeten afgeven en vraag me nog altijd af of het een jongetje of een meisje was, op wie hij of zij zou geleken hebben, of ik nu al kleinkinderen zou gehad hebben van hem of haar.... liesbet
BeantwoordenVerwijderende dinsdag na pinksteren 11jaar geleden was ik zwanger kort voordien verloor ik een vruchtje dat 4mnden was het hartje was gestopt en doorvoor verloor ik drie vruchtjes in één keer en daarvoor had ik 6 KI's dus toen die dinsdag kon ik het niet geloven maar na 8 bange mnden is onze zoon gezond geboren ....maar mijn engeltje was verwacht 21 juli ,ik ben blij voor je dat je je kindje heb gezien je bent moeder van drie dochters voor altijd ! veel sterkte en een dikke knuffel vanwege Jezebelle
BeantwoordenVerwijderenSterkte!
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte. Ik ben eind januari mijn derde kindje verloren na 11 weken zwangerschap. Het is niet hetzelfde maar het doet toch ook pijn. Ik troost me met de gedacht dat ik al 2 gezonde dochtertjes heb. En ik weet zeker dat mijn kindje goed gezelschap heeft, waar het ook is. Leven is zoveel belangrijker dan centen.
BeantwoordenVerwijderenNina
Sterkte op deze geboortedag van jouw eerste meisje!
BeantwoordenVerwijderenIk leef met je mee Zuinigaan.
BeantwoordenVerwijderenLinda
Ik voel met je mee!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel.
Je blijft toch je hele leven van dit meiske houden? Dat kan gewoon niet overgaan en speciaal vandaag een knuffel voor je.
BeantwoordenVerwijderenwat verdrietig en tegelijk heel mooi geschreven.
BeantwoordenVerwijderenSterkte.
Nicole
Tjonge wat een overgang. Wat verdrietig. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook een meoder van 3 kinderen waarvan er eentje niet bij ons is. Een stil verdriet.
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen dat je de dag van de geboorte van je dochtertje in ere houdt, het doet me goed. Je kind, ook al leeft ze niet hier, is er wel geweest.
Lisse
Knuffel! Dat kindje heeft jou moeder gemaakt, geen wonder dat het soms allemaal zo weer bovenkomt.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi dat je dit deelt met ons. Ook dit meisje maakt deel uit van jouw leven, dank je wel.
BeantwoordenVerwijderenBlijft door mijn hoofd spoken en dan denk ik steeds aan dit :
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.loodzwaar.com/2013/05/29/maaike-ouboter-dat-ik-je-mis/