Schoonzoon heeft heibel in zijn familie, over iets dat in mijn ogen een kleinigheid is. Het is wonderlijk hoe dat gaat en dat er dan ineens één grote ruzie is ontstaan en mensen voor rotte vis uitgemaakt worden. Het lijkt alsof bijna alles wat dochter en schoonzoon doen of gedaan hebben ineens fout is. Een oma schreeuwend aan de telefoon en mensen die eisen dat er excuses aangeboden worden en een ouder en grootouders die respect eisen van hun (schoon)kind, terwijl ze dat respect niet verdiend hebben. Triest voor mijn dochter en schoonzoon dat het zo loopt.
Het doet mij denken aan mijn oom en tante. Mijn aangetrouwde oom is ooit door mijn moeder uitgemaakt voor loopjongen van mijn oma, daarom willen ze nu, ongeveer 45 jaar later, geen contact met mij. Die opmerking was grievend en waarschijnlijk ook niet helemaal terecht. Het ging om het conflict tussen mijn ouders en mijn vaders familie dat ik hier beschreven heb (het stukje over de deodorant).
Iedereen die verder bij het conflict betrokken was, is al lang overleden, maar kennelijk is die opmerking nog steeds een reden om het contact niet te willen herstellen. Ik had er als dochter niets mee te maken, maar dat maakt kennelijk helemaal niet uit. Ik ben de dochter van diegenen die "fout" waren.
maandag 26 januari 2015
Heibel in de familie
AUTEUR: Aaf, alias Zuinigaan. Ooit opgeleid als bibliothecaris (1974) en maatschappelijk werker (1984). Van 1999 – 2019 werkzaam in het HBO en sindsdien met pensioen. Vanaf de aankoop van mijn huis in 2007 blogger met als centraal thema zuinig leven en besparen. Sinds 2016 oma van inmiddels 4 leuke kleinkinderen.
zuinigaan@gmail.com
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wij hebben ook zo'n "gevalletje". Maar bij ons spelen er wel dingen mee van lang geleden die onderhuids al heel lang hebben lopen broeien. Je achtergesteld voelen als kind (terecht of niet), een vroeger niet nagekomen belofte (waar iemand blijkbaar nooit overheen gekomen is), en twee nogal ontvlambare karakters, plus op het moment van de ruzie veel stress in het gezin van één van de twee... Het telt allemaal op.
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt wel alsof mensen zich niet meer kunnen beheersen. Soms is het echt beter om niet alles wat je denkt er maar uit te flappen. Neem afstand (letterlijk en figuurlijk). Probeer kalm te blijven. Schoonfamilie is en blijft schoonfamilie, zelf ondervonden. Ookal kun je nog zo goed met ze vinden.
BeantwoordenVerwijderenRuzie gaat zelden iver de kleinigheid die de aanleiding leek voor het ontvlammen, vaak zit er van alles achter wat eerder niet uitgesproken werd. Het is een zegen als je het goed kunt vinden met je schoonfamilie. Het is toch ook bijzonder, binnen ieder gezin gelden bepaalde gewoontes en dan moet iedereen zomaar wennen aan de gewoontes van een ander of accepteren dat je kind de voorkeur geeft aan andere normen en waarden, die van de koude kant ;-) sommige ouders willen een dikke vinger in de pap van het leven van hun kinderen blijven houden en dan laat zo'n schoondochter dat zomaar niet altijd toe zeg :-) en dan bestaat erbij nog het soort mensen wat opleeft van ruzies en geroddel. Ik hoop dat je dochter en schoonzoon er niet al te verdrietig om zijn en jij ook niet. Mensen moeten elkaar vrijlaten en wat ruimte gunnen. Ik denk altijd maar als ik mezelf in de ogen kan kijken en weet dat mijn handelen correct is dan hoef ik me niet schuldig te voelen. Soms had ik aardiger kunnen zijn of zat ik fout en dan zorg ik ervoor dat ik dat ook tegen die persoon zeg. Het leven is toch te kort om lang kwaad te zijn...
BeantwoordenVerwijderenIk probeer me er altijd maar zo min mogelijk mee bezig te houden. Maar het is wel heel vervelend, want je wordt er vaak toch bij betrokken, al is het maar op de manier van 'als je niet voor ons bent, ben je tegen ons'.
BeantwoordenVerwijderenHet is geloof ik in elke familie wel iets. Hier ook altijd wel ergens ruzie, discussies etc.
BeantwoordenVerwijderenAlsof het een uiting van lang opgespaard ongenoegen is. Dat misschien niets met je dochter te maken heeft.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn familie lijkt het wel of het zich iedere generatie herhaalt ruzie.Sinds kort heb ik contact met de dochter van mijn jongste zus die ik nog nooit had gezien ook zij is met ruzie de deur uitgegaan , de derde generatie inmiddels. Het meisje is 24 en woont al 4 jaar op zich zelf , zelf heb ik voor de 2-e keer geen contact meer met mijn moeder . Er zijn grenzen , en soms moet je hoe moeilijk het ook is voor je jezelf of/en je gezin kiezen .Gelukkig hebben mijn kinderen een goede band onderling en hebben mijn man en ik met de kinderen een hecht gezin. Maar als jezelf uit een probleemfamilie/gezin komt moet je extra knokken en je best doen om het goed te houden en te doen want voordat je het weet verval je in de situatie van thuis/ouderlijk gezin.Destijds heb ik zelf toen ik 20 was en op straat gezet werd door mijn moeder gezegd dit is eens maar nooit meer en ik kan je wel vertellen het blijft pijn en verdriet geven . Vooral als ik nu merk dat mijn nichtje dit ook weer mee moet maken , gelukkig staat ze open voor contact en heeft ze inmiddels ook contact met mijn vader / haar Opa die ze ook nog nooit had gezien. Mijn moeder heeft na de scheiding zo gestookt en stookt nog dat mijn vader letterlijk de boeman is en niets van hem heel blijft. Alleen is hij er wel altijd geweest voor ons en nu ook weer voor zijn kleindochter die hij nog nooit had ontmoet.Ik heb mijn moeder 7 jaar geleden gevraagd waarom moet je altijd stoken ???? Dat mocht ik dus niet vragen want ze wees me voor de 2-e keer de deur , nu is het voor mij genoeg geweest . M'n leven gaat verder en hoe raar het ook klinkt mijn gezin gaat voor. En voor mijn nichtje geld en dat weet ze ,ze is altijd welkom . Ik vind het dan ook heel erg voor haar dat ook zij met ruzie de deur uit is gegaan en niet mee thuis komt ,
BeantwoordenVerwijderenHeibel in de familie komt zo vaak voor en het ideaal is het omgekeerde, wat heel veel mensen ook nog kosten wat kost naar buiten toe willen uitstralen.. Ik denk dat gewoon te erkennen dat het niet perfect is en ook niet hoeft te zijn al veel kan schelen. Geef elkaar de ruimte, dat is het enige wat je kan doen. Als het niet samen gaat, ga dan ieder je eigen weg.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er zelf ook ervaring mee, ook ik ben in zoiets verwikkeld. Iedereen heeft er een mening over zonder alle kanten van het verhaal te beluisteren, iedereen eist van-alles-en-nog-wat van je want dat lost het wel even op. In het begin lijkt het misschien nog heel onbenullig meer voor je het weet is het een niet te ontwarren web van oud zeer, verwijten en (niet zelden onredelijke) eisen. Ik ben er intussen van overtuigd dat niet alles altijd terug hoeft naar hoe het ooit was, ieder je eigen weg gaan (en daar de ruimte voor krijgen van anderen) is wat mij betreft ook een oplossing.
Groetjes Lily
Het heeft inderdaad misschien wel helemaal niets met je dochter te maken, uiteindelijk.
BeantwoordenVerwijderenWij zaten (zitten) ook in zo'n situatie, die vorig jaar leek te beginnen toen we trouwden. Mijn familie was belangstellend en hielp ons, van schoonfamilie hoorden we helemaal niets. Uit onszelf probeerden we hen er wel bij te betrekken, maar jurk uitzoeken deed ik bv met mijn moeder en mijn zusje, en niet met schoonmoeder. Het leek haar ook totaal niet te interesseren. Ook trouwden we in de kerk - onze eigen keuze, ook die van mijn man - terwijl mijn schoonfamilie niet gelovig is, en nodigden we een vriendin van mijn moeder uit die ik al mijn hele leven ken, en die ontzettend veel voor ons gedaan heeft. Ineens kregen we te horen dat het wel heel erg een feestje van mijn familie werd (nee, het werd ONS feestje), en verwijten dat de nieuwe beste vriendin van schoonmoeder (die ook mijn man nauwelijks kent en waar we het voorgaande jaar zeker geen woord mee gewisseld hadden) niet was uitgenodigd, en die vriendin van mijn moeder wel. Vervolgens kwamen de verwijten over de klaploper die ik zou zijn, en de slechte staat van ons huishouden (schoonfamilie kwam nooit bij ons thuis, dat was teveel moeite, maar ze hadden wel hun mening) en dat ze onze kinderwens maar niets vonden. Ik had ook de neiging het op mezelf te betrekken; had ik het dan zo slecht gedaan als schoondochter? Had ik niet nog harder mijn best moeten doen ze erbij te betrekken? Gelukkig was mijn man er heel duidelijk in: het ligt echt aan de schoonfamilie, die het niet uit kunnen staan als iets niet het voor hun perfecte plaatje vormt. Ook daar zit er veel meer achter dan het in eerste instantie leek.
Net zo goed vermoed ik dat het niet aan jouw dochter en schoonzoon ligt, dat er al veel meer gebeurd is voordat ze samen waren.
Ik heb even een familiepauze ingelast. Ik probeerde al jaren een rond vormpje in een vierkantje en een zeshoekje te duwen en dat werkt dus niet. Dus ik hou er even mee op om na te denken over het rondje dat ik ben en wat ik beter kan gaan doen om toch samen te kunnen zijn met mijn vierkant en gecompliceerde zeshoek.
BeantwoordenVerwijderenIn sommige families is het iedere keer raak, bij sommigen al heel lang om iets kleins. Maar wat ik hier ook vaak hoor; vaak zit er onderhuids heel veel onder.
Tja, wat kan ik er over zggen. In het grote gezin zijn wij opgevoed met het credo:je accepteert elkaar:.
BeantwoordenVerwijderenDat doen we nog steeds. We zijn een hechte familie, alhoewel iets minder dan voorheen, omdat de gezinnen van broers en zussen steeds groter worden.Kibbelen doen we ook, en o, o, ik maakte afgelopen weekende toch een domme opmerking. Oei, oei. Maar het komt weer goed.
Kun je altijd nog je excuses aanbieden, toch?
VerwijderenExcuses, zeker. Maar we kennen elkaar.
VerwijderenVerder vind ik, dat respect voor de ouders van je a.s. hoort. Zij hebben hem/haar opgevoed en nestwarmte en hun familiecultuur bijgebracht. Die familiecultuur betrekt de gehele gezinsfamilie.
Je houdt altijd de warme en de koude kant van de familie.
Lastig dus, als het niet wil klikken.
weet je, een heleboel mensen zouden de ouwe koeien eens in de sloot moeten laten! En vergeven, ook bij Familiediner is vergeven een moeilijk punt.
BeantwoordenVerwijderenWat jammer die ruzies in de familie.
BeantwoordenVerwijderenAan mijn kant komt dat gelukkig niet voor. Als puber wel hoor, maar kennelijk is toen alles wel uitgesproken ;-). Iedereen laat elkaar vrij. We zijn onderling ook niet van de goedbedoelde adviezen gelukkig. De dingen gaan in ieder huishouden toch zoals ze gaan en dat is overal weer anders.
Als ik erover nadenk geldt dat voor heel de familie van mijn moeders kant. Aan vaders kant lopen dingen soms wat pinniger, maar gaat iedereen wel met elkaar om.
Volges mij is ook ruzie / hoe je met elkaar omgaat iets wat door heel de familie heen loopt. Moeilijke verhoudingen krijg je dan ook niet in 1 generatie goed.
Jammer hoor!