zondag 3 mei 2015

Armoedegrens

Het begon toch al weer te kriebelen. Ik vind schrijven gewoon te leuk, het is bijna een verslaving.
Maar ach, er zijn ergere verslavingen.
Dus nu toch al weer een stukje!

Ik las ergens (in een oproep voor nieuwe vrijwilligers voor de Groninger Voedselbank) dat Groningen de armste stad is van Nederland. 16% van de inwoners leeft onder de armoedegrens.

Dan vraag ik me af, wat is dat nou precies, die armoedegrens en waarom hebben we in het rijke, welvarende, Nederland mensen die onder de armoedegrens leven?
Dus ik ga op zoek naar informatie over mensen die leven onder de armoedegrens.
Volgens de NPO leeft gemiddeld 10% van de Nederlanders onder de armoedegrens. De NPO heeft hierover een dossier gemaakt (klik) Daarin gaat het vooral over de super strenge controles van mensen met bijstand, over voedselbanken, kledingbanken, daklozen etc
Ook staan er verhalen op van kinderen die opgroeien in de achterstandswijk Heechterp/Schieringen in Leeuwarden (klik), net toevallig de wijk waarin ik als baby en peuter woonde. Wij waren toen ook nogal arm. Mijn vader (geboren in 1923) had als handelscorrespondent al een carrièrebreuk gehad doordat hij als dwangarbeider tussen 1943 en 1945 in fabrieken in Duitsland moest werken (en daarna een aantal maanden voor de Amerikanen tolkte), hij liep daar ook nog een TBC op, waardoor hij heel lang ziek was en geopereerd moest worden. Hij is zeker 2 jaar ziek geweest. Tijdens die ziekte woonden we in Heechterp. Pas later ging het wat beter en kon hij, met steun van familie, het huis kopen waar ik hier over schreef.

Maar leven onder die armoedegrens, waar zit het probleem? 
Ik denk dat het vooral problemen geeft voor kinderen:
niet voldoende gezonde voeding en met een lege maag naar school
nooit op vakantie
nooit nieuwe kleding
niet op muziekles
niet op zwemles
niet op een sportclub
geen internet
spanningen bij ouder(s) door schulden, werkloosheid, psychiatrische klachten, verslavingen etc.
En natuurlijk is bovenstaande erg zwart/wit. Ik hoop van harte dat het voor de meeste kinderen minder erg is.

Het probleem voor kinderen is, dat ze er niets aan kunnen doen, maar dat armoede intussen wel hun ontwikkelingsmogelijkheid beperkt. Eén van de belangrijkste dingen om uit armoede te raken is volgens mij scholing. Maar hoe kom je als kind uit een gezin levend onder de armoedegrens op een VWO school of Havo?
En hoe handhaaf je je op een school als je nergens aan mee kunt doen en qua kleding een leefstijl een buitenbeentje bent?
Ik wil niet zeggen dat het niet kan, maar het is zeker niet gemakkelijk!
En dan, als je dan toch een mooie opleiding hebt?
Dan moet je nog een baan zien te krijgen, je hebt geen invloedrijke ouders die bij oud-studievrienden of in het eigen bedrijf een baantje voor jou regelen. Je hebt geen kruiwagen om je op weg te helpen, geen pa met een klinkende, bekende naam en daarnaast ook geen adres waar een werkgever blij van wordt. Als je succesvol wilt solliciteren, dan kun je beter een adres hebben in Wassenaar dan in de Schilderswijk in Den Haag.

20 opmerkingen:

  1. Volgens mij heeft een kind dat voldoende talent heeft geen enkel probleem om op een Havo of VWO te komen. Je hoeft je alleen maar in te schrijven. Het kan alleen in de ogen van ouders of kind aantrekkelijker zijn als het kind VMBO doet, zodat het snel aan het werk kan.
    Voor de meeste banen heb je je ouders niet als kruiwagen nodig. Een netwerk kan handig zijn, maar dat netwerk bouw je ook zelf op tijdens je studietijd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Volgens mij heeft een kind dat voldoende talent heeft geen enkel probleem om op een Havo of VWO te komen.

      bovenstaande gaat helaas in veel gevallen niet op Zita

      Verwijderen
    2. Waarom niet? Op de basisschool wordt een kind gevolgd, en krijgt een schooladvies. Als het kind havo of VWO niveau heeft krijgt hij daar advies voor en kan er heen, arm of rijk.

      Verwijderen
    3. Het schooladvies heeft helaas niet altijd te maken met de intelligentie van de kinderen. Toen mijn ex-man in de achterstandswijk waar wij woonden, bijles gaf aan kinderen die net van de basisschool naar het voortgezet onderwijs waren gegaan, zei het hoofd van de school bij een overleg: bij ons gaat nooit iemand naar het VWO.
      Onze dochters zijn niet naar die school gegaan, maar naar een school met ongeveer 50% kinderen uit een achterstandswijk en 50% uit een andere wijk.
      Toen het voor onze kinderen tijd werd voor een schooladvies, gaf men geen VWO advies. Misschien dachten ze dat kinderen van een werkloze dikke vrouw en een toen regelmatig zeer verwarde man het daar niet zouden redden. De juf was zeer kwaad toen ik met oudste alleen naar het gymnasium was geweest, omdat oudste daar naar toe wilde. We hadden toch ook andere scholen kunnen bezoeken?
      Jongste had een VMBO-t advies en heeft via een brugklas VMBO/HAVO/VWO zonder zitten te blijven VWO gedaan en daarna zonder vertraging een universitaire studie en een universitaire master met succes afgerond.

      Verwijderen
  2. Kinderen worden nog wel geholpen hier in Amsterdam zijn er regelingen voor ouders in de bijstand zoals pc-regeling met gratis abonnement (voor middelbare scholieren) en ook scholierenvergoeding een vast jaarbedrag van 350 euro voor deelname aan clubjes, aanschaf van een fiets of vrije tijd (bioscoopbezoek). Alleen is langdurigheidstoeslag afgeschaft voor aankoop van duurzame goederen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Voor sporten en school zijn overal potjes. En vakantie is vaak op te vangen met speciale kinderkampen (echt gaaf!)
    Maar eten is belangrijker. en daar is eigenlijk niks voor, als je niet goedmet je geld om kan gaan.
    Maar dat soort onderzoeken vind ik vaak toch wat kortzichtig. Juist omdat er veelal gekeken wordt naar waar het misgaat. Er zijn mensen onder de armoede grens, die het wel voor elkaar krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Onze dochter ging ook naar het gymnasium en zit nu op de universiteit. Ik kan zeggen dat het zeker niet mee viel voor haar. Ze was echt de enige uit een achterstandswijk, zonder ouders met een goede opleiding of dik betaalde baan. Ze kwam net van een zwarte school, waar ze als enige blanke in de klas zat. Maar het heeft haar gevormd en ze heeft zich er goed doorheen geslagen. Juist op het gymnasium is er (veel) minder sprake van pesten over geld/kleding/woning. Ze was bij iedereen welkom, ook bij de mensen met zwembad. En vele jongens en meisjes kwamen ook net zo graag bij ons, in ons kleine flatje, verwarmt met gaskachels. Er kwamen weleens vragen, maar geen gedoe. Dat was op het VMBO van de oudste weleens anders! Als je echt wil, is het mogelijk. Maar je moet wel een drempel over en ik ben vaker voor gesprekken op school geweest, omdat ik echt wat achter liep qua kennis over opleiding en studies. Ik kan me voorstellen als je het echt heel moeilijk hebt, je dat niet kan opbrengen allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat grappig, wij hebben dezelfde ervaring. Gymnasium-vriendinnen van onze dochter vinden ons huis schattig (zo klein), en moesten even wennen aan ons andere uitgavenpatroon (we gaan naar oma even verderop als vakantie, niet naar New York;), maar er komt nooit gedoe van. En er zijn weinig mensen op deze school met merkkleding bezig. Deze kinders hebben ook heel andere interesses (schaken bv) en lijken hun zelfvertrouwen vooral aan hun verstand te ontlenen, niet zozeer aan de spullen die ze hebben. We hielden ons hart van te voren vast, maar er is gelukkig niets aan de hand.
      --Carolina

      Verwijderen
    2. Die ervaring heb ik ook. Het ligt toch echt aan de levenshouding van de ouders, hoe zij in het leven staan. Is er alleen interesse voor RTL4, merkleding en roddelbladen (Ik noem maar wat) ? Of groeit een kind op met boeken (bibliotheek), liefde voor de natuur en leert een kind verder te kijken dan uiterlijk vertoon ? Het is niet alleen maar een kwestie van geld en connecties !

      Verwijderen
  5. Ook als je "normaal" verdient kan je bv niet altijd meteen schoolgeld betalen als er door scheiding geen reserve is. Veel scholen hebben ook fondsen waar je een rente vrije lening kan krijgen en per maand afbetalen. Dit is een eigen ervaring.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik denk dat naar bed gaan met honger, géén internet en problemen/ spanningen met de ouders de grootste armoedeproblemen zijn. De rest is nog overheen te komen of via andere wegen toch min of meer te bemachtigen.
    Waarom geef ik internet aan als eerste levensbehoefte voor een kind? Omdat internet belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. Heb je vragen, zoek het op. Maar ook huiswerk maken, proefwerken oefenen, lesuitval. Het staat allemaal op de internetpagina van school. Alleen al daarom is internet een eerste levensbehoefte voor een kind.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wij zaten thuis dan wel niet onder de armoedegrens, maar kruiwagens (anders dan zo'n ding voor in de tuin) waren er ook niet hoor... En die HBO opleiding in deeltijd heb ik zelf betaald. Niks mis mee en prima terecht gekomen.
    Je kunt veel als je je ervoor inzet.

    Kinderen in gezinnen die onder de armoedegrens zitten hebben het vaak lastig door spanningen en doordat er weinig kan / is. Niet door een gebrek aan kruiwagens. Geen ruimte om huiswerk te maken / rustig re slapen / veilig buiten te spelen zijn belangrijkere zaken (net zoals aanwezigheid computer/internet ).

    Naast die basisdingen zijn het vaak de zaken die ten grondslag liggen aan het lage inkomen die het lastig maken (ouders die geen Nederlands spreken, ouders met een psychistrische of andere beperking, al de zoveelste generatie in armoede zijn enz), armoede komt gewoonlijk ergens door. En dat laatste maakt het vaak lastiger dan de armoede zelf.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goed om over te lezen dit. Heb over de 'vroeger-blogs' een mail gestuurd naar je gmail account. Fijne blogs om te lezen en goed om over na te denken.
    vrgr,
    Carolina

    BeantwoordenVerwijderen
  9. inderdaad kunnen kinderen er de dupe van zijn als ouders niet adequaat om kunnen gaan met hun geld. toch kan het wel.met honger naar bed is in mijn ogen vaak een kwestie van niet weten of willen. het kistje laatste groente van de markt, kilo bloem en een pak melk hoeven echt het punt niet te zijn weet ik , helaas, uit ervaring. mijn kids hebben geen honger gehad en zijn allemaal met diploma en positieve werkinstelling groot geworden. we deden lang met alles, kleding was merkkleding omdat dat zeer goed tweedehands te kopen was op Koninginnedag voor weinig. we gingen op fietsvakantie en genoten, naar de hei etc. zelf kruiden kweken voor de smaak, zelf brood bakken want voedzamer.. thee en water als drinken en fruit wat op de markt weg ging voor een habbekrats. wasmiddel maken met de zeepjes van de rommelmarkt, speelgoed op de vrijmarkt om 5 uur smorgen en opbergen voor de feesten.we hadden immers 7 euro per dag met z'n zevenen... het kán wel, maar eenvoudig is het niet. vr gr jette

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Knap hoor Jette, van 7 euro per dag leven met zijn zevenen. Met gelijk een berg goede tips voor anderen die het met weinig moeten doen.

      Verwijderen
  10. Wat vergeten wordt is dat je als kind/puber extra veel doorzettingsvermogen moet hebben. De meeste pubers hebben een soort "luie periode" en worden dan door hun ouders aangespoord om extra hun best te doen. als je ouders het allemaal wel prima vinden hun schouders ophalen over wat je wel/niet doe moet de motivatie/discipline om jezelf vooruit te helpen af en toe wel uit je grote teen komen.

    Ik ben nu 35 jaar en heb het aardig voor elkaar, toch merk ik nog steeds dat ik harder moet werken dan collega's. een netwerk opbouwen lukt wel maar ik moet er 3 x zo veel tijd in steken.

    Ook is er op materieel gebied een verschil, zij krijgen bv schenkingen van ouders voor de aflossing van de hypotheek.

    Niet bedoeld om te klagen, ik ben heel tevreden met mijn leven. En ik heb de mazzel dat ik graag initiatief toon en dat betaalt zich op langere termijn wel uit. maar de kortere termijn winst is inderdaad voor andere mensen weggelegd

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mijn zus geeft les op een school in Amsterdam Noord en daar hebben ze een continu rooster waarbij de kinderen op school eten. Ze schrok zich rot wat kinderen mee kregen voor de lunch. Van blikjes malt tot helemaal niets. Ongeveer de helft krijgt wel "gewoon" brood en drinken mee. Nu neemt ze brood mee en beleg en krijgen de kinderen die niets hebben gewoon een boterham. Ook neemt ze regelmatig appels of ander fruit mee. Haar man heeft een goede baan en ze kan het missen. De ouders zijn er op aangesproken maar er verandert weinig. Het lijkt wel of het ze niets interesseert maar zus zegt altijd dat velen gewoon niet kunnen. Het is niet iedereen gegeven om markten af te struinen voor koopjes en alles zelf te maken. Je moet die mensen niet spiegelen aan jezelf. Zo ken ik twee gezinnen die bij de voedselbank lopen en de beide ouders roken en dan niet een sigaretje per dag. Ik snap dat niet maar ook dan spiegel ik ze aan mezelf.
    Ilse

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ach, natuurlijk is weinig geld hebben niet leuk. Maar er zijn arme kinderen die een mooie vechtersmentaliteit krijgen en genoeg rijke kinderen waar niks van terecht komt. Gescheiden, domme, zieke ouders, je moet het er mee doen. Ik had arme ouders, maar mijn zus en ik hebben allebei gestudeerd. Ik denk wel dat het ontwikkelingsniveau van ouders veel invloed heeft, gewoon omdat er (met veel of weinig geld) andere keuzes worden gemaakt. Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Doorgeklikt op de documentaire over de wijk waar je geboren bent. Het is nu 6 jaar later: die Iraakse kindertjes hadden veel pit, maar met het meisje Kyra had ik het te doen. Ik hoop dat het goed met iedereen gaat. Groet anna

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.