maandag 15 juni 2015

Word ik later ook zo?

Afgelopen vrijdag was ik in Arnhem, op bezoek bij mijn nichtje. We zijn bijna even oud en we kunnen het heel goed met elkaar vinden. Het voelt alsof zij het zusje is dat ik nooit gehad heb. We kwamen tot de conclusie dat we elkaar veel vaker willen ontmoeten. Het contact is veel te leuk om te laten liggen!
We hadden het onder anderen over de  zuinigheid van onze ouders en onze grootmoeder. Ze werden allemaal op latere leeftijd extreem zuinig.
Onze grootvader stierf op zijn 70e, toen we 14 jaar waren, daar hebben we eigenlijk niet zo veel herinnering aan, maar aan onze grootmoeder, onze beppe, des te meer.  Ze werd 87 en overleed in 1984. In de laatste 15 à 20 jaar van haar leven had ze "niets meer nodig": geen ondergoed, geen kleding, geen bordjes, geen meubels. Ze had wat ze had en dat was genoeg, vond ze. Dat er gaten in de kleding zaten en dat er scheuren in de mokken en bordjes zaten, dat maakte toch helemaal niet uit? Zo nu en dan kocht mijn tante (de moeder van nicht) een aantal jurken en dan mocht beppe kiezen. Of eigenlijk moest ze kiezen, ze moest er 1 of 2 uitkiezen en dan ging de rest weer naar de winkel.
Bij mijn moeder (geboren in 1923, inmiddels overleden) en haar broer en zijn vrouw (beiden geboren in 1927, de ouders van mijn nicht) gaat het nu precies hetzelfde. Nichtje vertelde dat haar vader in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Een geplande opname was het en zij was er bij. Tot haar schrik ontdekte ze dat de man kapot ondergoed en kapotte sokken droeg. Volgens hem zag niemand dat en kon dat prima. Als bovenkleding droeg hij iets dat hij ruim 20 jaar geleden ook al droeg, behoorlijk versleten en verwassen. Volgens mijn oom was er echt niets mis mee. Bij zijn zwaar dementerende echtgenote hetzelfde beeld. Een truitje van 25 jaar geleden, gedragen op hun 40 jarig huwelijksjubileum, kan nu nog best. Dat er wat gaten in zitten is helemaal geen bezwaar. Oom en tante kopen uit zichzelf niets nieuws. Het oude, kapotte spul mag ook absoluut niet weggegooid worden!
En als er dan eens iets "nieuws" komt, dan haalt mijn 88 jarige oom dat uit de kringloop. Gedragen, niet meer zo frisse kleding, kopjes met stukjes er af, niet meer helemaal gave bordjes.
Héél goedkoop.
Alleen oom had als leraar altijd een prima salaris en hij heeft nu ook een prima pensioen.
Vinden ze dat ze het geld niet waard zijn?
Mijn moeder idem dito. Die had een netto inkomen van €2.500,- per maand*, uit 2 pensioenen + AOW. Maar nieuwe spullen kopen deed ze niet. Het was shockerend wat er uit die linnenkasten kwam toen ze naar het verzorgingshuis ging:
Mijn moeder had slips van mijn vader in gebruik. De voorsluiting was dichtgenaaid.
Veel ondergoed met gaten.
Bovenkleding nog van háár moeder
BH's nog van háár moeder (een paar maten te klein)
Versleten handdoeken en washandjes (er waren nog gedeelten heel, dus dat kon nog best)
Ik heb veel nieuw gekocht voor mijn moeder en veel oude troep ongevraagd weggegooid.
Mijn oom en tante wonen nog zelfstandig en hebben nog zelf de regie. Daar kun je als dochter niet van alles weggooien.

Nicht verzuchtte: zouden wij later ook zo worden? Dat we over 25 jaar nog steeds de kleding dragen die we vandaag aanhebben en nog steeds dezelfde handdoeken gebruiken?

* nog even voor de goede orde: toen mijn moeder naar het verzorgingshuis ging, moest ze een flinke eigen bijdrage betalen. Haar eigen bijdrage was hoger dan mijn netto maandloon als alleenstaande ouder. Met die eigen bijdrage is niets mis, maar sommige mensen schijnen te denken dat ouderen gratis in verzorgingshuizen wonen en dat is niet zo.

20 opmerkingen:

  1. Veel ouderen doen dit. Ik ben verpleegkundige en ik zie regelmatig dat met name ouderen inderdaad flink versleten kleding met allemaal.kleine gaatjes, van kleur verschoten, uit de vorm etc dragen. Heeft misschien ook nog te maken met de oorlog, die extreme zuinigheid?
    Lara

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Klinkt heel bekend mijn Oma's waren ook zo en Opa bewaarde ook alles. Mijn ene Oma zei altijd als er weer oorlog komt heb ik tenminste wat liggen . Ik ben ooit in de thuiszorg bij een mevrouw geweest die spaarde zeep want in oorlog was dat er niet. En kleding eindeloos verstellen is voor die generatie normaal. tegenwoordig leven we in een enorme weggooi maatschappij en dat is iets wat die generatie en de generatie na hun ook vaak niet begrijpt. Want waarom weg doen als je het misschien ooit nog nodig hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jij bnet je bewust van dit soort zuinigheid. Dat maakt het waasrchijnlijk anders,later

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo zijn mijn ouders van 90 weer helemaal niet. Met mijn moeder koop ik wel graag in de kringloop maar we zijn best kritisch geworden en ook voor veder vinden we wel eens wat. Ze worden ook altijd jonger geschat omdat ze zich altijd goed kleden en verzorgen.

    Ook in huis is alles prima in orde. Het gebeurt zelfs wel eens dat iets wat zij wegdoen nog door mij worden gebruikt korte tijd.

    Mijn vader heeft 1 vest met verfvlekjes graag aan in huis en dat is er nog om de simpele reden dat we geen nieuwe hetzelfde ongeveer kunnen vinden.

    Is dus niet bij elke oudere, verder zorgen ze ook qua eten en drinken goed voor zichzelf en geven nog veel bij appie (zie dit om de hoek) uit, wel vaak basismerk maar als dat niet bevalt een a-merk, ze zijn wel prijsbewust en maken een weekmenu aan de hand van de aanbiedingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bij mijn moeder is eerder het tegenovergestelde aan de hand. Ze begint richting 100 te lopen en zegt : mooie kleren is het enige plezier wat ik nog heb! De kapper komt ook aan huis. En ze heeft maar een heel klein pensioen maar dit vindt ze belangrijk

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik herken het niet van mijn ouders. Die hebben juist altijd nieuw ondergoed en nieuw linnengoed e.d. achter de hand 'voor het geval dat'. En ze houden van mooie kleding. Die wordt dan ook veelvuldig gekocht.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik denk dat het inderdaad nog iets is uit de oorlog. Op zich niets mis mee, zolang het maar niet vanuit het idee is dat ze geen nieuwe dingen waard zijn ofzo. Als dat de enige manier is die ze kennen om dingen te doen, nou ja, dan voelen ze zich er blijkbaar ook prettig bij. Ik kan me wel voorstellen dat ik over 40 jaar bijvoorbeeld niet echt meer los ga op schoenen of kleding, maar ik hoop toch ook wel dat het me nog wat kan schelen waar ik mee rond loop en dat ik niet met dingen met gaten rondloop!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wel goed voor het milieu, als tegenwicht voor de mensen die veel te veel kopen en alles veel te snel afdanken. Maar inderdaad, dingen die kapot of versleten zijn mogen best vervangen worden voor iets nieuws ! Groetjes, Anne-Marie.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mijn moeder overleed bijna 3 jaar geleden, ze was ruim 91!
    Ieder voor-en najaar ging ik met haar winkelen voor nieuwe kleding en nieuwe schoenen.
    Ondergoed en nachtkleding kon ze in het dorp waar ze woonde kopen. Ze had 5 corselets en elk jaar ging de oudste weg en kocht ze er een nieuwe bij. Linnengoed, lakens en dekbedovertrekken had ze volop en haar meubelen, keukenspullen etc. waren up-to-date.
    Ze trouwde in 1942 en ze hadden 2 handdoeken, 2 theedoeken en 1 lakenset!
    2 stel ondergoed per persoon en een werk- en een zondagse jurk! Mijn vader lag van 1950 tot 1953 in een tentje in de tuin, ze hadden toen 4 kinderen en praktisch geen inkomen.
    Ieder mens reageert blijkbaar anders op armoede etc.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je vader had tbc, neem ik aan? Daarom lag hij in dat tentje in de tuin?

      Verwijderen
  10. Behalve de nu echt hoogbejaarden, waren de meeste oudere mensen kind tijdens de oorlog.
    Dus ik vraag me af of het daardoor komt. Allebei mijn oma's , jonge moeders in de oorlog, zagen er tot op hoge leeftijd altijd schoon en fleurig uit. Geen verschoten oude kleren of ondergoed met gaten. Terwijl ze het echt niet zo breed hadden. Mijn moeder's moeder had nog wel eens een hoedje op, dat zie je nu bijna niet meer !

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Mijn moeder is bijna 80 en ondergoed moet schoon en heel zijn. "Stel je voor dat je een ongeluk krijgt", is een zin die ik al 50 jaar hoor. Ze is heel zuinig op kleding, maar als het stuk is, gooit ze het wel weg.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Mijn moeder (81) heeft versteld en versleten ondergoed en een bh die met elastiek vermaakt is. We hebben geprobeerd nieuw ondergoed voor haar te kopen, maar ze wil niet. Een mooie zeegroene rok die we voor haar gekocht hebben wil ze ook liever niet aan, ze blijft de oude kleding dragen. Jammer, want die oude kleding is vooral zwart, grijs en bruin. Maar ze wil geen helder gekleurde kleding, ze zegt dat ze geen 40 meer is. Ik denk dat het ook onzekerheid is, ze ziet zoveel veranderen in het leven van mijn vader (88) en haarzelf. En ze loopt heel slecht vanwege vasculair parkinsonisme, dan is het ook moeilijk en lastig om in en uit nieuwe kleding te stappen. Ik kan me wel voorstellen dat ze dan hecht aan oude vertrouwde kleding die ze goed kent en waarvan ze weet hoe ze die aan moet trekken.
    Mijn vaders' kledingkast hebben we ook eens langsgelopen en daar zat ook ondergoed met gaatjes in.Mijn vader wilde wel nieuw ondergoed en begon terwijl we naar de winkel waren zijn versleten ondergoed al aan poetslappen te knippen (!!). Hij wist heel goed dat mijn moeder anders de versleten troep weer in de kast zou leggen en ons terug zou sturen naar de winkel omdat het gekochte te duur of niet goed zou zijn.
    Mijn schoonmoeder (97) wil ook geen nieuwe dingen maar haar dochters brengen het gewoon mee of gaan het kopen.

    Het is misschien niet alleen zuinigheid, maar ook een soort koppigheid om de regie over je eigen leven te houden en vast te houden aan het oude. Je krijgt als je oud of hulpbehoevend bent zoveel goedbedoelde bemoeizorg over de vloer. En als je gezondheid of conditie achteruitgaat wil je misschien liever vasthouden aan het oude omdat je dat kent en er mee vertrouwd bent. Maar die zuinigheid kan idd ook vanwege de crisistijd of de oorlog zijn. Zouden wij later als we oud zijn het consuminderen als reden aangrijpen om met versleten spullen door te gaan:-)?

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Bij mijn oma was het eerder anders om. Zij heeft jarenlang armoede gekend omdat de zaak van opa niet goed ging. Toen ik kind was gingen we drie supermarkten af om overal de goedkoopste spullen te kopen. Ik kon haar uittekenen in een zeegroene broek met dito trui. Toen ze 70+ was kocht ze elke week kleding bij de seniorenkraam op de markt. Toen ze naar een verzorgingstehuis ging (inmiddels begin 90) waren er ontelbare setjes kleding en schoenen. Ze zag er altijd goed en modieus uit. Ook bleek ze kastenvol met speldjes, armbandjes en kettinkjes te hebben. Ze genoot enorm van het kopen. Ze ging ook naar de kapper in het huis en het grand cafe dat er was waar ze dan lekker koffie met gebak ging nemen.
    Nic
    Nic.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mijn oma is 87 , hulpbehoevend en nog steeds ijdel.Elke 14 dagen naar de kapper en ook elk jaar nieuwe kleding.Laatst nog nieuw keukenlinnen.Ze wil nu een nieuwe bank omdat ze uitgekeken is op de bank die er staat en die bijna niet gebruikt wordt, tot nu toe lukt het ons (familie) nog om dat tegen te houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. En het was in Arnhem vrijdag de Nacht van de Mode... vooral heel veel leuks te zien en te koop en het meeste niet voor zachte prijsjes..
    Bieke

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Leuk onderwerp.
    Wij gaan op zaterdag vaak naar België wat boodschappen doen, benzine tanken en dan gaan we koffiedrinken op het terras bij een groot tuincentrum. Altijd als we er zijn zagen we een groepje oudere dames ook zitten aan de vaste tafel. Nu weet ik dat die speciaal voor hen is gereserveerd. Volop lol, koffie met wat er bij, glaasje wijn. En allemaal even goed gekleed en gekapt. Afgelopen zaterdag vroeg een van de dames of ze bij ons mocht aanschuiven want ze was maar alleen. Ze begon te vertellen, in dat leuke Vlaamse accent, over haar leven nu en vroeger. Ze is 97 jaar. Dat had ik haar nooit gegeven, hooguit 80. Ze woont nog zelfstandig met veel hulp. De rest van de dames is opgenomen in een rusthuis, een lag er in de kliniek.
    Deze dame is heel slank, ziet er altijd zeer goed gekleed uit, bijpassende schoenen, is mooi opgemaakt, gelakte nagels, echt een mooie oude dame. Ze heeft in hotels gewerkt achter de balie, spreekt nu nog vloeiend Frans en Duits. Duits oefent ze voor de tv met series kijken. Ik vond het zo'n leuk gesprek dat ik er nog vaak aan moet denken. Zo kan het dus ook

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Hai, ik ben 46 jr oud en herken (helaas) het gedrag van al deze ouderen. Ik doe het namelijk ook. Ik noem het financieele anorexia en ik doe het omdat het me inderdaad, zoals een lezer eerder opmerkte, een gevoel van controle geeft. Ik beslis of er wel of niet nieuwe kleding, nieuwe meubelen, etc mijn huis inkomt. En helaas in tijden waarin ik spanning en stress ervaar neemt de neiging toe om zo min mogelijk geld uit te geven. Waardoor ik in oude en versleten kleding loop, gaatjes in handdoeken en dekbedden zoveel mogelijk repareer, in de winter één lampje aan doe, etc. Ik weet dat ik mijzelf tekort doe, ik weet dat het op de langere termijn de stress alleen maar verhoogt en toch geeft het op zo'n moment zo'n lekker gevoel 'als je jezelf beheersen kunt'.
    Heel dubbel dus. Ga gelukkig voor begeleiding (en afleren) naar een psycholoog, en ik heb met haar al wat stappen voorruit gezet.
    Omgaan met stress en zelf de controle willen houden is dus wat bij mij de reden is. Misschien hebben de ouderen waar over geschreven wordt ook dat gevoel?
    Groetjes, Astrid C.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nu je dit zo schrijft, herken ik dit gedrag ook zeker wel. Hoe meer stress, hoe zuiniger ik word. Bang om op een gegeven moment niet meer genoeg geld te hebben. Gelukkig loopt het bij mij (nog?) niet uit de hand!

      Verwijderen
  18. Mijn opa en oma hebben dit dus ook. Kunnen echt niets weggooien en lopen in kleding met gaten. Ze zien er ook best verwaarloosd uit, echt jammer. Maar het is een opluchting dat zij niet de enigen zijn die dit hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Reageren is leuk, graag zelfs, maar onzinnige, onaardige of kwetsende reacties naar mij of anderen en ook reacties met nep-informatie worden niet geplaatst.

Over verwijderde reacties ga ik niet in discussie.