Bel me niet en de kleine lettertjes

Een lezeres mailde mij over de achtergrond van het callcenterwerk. Ze heeft toestemming gegeven om haar verhaal te gebruiken en dat doe ik bij deze.

Ik zit in de WIA en ben in een re-integratietraject beland en hierdoor ben ik min of meer gedwongen op zoek te gaan naar werk dat ik helemaal niet zie zitten (callcenterwerk), maar wat vooralsnog het enige werk lijkt dat ik met mijn beperking kan doen.

Ben nu bij 2 grote callcenters geweest, ik ben alleen nog niet aangenomen.

Ik weet nu wel veel meer over hun werkwijze :

Als je spullen koopt bij o.a. Zalando en andere grote webwinkels ga je, door akkoord te gaan met de algemene voorwaarden, akkoord met dat ze je telefoonnummer verkopen aan callcenters.

Vandaar dat die zo'n onuitputtelijke stroom van telefoonnummers hebben. Bijna niemand weet dat dit in de kleine lettertjes staat, maar tijdens zo'n infomiddag wordt je een boel duidelijk.

Op zo'n bedrijf werken gemiddeld 100 medewerkers die alleen als taak hebben te scoren, want je moet het vooral van de bonussen hebben en scoor je niet voldoende sta je op straat.

Want geloof me, je bent zéér vervangbaar als je dit werk doet.

Elke week is er een infomiddag met 12-15 mensen die dit werk willen of moeten doen, van die mensen wordt een kwart tot de helft aangenomen via een uitzendbureau en het is de bedoeling dat je bijv. kranten of tijdschriften abbo's aansmeert. Per tafel van 10 medewerkers hangt een beeldscherm waar in kleuren wordt aangegeven  wie daar zitten te bellen en of je scoort (ze werken met 4 kleuren die aangeven of je al gescoord hebt tot boven het aantal targets).

Per aantal tafels heb je een teamleider, al je gesprekken worden zowiezo opgenomen. Gaat het niet lekker bij je, dan luisteren ze mee en wordt er besproken wat je fout doet.

Nu snap je vast waarom ze niets inspreken, zo scoor je immers niet.

Bij een callcenter verkoop je ook goede doelen en is het de bedoeling om voor bijvoorbeeld 3 euro per maand mensen lid te maken en het script is zo opgezet dat je mensen zó moet benaderen dat ze een heel goed gevoel krijgen als ze ja zeggen en een slecht gevoel als je er niet aan begint.

Eigenlijk mag je, denk ik, wel medelijden hebben met de mensen die het werk doen. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit je roeping is en dat steeds gecontroleerd worden of je voldoende scoort is denk ik ook geen fijn gevoel.

Maar ja als je om wat voor reden dan ook geen ander werk kunt krijgen ?

Zo, nu weet je een beetje hoe er aan de andere kant van de lijn gewerkt wordt!

Tot zover het verhaal van deze lezer.

************************************

Doordat ik mensen ken die in een callcenter gewerkt hebben, wist ik wel meer van de achtergronden. Ik wist wel dat het alleen maar gaat om zo veel mogelijk te verkopen en mensen van alles aan te smeren.
Ik weet dat het naar werk is voor diegenen die het moeten doen, maar dat neemt niet weg dat ik als consument die telefoontjes storend vind. En omdat ik weet dat het naar en ook zwaar werk is, ben ik in het gesprek ook zo kort mogelijk. Dan hoeft de callcentermedewerker verder geen tijd aan mij te besteden. Als ik er langer over doe om duidelijk te maken dat ik niets wil kopen, neemt dat kostbare tijd in beslag. Tijd die zo'n medewerker beter kan besteden aan iemand die hij/zij wél om kan praten.

Wat ik niet wist, was dat er webshops zijn die telefoonnummers verkopen! Een slechte zaak! Lang niet iedereen leest de kleine lettertjes, dat zou eigenlijk wel moeten, maar veel mensen weten helemaal niet waarmee ze akkoord gaan. 

Aanvulling van de lezeres:
Nog even over Zalando en andere webwinkels, 't schijnt toch echt in de verkoopvoorwaarden onder privacy instellingen  te staan dat ze je gegevens aan derden te mogen leveren voor aanbiedingen . Webwinkels die dat doen  hebben over het algemeen allemaal een vestiging over de grens want in Nederland zijn de regels strenger.