Baby in ademnood

Mijn kleindochter piepte maandagavond bij iedere ademhaling. Een heel raar geluid uit zo'n kleintje van amper 11 maanden oud.  Ik paste op en besprak het piepen met mijn dochter en schoonzoon. Ze zouden het in de gaten houden.
De volgende ochtend hijgde het kleintje vreselijk, wel 2 à 3 x zo veel als normaal. Het leek wel een sporter die een uiterste krachtsinspanning leverde! Dochter heeft de dokter gebeld, ze konden meteen komen en ze werden direct met spoed doorgestuurd naar het ziekenhuis. Onderzoek volgde en ze moest blijven. Te benauwd om weer naar huis te gaan, ze moest geobserveerd worden en kwam op een kamertje voor kindjes met een besmettelijke ziekte. Ze werd aan monitoren gelegd, zodat je kon zien hoe vaak ze ademde, hoe haar hartslag was en hoeveel zuurstof er in het bloed zat. Allemaal niet goed. Kleindochter was zoals altijd nog steeds een drukke stuiterbal, ondanks een beetje koorts en ademnood. Je zou denken, daar wordt ze hondsmoe van, maar nee, er moest gespeeld worden.

Ik ben afgelopen dinsdag om half vijf naar het ziekenhuis gegaan en ben er de hele avond gebleven, ook om de ouders te ontlasten. Ze hadden een doorwaakte nacht gehad, want mijn kleindochter had het te benauwd gehad om rustig te slapen. Dat bleek ook wel aan de monitor, de zuurstof daalde onder het toelaatbare minimumniveau en ze moest extra zuurstof. Mijn dochter en schoonzoon konden wat rust nemen, terwijl mijn andere dochter en ik voor het zieke kleintje zorgden. Want zeg nou zelf, zo'n kindje laat je toch niet alleen in een vreemde ziekenhuiskamer? Je kunt niet zeggen: papa en mamma zijn over een uurtje of 2 wel weer terug. Het kind snapt er helemaal niets van. Haar tante en oma ziet ze een paar keer in de week, dus die zijn bekend. We speelden met haar, poetsten haar tandjes, verschoonden haar poepluier, gaven haar haar slaapknuffel en  stopten haar in een slaapzakje, zodat de slaaprituelen zo veel mogelijk net als anders plaatsvonden.

Gisteren was ik er de hele middag, 6 uren lang en ik paste op, want dat doe ik bijna altijd op woensdagmiddag. Vertrouwd, alleen in een andere omgeving. Dochter en schoonzoon werkten, studeerden of deden andere dingen, zoals lekker even thuis douchen.
Ook vanmiddag ga ik weer. Ik heb voldoende verlofuren, dus ik neem vrij van mijn werk vanmiddag. Heel misschien mag mijn kleindochter al naar huis (hopelijk!), dan pas ik daar op. Normaal gesproken gaat ze op donderdag naar het kinderdagverblijf, maar dat kan nu niet.
En, vraag je misschien, wat is/was het? Een virusinfectie, waarbij als complicatie  de luchtwegen flink reageerden en ontstoken raakten. Er is geen medicijn voor, antibiotica helpt niet. Het is een kwestie van uitzieken en indien nodig extra zuurstof geven + neusdruppeltjes om de luchtwegen zo open mogelijk te houden.
Zo kan zo'n hummeltje zo maar wat hebben!!